En dan is het alweer maandag. Wat een weekend hebben wij gehad, ik ben er nog moe van! "Geniet van deze mooie dag", zegt Rick voor hij naar zijn werk vertrekt en dat ga ik zeker doen!
De zon schijnt en het is lekker warm dus ik neem mijn koffie en wafels mee naar buiten om ze op het deck op te eten. Snickers komt ook mee en net als gisteren valt me op dat hij zijn linkeroog dichtknijpt. Het valt me eigenlijk al zeker een week op dat hij last heeft van dat oog. Ik besluit toch maar eens een afspraak met de dierenarts te maken, we kunnen later vanmiddag terecht.
Mijn cardinaaltje zingt er weer lustig op los
Voor mijn uur personal training met Sharon doe ik alvast wat cardio. Ik praat ook even bij met mijn overbuurvrouw en ben blij te horen dat haar jongste het ook moeilijk heeft met de laatste high school loodjes. Saskia heeft vandaag weer een AP examen, dit keer biologie. Volgens haar ging het wel goed.
Het uur personal training met Sharon gaat snel. Zij heeft ook een goede moederdag gehad. Na afloop doe ik nog cardio op de elliptical tot ik 7500 stappen heb. Ik erger me enorm als de enige andere aanwezige, altijd dezelfde dame, ondanks het verzoek dat op de ramen hangt ze niet te openen, twee van de ramen openzet.
Iedereen heeft op het moment last van de vele pollen in de lucht, zelfs ik, al ben ik niet echt allergisch. Er zijn mensen serieus allergisch en asthmatisch daardoor. Binnen sporten is de enige optie voor die mensen. Er staat nota bene overduidelijk op de ramen ze dicht te houden. Ik maak er dan ook een opmerking over tegen haar en gepikeerd sluit ze de ramen weer.
Thuis tref ik Kai al werkend aan. Hij krijgt nu meer vertaalwerk van zijn baas, die Kai gisteren een lange email met zijn toekomstplannen waar Kai een grote rol in speelt schreef. Na mijn douche gaan Kai en ik samen lunchen bij Noodles & Company. Op hun terrasje smullen we van tomatensoep met kip voor Kai en Indonesian peanut saute voor mij.
Het is zo lekker op het terrasje dat we er bijna niet wegwillen. Maar we hebben dingen te doen en gaan dus weer huiswaarts. Daar werk ik wat administratie af en geniet van de warmte op het deck. Mijn nieuwe laptop is lekker snel en wat een verschil met hoe foto's eruit zien!
Tegen vieren doe ik Snickers in zijn kattendrager en rijd naar de dierenarts. Daar moet ik langer wachten dan gewoonlijk, later hoor ik dat dat is omdat de meeste artsen naar een conferentie zijn. Ik krijg dan ook een mij onbekende arts.
Snickers is zo schattig, hij onderzoekt de behandelkamer en gaat dan rustig liggen. Hij is dertien jaar oud en ik hoop dat hij nog veel ouder gaat worden. Het is zo'n lief katertje!
Gewoon rustig op de behandeltafel liggen
Ze is niet erg bezorgd over Snickers' oog dat er nu dan ook heel gewoon uitziet. Doet me denken aan onze zieke kinderen, die vaak bij de dokter opeens magisch beter werden. Snickers heeft wel een hondsdolheidinjectie nodig dus het bezoek is niet helemaal voor niets. Ik krijg ook zalf mee om in zijn oog te doen, want er is wel een kleine ontsteking.
Net voor mijn ouders komen ben ik weer thuis. We drinken iets op het deck en gaan dan een net geopend restaurant hier ontdekken. Paladar heeft Latijns Amerikaanse cuisine. We beginnen met hun plantaan, yuca en andere exotische chips met guacamole en diverse salsa's.
Rick en mijn vader proberen de "flight" van rum, van jong naar oud. Ik neem een mojito, die werkelijk heerlijk is. Ook het eten stelt niet teleur, mijn gazpacho is heel lekker, hoewel veel en de ceviche van verschillende vissoorten ook. Ook de anderen smullen.
Klein probleempje is dat alles tegelijk wordt bezorgd, alleen mijn ceviche niet. Het helpt Spaans te kennen, want ik hoor van de serveerder dat ik mijn soep eerst had besteld. Ja, maar dat was omdat Rick zijn empanadas ook als voorafje wilde en die werden tegelijkertijd met het hoofdgerecht bezorgd.
Dan krijg ik opeens twee porties ceviche geserveerd. De manager komt langs en maakt zijn excuses. Hij biedt van alles aan, maar ik heb al teveel eten! Uiteindelijk haalt hij zowel de gazpacho als de ceviche van de rekening met honderdduizend verontschuldigingen en zijn kaartje voor als we weer komen. Heel netjes!
Terwijl we zaten te eten haastten de mensen, die buiten zaten te eten zich naar binnen, want het begon te regenen. Het plensde even, maar gelukkig is het wat minder als wij terug naar de auto lopen. Maar goed ook aangezien we geen paraplu's meehebben.
In de garage nemen we afscheid van mijn ouders, die morgen naar Canada gaan rijden. We zullen ze over iets minder dan twee weken weerzien bij mijn zus in Massachusetts. Het was hier een heel gezellig bezoek.
4 reacties:
Gezellig dat je ouders een aantal dagen zijn gebleven. Je had ze al lang niet gezien, toch?
Wat fijn dat Kai daar kan blijven werken en wat goed dat Kaai betrokken wordt in de toekomstplannen! Dat moet hem wel een lekker gevoel geven.
Sandra
Hmm, dat is dus kinderen eigen om beter te zijn bij de dokter. Mijn bijna-kleuter heeft dat ook. Laatst zat ze overgevend, duizelig etc. in de auto na een val en hoe dichter we bij de dokterspost kwamen, hoe vrolijker en levendiger ze werd. Kinderen.... en daar vallen huisdieren ook onder ;-)
Leuk dat je je ouders hebt gezien! Wat fijn voor Kai dat het werk zo goed loopt en dat hij betrokken wordt bij de toekomst plannen!
@Sandra - Inderdaad, ik had ze al jaren niet gezien
@Jolanda - Grappig, ik herinner me dat dat met onze kinderen ook zo vaak gebeurde!
@Becs - Ja, dat is zeker fijn. Hopelijk gaat het ook allemaal naar wens.
Een reactie posten