Over onze eerste coronavirus injectie

Het is maar liefst negentien graden als ik opsta! Dat belooft een lekker warme dag te worden. Dit keer is de nitro brew weer voorradig in Vienna en daar halen we onze koffies.

Dan maak ik ontbijt en Rick zet mijn machientje op het deck. Het is zo fijn weer een beetje buiten te leven! Ik vind dat mijn eten beter smaakt en de ontluikende natuur is een mooi uitzicht tijdens het sporten. 

Tegen half elf kondigt Rick aan dat de arborist er is. Die komt onze bomen inspecteren en aanraden waar gesnoeid moet worden of niet. Rick vindt vooral mijn favoriete Japanse kers uit de kluiten gegroeid. 

Gelukkig vindt de arborist dat een mooie, gezonde boom. Hij zal straks weer zo mooi bloeien. Eigenlijk hoeft er niet veel gedaan te worden, met uitzondering van de esdoorns voor het huis. We gaan wachten tot die helemaal in de bladeren zitten en dan worden er, voor de gezondheid van de bomen, takken afgezaagd. Prima, zolang we onze kerstlichtjes er nog maar aan kunnen hangen. 

Al met al is het een interessant rondje door onze tuin. Er zijn een aantal bomen waarvan ik de soort niet weet. De arborist weet natuurlijk welke het zijn. Ook bevestigt de arborist dat we inderdaad, dankzij de vogels, een moerbeiboom hebben. Zoveel van deze bomen zijn uit zaadjes gegroeid en niet bewust geplant. Opeens heb je er dan een nieuwe bij.

Zo vliegt de ochtend voorbij. Rick heeft van twaalf to een een vergadering, dus we gaan vroeg onze salades ophalen. Rick die van Cava en ik zoals zo vaak van Subway, het smaakt me iedere keer weer zeer goed.

Voor we het weten is het tijd om naar het Fairfax County Government Center te gaan voor onze eerste Pfizer injectie. We moeten in onze auto wachten tot we een sms krijgen en dan inchecken. Niet veel later volgt er een sms dat we binnen mogen komen. 

Het is allemaal enorm goed geregeld! We worden langs gele pijlen naar een wachtruimte geleid waar ons een nummertje wordt aangereikt. Iedereen zit ruim twee meter bij elkaar vandaan. Als ons nummer aan de beurt is worden we de vaccinatie kamers ingeleid. Rick krijgt de linkse en ik de rechtse.

Cristina is super aardig en legt van alles uit. Ik wist dat allemaal al, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen zo goed geinformeerd is. Dan krijg ik de eerste dosis vaccin in mijn linkerarm. Na 16 april kan ik de tweede dosis krijgen, dus we zullen ruim voor de baby shower compleet ingeent zijn. 

Ook voor het kwartier wachten worden Rick en ik naar twee verschillende kamers verwezen. Degene, die Rick zijn prik gaf, adviseerde om bij de tweede dosis te laten weten dat we samen zijn. Na vijftien minuten krijg ik een sms dat ik kan vertrekken en Rick komt niet veel later naar buiten lopen. Ik ben nog nooit zo blij met een vaccinatie geweest!!

Om het te vieren stelt Rick voor naar Uncle Julio's te gaan. Daar vragen we een tafel op hun terras en genieten van een margarita en wat chips en salsa. Waarom weet ik niet, maar ik kan een margarita nooit op. Hij is niet per se heel zoet, maar ik heb er al gauw genoeg van. 

Op weg naar huis gaan we langs de Hallmark winkel. Zo kom ik er (bijna) nooit en nu twee dagen achtereen. We kopen een kaart om ons buurmeisje Katarina en haar verloofde Theo te feliciteren met hun huwelijk morgen. 

Vanochtend had Rick opeens iets verwarrends met buurman Chuck. Wij waren oorspronkelijk voor de bruiloft uitgenodigd. Echter met COVID toestanden kregen we, heel begrijpelijk, een paar maanden geleden een kaartje dat ze het aantal gasten beperkt wilden houden en wij hopelijk virtueel de ceremonie bij zouden kunnen wonen. 

Wij hebben ons cadeau al opgestuurd en gaan misschien morgen wel online kijken. Zegt Chuck vanochtend opeens tegen Rick dat we welkom zijn om te gaan. Na enig nadenken hebben we besloten dat niet te doen. Wij hebben net onze inenting en voelen ons nog niet veilig genoeg om in een grotere groep te zijn. We zullen later de kaart in persoon gaan brengen en alvast feliciteren. 

Na een paar uurtjes rust thuis rijden we naar Cafe Renaissance.  Daar heeft Saeed een tafeltje buiten voor ons gereserveerd. Het is een zeer aangename temperatuur met zo'n 23 graden al waait het flink. Ik bestel drie voorafjes als maaltijd. 

De gazpacho is heerlijk, de oesters in Pernod saus ook, maar die waren al op voor ik er een foto van kon maken. Rick heeft diezelfde oesters als voorafje en dan filet mignon als hoofdgerecht. Mijn hoofdgerecht is een met krab gevulde avocado.  

Het is gezellig op het terras met alle tafels bezet en binnen ook. We zijn blij te zien dat dit restaurant het goed doet. Als het koeler wordt krijgen we allemaal een verwarmer naast ons. Ik ben er zeer dankbaar voor, want ik zat te rillen. 

Rick wil graag een Ierse koffie, maar dat is teveel voor mij. Saeed staat erop dat ik er toch een klein (in zijn ogen, groot in de mijne) glaasje van meedrink. Het is weer een schouwspel zoals hij het bereid en natuurlijk ook ontzettend lekker, al houd ik het echt bij een paar slokjes. 

Heel voldaan rijden we tegen negenen weer huiswaarts. Ik sluit dit blog af met een foto van onze zwangere dochter Katja. Het wordt al een flinke buik! Nugget/Peanut/Baby groeit goed.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!