Over een regenachtige donderdag

Jee, opeens is het acht uur als ik wakker word. Geen wonder, het is donker als de nacht in onze kamer. Het regent pijpenstelen, bah! 

Maar ik heb mijn paddestoelen weer en terwijl Rick doucht maak ik mijn geliefde ontbijt. Daarna rijden we in de stromende regen naar Starbucks. Daar staat een barrista zowaar buiten bestellingen op te nemen. 

Rick zegt medelijden met hem te hebben, maar hij antwoordt dat het zijn keuze is dit te doen. Nou, ons niet gezien! Rick is blij als de regen wat minder is, als hij onze bestelling aanneemt. 

Voor de komende dagen wil ik mijn voet nog ontzien en vraag Rick de mini elliptische machine weer neer te zetten. Ik bedenk me dat het echt is als een ligfiets, maar dan twee losse delen. Na een uur vind ik het genoeg geweest.

De regen trotserend ga ik wat foto's maken van onze natte narcissen. Ik heb opeens een deja vu gevoel. Vorig jaar, toen de pandemie net was begonnen, was ik zo dankbaar voor de bloemen en het fotograferen daarvan. De situatie is nu eigenlijk hetzelfde, al is er licht aan het einde van de tunnel. 

Rick is gisteravond vergeten de rekening te betalen en het restaurant heeft zijn credit card nog. We rijden dus terug naar Great Falls. Daar krijgt Rick gelukkig zijn kaart terug. Op de terugweg gaan we naar Roll Play om mijn pho op te halen. 

Het is vandaag echt een pho dag en ik smul weer van de koolhydraatarme noedels en gegrilde garnalen met groentes in ossenstaart bouillon. Ik vind het zo fijn dat dit restaurant die noedels heeft, want pho zonder noedels is geen maaltijd. 

Na het eten wacht ik tot de regen wat afneemt en ga dan in de buurt kijken waar ik bloemen kan fotograferen. Met druppels zijn ze nog mooier vind ik. Ik word er kleddernat van, want mijn jas is duidelijk niet waterdicht, maar ben blij met de mooie plaatjes, die dit oplevert.

Na een uur ben ik echt te nat om verder te gaan. Thuis verkleed ik me dan ook en steek de kaarsen aan. Ik heb nu echt zomerse geurtjes van Bath & Body Works en ze ruiken heerlijk. Ik doe van alles en ook niets en opeens is het kwart over vijf!

Om half zes hebben we ons wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. We bedenken dat dit een van de goede dingen is, die uit de pandemie zijn gekomen. We hebben dan ook al afgesproken dit vol te houden, zelfs als alles weer normaal is. 

We hebben deze week heel veel aan elkaar te vertellen. Het hele Glover gezin heeft zijn eerste vaccinatie gehad, nu drie weken wachten tot de tweede dosis. Wij hebben natuurlijk het weekend met Katja en Kevin doorgebracht en het nodige meegemaakt.

Het is dan ook kwart voor zeven voor we er erg in hebben (behalve onze knorrende magen). We nemen afscheid tot volgende week en Rick en ik bestellen onze maaltijden. Ik ga voor Passion Fin en Rick voor Bansari, het Indiase restaurant dat voor mij te pittig is. 

Rick gaat het ophalen en dan is het smullen geblazen. Wat ben ik blij met dit restaurant dat alles zonder rijst kan maken. Het is iedere keer weer een genot. 

Intussen komt de regen met bakken naar beneden. Morgen gaat het misschien zelfs over in sneeuw voor een korte periode. De winter wil nog geen afscheid nemen, maar de lente overwint, daar ben ik zeker van!