Outer Banks: Corolla wilde paarden en vuurtoren

Om half zeven werd ik al wakker van de zon, die mijn kamer binnenscheen, maar dat was me nog te vroeg.  Ik stapelde een paar kussens op om het licht wat tegen te laten en draaide me nog eens om.  Het volgende dat ik hoor is mijn telefoon, die me er om kwart voor negen aan herinnert mijn multivitamine in te nemen.  Die dient regelmatig ook als wekker.

Ik blijf nog even mijn emails liggen lezen en sta dan op.  Kai's deur is nog gesloten, maar ik weet niet wat hij als ontbijt wil.  We hadden wel bepaald dat we Duck Donuts wilden proberen, maar welke donuts hij dan zou willen is mij onbekend.

Gelukkig vindt Kai het niet erg om gewekt te worden voor een vraag over zoiets lekkers.  Hij kiest een vanille donut en een met hagelslag.  Ik wil de maple icing met bacon stukjes.  Ik ga de donuts halen, terwijl Kai nog wat werkt.

Dit is de originele locatie van deze keten waar alle donuts vers en warm worden afgeleverd.  Ik kan niet wachten ze te proberen!  Aan de ene kant van de boardwalk moet je bestellen en ik neem er nog een grote ijskoffie bij.  Aan de overkant krijg ik een doosje met warme donuts mee.

Kai en ik genieten, wat het enige juiste woord voor zo'n hoopje heerlijkheid is, ervan op ons deck voor het appartementje.  We weten meteen wat de rest van onze ontbijten gaat zijn.  Maar goed, dat de Duck Donuts in ons gebied niet zo dicht bij ons is!  Die combinatie van zoet en zout in die van mij is niet te versmaden!

Kai heeft een deadline en gaat nog wat werken.  Ik ga intussen eens kijken hoe het zwembad en strand erbij liggen.  Niet veel is veranderd in de twee jaar sinds Rick en ik hier waren.  De buitenkanten van de gebouwen worden nu wel eindelijk langzaam vernieuwd, heel hard nodig!

Een gerenoveerd gebouw

De onze is nog oud (wij zijn rechts op de middelste verdieping)

Kai en ik maken als hij klaar is een lekker lange strandwandeling.  Bij ons complex zitten er aardig wat mensen op het strand, maar daarna wordt het bijna leeg.  We zien een mooie crab en ruiken later een enorme rotte vislucht.  Hoger op het strand ligt een enorme dode rog.  Dat die zo stinken!

Nog wel erg koud voor mijn smaak!

Terug in het appartement gaat Kai nog wat werk doen.  Ik ga wat benodigdheden kopen.  Kai is zijn teenslippers vergeten, dus ik koop een goedkoop paar bij de Wings.  Het zand is veel te heet om op blote voeten te lopen.

Bij Duck Donuts koop ik een van hun rode baseballcaps.  Het waait flink en ik word gek van mijn haar.  Daarvoor vind ik bij een marktje ook elastiekjes om het in een paardestaart te doen.

Inmiddels is het lunchtijd.  We willen gaan eten bij de Sunset Grille tegenover Barrier Island Station.  We zouden kunnen lopen, maar het plan is direct na de lunch verder te gaan dus we rijden erheen.

We krijgen een tafeltje aan het water in de schaduw van een paar palmbomen.  Het is heerlijk vertoeven met een flinke bries, die de warmte verlicht.  Ik bestel een soft shell crab sandwich en Kai een hamburger.  Het eten is zeer matig, maar de ambiance kan niet beter. 

Vanmiddag staat Corolla op ons programma.  Dit is het noordelijkste plaatsje met een gewone auto bereikbaar in de Outer Banks.  Eerst bezoeken we de vuurtoren.  Die heb ik met Rick twee jaar geleden ook beklommen en ik weet dat Kai dat ook leuk gaat vinden.

We betalen de $10 entree en beklimmen dan de 220 treden van het Currituck Lighthouse.  Naar boven voel ik mijn rechterheup en knie al, maar vergeet dat even boven met het prachtige uitzicht.  De trap af hinkel ik echter praktisch.  Ik heb hier al een tijdje last van, scherpe brandende pijn van mijn heup naar mijn knie.  Gelukkig niet als ik gewoon loop, maar wel met traplopen bijvoorbeeld.

Beneden lopen Kai en ik nog een houten pad naar de Currituck Sound.  We lopen tussen het riet door.  Eenmaal boven het water waarschuwen een paar anderen voor een slang die daar ligt.  Zij denken dat het een giftige water moccasin is, maar Kai is het daar niet mee eens.  Hij lijkt meer op een banded water snake.  Maakt niet uit, ik kom er in ieder geval niet dichtbij!

Om half vier moeten we ons melden bij Wild Horse Adventure Tours.  Ten noorden van Corolla bevindt zich een kudde wilde mustang paarden, die de Spanjaarden in de 16e eeuw achterlieten.  De enige manier om deze zeldzame wilde paarden te zien is per 4X4 voertuig.

Wij gaan met tien anderen in een Hummer over het strand en door de afgelegen plaatsjes North Beach en Carova rijden.  Al vrij snel zien we een viertal paarden.  Ik zit aan de zijkant en kan goed foto's nemen.  Heel vervelend is dat mijn rechterbeen enorm veel pijn doet en ik helemaal achterin zit en niet kan strekken of wat ook.  Ik baal dat het van het plezier in de toer wegneemt.

Eenmaal weer op het strand zie ik als enige een paar dolfijnen vlak aan de kust.  De Hummer gaat zo snel dat ik ze Kai niet aan kan wijzen.  We zien nog een aantal paarden bij huizen en in het gewas en gaan dan na zo'n anderhalf uur terug over het strand.

Kennelijk is laat in de middag een goede tijd om deze toer te nemen, want een aantal van de paarden staan verkoeling te zoeken vlak aan zee.  Zo krijgen we prachtige foto's met de dieren op het strand.  Will Smith (een saaiere naam bestaat bijna niet), onze gids, is zelf ook erg enthousiast, want hij ziet de paarden niet vaak op het strand.  Hebben wij weer geluk! Aan mensen, die de Outer Banks bezoeken, raad ik deze toer van harte aan! 

Het is al na zessen als we weer terug naar Duck rijden.  Ondanks de baseball cap heeft mijn haar ernstig te lijden gehad van de wind en ik moet eerst douchen en haar wassen voor we uit eten kunnen gaan.  Dat is prima, want onze reservering bij het restaurant waar we gisteren nul op het rekest kregen is voor half acht.

The Blue Point is duidelijk het meest populaire restaurant in Duck en terecht.  We konden geen tafeltje meer krijgen, maar een paar plaatsen aan de bar zijn misschien nog wel beter.  John, de barkeeper, was er twee jaar geleden toen Rick en ik hier aten ook en nog net zo attent.

Kai neemt de crabcakes, die er heerlijk uitzien.  Ik kies twee voorafjes, die samen een goed maal vormen.  Een salade met o.a. linzen en stukjes forel en een soft shell crab met een salade van komkommer, tomaat en mais, beiden heerlijk!

John, de barkeeper, haalt ons daarna nog over de pecan pie met bourbonijs en caramelsaus te proberen.  Hij geeft ons er gratis een paar glaasjes port bij, zo aardig!  En het smaakt heerlijk, al laat ik het merendeel voor Kai.

Als we terug bij het complex komen zien we vier herten grazen vlak voor ons appartement.  We blijven kijken en niet veel later komen er ook twee vossen bij.  Wat een wilde dieren hier!  Rick belt intussen uit Seattle en ik vertel hem erover.  Ook met Saskia check ik even of alles goed gaat en dat gaat het gelukkig.

Foto's van vandaag staan hier.