Dag 1 Hawaii: Dolfijnen, schildpadden en meer

Tot een uur of kwart over vijf slaap ik als een roos, maar als ik dan eenmaal wakker ben, kan ik de slaap niet meer vatten.  Ik doezel nog een paar uur door, maar ben blij als iemand me om net na zevenen sms-t. 

Zoals ik al verwachtte is het Saskia.  Het is een foto van dolfijnen vlak buiten hun kamer.  Wat?  Ik vlieg het balkon op en ja, hoor, daar zie ik die schattige dieren spelen en springen.  Het blijkt dat wij uitzicht hebben op de lagune waar mensen met dolfijnen kunnen zwemmen.  Echt super! 

 

Je kunt de dolfijnen niet goed zien, maar ze zwemmen onder onze neus

Rick is intussen ook wakker en Saskia heeft enorme trek.  We gaan op zoek naar een restaurant om ontbijt te eten bij dit gigantische resort.  Rick heeft iets gelezen over een cereal restaurant, maar dat vinden we maar niet.  We vragen een medewerker ernaar en dan blijft dat dat restaurant niet meer bestaat.

Alles ligt hier ver uit elkaar en we lopen wat af.  Onderweg zien we natuurlijk ook veel dingen.  Er is bijvoorbeeld een natuurlijke lagune waar een zandstrandje bij is gemaakt.  Hier zien we een heel aantal zeeschildpadden in het heldere water. We hopen daar vanmiddag mee te kunnen gaan snorkelen.

Eindelijk, nadat ik al meer dan een derde van mijn stappen voor vandaag bij elkaar heb, vinden we het grote ontbijtrestaurant.  Er wordt hier een buffet geserveerd, maar je kunt ook a la carte bestellen.  Meteen is het ons duidelijk dat we de andere ochtenden ontbijt op de kamer willen eten.  Mijn hemel, wat een prijzen!

 

Ananas!

Saskia neemt het buffet, want ze heeft zoveel trek.  Er is heel veel vers tropisch fruit en dat ziet er wel lekker uit, maar Rick en ik besparen toch maar een paar (letterlijk) dollars en bestellen a la carte.  Ik neem de spa omelet, eiwitten met groentes en feta, verse asperges en gegrilde tomaat.  Erg lekker, dat wel. 

Als we bijna klaar zijn krijgt Rick een telefoontje van Kai.  Hij is in de lobby op zoek naar ons.  Hij komt ook naar het restaurant en bestelt eten.  Katja is nog in diepe rust en haalt later een yoghurt parfait bij het koffiestandje dichtbij onze kamer.

Tegen die tijd heb ik me al naar de fitness ruimte begeven.  Ik heb gisteren in mijn Women's Health tijdschrift een leuke gewichtenroutine gezien, die ik ga doen.  Drie rondes van 40 seconden met een pauze van 20 seconden. 

Het is een saaie gewichtenzaal zonder ramen met kreunende en steunende mannen, dus ik ben trots als ik het halve uur heb volbracht.  Ik hoop dit dinsdag weer te doen en zo mijn sportroutines wat bij te houden.

Intussen zijn de anderen allemaal gevoed en klaar om op stap te gaan.  We gaan dit prachtige resort verkennen.  Het is zeer indrukwekkend mooi allemaal.  De dolfijnen, de schildpadden, de turquoise en diepblauwe zee, zwembaden met watervallen, het draagt allemaal bij aan het "paradijs" gevoel.  De meisjes laten ook nog foto's maken met papegaaien, maar vinden die toch niet zo leuk.

 

Dit is Christian, die graag sieraden steelt

Tegen de tijd dat we terug zijn bij de kamer heb ik met gemak 10000 stappen op mijn Fitbit teller staan.  Na het idioot dure ontbijt zijn we vastbesloten wat boodschappen te gaan doen.  Als eerste vinden we de Kings Shops. 

Daar is wel een General Store waar we een paar dingen kopen, maar het is geen supermarkt en de kinderen en Rick willen yoghurt en dergelijke als ontbijt.  Daar gaan we dus nog verder naar op zoek.  Ook is het inmiddels lunchtijd.  De restaurants in dit winkelcentrum staan ons niet zo aan.

Op Yelp zien we een leuk restaurant, maar dat blijkt alleen avondeten te serveren. Bij het Mauna Lani winkelcentrum krijgen we de jackpot.  Ten eerste is het Tommy Bahama Cafe een superleuk openlucht restaurant.  Het eten is super, we genieten allemaal en denken er dinsdag weer heen te zullen gaan.

 

Dit was heel erg lekker

Na het eten lopen we naar de supermarkt en vinden er alles wat we nodig hebben.  Ook allerlei macademia noten om later te snacken, typisch Hawaiiaans.  We vinden het zo bijzonder zo ver weg van huis te zijn, maar nog steeds in eigen land!  Het is zo'n andere cultuur hier, zelfs met een eigen taal.

Nu we alles hebben, haasten we ons terug naar het hotel en maken ons klaar voor het zwembad en snorkelen.  De kinderen hebben helemaal geen interesse in snorkelen en vermaken zich bij het zwembad.  Rick en ik hopen toch nog die schildpadden te zien en gaan naar de lagune. 

Inmiddels is het vloed en het kleine strandje staat vrijwel onder water.  Wij leggen onze dingen dan ook maar op het gras en gaan het water in.  Dat heeft een zeer aangename temperatuur.  Inmiddels zijn er echter allerlei kayaks, paddle boards en snorkelers in het water.

Er is geen schildpad of vis meer te bekennen in het gebied achter de zwemboeien.  De waarschuwingen negerend, want we hebben elders in heel wat wilder water gezwommen, begeven Rick en ik ons buiten het voor zwemmers afgezette gebied.

Daar zien we wel een aantal mooie vissen, maar het is nog steeds troebel water, heel anders dan het superheldere water vanochtend.   Waarschijnlijk is dat dus door het getij en de vloed.  Jammer, maar we hebben wel heel andere vissen gezien dan in Aruba.  Hopelijk lukt het dinsdagochtend te gaan snorkelen met helderder water.

Na een uurtje hebben we het wel gezien en gaan terug naar het zwembad.  Ik heb mijn Kindle in een waterdicht zakje en ga lekker in het water lezen.  De anderen gooien intussen een bal heen en weer en de meisjes proberen vast wat te trainen voor hun halve marathon, die ze in november willen gaan lopen.

Dan is het tijd voor een cocktail en dan vooral een Mai Tai, een drankje dat mensen met Hawaii vereenzelvigen.  De vrouw, die de cocktail voor ons maakt, vertelt echter dat het eigenlijk in Californie is uitgevonden bij het Trader Vic's restaurant in Beverly Hills.  De donkere rum, die ze gebruikt, heeft het Trader Vic's merk. 

Vroeger was er in het Hilton in Washington een Trader Vic's restaurant.  Wij hebben daar een aantal heel leuke en lekkere maaltijden genoten.  Dat is er niet meer en wij dachten dat Trader Vic's helemaal van de aardbodem was verdwenen, maar kennelijk niet. 

Tijd om ons klaar te maken voor het avondeten.  We hebben daarvoor een reservering bij Sansei.  Maar goed ook, want het is er enorm druk.  De serveerster waarschuwt er ook voor dat het wel lang kan duren en gerechten misschien niet tegelijk worden geserveerd. 

Dat valt alles mee.  We krijgen onze voorafjes allemaal tegelijk en ik vind mijn komkommer en zeewier salade ontzettend lekker.  Als "hoofdgerecht" heb ik een sushi rol met verse ahi (tonijn), ontzettend lekker vers en een rol met crabsalade en groentes.  Ik vind het allemaal even lekker en de anderen zijn ook zeer tevreden over hun keuzes.

Het leukste is nog dat we toch op tijd zijn voor de zonsondergang!  Terug bij het hotel gaan de kinderen en ik gauw foto's maken en Rick parkeert de van.  Dan belt hij ons dat hij een superleuk restaurant heeft gevonden met uitzicht op de zonsondergang.  We maken meteen een reservering voor dinsdagavond.

De kinderen gaan naar hun kamer en Rick en ik naar de onze.  Rick kijkt naar zijn films en ik doe de televisie aan.  Eerst kijk ik naar een typisch Hawaiiaanse surfwedstrijd en dan gewoon naar Breaking Amish op TLC.  Het is nu pas tien over half tien, maar Rick ligt al te slapen en ik ga zo ook plat.  Het is wel lekker, vroeg naar bed en vroeg op, merk ik hier.