Over een bloesemweekend

Zaterdag

We slapen lekker uit en om een uur of half negen zijn we beiden weer bij onze positieven. We hebben ook allebei last van allergieen. Voor mij vooral overdag met kriebelende ogen en een kriebel in mijn keel. Rick heeft er 's nachts ook last van dus hij neemt nu Zyrtec, hopelijk helpt dat. 

Het heeft vannacht geregend, maar nu komt de zon tevoorschijn. Het is wel een stuk koeler dan gisteren, maar dat geeft niet. De buurt staat prachtig in bloei en dan is het altijd een genot er doorheen te rijden of lopen.

Zoals iedere weekendochtend gaan we naar Starbucks voor ons ontbijt. Dat bedrijf heeft alle cafe's gesloten en alleen de drive thru's zijn nog open. Dat merken we meteen, de rij staat tot buiten het parkeerterrein! Zo druk is het anders nooit. Alles wordt met handschoenen gedaan en zonder verder iets aan te hoeven raken wordt onze bestelling ons aangereikt.

Op weg naar huis bespreken we ons plan. We willen namelijk de kersenbloesems in Washington zien. Die zijn nu op hun hoogtepunt. We douchen en gaan dan op pad. De weg naar de stad is veel rustiger dan gewoonlijk in deze tijd van het jaar.

Bij het Tidal Basin is het ook wel rustiger, maar er lopen veel te veel mensen dicht bij elkaar. Daar hebben we geen zin in dus ik neem wat foto's uit de auto. Later op de dag werd het zelf zo druk dat de National Park Service morgen maatregelen gaat nemen en parkeren gaat verbieden. Hopelijk helpt dat. Ik snap werkelijk niet dat mensen hun gezondheid op het spel willen zetten voor een paar bloesemfoto's.

Gelukkig ken ik de stad goed in deze tijd van het jaar en weet dat het bij het Capitool ook prachtig is, maar dat vrijwel niemand daarheen gaat. We vinden dan ook met gemak een parkeerplek vlakbij. Hier is het super makkelijk om meer dan anderhalve meter van elkaar te lopen. Zoals ik al dacht is het hier ook werkelijk schitterend en mijn fototoestel werkt overuren.

We wandelen zo'n anderhalf uur langs het Supreme Court, de Library of Congress, het Capitool en de National Gallery of Art. Ik loop een beetje als een oude vrouw want mijn linker heup doet heel veel pijn. Het is misschien maar goed dat ik vandaag eens niet een uur achter elkaar sport.

Tegen het middaguur zijn we terug bij de auto en doen een video chat met Kai via WhatsApp. Hij is aan het koken voor hem en Raquel. Begrijpelijk vinden zij het best moeilijk dat ze niet echt naar buiten kunnen want ook bij hen is de lente begonnen en is het iedere dag prachtig weer. Kai heeft wel veel werk, hij heeft een grote Nederlandse vertaalopdracht.

We hebben van alles te bespreken en op een gegeven moment vraag ik aan Kai waarom ze eigenlijk niet lekker op hun balkon gaan zitten af en toe. Zijn antwoord is hilarisch en doet ons allemaal in lachen uitbarsten. De familie Duif heeft hun balkon namelijk ingepikt om hun gezin er op te laten groeien.

Nu zijn de baby duifjes bijna klaar om uit te vliegen en dan kunnen Kai en Raquel hun balkon weer terugeisen. Ik zeg tegen Kai dat ik het wel erg vriendelijk van ze vind dat ze die vogels niet weg hebben gejaagd zodat zij hun buitenlucht konden krijgen. Het is goed hem zo weer "in levende lijve" te zien. Wij zijn heel blij dat Kai ook niet alleen is in deze tijd.

Voor onze lunch bestellen we kabobs van Sheesh. Ook hier is het restaurant gesloten en wordt er alleen afgehaald. Wij doen onze bestelling per telefoon en dan komt de medewerkster het naar onze auto brengen. Thuis smullen we ervan, hun zalm kabob is heerlijk en de gekruide spinazie ook.

Gisteravond deed ik via Facebook een oproep voor stoffen mondkapjes voor Katja. Tot mijn ontroering gingen twee van mijn Facebook (en ook in het echte leven) vriendinnen vandaag meteen aan de slag!

Halverwege de middag rijden Rick en ik naar Herndon en Fairfax om mondkapjes op te halen van Riekje en Eveline. Zo ontzettend lief! Samen met de doos mondkapjes, die ik nog over had van de Mexicaanse griep in 2009 rijden we naar FedEx en sturen alles meteen door naar Katja.

Die gaat de maskers waarschijnlijk gebruiken om haar N95 masker langer te laten duren, aangezien daar een gebrek aan is. Ik kan niet genoeg schrijven hoe bijzonder en fantastisch ik het vind dat deze beide dames al zo snel reageerden op mijn oproep! Wij zijn er helemaal door ontroerd!

Het restaurant dat we vanavond gaan steunen is Clarity. We bestellen ons maal voor een afhaaltijd van half zeven. Zij hebben het zo druk dat er gevraagd wordt of we om half acht kunnen komen. Dat is wel heel laat voor ons om te eten, maar vooruit.

We krijgen geen spijt van het wachten, want wat een heerlijke soep en hoofdgerechten! Ik heb de zalm met spaghetti squash en een hemels sausje erover. Er komt ook vers brood bij wat we eigenlijk niet zouden moeten eten, maar het is duidelijk net gebakken! Al met al een feest van een maaltijd. Ondanks alle stress was dit een heerlijke en bijzondere dag!

Zondag 

De zon schijnt vrolijk als we tegen achten opstaan. Na Orion even uitgelaten te hebben rijden we Vienna weer in. Vandaag is het een stuk rustiger dan gisteren en we hebben onze koffies van Starbucks gauw binnen. 

Als ontbijt halen we vandaag een van de galettes, hartige crepes, van Crepe Amour. Ook hier weer naar onze auto gebracht en dus geen contact. We eten de galettes met smaak op. Die van mij is gevuld met gerookte zalm, rucola en mascarpone, Rick heeft een zwaardere en heeft daardoor de rest van de dag geen trek meer. 

Rick heeft gisteren uitgevonden dat de leeftijd van senioren, die een uur vroeger de supermarkt in mogen, 60+ is. We maken dus van deze mogelijkheid gebruik bij de The Fresh Market. We halen wat verse groentes want dat is het enige wat we vaker nodig hebben. 

Thuis ga ik aan mijn cardio tot ik 10000 stappen bijeen heb. Intussen maait Rick voor het eerst dit seizoen het gazon. Vooral voor is dat heel erg nodig. Gewoonlijk krijgen we ook zakken met mulch bezorgd, maar dat gaat nu door het virus niet door. 

Rick wil dit toch altijd graag gedaan krijgen, dus misschien laten we Fidel, de buurt tuinman, het leggen. Ik haal dan maar de winterspulletjes uit Fairyville want die moet ik waarschijnlijk binnenkort tijdelijk opruimen. Daarna komen de feetjes terug met hun lente dorpje. 

Rick heeft dus geen trek voor de lunch en ik denk mezelf te trakteren op een bloemkool rijst bowl van Zoe's Kitchen. Alleen blijkt dat restaurant nu ook gesloten te zijn. Ik heb de ingredienten voor een salade thuis dus ik maak er een voor mezelf. Ik weet dat we een restaurant zouden moeten ondersteunen, tenminste in het weekend, maar ik vind mijn eigen salade lekkerder dan die van Panera bijvoorbeeld. 

Na het eten ga ik in de zon op ons stoepje zitten. Rond tweeen laat Katja weten dat ze tijd heeft om een video call te doen. Het is ook weer heel fijn haar in beeld te zien. Ze vindt het super moeilijk allemaal want verpleegkundige is niet haar roeping maar een weg naar nurse practitioner. 

Natuurlijk kunnen wij haar zorgen niet weghalen en hebben wij de nodige zorgen om Katja. We proberen het dus zo licht mogelijk te houden. Het heeft geen nut om met zijn drieen te gaan zitten doemdenken. Ik ben blij dat Kevin er is voor Katja, hij is net als Rick heel rustig en positief ingesteld. 

Katja neemt afscheid want ze moet studeren voor haar nurse practitioner studie. We praten even vanuit onze tuinen bij met buren. Het is hier echt een van verre zwaaien naar elkaar, helemaal goed. Ik blijf nog tot vier uur buiten zitten en dan wordt het te koel.

Onze magnolia is alweer bijna uitgebloeid, helaas

Vanavond gaan we grillen. Rick gebruikt zijn speciale biefstuk methode en daarbij hebben we asperges en bloemkool puree. Een lekker maal om dit ondanks alles mooie weekend af te sluiten. Ik wens iedereen een gezonde week toe!

PS: Wat ik nog wilde schrijven, maar het past niet in het "verhaal": we zien hier heel veel hulp geboden aan ouderen en anderen, die het nodig hebben, en maaltijden voor zorgverleners geregeld worden. Wij helpen daar ook aan mee. Ik heb heel veel last van pijn op het moment, maar het is zo makkelijk om een aantal maaltijden te bestellen om bezorgd te worden voor degenen, die het allemaal maar moeten doen.