Over donderdag

Met de lamellen naar beneden heb ik eindelijk eens wat langer geslapen. Zo lang zelfs dat ik pas wakker word als Rick net na achten boven komt om te douchen. Ik wacht dan maar tot na ons Starbucks bezoek om ontbijt te maken. 

Vienna heeft nog steeds geen nitro brew dus we gaan weer naar het Pan Am Center. We missen ons dagelijkse Pokemon Go rondje in Vienna wel. We vinden het vreemd dat het zo lang duurt om gemaakt te worden. Dit weekend gaan we eens polshoogte nemen. 

Na mijn heerlijke ontbijt opgepeuzeld te hebben, trap ik een half uur op de mini elliptische machine. Intussen vraag ik Saskia hoe het is en zij voelt zich nog goed. Alleen zijn haar huisgenoten absoluut niet voorzichtig, zo ergerlijk! Ik bestel meteen desinfecterende doekjes voor haar, die morgen bezorgd zullen worden. 

Sharon heeft de personal training vandaag naar een kwartier later geschoven en dat komt me prima uit. Ik ben echt onder de indruk van Sharons creativiteit, want zelfs met deze laars heeft ze allerlei andere oefeningen voor me iedere keer. Het halve uur vliegt dan ook voorbij. 

Als ik thuiskom wacht me een verrassing, een onverwacht boeket bloemen. Ik lees het kaartje en het is van mijn Canadese broer en schoonzus om me een hart onder de riem te steken voor mijn voet. Zo lief! Ik ben er oprecht blij mee. 

Amazon is intussen ook langsgekomen en heeft onze nieuwe doek voor in de wc hier beneden gebracht. Daar hing een grote sneeuwpop doek en van hetzelfde bedrijf vond ik er een voor de lente en zomer. Ik word helemaal vrolijk van de kolibries en irissen. 

Tegen lunchtijd komt Rick uit zijn kantoor en stelt voor mijn chauffeur te zijn om lunch op te halen. Hij wil toch wat dingen doen in de stad. Bij de Italian Gourmet gaat Rick dus naar binnen om mijn slawrap op te halen.

Als Rick terugkomt zegt hij dat ik daar ware fans heb. De eigenaren vroegen hem waar ik was en wensen me beterschap. Ze vertelden Rick dat ze voorheen misschien een slawrap per week verkochten. Nu zijn het er vier of vijf per dag, allemaal dankzij mijn adverteren in de verschillende Facebook groepen. Zo doe je onbewust toch heel veel goed.

Rick haalt zijn favoriete Big Gulp bij de 7 Eleven en dan brengt hij een Amazon pakket naar de UPS Store. Dat moet teruggestuurd worden en dat is super makkelijk. Je hoeft alleen een QR code te laten zien. Nog geen drie minuten later is Rick alweer terug. 

Mijn slawrap met garnalensalade en Dijon mosterd is weer heerlijk. Het is moeilijk niet enorm te knoeien, maar dat maakt het extra lekker. Die garnalensalade wil ik ook weleens apart kopen voor een avondmaaltijd. 

Dan ga ik op zoek naar Patronen foto. Het verse boeket geeft een aantal mogelijkheden, want er zijn veel patronen in de natuur. Uiteindelijk wordt mijn dagfoto de onderste. 

Kai is deze week vaker online nu Raquel er niet is. Saskia verveelt zich natuurlijk en Katja komt ook vaak kijken. Zo wordt het een gezellige paar uur online kletsen met de kinderen. Kai leert Japans op Duolingo en vertelt ons dat die taal drie alfabetten heeft, nooit geweten.

Katja heeft minder blij nieuws, zij heeft haar eerste overleden baby geboren zien worden. Dat lijkt me zo moeilijk, zeker als je zelf zwanger bent. Zoals altijd kan Katja het wel van zich af laten glijden. Dat heb ik altijd aan haar bewonderd. Ze leeft mee, maar de nare beelden vervolgen haar niet. 

Als Kai naar bed gaat en Katja terug aan het werk moet, doe ik mijn dagelijkse Duolingo. Kai vond dat ik het goed doe door de vijf niveaus af te maken door niet alle lessen te volgen, maar de laatste toets te doen. Zo kom ik vanzelf wel op het moeilijkere niveau uit. 

Dan kijk ik de laatste aflevering van Nieuwe Boeren. Ik hoop dat ik niets weggeef als ik schrijf dat ik het einde echt mooi vind. Het is een leuk concept en hopelijk komen er meer seizoenen van. Ik ben dan benieuwd of die op dezelfde boerderij zullen zijn of ergens anders. 

Donderdagavond is happy hour met Christine en Chuck avond. Zij zitten lekker buiten daar in Austin, waar het twee weken geleden nog vroor dat het kraakte en ze zonder water en stroom zaten. Nu is het er 25 graden. Bij ons waait het weer eens keihard en is de temperatuur nabij het vriespunt, dus wij zitten aan de bar. 

Natuurlijk vliegt het uur voorbij, of eigenlijk een uur en een kwartier. Ik heb alleen ontzettende kriebel aan de onderkant van mijn voet in de laars. Rick haalt een schroevendraaier waarmee ik kan krabben. Soms kan jeuk erger zijn dan pijn. 

Voor de verandering weten we al wat we gaan bestellen als eten. Ik neem de sashimi van Passion Fin en Rick een taco bowl van District Taco. Het smaakt allemaal weer voortreffelijk. Ik vind het zo fijn dat dit restaurant alles zonder rijst kan maken. Dat geeft veel meer varieteit dan andere sushi restaurants.

Katja schrijft dat haar schoonmoeder de shower echt niet in haar achtertuin wil hebben. Katja wil eigenlijk ook geen drive by shower. Ze kijken nu naar de Oak Lodge, waar je buiten overdekt kunt picknicken. Ik geef de locatie verder uit handen, daarvoor wonen we gewoon te ver weg.