Over meer maskers naar Katja en natte bloemen

Midden in de nacht hoorde ik het al, plenzende regen. Hoe Rick om zeven uur zijn bed al uitkomt weet ik niet, maar ik volg pas met moeite meer dan een uur later. Er staat vandaag toch niet echt iets op het programma.

De koffie staat al klaar en ik eet overgebleven gerookte zalm en reepjes groentes van een van de afhaalmaaltijden als ontbijt. Weer eens wat anders dan een ei, hoewel ik dat altijd weer heel lekker vind. 

Rick werkt vandaag voor het eerst echt thuis. Microsoft heeft nu al zijn medewerkers thuis werkend. Rick heeft vrijdag een nieuwe monitor geinstalleerd en nu zit hij in ons kantoortje. Binnenkort zal ik er een foto van maken. Er moet nog wel meer opgeruimd worden, maar voor Ricks doen is het keurig zodat hij kan werken. 

Terwijl ik aan mijn op de pas hardlopen bezig ben (au, au met mijn linkerheup, maar het helpt wel) sms-t Christine hoe het met Katja gaat. We hebben zoveel te bepraten dat Christine me na een aantal sms-en maar opbelt. Haar man Chuck is nu bij haar en haar dochter. Hij reed dit weekend van Alabama naar Texas, 14 uur. Het is goed dat ze nu allemaal bij elkaar zijn. 

Door het telefoongesprek heb ik mijn stappen bijeen en ga naar boven voor mijn gewichtenroutine. Die heup is wel een dingetje merk ik, ik kan nauwelijks op de grond gaan zitten. Toch slaag ik erin twintig minuten gewichten te heffen. Een paar uur later bedenk ik me dat ik een spiergroep vergeten ben, oeps!

Het regent en zegent. Het is ook vrij koud dus ik kleed me in een lekker warme trui. Rond half een komt Rick uit zijn kantoor en maken we samen lunch. Rick heeft low carb brood en maakt daar boterhammen mee. Ik denk dat ik daar de komende dagen ook wat van steel. Voor nu houd ik het bij mijn salade van gemengde slabladeren, tomaat, komkommer, augurk, salami en Parmezaanse kaas.

Na het eten neem ik Orion mee in de van voor een ritje door Vienna. Het is super rustig in ons stadje. De gouverneur kondigt net aan dat de scholen hier in Virginia de rest van het schooljaar dicht zullen zijn. Daarbij zijn alle niet essentiele bedrijven, zoals sportscholen, kappers, nagelsalons etc., voor 30 dagen gesloten en restaurants mogen alleen nog laten afhalen of bezorgen. Laten we hopen dat het helpt!

Ieder nadeel heb zijn voordeel om met Johan Cruyff te spreken en ik besluit de natte natuur te gaan fotograferen. Daar heb ik meer dan genoeg onderwerpen voor en het houd mijn gedachten een tijdje weg van alle stress. Hieronder zijn mijn probeersels, hopelijk helpt het ook mensen, die of nog in hartje winter zitten (mijn broer in Ottawa heeft nog sneeuw) of hun huis niet uit kunnen.

Intussen heeft Orions fokster haar belangrijke N95 maskers naar Katja gestuurd. Zo ontzettend lief want ze kent Katja natuurlijk helemaal niet, maar we hebben een connectie via Orion. Ik ben oneindig dankbaar voor mijn Facebook vriendinnen, die zomaar reageerden op mijn oproep zonder Katja te kennen.

Onderstaande foto stuur ik aan Shari. Orion, die je ziet denken dat ik nu weleens in de van zou kunnen blijven en niet de hele tijd gaan fotograferen. Na een paar uur gaan we huiswaarts en ben ik blij mijn foto's te kunnen delen op Facebook. Het is niet altijd perfect, maar ik ben nu zo dankbaar voor social media!

Thuis kijk ik de aflevering van gisteravond van Boer Zoekt Vrouw. Grappig is dat ik een heel iemand anders voor ogen had, die al weg zou gaan. Mannen in konijnenpakken, vrouwen in veel te strakke kleding en dan het oer-Nederlandse boerenleven. Ik zie veel mensen klagen dat het zo saai is, maar alleen dat laatste al. De koffiebekers van Annemiek heb ik hier ook want die hadden mijn grootouders. Het blijft wat mij betreft een leuk programma.

Tegen zessen is Rick klaar met zijn werk en we gaan een happy hour houden aan de bar. Met ons tweeen, maar toch gezellig. Dan maken we avondeten, krab cakes, bloemkool tots en spinazie. Lekker smullen en dan kookshows kijken, ik kan me op het moment op niets meer concentreren.