Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, augustus 30, 2004

Onze belevenissen in New York zijn te lezen op: http://nycrncned.blogspot.com/

Door de stromende regen, dankzij overblijfselen van orkaan Gaston, rijden we naar New York City. Rick heeft net met zijn collega gesproken, die vertelde over ongekende veiligheidsmaatregelen. Hij kon zelfs bijna ons hotel niet binnen!

Voor mij doemt de imposante Delaware Memorial Bridge op uit de mist. Nog iets minder dan twee uur voor we Manhattan bereiken!

zondag, augustus 29, 2004

Soms denk ik, dat ik in een droom leef en morgen wakker zal worden! Op vrijdagavond kwam Rick uit zijn werk thuis met de mededeling, dat hij volgende week naar New York moet om te helpen bij de Republican National Convention.

Om hem te lijmen daarvoor, want het is eigenlijk niet zijn gewoonlijke taak, werd hem aangeboden zijn familie op kosten van Microsoft mee te nemen!! Katja is naar het strand tot vrijdag, maar Kai, Saskia en ik gaan morgen mee naar New York!

We gaan er naar toe rijden, het is ongeveer 4 uur rijden. En we zullen logeren in wat ik het meest fantastische hotel in New York vind: het Marriott Marquis hotel!

Dit is echt allemaal zoiets fantastisch, dat het zo maar kan! Ik ben wel een beetje nerveus over de terreurdreigingen en protesten, die de conventie zal uitlokken, maar probeer dat maar van me af te zetten. De opwinding op Kai en Saskia's gezichtjes bij de vraag of ze mee naar New York wilden sprak ook boekdelen!

Gisteren ben ik met Kai en Saskia naar "downtown" Vienna gewandeld. Kai had een verjaarspartijtje en we moesten een cadeautje en een kaart daarvoor gaan kopen. Vienna is ongeveer 3 kilometer lopen van hier en de hele wandeling nam twee uur. Het was flink warm, 35 graden en dus smaakte het ijsje wat we bij Coldstone Creamery haalden extra lekker.

Er zijn deze zomer een heel stel nieuwe terrasjes bij gekomen in Vienna. Je kunt bij de meeste restaurantjes nu buiten eten. Dat maakt het een stuk gezelliger.

's Middags zijn we naar de dierenwinkel "Petland" geweest. Daar verkopen ze puppies, kittens, fretten, konijnen en allerlei vogels. Bij de meeste dierenwinkels hier worden geen grotere huisdieren verkocht, alleen het kleine grut, zoals hamsters, vissen en parkieten.

Een bezoek aan Petland is dus wel erg leuk, alleen heb ik vreselijk te doen met die kleine puppies in hun hokjes! Ze zagen er wel erg schoon uit, maar ze hebben maar weinig plaats. Ik werd helemaal verliefd op een Australisch herdertje, maar we hebben natuurlijk al meer dan genoeg huisdieren!

Omdat we alleen Saskia hadden gisteravond, zijn we bij Chuck en Christine langsgegaan om hun nieuwe zelf gemaakte wijn te proeven. Die bleek erg lekker en voor we het wisten was het na tienen!

Vandaag staat helemaal in het teken van voorbereidingen op de reis van morgen. Ik kan het nog steeds niet geloven, hoe anders onze week eruit zal zien, dan verwacht!

vrijdag, augustus 27, 2004

Vandaag 17 jaar geleden vroeg Rick mij ten huwelijk! Hij is zeer romantisch aangelegd en maakte er een zeer bijzondere avond van. Eerst had hij heel ouderwets mijn hand aan mijn vader gevraagd, die dat natuurlijk prachtig vond.

Op 27 augustus 1987 stond er opeens een stretch limousine voor de deur van het huis van mijn ouders. Daarin kwam Rick mij ophalen voor een diner bij een heel goed Frans restaurant in Washington (wat helaas nu niet meer bestaat) en een nacht in het Ritz Carlton hotel in de stad. In de limousine schoof hij een mooie diamanten ring aan mijn vinger, die hier als verlovingsring traditioneel is. Bij het huwelijk wordt er een tweede band toegevoegd. Het was een onvergetelijke avond en onvoorstelbaar, dat we opeens 17 jaar verder leven!

Terug in het heden kwam Christine vanochtend hierheen om een lange wandeling te maken naar Nottoway Park. Het fitness parcours daar is altijd zo leuk om te doen en het was wederom prachtig weer.

Rond 12 uur vertrok Katja voor een week naar Bethany Beach met de familie van haar beste vriendinnetje. Bethany Beach ligt in Delaware en is ongeveer 3 uur rijden hiervandaan.

Vrijwel alle strandplaatsen in Maryland en Delaware hebben houten "boardwalks" met restaurantjes en winkeltjes langs het strand.

Toen we Katja uitgezwaaid hadden ben ik met Claudia en de honden (zij heeft een golden retriever) gaan wandelen op het W&OD pad. Ik heb vandaag dus heel wat kilometers afgelegd! Claudia wilde de felblauwe vogeltjes, bluebirds, zien, die ik vaak op mijn fietstochten langs het pad tegenkom. Natuurlijk waren ze vandaag in geen velden of wegen te bekennen. Haar hond vond het echter heerlijk in de kreek, dus kwamen we met een doornatte en een zwaar hijgende hond weer thuis.

Om af te koelen heb ik Saskia daarna meegenomen naar de Watermine. Kai had geen zin. De Watermine is een thema waterpark, met glijbanen en een stromende "rivier" en allerlei watervallen. Het is helemaal opgezet als een oude mijn, erg leuk.

Om onze 17 jarige verloving te vieren zijn Rick en ik gaan eten bij ons favoriete Italiaanse restaurant Bonaroti. De eigenaar kent ons daar en we zijn altijd verzekerd van goede service en lekker eten.

donderdag, augustus 26, 2004

Heerlijk vind ik het geluid van de zomer buiten 's avonds. Het gezang van de krekels en zo af en toe een kikker ertussen door.

Rick en ik hadden een zeldzaam borreluurtje op het deck zonder kinderen. Katja at bij Leah en de andere twee waren na hun avondeten naar de Mormoonse overburen verdwenen, die op hun buiten haard S'mores maakten. Die S'mores zijn werkelijk een deel van zomerse avonden hier.

Het is allemaal zo vredig op het moment, het weer is perfect, we genieten van de laatste zomervakantie dagen.

Katja en Kai hebben vandaag hun kamers uitgemest. Na een jaar van troep verzamelen was dit echt nodig, zakken vol rotzooi en spullen om weg te geven kwamen tevoorschijn. Nu Saskia's kamer nog, die ik zal moeten opruimen. Van mijn zusje hebben ze alle drie een Nederlandse agenda gekregen voor school. Daar waren ze blij mee! Dat soort thema agenda's heb je hier niet. De schoolprodukten zijn over het algemeen vrij saai, effen kleuren en gewone potloden. Ik moest me in Aruba ook inhouden om niet een stel leuke schriften voor ze te kopen, maar die kunnen ze hier niet echt gebruiken.

Iedere keer als ik in de auto stap (mijn enige kans om het nieuws te horen) wordt er weer gezanikt over het militaire verleden van Kerry of Bush. Wat maakt het uit? Dat alles is jaren en jaren geleden! Wat ik wil weten is wat ze gaan doen om ons veilig te houden, hoe gaan ze de economie aanpakken en meer van dat soort actualiteiten. Ik hoor om me heen ook grote irritatie over de concentratie op het Vietnam verleden van de kandidaten!

Tijdens diezelfde nieuws uitzending hoorde ik opeens Nederlands op de radio! Wat bleek? In Nederland is een sprekend toilet uitgevonden, dat de gebruiker erop attent maakt als hij/zij er te lang op zit, of niet doortrekt of een stel andere waarschuwingen. Ik erger me soms over de ongenuanceerde commentaren van Nederlanders over "de Amerikanen" en vroeg me nu even serieus af hoe "de Amerikanen" over "de Nederlanders" dachten na dat bericht! Het laat weer zien hoeveel invloed de media hebben op wat we van een bepaald volk weten.

Zoals alle avonden deze week kijken we vanavond weer de Olympische Spelen. De VS doen het bijzonder goed deze spelen. Het is wel leuk om twee landen te hebben waar je "voor" bent. Ik moet zeggen, dat ik net uit volle borst het "Star Spangled Banner" heb meegezongen met het Amerikaanse vrouwen voetbalteam! Dat was te aanstekelijk!

woensdag, augustus 25, 2004

Vanmiddag sprak ik met mijn Deense vriendin Kirsten, die ook getrouwd is met een Amerikaan, dus we hebben veel gemeen. Zij waren net terug uit Denemarken en natuurlijk hadden we het over het weer. Hier duurt de zomer voort en is het werkelijk voortreffelijk weer. In Denemarken hadden ze een aantal weken koud en slecht weer gehad. Het blijft gewoon heerlijk om bij het opstaan buiten koffie te drinken en te ontbijten. Van mij mag het eigenlijk wel het hele jaar zo blijven!

Om half negen vanochtend ging Katja met haar vriendinnetje Leah op de schoolbus naar High School. Haar nieuwe school, Madison High School, die vier schooljaren huist, telt ongeveer 2000 studenten. De meisjes gingen naar "flight school", een dag van introducties en lezingen over hoe ze het beste van hun high school carriere kunnen maken. De reactie naderhand van de dames? "Boring" Maar het was wel leuk geweest alle vrienden en vriendinnen weer te zien.

Kai kreeg vandaag via de post te horen tot welk team hij zal behoren. Hij behoort tot het zeer mannelijk klinkende team "the Rockets". Op middle school krijgen ze 7 uur per dag, iedere dag hetzelfde rooster met ieder uur een ander vak. Het zal dus heel anders zijn voor Kai, ineens 7 verschillende leerkrachten. De middle school duurt hier 2 jaar (in sommige gebieden 3).

Na al het schoolgedoe heb ik alle kinderen en vrienden en vriendinnen meegenomen naar het zwembad. Ik ben maar de hele tijd in het (vrij koele) water gebleven, want het stikt er op het moment van de wespen en ik krijg een allergische reactie als ik word gestoken.

Vanavond is Rick naar de high school om de introduktie voor ouders daar bij te wonen. Ik zou ook gaan, maar Katja, die op zou passen, liet het afweten. Niet dat ik er rouwig om ben, want het betekent altijd luisteren naar allerlei psychologen en drugs deskundigen. Je zou er angstig van worden, al die dingen, die met de kinderen zouden kunnen gebeuren. In het begin kreeg ik echt het idee, dat de sex, drugs en alcohol onvermijdelijk zouden zijn in middle en high school en dat wij als ouders constant met schilden aan ons kind zouden moeten beschermen. Dat kind zou, volgens de experts, geen weerstand hebben tegen de constante druk van de drugs dealers. Dit alles materialiseerde zich gelukkig helemaal niet. Katja had een heel gewone twee jaar in middle school, geen grein anders dan mijn eerste 2 jaren op de middelbare school. Ok, misschien een grein, maar niet wat sex, drugs en alcohol betreft.

Natuurlijk zijn er kinderen, die ermee in aanraking komen en erin verstrikt raken. Gelukkig is dat tot nu toe helemaal geen deel van Katja's gedachten en haar vriendenkring is een leuk stel tieners. Ik weiger dus om te doemdenken en hoop, dat ze met beide benen op de grond blijft staan, zoals nu.

Een paar dagen geleden werd een man, die verdacht wordt van banden met Hamas, in Maryland, niet ver hiervandaan aangehouden. Zijn vrouw was de Chesapeake Bay brug aan het videotapen en niet zomaar een toeristisch filmpje, maar close ups van de spanningen en bogen. De familie beweert, dat het puur toeristisch gefilm was. Het geheel heeft een luchtje!

Het blijkt wel, dat men erg oplet op het moment. Voor 11 september 2001 zou zoiets niet eens opgemerkt zijn. Hopelijk helpt het een volgende aanslag te voorkomen. Ik zal eerlijk gezegd blij zijn, als de verkiezingen voorbij zijn en er niets is gebeurd.

Susan, een vriendin wiens man voor het terreur voorkomings team werkt hier in Washington, merkte terecht op, dat de terroristen zo wel winnen, want de angst zit er, hoe we het ook proberen te verbergen, toch wel in.

dinsdag, augustus 24, 2004

Christine is terug van een lang weekend naar Williamsburg en Busch Gardens, dus besloten we vanochtend een lange wandeling te maken om bij te kletsen. Mallory, die bijna 10 is, vertelde me trots hoe ze alle achtbanen bij Busch Gardens hadden gedaan. Petje af, want ik moet toegeven, dat ik sommigen daarvan te stijl vind! Busch Gardens staat ook nog op ons verlanglijstje deze zomer.

Op weg naar Christine's huis kwam ik kennelijk langs een gevaarlijk kruispunt, want er stond een groot nieuw bord te knipperen: "Use extreme caution: frequent crash site". Inderdaad gebeuren in dat kruispunt veel ongelukken en is dit kennelijk een manier waarop Fairfax County probeert dat te verminderen. Of het helpt?

Op zondag had Rick een nieuw brood gekocht, dus natuurlijk dacht ik, dat ik daar vandaag voor de kinderen boterhammen van zou kunnen smeren. Maar toen ik het uit de broodtrommel haalde was het al beschimmeld! Ik ga het nu morgen naar Giant terugbrengen en zal er een nieuw brood voor in de plaats krijgen. Fantastisch vind ik dat altijd. Er worden geen vragen gesteld, ook al heb je geen bonnetje. Geld krijg je dan niet terug, maar wel een vervangend produkt.

Intussen aten de kinderen Lean Pockets voor de lunch. Ze zijn daar dol op, dus erg vonden ze het niet.

Katja is vandaag met Rick meegeweest naar zijn werk. Hij heeft dat met de andere twee ook gedaan. Het is een leuke manier voor de kinderen om te zien hoe hun vader de dag doorbrengt en hij neemt ze mee naar het restaurant van hun keuze voor lunch. Voor Katja was dat Hardrock Cafe in Washington. Ik heb een hekel aan het eten van Hardrock Cafe, de hamburgers schijnen heerlijk te zijn, maar als dat je smaak niet is kun je het wel vergeten. Maar voor Katja is het paradijs en voor velen met haar natuurlijk.

Saskia werd na de lunch opgehaald door een vriendinnetje om mee te gaan schaatsen. De Fairfax Ice Arena hier vlakbij biedt een welkome koelte tijdens deze warme dagen.

Toen waren Kai en ik dus alleen en Kai wilde heel graag iets buiten gaan doen. De keuze viel op een bezoek aan Great Falls National Park. We zijn allebei dol op dit park, want de Potomac rivier ziet er nooit hetzelfde uit en je kunt er mijlen wandelen. De rivier was op een perfecte waterstand vonden we, hierdoor ontstaan heel mooie watervallen. Als het te laag staat is het niet zo spectaculair en te hoog is het wel spectaculair, maar is het meer een kolkende massa, dan mooie watervallen.

De route van ons huis naar het park is ook heel mooi. De prachtigste huizen, nee landgoederen, staan erlangs. Eentje staat te koop, werkelijk een pracht huis: witte baksteen, 4 garages en het land eromheen prachtig getuinierd. We schatten, dat het rond de $3 miljoen zou kosten. Maar geef mij maar ons huis, ook flink groot, vooral voor Nederlandse begrippen, maar de buren zijn vlakbij en ik heb liever het sociale van een gezellige buurt om ons heen. Die mensen in Great Falls wonen veel te ver van hun buren af voor mijn smaak!

We namen Brynna mee en water, want het was vandaag weer warm en ietwat vochtig. Aan het begin van het park staat ook een grote waterbak voor honden, heel diervriendelijk. Brynna wordt echt wat ouder, want ze hijgde de hele weg en vroeger had ze ver voor ons gerend.

Kai was ondertussen in de zevende hemel, want niet alleen vond hij er een mooie hagedis met een blauwe staart, maar we stapten ook bijna op een gifgroene slang. Kai had die graag mee naar huis genomen, maar gelukkig gleed de slang snel weg, want ik moet niets van die dieren hebben!

Op de terugweg stopten we bij Whole Foods om wat fruit en avondeten te kopen. Een van onze favoriete borrelhapjes is de sushi, die je daar kunt krijgen.

De watervallen

Kai en Brynna op de "footbridge"

maandag, augustus 23, 2004

Het weer was vandaag weer plaatjes mooi! Staalblauwe lucht, weinig luchtvochtigheid (waarvoor augustus hier nogal berucht is) en een temperatuur van 28 graden, wat wil je nog meer?

Ik besloot de stepklas bij de sportschool te gaan doen en wat gewichten, die ik in de vakantie weinig gedaan had. Ik ben sinds april 16 pond afgevallen en ik was blij te zien, dat er in Aruba ondanks de pannenkoeken niets bij is gekomen. Het vergde wel weer even zelfdiscipline om op een bepaalde tijd te gaan sporten. De klas was echter erg leuk, zoals gewoonlijk en dus ook snel voorbij.

Op de terugweg naar huis haalde ik Brynna en onze oudste kat Miep op van de kennel. Arme Brynna heeft arthritis en nu medicijnen daarvoor. Kassa! Als er een dierenarts maar naar je dier kijkt wordt er al $50 in rekening gebracht! Dierenartsen verdienen hier werkelijk goed.

Na de lunch nam ik de kinderen en vriendjes en vriendinnetjes (om de een of andere reden ben ik altijd de babysitter van de hele buurt) naar het zwembad. Het water was wel wat kouder, dan wat we de afgelopen 2 weken gewend zijn geweest, maar lekker verfrissend. Heerlijk vind ik het, zo'n zwembad aan de overkant. Het is een sociale aangelegenheid, want er zijn altijd mensen, die we kennen. En nu de kinderen oud genoeg zijn om zonder toezicht te zwemmen is het een van de weinige gelegenheden voor mij om eens een tijdschrift te lezen. Maar het grootste deel van de tijd heb ik met Katja en Kai in het zwembad een bal heen en weer gegooid.

Rick kwam vroeg thuis, want hij wilde naar Chili's om te eten en naar de Princess Diaries 2 film daarna. Rick is een ontzettende film liefhebber. Gisteren heeft hij Katja en Kai meegenomen naar Aliens versus Predator en de meisjes (en ik, geef ik blozend toe) wilden Princess Diaries 2 dolgraag zien. Laura, Saskia's vriendinnetje en Betsy, Katja's vriendinnetje kwamen ook mee. Betsy heeft een gebroken voet, maar gelukkig is hier alles aangepast voor invaliden, dus kon ze prima "uit de voeten".

De meisjes zeuren om "back to school" kleren en er zijn nog maar 2 weken vakantie over. Wat is deze zomer omgevlogen! Over 2 weken beginnen Kai en Katja op een nieuwe school. Op Saskia's school zijn een heel stel leerkrachten weggegaan en weten we niet wie zij zal krijgen als leerkracht. Allemaal spannend en na bijna 3 maanden vakantie merk ik aan de kinderen, dat ze toch wel weer klaar zijn voor de regelmaat van school.

zondag, augustus 22, 2004

En we zijn er weer! Toch wel weer fijn om thuis te zijn, hoe moeilijk het afscheid van het Caraibisch paradijs ook was.

De terugreis verliep redelijk, alleen zou ik een ieder, die ooit in Miami wil overstappen, dit van harte willen afraden! Wat een rot vliegveld is dat!!

We landden om 19 uur en pas om 20:15 zou ons vliegtuig naar Washington vertrekken. Genoeg tijd om even iets te gaan eten, dus. Of dat dachten we. We landden in de D terminal, die nieuw is, maar waar nog nauwelijks voedsel te vinden valt, dat de planners dat soort dingen niet incalculeren vind ik onbegrijpelijk. Een soort sandwich shopje was er wel, maar daar stond een lange rij te wachten.

Ik zei tegen Rick, dat we maar eerst naar onze gate moesten gaan in de C terminal en dan daar wat te eten vinden. De C terminal bleek geen grein beter. Er was een barretje en een sandwich winkeltje. Ook daar stond weer een ellenlange rij wachtenden. Dus probeerden Katja en ik, degenen, die honger hadden, het barretje. Daar verkochten ze sushi, dus daar hadden we wel zin in, maar terwijl we erheen liepen werd ons al van verre medegedeeld, dat ze (om 19:30!!) gesloten waren. Oh, het maakte me werkelijk razend!!

Rick probeerde nog wat en rende terug naar de D terminal om iets te proberen te kopen. Intussen begonnen ze met het vliegtuig boarden en bij de "final boarding call" was Rick nog niet terug! De American Airlines gate agent dreigde onze stoelen weg te geven aan een stand by stewardess. Het laatste waar ik zin in had was de nacht zonder baggage op Miami Airport door te brengen! Gelukkig kwam Rick net op tijd aanrennen, helaas zonder voedsel. Kom dus nooit hongerig in Miami aan!

In het vliegtuig kregen we natuurlijk ook niets te eten, enkel een paar zakjes pretzels, die ik toch maar gegeten heb.

Na ook nog eens flinke vertraging te hebben opgelopen door onweersbuien rond Miami kwamen we eindelijk om 23:15 op Washington Dulles aan. Het duurde nog even voor we onze baggage hadden, maar gelukkig was alles er.

Bij de taxi stand aangekomen bleek, dat de minivans en SUV taxi's al naar huis waren (Washington Dulles is nogal vervelend, want je kunt alleen het Washington Flyer taxi bedrijf gebruiken, andere bedrijven zijn er verboden). Uiteindelijk zijn we met twee, wel heel comfortabele, Mercury Grand Marquis taxi's thuisgebracht. Al met al was het nog goedkoper, dan voor bijna twee weken parkeren.

Op weg naar huis in de taxi belde Rick Domino's Pizza en bestelde een Hawaiian Pizza (kaas, ham en ananas) om bezorgd te worden. Na middernacht kwam die heerlijk warme pizza aan! Toch wel heel fijn deze 24 uurs economie!

Op weg naar huis hoorden we het concert van krekels en kikkers, dat hier te horen is. Een heerlijk zomers geluid is het.

Pas na enen zochten we ons bed op en vanochtend hebben we dus ook flink uitgeslapen. Ik werd als eerste wakker om 9 uur en heb nog tot 9:30 liggen doezelen.

Het weer was zo perfect vandaag, het maakte het zoveel gemakkelijker om het hier weer erg leuk te vinden! Ik dronk mijn koffie op het dek, Douwe Egberts koffie en Friese Vlag koffiemelk uit Aruba!

Tijdens het uitpakken en opruimen keken we de Olympische marathon voor vrouwen, wat een spannende race! En de Amerikaanse was werkelijk bewonderenswaardig sterk, ook al won ze net niet.

Ook het roeien vond ik leuk, want er was altijd ook een Nederlands team aanwezig. Vooral de vrouwen acht was interessant, aangezien Nederland net verloor van de VS. Ik merk, dat ik bij deze aangelegenheden zowel voor de USA als Nederland ben, dat maakt het extra leuk.

maandag, augustus 16, 2004

Een paar foto's uit Aruba:

Rick en mijn kamer

Zonsondergang

De vervaarlijk uitziende barracuda bij De Palm Island

maandag, augustus 09, 2004

Ons Aruba blog is te lezen op: http://arubaned2004.blogspot.com/

zondag, augustus 08, 2004

De koffers staan klaar, de snorkels zijn uitgetest en het huis is schoon. We kunnen morgen om 3:30 's ochtends met een gerust hart met de taxi mee.

Aruba here we come! Ik kan niet wachten tot ik in het paradijs uitstap en mijn voeten in de Caribische zee kan steken.

Dit is onze laatste reis van de zomer, onze "echte" vakantie. Rick krijgt 5 weken per jaar vakantie, maar kan daar maar 2 van tegelijk opnemen.

California was een deel vakantie en dit is het tweede deel. Rick en Katja gaan duiken, de andere 2 en ik snorkelen.

Ik neem natuurlijk mijn computer mee, het hotel adverteert met high speed internet, dus hopelijk lukt het me van daar ook een blog bij te houden!

We zullen op 22 augustus weer terug zijn. Tot dan!

zaterdag, augustus 07, 2004

Rick is er gisteren, dankzij een vriendelijke politieagent, die hem gelukkig geen ticket gaf, op attent gemaakt, dat zijn nummerbord stickers verlopen waren. Voor iedere auto betaal je registratiekosten per jaar en met die kosten moet er om het jaar een emissie (uitlaatgassen?) inspectie gedaan worden. Daarna krijg je een stickertje, dat je op je nummerbord moet plakken, wat je auto weer twee jaar geldig maakt.

Behalve die inspectie moet de auto ook jaarlijks een algehele inspectie ondergaan, die Rick ook maar meteen gedaan heeft vanochtend.

Ik ben intussen met Brynna een flink end gaan wandelen en heb haar en onze 17 jaar oude kat, Miep, daarna naar de kennel gebracht, waar ze tot de 23e zullen verblijven. De andere 3 katten blijven hier en worden verzorgd door een vriendin van ons. Dat scheelt weer heel wat geld, want de kennel kost $15 per kat per nacht!

Het weer is ronduit perfect te noemen, de minimum temperatuur vanochtend was zelfs een record met 58 graden! Het lijkt net of de wereld schoongewassen is, zo helder is het!

Vanavond hebben we bezoek gehad van een van de lezers van mijn blog, Aad, en zijn familie, die hier in Vienna bij familie logeren. Zijn twee jongens konden het prima met onze kinderen vinden en wij kletsten dolgezellig met hem en Judith.

Omdat ik een typisch Amerikaanse snack wilde serveren maakten we S'mores op de barbecue (geroosterde marshmallows gesandwiched tussen chocola en graham crackers). Dit was iets nieuws voor hen en vooral de kinderen lieten het zich goed smaken.

Rond middernacht namen ze afscheid en weten we, dat er een nieuwe vriendschap is gesmeed. Ook de kinderen hebben MSN adressen uitgewisseld. Toch heel erg leuk, zo'n contact via het Internet!

vrijdag, augustus 06, 2004

Na wekenlang snikheet en vochtig weer te hebben gehad, werd het vandaag "maar" 25 graden en het mooiste weer wat je je kunt indenken!

Berend-Jan, mijn broer, en ik besloten daarvan gebruik te maken door een mooie fietstocht te maken op het W&OD pad. Dit was nieuw voor BJ en al het groen en de gekleurde vogels maakten net zoveel indruk op hem als het altijd op mij maakt. Helaas zagen we geen ander wild, waarschijnlijk omdat het vanwege het mooie weer flink druk was in vergelijking met andere dagen.

Op de terugweg stopten we bij de Great Harvest bakkerij om een vers wit brood te kopen. Hun witte brood is verschrikkelijk lekker en het was ook na de lunch schoon op!

Vanmiddag hebben BJ en ik boodschappen gedaan bij Giant en zag hij hoe het "self checkout" systeem werkt. Zij hebben dat nog niet in hun buurt in Ottawa.

De rest van de middag hebben we heerlijk in het zwembad gespeeld. Het was koel buiten het water, maar het water was heerlijk warm!

Katja bood vanavond vriendelijk aan op haar neefje en nichtje en Saskia te passen, zodat de vier volwassenen gezellig samen uit eten konden. We besloten naar McCormick and Schmick's te gaan, waar we enorme Canadese oesters aten en lekkere berry cobbler als dessert.

Helaas gaan ze morgenochtend vroeg alweer weg naar hun vakantiebestemming, Avon, North Carolina. Het is altijd weer moeilijk afscheid nemen, want we zien elkaar maar een paar keer per jaar.

donderdag, augustus 05, 2004

Om 23 uur gisteravond hoorden we eindelijk autodeuren dichtslaan en kwamen mijn broer, schoonzusje en 2 kinderen doodmoe binnen. Ze waren in noodweer terechtgekomen in Harrisburg, Pennsylvania en hadden ternauwernood een tornado daar gemist! Ik had me al flink ongerust gemaakt, dus ik was dolblij om ze veilig en wel te zien.

Na alle warmte van de afgelopen dagen was het vandaag bewolkt en met 25 graden "fris". Berend, mijn broer, en ik namen de kinderen vanochtend mee op een wandeling naar een van de vele speeltuintjes hier in de buurt. Omdat ik uit de heel kleine kinderen ben, realiseerde ik me eigenlijk pas vandaag hoeveel van die speeltuinen er binnen loopafstand zijn!

Vanmiddag zijn we naar Best Buy en Borders gegaan. Best Buy om een batterij voor de mobiele telefoon van Berend te kopen en Borders voor boeken voor mij en Katja voor op reis (we vertrekken maandagochtend heel vroeg naar Aruba). Ik ga me wagen aan een 1000 pagina boek over Cleopatra!

Alle kinderen stemden op Chili's voor het avondeten, ze zijn allemaal dol op hun (heel pittige!) boneless buffalo chicken wings en daar hebben we dus heerlijk gegeten. Ik bestelde voor het eerst de overal zo populaire appel martini, veel te zoet voor mij!

Verder was het gewoon een heel rustige dag met familie, wat een tractatie! Meestal gaat iedereen bij mijn vader logeren en krijgen we ze maar een paar uur te zien. We hebben nu "geluk" want mijn vader is op reis en dus kunnen wij gastheren(vrouwen) zijn, iets wat we zeer graag doen!

woensdag, augustus 04, 2004

Onvoorstelbaar hoe sommige dagen gewoon precies in elkaar passen, vandaag was er zo een. Vanochtend om 7 uur waren we uit de veren om afscheid te nemen van onze vrienden uit Philadelphia. Gelukkig was de orkaan inmiddels ver de oceaan op en ook hier was het lekker zonnig, dus daar gingen ze richting North Carolina. Ze hebben dezelfde Ford Windstar van als wij en alle 3 de kinderen zetten hun stoel in ligstand en sliepen verder.

Voor mij was het goed zo vroeg op te zijn, want ik had heel wat te doen vandaag. Mijn broer belde namelijk, dat hij vanavond al zou komen, want hij was een dag eerder vrij! Dat betekende natuurlijk bedden wassen, boodschappen doen en meer en ik dacht, dat ik daar vandaag en morgen voor had!

Als eerste ben ik toch maar op de fiets gesprongen voor een tochtje door het vochtig warme weer. Ik miste mijn fiets echt, want het is me al weken niet gelukt erop uit te gaan. Het was dus lekker even flink door te trappen!

De nieuwe rage op het moment is om de naam van je kind en zijn/haar zwemteam op je van te spuiten. Al fietsend zag ik er een heel stel. "Go Gators! Swim your best Addison" is een voorbeeld. Kennelijk is er een nieuwe spuitbus uit, die ouders lekker laat opscheppen over hun zwemmer. Ik wil nu al wedden, dat het in de herfst over voetbal gaat en in de winter over basketbal! Weer eens wat anders, dan de bumperstickers met "I have an honor student at Friarwood Elementary". Gelukkig hebben mijn kinderen hier helemaal geen behoefte aan, want ik blijf het maar vreemd vinden, dat te koop lopen met de talenten van je kinderen!

Na Kai's vriendje, die hier ook gelogeerd had, thuis afgezet te hebben, reed ik met Kai en Saskia naar de orthodontist. Saskia moest een beugeltje voor haar twee ver uit elkaar staande voortanden. Ze is er best trots op! Kai's beugel moest aangedraaid worden. Deze orthodontist heeft ook mijn zusje nog behandeld en hij herinnerde zich haar!

Met een nieuw bebeugeld meisje begaf ik me naar Fair Oaks hospital een half uur rijden weg om Katja's nieuwe contactlenzen op te halen. Op de terugweg gingen we naar Fair Oaks Mall, omdat zowel mijn broer als mijn neefje jarig zijn geweest en dus kochten we cadeautjes voor ze. Voor mijn broer heb ik de Timeline cd gekocht, die ik zelf ook heel graag zou zien, overigens, ik heb het boek in een adem uitgelezen!

Mijn broer had aangegeven rond 18 uur hier te willen zijn, maar nu is het bijna 21 uur en ze zijn er nog niet en geen bericht! Ik begin eerlijk gezegd wat angstig te worden! Maar misschien hebben ze slecht weer gehad onderweg.

dinsdag, augustus 03, 2004

Het eerste wat we vanochtend deden was naar de Weather Channel kijken om het laatste nieuws over de orkaan te horen. Die kwam inderdaad langs het gedeelte van North Carolina waar Ann en de kinderen heen wilden gaan en dus besloot ze van onze uitnodiging om nog een nacht te blijven gebruik te maken.

De kinderen vonden het allemaal prima, alle 6 vermaakten zich met X-box en buiten spelen.

Na de lunch hebben we de hele middag in het zwembad gedobberd. Het was flink warm, zo'n 38 graden, maar gelukkig geen onweer vandaag!

Vanavond zijn we met zijn allen gaan eten bij Glory Days Grill. Het was er lekker, tot mijn verbazing, want het is maar een sportrestaurant. Ik bestelde de crabcakes en die bestonden uit bijna alleen wit crabvlees, terwijl het bij andere restaurants vaak een en al broodkruimels is. Heel goed, dus!

Katja ging vanavond naar een concert van Cyndi Lauper bij Wolftrap. Terwijl ik dit schrijf is ze nog niet thuis (23 uur), terwijl haar vriendinnen hier op haar wachten. Grappig vind ik dit, wij "ouders" met twee tieners, die niet onze dochters zijn! Ze vermaken zich door mijn Baby Blues stripboeken te lezen, ik heb er een hele fanclub van 14 jarigen voor gemaakt!

Morgen moeten we om 7 uur op om afscheid te nemen van Ann en familie. Als Katja nog lang wegblijft, zal dat nog een hele kluif worden!

maandag, augustus 02, 2004

Wat een vreemde dag was het vandaag! Het begon vrij normaal: step klas bij de sportschool, boodschappen doen bij Shoppers Food Warehouse ernaast (deze zaak is veel voordeliger, dan de Giant en Safeway, omdat er geen "extra's" worden geboden, zoals je boodschappen inpakken) en de kinderen lunch geven.

Omdat haar vriendinnetje Meghan hier logeert en twee jaar geleden bij haar op school zat, vroeg Katja mij of ze een "paar" vriendjes en vriendinnetjes mocht uitnodigen voor een feestje om Meghan te zien. Die "paar" groeiden al gauw uit tot maar liefst 12 tieners, 6 jongens en 6 meisjes. Bij Shoppers Food Warehouse kocht ik dus een paar 2 liter flessen frisdrank en wat van hun monstergrote zakken chips.

Thuis bleek, dat een aantal van de jongens er al was en voor ik het wist had ik 9 kinderen in huis, allemaal even druk en lawaaierig! Ik had heel wat in het huishouden te doen, omdat we zoveel dagen van huis waren geweest, dus zolang de tieners de kleintjes bezig hielden ging dat prima.

Na een uur of twee heb ik de hele groep naar het zwembad gestuurd, hopend, dat de regen nog even weg zou blijven, want het zag er flink dreigend uit. Ik heb nog even gezellig gekletst met een paar vriendinnen daar en toen begon er een herhaling van gisteravond! Een gigantische plensbui, waarin de kinderen aanvankelijk nog zwommen met grote lol, maar helaas bleek het onweer te zijn en bij de eerste donder wordt het zwembad voor 45 minuten gesloten.

Het leek allemaal niet zo lang te gaan duren en ik was nog redelijk droog, dus besloot onder een van hun parasols te blijven schuilen. Toen er echter een scherpe bliksemstraal en een onmiddelijke keiharde donder vlak voor me ontploften koos ik er toch maar voor nat te worden om binnen te kunnen zijn!

Ons huis werd binnen de kortste keren de schuilplaats voor allerlei doordrenkte jongeren en de party begon zo ongeveer 2 uur eerder dan gepland. In de basement werd harde muziek gespeeld en op Katja's gitaar gespeeld. Het was duidelijk, dat ze zich goed vermaakten.

Al gauw had de groep honger en bestelde ik pizza's voor ze, die er maar al te graag ingingen.

Kai kreeg intussen een vriendje te logeren en Ann kwam uit Philadelphia om hier te logeren met haar zoontje Sean. Haar dochters waren blij haar weer te zien, maar hebben hun eerste logeerpartij zo ver weg van huis prima volbracht. We hebben vannacht dus werkelijk een vol huis!

Ann en ik hebben vanavond heerlijk gegeten bij Cafe Renaissance, ons "stam" restaurant. Het zal weer vreemd zijn haar na al deze tijd samen weer enkel in email en via de telefoon te spreken.

Het plan is, dat ze morgenochtend vroeg op weg gaan naar Emerald Isle, North Carolina, om daar bij andere vrienden te gaan logeren. Maar we houden allemaal onze adem in, want tropische storm Alex, die voor hij aan land komt een orkaan dreigt te worden, zal precies in die buurt landen morgen.

Rick en ik hebben Ann aangeboden hier nog een nacht te blijven, zodat ze toch nog hun vrienden kunnen gaan bezoeken, maar dat is natuurlijk haar beslissing. Nu maar hopen dat Alex vriendelijker blijkt, dan voorspeld, en North Carolina letterlijk links laat liggen!

Verder probeer ik het "Code oranje" terreur alert naast me neer te leggen. Mijn vader werkt voor de Wereldbank, genoemd als een van de doelen. Gelukkig zit hij op het moment in Nederland, maar volgende week is hij er weer. Ik kan mijn gedachten gewoon niet die kant op laten gaan! Ik heb zo'n zin om zoiets kinderlijks te doen als Saskia vandaag toen ze niet naar mij wilde luisteren: vingers in de oren en dan hoor je het niet en gebeurt het ook niet!

zondag, augustus 01, 2004

Voor vandaag stond het amusementspark Kings Dominion op het programma. Omdat het anderhalf uur rijden weg is hadden we eigenlijk vroeg op gemoeten. Maar dat lukte Rick en mij helemaal niet, na de party van gisteravond en ik denk, dat de kinderen ook flink moe van al het gereis waren.

Rond een uur of 9 stonden we op en was het flink bewolkt. De Weatherbug op mijn computer was aan het tsjirpen, wat betekende, dat er een weer alert was: flood watch! Oh jee, flink wat regen werd verwacht, maar de radar was schoon, dus we besloten het er toch op te wagen, ook al omdat het weer 90 mijl verderop heel anders kan zijn.

De hele weg hadden we opklaringen, tot we de parkeerplaats bij Kings Dominion opreden. Toen begon het me toch even te plenzen! Gelukkig hield het niet lang aan en liepen we een kwartiertje later het park binnen.

Of het door het weer kwam weten we niet, maar het was helemaal niet druk in het park. Gewoonlijk sta je op zondag in dikke rijen, maar daar was vandaag niets van te merken.

De oudere kinderen gingen dus meteen op een achtbaan, terwijl ik met de jongere kinderen op de schommels ging.

Bij Subway haalden we daarna een broodje voor de lunch en terwijl we daar zaten te eten kwam de eerste aankondiging: "The National Weather Service has issued a heat warning for today, use extreme caution". Nou, heet was het inderdaad! Het zweet droop er bij alles vanaf!

Na nog een paar uur rondgelopen te hebben en verschillende attracties geprobeerd te hebben, waaronder het Scooby Doo spookhuis en de Avalanche achtbaan, hadden we het zo warm, dat we besloten een paar uur in het waterpark door te gaan brengen.

Daar hadden ze de heerlijkste luie rivier, waar je in een enorme zwemband ronddobbert. Ik had daar wel uren kunnen liggen! Helaas moest je er na een rondje telkens weer uit.

De kinderen probeerden allerlei hoge waterglijbanen uit, terwijl arme Rick zich rot zweette, want hij was de enige zonder zwemkleding!

Rond een uur of 5 begon de lucht er flink dreigend uit te zien en we wilden nog wat achtbanen doen. Katja en Kai gingen op de Volcano en Meghan, Kathleen, Rick en ik op de Avalanche, wat mijn favoriet is. Saskia was te bang om dat te proberen.

Toen we allemaal klaar waren zagen we de eerste bliksemschicht, vrijwel meteen gevolgd door donder. Binnen 5 minuten stonden de straten blank en probeerden we onszelf met een handdoek boven ons hoofd nog enigszins droog te houden.

Het was een ware wolkbreuk! Eenmaal in de auto waren we allemaal tot op de laatste draad doorweekt.

En het bleef maar gieten! Rick merkte op, dat we bijna geen benzine meer hadden en tankte in de stromende regen bij. Toen hij wegreed moesten we uitkijken voor aquaplaning, want er stond zeker 10 centimeter regen op de weg.

Door dat weer stond het verkeer op I-95 stil, dus besloten we route 1 te rijden, die parallel loopt. Eigenlijk ook nog een veel leukere weg met allerlei historische tekens en het schoot goed op.

In Fredericksburg reden we bij KFC door een drive thru en bestelden eten voor de kinderen. Een paar uur later, dichter bij huis, belden Rick en ik ons favoriete Thaise restaurant en bestelden ons eten daar.

Kings Dominion is een heel leuk park, vooral als het niet druk is, zoals vandaag. En de Avalanche is absoluut mijn favoriete roller coaster, snel, maar niet te eng.