Over een luie dinsdag

We worden alweer met zon wakker. Ik hoorde gisteren dat we een nogal serieuze droogte hebben op het moment. Ik zou dus regen moeten willen, maar ik vind de vele zon heerlijk. 

Mijn ontbijt smaakt weer opperbest en terwijl Rick zich klaarmaakt begin ik alvast aan mijn stappen. Intussen kijk ik naar de kerstboomversieringen, die sentimenteel, nostalgisch en grappig zijn. Ik moet altijd even grinniken als ik onderstaande zie. 

We rijden gezamenlijk naar Starbucks waar een ellenlange rij staat voor de drive thru. Rick parkeert en gaat onze drankjes binnen halen, want we hebben geen tijd om een half uur te wachten. Helaas is de nitro brew machine net stuk en moet ik het met gewone ijskoffie doen vandaag. Niet zo heel erg nu ik ontdekt heb dat dat zonder ijs ook lekker is. 

Rick gaat aan het werk en Christine belt tijdens mijn uurtje sporten. Het hele gedoe met de foto's van haar tante in het Indonesische concentratiekamp is eindelijk voorbij. Christine heeft nu copyright en de foto's kunnen niet meer verkocht worden. Haar schoonzus is razend, maar dit was de wens van Christine's tante. 

Zo kletsend heb ik opeens mijn stappendoel gehaald. Ik fris me op en ga dan bij Whole Foods wat boodschappen halen. Het is schitterend weer met zo'n vijftien graden en ik hoef maar een lichte jas aan. 

Op de terugweg stop ik even om een foto van Hornsby te maken. Die is vers roze geverfd en trekt Santa's slee. Ik heb wel het idee dat de pret er een beetje af is bij de eigenaars van dit varken. De afgelopen paar jaar wordt hij alleen nog met Halloween en Kerst bij de versieringen betrokken, niet meer apart versierd met de andere feestdagen. 

Mijn lunch komt vandaag van Whole Foods. Ik heb een moot gerookte zalm en een bak van de salade bar met allerlei groentes. Rick heeft tijd om samen te eten, dus dat is gezellig. 

Als Rick zich weer in zijn kantoor heeft teruggetrokken ga ik de laatste kerstversiering aanbrengen. Dat is de vlag op ons deck. Ik ben helemaal blij met deze Tinkerbell vlag! Ik word vrolijk van de "Holiday Cheer and Pixie Dust in the Air". 

Eigenlijk was ik van alles van plan, maar dat hoeft niet per se vandaag. Het is zo lekker buiten, ik kan mezelf er niet toe zetten binnen aan de gang te gaan. In plaats daarvan maak ik een flinke wandeling door de buurt. 

Het andere "opblaasfigurenhuis" heeft er dit weekend heel wat bij gezet. Er zullen bij ons geen opblaasversieringen in de tuin komen, maar ik vind de tuinen waar ze overdag tenminste niet als leeggelopen vodjes liggen wel leuk. 

Een ander fenomeen hier is het versieren van de auto. Heel wat mensen hebben een echte kerstkrans voor aan hun voertuig (onderstaande is een van) hangen. Verder zie je Rudolf geweitjes en zijn rode neus veel. Ik had ooit candy canes en een pepermuntje voor, maar geen idee waar die gebleven zijn. 

Overbuurman John komt hallo zeggen en Rick neemt pauze om ook even met hem te buurten. We zijn het erover eens dat we zo'n leuk plein hebben. John vertelt dat er gisteravond heel wat mensen speciaal hierheen kwamen voor de lichtjes. 

Als het tegen vieren te koel wordt ga ik naar binnen. Daar pak ik nog wat cadeautjes in, lang leve de tasjes! Ik ben niet de enige, die cadeaus inpakken zo vreselijk vindt. Sharon vertelde dat zij alles aan haar man en moeder overlaat. 

Ons avondeten wordt kip fajita's. Whole Foods heeft de kip, ui en paprika al gemarineerd en in reepjes gesneden. Ik snijd daarbij nog een rode, een oranje en een gele paprika in reepjes. De tortilla's zijn gemaakt met chia zaad en cassava en hebben weinig koolhydraten. Dit alles met geraspte kaas en pico de gallo is een zeer lekker maal!

Ondanks de "luie" dag heb ik toch 16000 stappen gezet. De dingen, die ik vanmiddag wilde doen, komen morgen wel. En nu gaat mijn luie stoel in de ligstand en de Hallmark film van vanavond aan.