Alweer een sombere dag, waardoor ik het echt moeilijk vind mezelf te motiveren om op te staan. Ik doe het toch maar, want in bed blijven is ook geen optie. Eruit dus maar en voor de laatste ochtend hopelijk de laars aan.
Terwijl Rick doucht, maak en eet ik mijn ontbijt. De wilde paddestoelen zullen vanmiddag bezorgd worden, dus vandaag wordt het een maal met gewone witte champignons. Ook niet verkeerd, maar de wilde paddestoelen hebben wel veel meer smaak.
Na onze koffies van Starbucks gehaald te hebben, trap ik een uur op de mini elliptische machine. Wat een ideaal ding is dat deze vier weken geweest! Is hij toch eindelijk nuttig geworden na meer dan twee jaar naast de bank staan.
De esdoorns bloeien
Vanwege mijn doktersafspraak bestel ik mijn salade van Subway vroeger dan gewoonlijk. Rick eet de overgebleven quiche als lunch. Dan vertrekken we naar mijn voetdokter. Rick wil heel lief graag mijn chauffeur zijn. Ik moet toegeven dat ik best nerveus ben, wat als dat ding nog langer moet?
Gelukkig vindt Dr. Smith het er allemaal goed uitzien. Ik mag nu op sportschoenen gaan lopen en mijn voet nog dertig dagen min of meer ontzien. Dus nog geen hardlopen op de plaats, maar de elliptische machine mag wel. Ook met gewichten heffen moet ik oppassen en dat zittend doen.
Omdat ik wil weten of iets kan doen om het te verbeteren, vertel ik de dokter over de pijn in mijn heupen en de rest van mijn lichaam, verergerd door de laars. Hij lijkt dat heel gewoon te vinden en zegt dat dat zich wel weer recht zal trekken. Dat hopen we dan maar.
Maar hallelujah, ik wandel op mijn sportschoenen naar buiten en hoef pas over een jaar terug te komen. Het loopt wel raar zonder dat gewicht aan mijn been. Ik voel me letterlijk en figuurlijk lichter.
Rick gaat terug aan het werk en ik ga een ritje door de buurt maken, op zoek naar lentebloesems en -bloemen. Ik zie in de achtertuin van onze buren iets rozenachtigs in bloei, maar daar ga ik maar niet fotograferen. .
Het is vandaag St. Patrick's Day dus ik heb keurig een groene trui aangetrokken, hoewel ik geen druppel Iers bloed in me heb. Anders kunnen mensen je knijpen. Rick is wel een groot deel Iers, want zijn grootvader van moeders kant was eerste generatie. Daar komt waarschijnlijk het rode haar van Kai en Saskia vandaan.
We hebben voor vanavond een fel begeerde "tailgating" reservering kunnen bemachtigen bij ons favoriete Ierse restaurant The Old Brogue. Ze hebben twee parkeerplaatsen voor ons gereserveerd om afstand te kunnen houden en we komen keurig om half zeven aan.
Het is even uitzoeken hoe het allemaal gaat. Wij hebben plek 1 en zien dat veel mensen stoelen en tafels mee hebben genomen. Dat had Rick niet begrepen uit zijn haastige gesprek met de eigenaar. Dan eten we maar in de auto, lekker warm in ieder geval en we zien en horen nog alles.
Er speelt een leuk bandje, af en toe ook bekende Ierse liedjes. Het valt ons wel op dat heel veel mensen geen mondkapje ophebben en ook geen afstand houden. We zijn dubbel blij dat we in onze eigen bubbel van de auto kunnen eten.
Niet al het eten op het menu is specifiek Iers, maar dat deert niet. Als Rick zijn bestelling heeft gedaan, gaan we mensen kijken. We kijken onze ogen uit. Het ene kostuum is nog gekker dan het andere. De helft van deze mensen heeft waarschijnlijk maar een halve druppel Iers in hun bloed.
Het is al beduidend minder druk als we vertrekken. Al met al een leuke viering van St. Patrick's Day zo, maar al die kale gezichten zonder maskers gaan me een nachtmerrie bezorgen! Wij wonen kennelijk in zo'n bubbel hier in Vienna, iedereen draagt mondkapjes, binnen en buiten.
Dit is de 40ste verjaardag van het restaurant.
Dit is het meest "Iers" dat ik er uitzie vandaag, de regenboog, maar geen pot goud en een groene sjaal.
Het eten wordt gebracht en de bangers sausage roll is werkelijk heerlijk! Ik heb de blackened zalm salade, lekker, maar zeker niet Iers. Rick daarentegen smult van de typisch Ierse boxty (soort pannenkoek) gevuld met rundvlees Bourguignon. Daar mag ik ook een paar hapjes van en smaakt voortreffelijk.
Nu nog even chillen op de bank en dan naar bed, want ik ben moe van deze enerverende dag.
3 reacties:
Heerlijk voor je dat de laars eraf mocht, Petra.
Vond je het niet een beetje eng om gewoon op sneakers te lopen?
Ricks eten lijkt me heerlijk, ik maak vaker boeuf bourguignon, heb er nooit aan gedacht om die in een pannenkoek te eten.
Geniet van je laars-loze dagen.
Heerlijk dat je van die laars af bent! Maar wel fijn dat het goed zijn werk heeft gedaan, daar ging het natuurlijk om.
Wat een leuk idee om zo te dineren en toch ook een beetje feest te kunnen vieren. Maar inderdaad een vreemd gezicht om zoveel mensen bij elkaar te zien en dan ook nog zonder masker. Gek hoe snel je went aan een bepaalde situatie. Een jaar geleden was dat nog normaal.
@Reny - Ja, het voelde heel raar, vandaag al iets normaler. Die boxty is ook erg lekker, ik heb een beetje spijt dat ik hem niet ook genomen heb.
@Petra - Het voelde echt onveilig! Ik was blij dat we in de auto aten. Inderdaad, het zal vreemd zijn als het allemaal wel weer zonder mondkapje kan.
Een reactie posten