Over een vrije vrijdag voor Rick

Al mijn spieren staan in brand als ik wakker word. Rick ligt nog lekker te slapen, dus ik probeer het een tijdje uit te houden in bed, maar de pijn is te erg. Om acht uur sta ik op, voorzie mezelf en Orion van medicijnen en begin dan aan mijn ontbijt. 

Rick heeft vandaag vrij genomen, dus als hij eenmaal beneden is eten we eerst samen ontbijt en gaan dan Vienna in. Na bij Starbucks onze koffies gehaald te hebben, spelen we eerst een tijdje Pokemon Go. 

Dan gaan we naar Greenheart en daar blijken ze gratis massages te geven. Gewoonlijk zou ik daar de tijd niet voor nemen, maar dit is eigenlijk perfect nu mijn spieren zo in de kronkel zitten. De man gaat rigoureus te werk en ik voel me na afloop ook echt wat beter. 

De dame na mij

Rick heeft het sap intussen in de auto gedaan en is een stukje gaan wandelen. Ik loop hem tegemoet en Church Street wordt steeds gezelliger. Vandaag is het stemmen voor de beste versierde winkel begonnen en veel doen daaraan mee. 

Voor de hondenkapper

Omdat ik me niet zo lekker voel houd ik het vandaag bij de mini elliptische machine tot ik 7500 stappen bijeen heb. Het bewegen helpt wel, dus helemaal niets doen is ook niet goed. Rick en ik zijn ondertussen bezig te bedenken wat we Kevin voor Kerst zullen geven. Die is niet makkelijk, maar we hebben een aantal goede ideeen.

Rick heeft voor half een een lunch reservering bij de Hunter's Head Tavern in Upperville gemaakt. We denken ruim op tijd te vertrekken, maar met het verkeer en werkelijk ieder stoplicht op rood zien we de aankomsttijd almaar later worden. 

Gelukkig is het geen probleem als we een kwartier later komen. Om kwart voor een rijden we voor bij het eeuwenoude huis. Dit restaurant is in de stijl van de 18e en 19e eeuw met Brits en Amerikaans eten. 

Het is zowel van buiten als van binnen prachtig versierd. Wij krijgen een tafel vlak naast de open haard, heerlijk! Rick gaat voor de quiche en ik de gerookte zalmsalade. Die is iets anders dan ik had verwacht, maar erg lekker. 

We genieten van de warme omgeving en na het eten rijden we naar Middleburg. Dat oude stadje is altijd heel gezellig. We parkeren de auto voor het Community Center en lopen dan de hoofdstraat af. Er zijn leuke winkeltjes en restaurants en we gaan enkelen binnen. 

Bij Creme de la Creme hebben ze allerlei Franse producten. Vooral huishoudelijke producten, maar ook boeken en dergelijke. Een leuke winkel en wij vinden veel dingen aantrekkelijk, maar we hebben ze niet nodig. We vertrekken dus zonder iets te kopen. 

Hetzelfde geldt voor The Christmas Sleigh. Daar hebben ze heel veel Europese, vooral Duitse, kerstspullen. Niet alles is Kerst en we kijken er onze ogen uit. Ook hier zien we genoeg dingen, die we zouden willen hebben, maar houden ons in. 

Op weg terug naar de auto gaan we de Fun Shop nog binnen met allerlei ongewone hebbedingetjes. Verder vragen we ons af wat al die schapen bij de Mercantile winkel doen. We moeten er erg om lachen. Kennelijk zijn het tuinversieringen. 

Vlakbij Middleburg ligt een van mijn favoriete wijngaarden, Cana. Rick stelt voor dat ik daar een glaasje rose ga drinken. Daar zeg ik geen nee tegen. Het is lekker genoeg om buiten te zitten en het uitzicht is adembenemend. 

Dan banen we ons een weg terug door het drukke verkeer naar Vienna. Hier gaat Rick bij Pure Pasty alvast de originele Cornish pasties voor Kerstavond bestellen. Ze hebben verder allerlei Britse producten en ik zie wat chocoladerepen, die ik in Ricks kerstsok wil doen. 

Thuis gaat de boom aan en ontspannen we ons een paar uur. Dan bespreken we waar we willen eten. Dat wordt Zenola. Daar zijn we sinds de eerste avond dat Kai en Raquel hier waren niet meer geweest. 

Onderweg zien we zoveel mooi versierde huizen. Ik moet gewoon een foto van het candy cane huis in het donker nemen. Ik zou wel tientallen foto's kunnen plaatsen, maar houd het vanavond bij twee. En dan hebben we extra geluk, want Santa Claus steekt net over op de brandweerwagen. 

Bij Zenola begroet Lara ons en geeft ons een tafel met zicht op de keuken, altijd leuk. Haar vader werkt zich daar te pletter volgens mij, want het is moeilijk personeel te vinden op het moment. Gelukkig kan hij wel mijn favoriete kippenlevertjes gerecht maken. Het is zoals altijd weer verrukkelijk eten hier. 

Op de terugweg gaan we even langs een ander huis met dansende lichtjes. Het is leuk om te zien, maar er staan te veel auto's om er een leuk filmpje van te maken. 

Tijd voor een Hallmark film, de pijn maakt moe en ik baal ervan. Maar ja, het is niet anders. Hopelijk is het vannacht niet zo'n pijnlijke nacht. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!