Over een rustig weekend

Zaterdag

Eigenlijk ben ik om zeven uur al wakker, maar dat is veel te vroeg. Ik doezel dus nog zo'n anderhalf uur verder, want Rick geeft ook nog geen teken van wakker zijn. Om half negen heb ik het echt gehad en ga op mijn telefoon lezen tot Rick ook weer bij zijn positieven is. Hij is tot diep in de nacht wakker gebleven, geen wonder dat hij nogal groggy is bij het opstaan. 

Zodra Rick echt weer wakker is gaan we ontbijt halen bij de Starbucks in Vienna. Daar worden we als oude bekenden begroet. De nitro brew is weer super en de egg bites smakelijk. Terwijl we ervan genieten spelen we Pokemon Go in Vienna. Dat is minder spannend dan bij Pier 39, maar nog steeds leuk. 

Het is berekoud na de relatieve warmte in San Francisco en er staat een venijnige wind. Winter laat zich hier nog even zien, maar morgen en de komende week wordt het ronduit lenteachtig. Ik mis het wandelen door de stad voor mijn stappen wel, maar met een uur haal ik de tienduizend op mijn Fitbit. 

Omdat we zo laat opstonden is het ook zo weer tijd om lunch te halen. Dat worden salades van Cava. Ik neem tzatziki en yoghurt dille saus erbij en ik zie het meisje denken dat dat toch praktisch hetzelfde is. Maar dat is het echt niet! Tzatziki is veel dikker en heeft een heel andere smaak. 

Thuis eten we het op en hebben dan een rustige middag thuis. We pakken uit en spelen onze spelletjes. We zijn allebei ook moe dus zo'n middagje niets doen is precies wat we nodig hebben. De tijd gaat ook nog heel snel en opeens is het zes uur. 

Rick stelt voor een drankje te gaan drinken bij BJ's voor het avondeten. Hij heeft zin in hun beste bier. Ik bestel een wodka martini met wat bloody Mary mix erin. Die cocktail is wel heel klein, maar hij smaakt prima. 

De Cava salade is allang verteerd en we hebben beiden flinke trek. We gaan naar het naast BJ's gelegen Neisha Thai. Dat is een van de populairste Thaise restaurants in de omgeving en wij hebben geen reservering. Er is een wachttijd voor een tafel, maar nog genoeg plaats aan de bar.

Luisterend naar het heel goede duo wat bekende deuntjes met de dwarsfluit (waarvan ik er nog steeds een heb, maar ik ben er heel slecht in) en gitaar speelt. Rick en ik delen de voortreffelijke (maar helemaal niet in ons dieet passende) zalm rolletjes. Dan heb ik een garnalen gerecht in pindasaus met gestoomde groentes en Rick een biefstuk gerecht. Dit restaurant verdient zijn populariteit zeker!

Thuis ga ik mijn achterstallige kookshows kijken en ik ga het niet laat maken. Niets doen maakt moe.

Zondag


We slapen weer wat uit maar niet zo lang als gisteren. De zon maakte me dan ook eigenlijk al om half acht wakker, maar ik houd het nog een uurtje doezelend uit. Na Orions wandeling halen we weer ontbijt van Starbucks en spelen wat Pokemon Go.

Als ik aan mijn cardio begin is het net tien uur geweest en ik zet Studio Sport aan op mijn laptop. Daar zie ik natuurlijk Patrick Roest wereldkampioen worden. Zo kijkend lijkt het uur veel sneller te gaan dan gewoonlijk. Misschien moet ik toch de televisie weer eens aanzetten tijdens het sporten.

De natuur ontwaakt langzaam en ik denk veel sneller de komende week, wanneer er temperaturen van ver boven de tien graden worden voorspeld. Zelfs de befaamde kersenboompjes in Washington staan al in de knop. Er is nog geen piek bloei aangekondigd maar dat kan al over een paar weken zijn als het zo doorgaat.

Voor onze lunch halen we een salade van Subway. Jammer genoeg is het net niet warm genoeg om buiten te eten. Het smaakt weer heel goed, de manager van deze Subway is er al 14 jaar en heeft echt hart voor zijn zaak. Hij begroet ons dan ook als oude bekenden.

Rick gaat werken aan de belastingen en ik speel Kris met een aantal Nederlandse vriendinnen. Gisteren kregen we bericht van de vriendin van mijn schoonvader dat het opeens bergaf gaat met hem.

Het is niet een onmiddellijke verandering want Dad wil zo lang mogelijk in zijn eigen huis blijven wonen. Maar als dat niet meer lukt verhuist hij naar Carols huis. Het is heel fijn dat zij er is om voor hem te zorgen. Rick heeft een lang en goed telefoongesprek met Dad, die gelukkig vandaag een goede dag had.

Het is zulk mooi weer dat we Orion meenemen voor een goede wandeling. Onderweg maak ik foto's van het boompje, dat altijd als eerste bloeit, en de forsythia, die ook langzaam aan het uitkomen is. Genieten is het weer, die prille lentekleuren.

Er is een paar weken geleden een nieuw Mexicaans restaurant geopend in Vienna. Op de Foodies Facebook groep is iedereen er laaiend enthousiast over, dus Rick en ik moeten dat natuurlijk proberen. Door zijn populariteit besluiten we aan de vroege kant naar El Sol te gaan.

Om half zes lopen we erbinnen en alle tafels zijn vol. Dan nemen we maar plaats aan de bar hoewel ik gelezen heb dat de service daar minimaal is. Dat valt gelukkig alles mee en we bestellen ons eten. Een uur later is er nog niets en ik heb intussen een ceviche onder de hete lampen zien staan wachten.

Als nota bene de mensen, die na ons aan de bar kwamen zitten, allemaal hun eten krijgen neem ik toch maar even polshoogte. En jawel, de ceviche die daar al de hele tijd staat wordt bezorgd. Ik wil geen warme ceviche en ook niet nog eens maagproblemen dus ik stuur hem terug.

Een kwartiertje later wordt een verse bezorgd en die is erg lekker. Ook de biefstuk met cactussalade smaakt me zeer goed. Rick is wat minder te spreken over zijn maal, maar over het algemeen zullen we hier wel terugkomen. Alleen wachten we tot ze voldoende medewerkers hebben, want goede bediening hoort er toch ook bij.

Zo is ook dit weekend weer voorbij gevlogen. Vanavond praat ik even bij met Katja want ik vind het toch best eng met het coronavirus en haar in de ER. Ze zegt dat ze een heel protocol hebben en ze er zich geen zorgen om maakt. Nou, dan doe ik het ook maar niet.

Iedereen een heel fijne week gewenst!