Over een dinsdag met doktersbezoek

Gisteravond ging ik vroeg naar bed en ben daardoor om kwart over zeven klaarwakker. Als Alexa om half acht haar deuntje begint te spelen staan we allebei op. 

We maken ons ontbijt en merken dan dat het handiger is als Rick eerder opstaat. Beiden tegelijkertijd in de keuken betekent elkaar in de weg lopen. Maar we komen eruit en ontbijten samen. 

Terwijl Rick met Orion wandelt maak ik me klaar voor mijn jaarlijkse doktersbezoek. Rick brengt me erheen, want hij wil toch Pokemon Go spelen. Keurig om kwart voor negen, een kwartier voor mijn afspraak loop ik de wachtkamer binnen. 

Na wat formulieren te hebben ingevuld ga ik wachten. Gelukkig zijn er maar weinig mensen en mensen, die zich ziek voelen moeten in hun auto blijven tot ze worden geroepen. Toch vind ik het niet fijn dat ik er twintig minuten later nog zit, terwijl de een na de ander wordt opgehaald door de verpleegkundigen. 

Bij de receptie bellen ze en ik word naar beneden gestuurd naar de kliniek waar je zonder afspraak heen kunt en die dus vol zit met zieke mensen. Het blijkt dat ze mijn afspraak per ongeluk op een dag gezet hadden dat mijn nurse practitioner in deze kliniek werkt. 

Gelukkig krijg ik een kamer waar alleen gezonde mensen in mogen. Dan weer een kwartier wachten en komt er een verpleegkundige, die een waslijst van vragen op me afvuurt. Sommigen echt vreemd en niets met mijn gezondheid te maken. Het zal het nieuwe bedrijf waar ze nu toe behoren wel zijn. 

Na weer een kwartier wachten wordt het me te gortig. Dit gebeurt bij deze praktijk werkelijk nooit, anders was ik allang van dokter veranderd. Ik ga vragen waar de nurse practitioner blijft en eindelijk komt ze dan meteen. Natuurlijk duurt het uiteindelijke bezoek na al dat wachten nog geen kwartier, zucht!

Rick wacht me op in de parkeergarage en ik vind dat ik mijn Starbucks nitro brew nu wel verdiend heb! We spelen nog even Pokemon Go, zodat ik mijn dagelijkse taken kan volbrengen en zijn dan om elf uur weer thuis. 

Daar doe ik een half uur cardio en dat vind ik voor vandaag wel genoeg. Na mijn douche is het tot mijn schrik opeens tien voor half een en ik heb nog geen lunch, terwijl ik om half een mijn wekelijkse virtuele lunch met Judith heb. 

Rick werpt zich op om lunch te gaan halen, zodat ik op tijd aanwezig ben voor ons virtuele praatje. Rick komt al gauw terug met mijn Subway salade en zijn gewoonlijke Cava salade. Het blijft gezellig, deze wekelijkse lunch met Judith. 

Het is vandaag een grijze dag en dan kan ik vooral erg van deze onverwachts bloeiende amaryllis genieten. 

Judith vroeg wat onze plannen zijn voor vanmiddag. Behalve het afmaken van de puzzel hadden we die eerst niet. De Grand Canyon was het moeilijkste gedeelte van deze puzzel en als we die hebben uitgevogeld zijn we klaar. 

Rick komt met het idee om de cadeautjes voor Kai en Raquel vandaag op te sturen. Alleen zijn een paar cadeautjes voor Raquel er nog niet. We rijden naar het Pan Am Center en ik ga naar Plaza Art, terwijl Rick mijn recepten van Walgreens afhaalt. 

Bij Plaza Art koop ik een tekenset en een boek met uitleg over hoe je dingen, die je dagelijks ziet, moet tekenen. Raquel (en Kai) waren zeer geinteresseerd in dingen leren tekenen toen ze hier waren, dus hopelijk valt dit in goede aarde.

De UPS winkel ligt een paar deuren verderop. We pakken de cadeautjes in en plakken dan de doos dicht. Door UPS laten we het naar Raquels ouders sturen, want Kai en Raquel zijn tot en met de 30e in Spanje. 

Bij het horen van de verzendkosten krijgt Rick een halve hartverzakking, maar mij verbaast het niet. Zo'n grote doos internationaal verzenden kost tegenwoordig enkele honderden dollars. Misschien gaan we volgend jaar maar van Amazon.fr bestellen. 

Onze volgende stop is de Poolse winkel. We hebben geluk, want de winkel is leeg als we er binnenlopen. Dat duurt niet lang, terwijl we onze kielbasa's bestellen vormt zich een lange rij achter ons. Wij staan zo weer buiten met de heerlijke gerookte worsten. 

Het is de kortste dag van het jaar en dus al donker als we thuiskomen. Alle mogelijke lichtjes gaan aan, zo gezellig iedere avond! Over gezellig gesproken, we genieten van Saskia's bezoek met haar katten. Onderstaande selfie nam Saskia en ik vind het een prachtige foto!

Voor ons avondeten laten we van True Food Kitchen bezorgen. Dat is een restaurantketen van Dr. Andrew Weil, die als filosofie heeft dat eten goed moet zijn voor de ziel en het lichaam. De meeste gerechten op het menu zijn ontstekingsremmend en volgens zijn methodes bereid. 

Saskia is dol op dit restaurant, want er zijn veel veganistische keuzes. Tot onze verbazing vindt Rick ook iets wat hij graag eet. Meestal is hij niet zo weg van dit restaurant. Mijn bestelling is edamame "ravioli" en de kip parmezaan met verse groentes. Het is heel erg lekker!

En nu ga ik slapen, want ik ben doodmoe. We hopen dat alles goed gaat met Katja, Kevin en Fiona, want vandaag werd Katja's collega, die naast haar zit, ziek. Niet zeker of het COVID is, maar waarschijnlijk wel. Kunnen jullie alsjeblieft allemaal duimen dat maskers werken en Katja negatief blijft! Anders zal Kerst virtueel worden, vrees ik.