Over een vrolijk weekend

Zaterdag

Gisteravond heb ik mijn Alexa wekker uitgezet en tot mijn verbazing word ik pas om tien over half acht wakker. Natuurlijk heb ik weer eens over een vallende baby gedroomd. Deze had daardoor een gebroken schouder. Geen idee waar die dromen n vandaan komen. 

Om acht uur zijn we allebei klaar om op te staan. Ik zie Flapjack zielig voor Saskia's deur liggen miauwen en hij krabt ons tapijt stuk. Ik laat hem gauw bij Saskia, die hem enthousiast begroet. 

Rick en ik gaan Vienna in. We halen ons ontbijt van Starbucks en brengen de lege flessen naar de glasbak. Dan halen we Saskia's koffie van Caffe Amouri en ik neem wat foto's van de kerstversieringen. Ik vind de klokkenwinkel en de hondenkapper erg leuk. 

Thuis doe ik een half uur cardio en dan maken we ons klaar om naar Wegmans te gaan. We hebben een lijstje voor een kaas en charcuterie schaal en kopen ook vast wat dingen voor Kerstavond.

Jammer genoeg hebben ze niet alles wat we zoeken en op weg naar huis stoppen we bij de Whole Foods in Vienna. Daar is alles wat we willen voorradig, perfect. 

Saskia zou op Orion passen, zodat die niet in zijn bench hoefde. Dat ging echter even mis, want als we binnen lopen ligt de hele vuilnisbak over de vloer in de keuken! Nooit een saai moment, zeggen ze hier en met Orion is dat zo. 

Rick ruimt het allemaal op, terwijl ik de boodschappen wegleg. Dan ga ik boven de was opvouwen tot Rick roept dat we echt lunch moeten gaan halen voor het wel heel laat wordt. Oeps, het is al bijna half twee! 

We hebben geen zin om moeilijk te doen en dus bestel ik een Subway salade en Rick zijn favoriete Cava salade. Thuis eten we met zijn drieën en dan gaat Saskia op pad om de middag en nacht met een vriendin in Washington door te brengen. 

Na het eten gaan Rick en ik de basement in om cadeautjes in te pakken. Ik doe de cadeautjes voor de kerstsokken en Rick voor Kai en Raquel. Die willen we volgende week opsturen. Zij gaan voor Kerst naar Spanje, dus het hoeft niet op tijd te zijn. Hopelijk komt het voor 6 januari (Spaanse cadeautjesdag) aan. 

Als dat allemaal gedaan is beginnen we aan het eten voor het happy hour. Ik maak een caprese candy cane van verse mozzarella en tomatenplakjes. Daar sprenkel ik wat balsamico overheen en leg basilicum blaadjes in de hoeken. 

Dan gaan Rick en ik met vereende krachten de kaas- en vleeswaren schaal maken. Rick snijdt de Goudse en Cheddar kaas in plakjes. Ik maak een paar salami "bloemen" en rangschik de rolletjes mortadella en prosciutto. 

Een pak Philadelphia met groene peper jam gaat in een kwadrant en blokjes Parmezaanse kaas in een ander. Dan vul ik alles op met Marcona amandelen, pistache noten, frambozen en bosbessen. Verse rozemarijn takjes maken het geheel af. 

Als alles klaar is ga ik mijn haar krullen. Daar ben ik niet helemaal tevreden mee, maar beter dan andere keren. We zetten alles klaar in de basement en dan is het wachten op de gasten. 

 

Om vijf over vijf is Chadi, onze Libanese buurman, de eerste gast. Hij is goed om mijn Frans te oefenen, want hij spreekt het consequent tegen mij. Ik merk dat er nog veel gaten zitten, maar het lukt me mijn punt te maken in een vrij gecompliceerde conversatie over cultuurverschillen. 

Langzaamaan komen er meer buren. Dit keer hebben we enkel mensen van ons plein uitgenodigd. We zijn met zijn dertienen en het wordt heel gezellig. 

Gelukkig kwam iedereen met lege magen, want er wordt gretig gegeten. Ik was bang dat we veel te veel zouden hebben, maar dat valt alles mee.

Voor we het weten is het half acht en neemt Lorraine als laatste afscheid. Rick en ik ruimen op en gaan dan nog even ontspannen. We zijn blij dat dit feestje kon plaatsvinden. Alle aanwezigen hebben hun booster net als wij al.  

Op de Vienna VA Facebook page staat ons huis als voorbeeld voor de Light Up Vienna! wedstrijd. Jammer genoeg hebben wij niet gewonnen, maar het candy cane huis werd derde. 

Zondag

Geen idee hoe laat Rick gisteravond naar bed ging, maar ik lag er op mijn gewoonlijke tijd in. Ik ben dan ook echt helemaal wakker om acht uur. Duidelijk is Rick nog in diepe slaap dus ik doe heel stilletjes, hoewel dat moeilijk is met Orion, die duidelijk naar buiten wil.

Na Orions wandeling is Rick ook beneden en we gaan op pad. Ik heb al gevoeld dat het stukken kouder is dan gisteren en trek mijn winterjas en warme laarzen aan. Rick ziet eruit alsof het lente is in korte broek en slechts een fleece jas. 

We gaan naar Starbucks en dan met onze egg bites en koffies door naar het Mosaic District. Hier heeft Rick erge spijt van zijn geringe kleding. Er is een snijdende wind en de arme mensen op de markt staan te bibberen. 

Terwijl Rick een dozijn eieren haalt, raak ik aan de praat met een dame, die lavendelproducten verkoopt. Het is haar laatste week dit jaar en daarom zijn haar spullen afgeprijsd. Ik neem heerlijk ruikende badbommen mee voor de meisjes.

Na mijn paddenstoelen van King Mushroom op te hebben gehaald, rijden we naar H Mart. Rick hoeft van mij de auto niet weer uit in zijn korte broek, dus ik ga alleen naar binnen. Tot mijn vreugde hebben ze mijn favoriete paddenstoelen nog steeds. 

De gigantische groente- en fruitafdeling van H Mart, zo ver je kan zien op de foto!

Thuis ga ik aan mijn stappen en om elf uur heb ik er 8000 opzitten. Dat vind ik wel genoeg. De rest komt later vandaag wel. 

Lunch halen we vandaag van The Boro. Op de heenweg doen we een zak met jassen, die Rick en Saskia niet meer willen hebben, in een van de daarvoor bestemde kleding- en schoenenbakken. Dit is het perfecte seizoen om dat soort dingen te doneren. 

Als we onze lunches hebben stoppen we op de terugweg bij de Vienna Vintner. Victor heeft speciaal voor mij wat sake besteld. Ik ben benieuwd, want Victor is een kenner en beveelt deze sakes erg aan. 

Thuis smul ik weer van mijn poke bowl. Rick vindt het vreemd hoe ik koud eten wil hebben op een gure dag als vandaag. Het is gewoon een feit dat er niet veel koolhydraatarme warme gerechten zijn, die ik lekker vind. 

Saskia is beneden in de basement een van haar studenten aan het helpen met zijn scheikunde. Daardoor kan Rick daar geen cadeautjes in gaan pakken. 

Dat is een goede gelegenheid om met zijn tweeen ons jaarlijkse kerstcadeautje naar de buren aan het plein te brengen. Een aantal van hen hebben al iets gebracht, waaronder kerstboomversieringen en chocola.

Dit jaar heb ik een kerstboomversiering met "Good neighbors are like stars, you don't always see them, but you know they're there" en natuurlijk weer doosjes stroopwafels. Die verwacht men nou en er zou grote teleurstelling zijn als ik ze niet bracht.

We gaan kloksgewijs langs de huizen en hebben geluk dat iedereen, op een gezin na dat aan het skien is in Colorado, thuis is. Overal praten we even kort, met sommigen over gisteravond, want het was zo gezellig. 

Bij Ray en Jennifer worden we binnen genodigd en blijven een half uurtje kletsen, terwijl Jennifer chocolade "bommen" maakt. Daarvan kregen wij er gisteravond ook een paar. Dat wordt binnenkort chocolademelk drinken. Voor Rick en de kinderen dan, mij is het te zoet. 

Als Saskia klaar is met haar student gaan Rick en ik de basement in om nog wat cadeautjes in te pakken. Rick doet dat altijd zo keurig, maar daardoor neemt ieder cadeau ook nogal wat tijd in beslag. Daar heb ik het geduld niet voor, lang leve de cadeautasjes, tenzij het echt niet anders kan. 

Voor ons avondeten bestellen we Indiaas van Aditi Gourmet. Als het koud is is Indiaas eten voor ons echt "comfort food". De kippenbouillon is zo lekker, ik zou er wel liters van op kunnen. Verder heb ik de spinazie met paneer kaas als hoofdgerecht. 

Na het eten gaan we Father Christmas is Back kijken op Netflix. Gezellig met zijn drietjes. Het weekend voor Kerst is zo ook weer voorbij. We zijn volgens mij het vroegst ooit klaar met cadeautjes en inpakken! De komende dagen gaan we ervan genieten dat Rick niet om zeven uur op hoeft te staan. Allemaal een fijne week gewenst!