Over dinsdag

 Tot mijn verbazing ben ik eigenlijk al heel wakker als Rick om kwart voor zeven opstaat. Ik blijf nog wat langer liggen, maar om half acht is het genoeg geweest. Het is maar zelden dat ik me echt uitgeslapen voel, dus ik ben altijd blij als dat het geval is. 

Rick wil vandaag vroeg aan zijn werk beginnen. Terwijl hij doucht eet ik zoals gewoonlijk ontbijt bij mijn daglichtlamp. Dan rijden we naar de Starbucks in het Pan Am Center. Dat omdat Rick snel wil zijn, maar een blik op de app laat ook zien dat de nitro brew machine in Vienna nog steeds niet gemaakt is. 

Het is dus nog voor negenen als Rick aan het werk gaat. Ik ga de basement in, zet het nieuwe seizoen van "Spring Baking Show" aan en ga trappen op mijn fiets. Althans, mijn rechterbeen trapt, het linker beweegt automatisch mee.

Na zo'n drie kwartier vind ik het genoeg geweest. Het is best zwaar, ook om op het stuur te leunen. Duidelijk ben ik dit soort sporten niet gewend, want ik ben flink bezweet. Maar dat is goed, alleen doet mijn rechterbeen nu wel veel pijn. Stomme laars!

De ochtend gaat verder snel voorbij met mijn gewoonlijke breinspelletjes en andere computer"taken". Opeens is het half twaalf en ik dacht toch echt dat Rick me verteld had dat hij nu fysiotherapie zou hebben. Denkend dat hij het vergeten is ga ik zijn kantoor in, maar het blijkt om half een te zijn. 

Na me opgefrist te hebben ga ik mijn salade ophalen bij Subway. Dit keer heb ik de BLT (bacon, lettuce and tomato) salade besteld. Ik vind hun bacon namelijk zo lekker knapperig. Zoals altijd word ik als een oude bekende begroet, de eigenaar is zo vriendelijk!

Al met al is het toch allemaal wat langzamer gegaan, dan ik dacht en ik neem maar net op tijd Judiths Facebook video call aan. Daar in Maine is het ver onder het vriespunt met dezelfde koude wind, die we hier hebben. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat het net lijkt of we gewoon bij elkaar op bezoek zijn en toch zo ver bij elkaar vandaan. 

De anderhalf uur durende virtuele lunch vliegt weer voorbij. Ik vind het iedere week weer zo gezellig! Als iemand anders, die hier meeleest, zin heeft in video bellen ben ik daar zo voor te vinden. 

Intussen zijn alle drie de kinderen online en praten we bij. Katja vertelt dat Kevin hopelijk morgen de coronavirus vaccinatie kan krijgen. Saskia kreeg het vanmiddag al, omdat zij een invalskracht op school is. Kai en Raquel zijn naar een grotere kamer verhuisd. Het is heel fijn zo weer even de nieuwtjes te lezen. 

Dan is het tijd voor mijn uur Duolingo. Ik heb steeds meer "gouden" rondjes. Tot nu toe race ik nog door de lessen heen. Ik ben benieuwd wanneer het moeilijker gaat worden. Meer dan een uur lukt het me niet te concentreren, want ik ga fouten maken. Morgen is er weer een dag. 

Voor het maandthema "Patronen" experimenteer ik eens met onze kristallen schaal en de glazen bol. Ik kan niet goed kiezen uit onderstaande foto's, maar neem uiteindelijk de onderste. Wat vinden jullie?

Eigenlijk wil ik aan de nieuwe legpuzzel beginnen, maar de schoonmaakploeg komt morgen en dan is het handiger de tafel leeg te hebben. Dat wordt dus morgen of overmorgen. Het is weer een leuke, nostalgische dingen. 

Rick is vroeg klaar met zijn werk en vult onder anderen het vogeleten bij. Hij doet dat met wat tegenzin op mijn verzoek, want er is een groep spreeuwen, die vechtend en schreeuwend alle andere vogels wegjagen. Rick wil alleen de leuke vogels. Zo werkt het alleen niet in de vogelwereld, de leuke vogels komen gewoon als de spreeuwen er niet zijn. 

Voor ons avondeten maakt Rick zijn befaamde omeletten. Flinterdun ei met paprika, ui, champignons en wat kaas. Het is iedere keer weer smullen geblazen. Rick was als tiener omeletchef in een buffetrestaurant, dus daar heeft hij geleerd ze zo perfect te maken. 

Na dit lekkere maal gaan we allebei verder computeren. Katja heeft vandaag vrij en Saskia is ook vaker online, dus we typen erop los. Saskia kan nu ook mee naar New Jersey voor Katja's verjaardagsweekend, dus dat gaat heel gezellig worden.