April Fool's en de zondvloed!

Het is mijn dag niet vandaag! Heb ik net twee uur besteed aan het schrijven van mijn blog over gisteren (met interrupties, dat wel), besluit mijn computer zichzelf af te sluiten. Dom als ik ben had ik het nergens opgeslagen en kan ik nu dus opnieuw beginnen.

Maar ach, vandaag zijn we toch complete couch potatoes, de zondvloed is buiten aan de gang en de weer "alerts" vliegen ons om de oren. We hebben al flood watches, flood warnings en een severe thunderstorm warning gehad. En terecht, want niet alleen is het woord "regen" te vriendelijk voor de bakken water, die naar beneden komen zetten, maar horen en zien verging ons tijdens het onweer. Katja dacht zelfs, dat er een aardbeving was en stond van angst vroeger dan gewoonlijk op. Ik heb te doen met Christine en Chuck, die met dit weer uit Orlando komen terugvliegen.

Maar laat ik mijn relaas over gisteren weer oppakken. De dag begon luidruchtig, want om half zeven ging ons alarm af. Katja had per ongeluk de deur naar buiten geopend, zonder het alarm af te zetten.

Nu gebeurt dat wel vaker, maar dan belt de alarmcentrale om ons paswoord te vragen. Gisteren ging echter de telefoon niet en door het vroege uur vergaten we het voorval. Ongeveer een kwartier later werd er aan de deur gebeld en er keihard op gebonsd. We schrokken ons lam! Het bleek de Vienna politie te zijn, die door de alarmcentrale was gebeld. Onze telefoon lag ergens in huis van de haak en daarom hadden ze ons niet kunnen bellen. De politieagent vertrok weer, toen hij zeker was, dat er niets aan de hand was.

Waarom hij zo moest bonzen zal voor altijd een raadsel zijn. Het lijkt me niet, dat een eventuele misdadiger de deur sneller zou openen als er op gebonkt wordt! Nu moet ik maandag de centrale opbellen, want als het goed is hebben ze onze mobiele nummers ook en die hebben ze om duistere redenen niet gebeld. In ieder geval waren we allemaal lekker vroeg klaar wakker!

Gisteren schreef ik al over de 1 april grap, die Saskia en ik met Rick wilden uithalen. Toen hij onder de douche stond, heb ik een programmaatje op zijn computer gezet, dat zijn scherm onleesbaar maakte. Die vond ik nog het meest geloofwaardig, omdat een van onze laptops dat probleem echt heeft.

Omdat Saskia geloofwaardiger is dan ik, liet ik haar hem het "slechte" nieuws brengen. Ze speelt weleens op zijn PC, dus het kon heel goed, dat zij het ontdekte. Hij vloog er helemaal in! Natuurlijk tot grote hilariteit van Sas, die haar lach niet kon inhouden.

Voor de verandering werd ik dit jaar als enige niet voor de gek gehouden. Rick was goed op dreef met de 1 april grappen, dus ik vond het wel mooi, dat wij hem ook te pakken hadden gekregen.

Hij begon al bij het opstaan met Katja, door haar te zeggen, dat we besloten hadden vanochtend vroeg naar de Shenandoah te gaan vanwege het mooie weer (een nog grotere grap als je het weer van vandaag bekijkt!). Nu is Katja allergisch voor vroeg opstaan op het weekend en de verwachte storm van protest kwam dan ook goed los. Gelukkig kon ze er zelf ook smakelijk om lachen, dat ze zo beet was genomen!

Saskia kwam er genadig af. Die probeerde hij wijs te maken, dat onze kat Snickers (mannetje) zwanger is. Het duurde niet lang voor ze doorhad, dat dat sowieso een natuurlijk wonder zou zijn!

Maar de grap voor Kai sloeg alles. Rick stuurde me een email met deze link en vroeg me het scherm aan Kai te laten zien. Die speelde toevallig met zijn vriendje Tyler hier beneden en ik heb hem heel serieus gezegd, dat ik zijn naam bij de MSN search pagina had ingevoerd en zie eens wat er allemaal tevoorschijn kwam. De jongens waren helemaal gefascineerd! Hoe konden al die pagina's zoveel over Kai's leven weten? Uiteindelijk klikten ze op een link en werd de waarheid duidelijk. Echt heel leuk! Je kunt voor iedereen eigen searches maken op deze site.

Het was gisteren in tegenstelling tot vandaag heerlijk weer en dus moest ik natuurlijk zoveel mogelijk buiten zijn. Als eerste hebben Kirsten en ik anderhalf uur gerend. Zij zijn net een weekje (met allerlei vliegtoestanden met SAS, waardoor ze een dag minder hadden) op en neer naar Denemarken geweest.

Prille lente



We bespraken onder anderen hoe moeilijk het is in zo'n korte tijd alle familie en kennissen te bezoeken en hoe je toch altijd weer iemand voor het hoofd stoot als je ze niet bezoekt. Zij heeft het geluk, dat haar moeder een grote bijeenkomst organiseert als ze er zijn, waardoor ze heel veel van de familie in een keer te zien krijgen.

Als wij in november inderdaad naar Nederland gaan en een huisje huren, wil ik ook zoiets proberen. Het probleem is, dat zoiets wel in het weekend moet en we zullen waarschijnlijk op zaterdag aankomen en de zaterdag daarop weer vertrekken. Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt! Eerst maar eens zeker zijn, dat we ueberhaupt kunnen gaan.

Een "bloem" van een van de soorten maple bomen

Na mijn soepje voor de lunch moest ik erop uit om een verjaarscadeautje en kaart voor Kai's vriendje te kopen. Die had gisteravond zijn verjaars(logeer)partij, Kai ligt nu nog uit te slapen daarvan! Op deze preteen leeftijd zijn cadeaubonnen van onder anderen EBGames erg populair.

Verder heb ik een huwelijksaankondiging ontvangen van een neef van mij. Ik ken hem nauwelijks, maar vond toch, dat we iets moesten sturen. Het moeilijke is iets lichts en toch origineels te vinden. Het versturen van zwaardere dingen is namelijk idioot duur, voor je het weet ben je $25 kwijt aan verzendkosten!

Nu herinnerde ik me, dat de "Welcome" vlaggetjes, die we hier in de tuin hebben hangen, wel iets heel Amerikaans zijn. En Michael's heeft daar een leuke keuze in.

De "Welcome" vlaggetjes voor ons huis

Dus pakte ik heel Nederlands de fiets en fietste, dit keer zonder helm (ik voelde de blikken van mijn medefietsers, die allemaal heel verantwoordelijk behelmd waren), want ik had net mijn haar gedaan, naar de hoofdstraat van Vienna.

Bij het winkelcentrumpje, waar EBGames is, zijn ook een paar terrasjes, waar iedereen gezellig buiten zat te kletsen. Ik gunde mezelf dit keer geen Starbucks pauze en fietste gauw door naar Michael's en CVS (voor de kaarten).

De Michael's in Vienna


De CVS in hetzelfde winkelcentrum

Bij de CVS zag ik een oude mevrouw naast haar looprekje op de grond zitten. Ik vroeg haar of ze hulp nodig had, maar ze bleek op haar gratis taxi te wachten, die door de manager van CVS was gebeld (waarom die manager haar geen stoel aanbood weet ik niet, ik vond het een vreemd gezicht, zo iemand op de grond!). Ze vond de aanspraak kennelijk wel gezellig, want ik kreeg een heel verhaal te horen, hoe goed Medicare was (staatsverzekering voor ouderen van dagen), dat ze zo'n taxirit vergoeden en dat ze zo nog eens onder de mensen komt.

Terwijl we aan het kletsen waren (ik was maar naast haar gaan zitten en inmiddels hadden een paar andere klanten zich ook in het gesprek gemengd, want we vielen nogal op, daar op de grond) kwam de taxi. De chauffeur hielp de dame hoffelijk op en schuifelde met haar naar de wachtende auto. Ze leek de koningin wel, al wuivend naar al haar nieuwe vrienden zeeg ze neer in de taxi. En wij stonden er als een fanclub al zwaaiend bij. Kostelijk!

Zowel Kai als Saskia ging gisteravond uit logeren en Katja ging met Leah naar de mall. Nadat we om 8 uur Saskia hadden weggebracht, maakten Rick en ik van deze onverwachte "date" gebruik om naar McCormick and Schmick te gaan. Hij had zin in een steak en ik ben dol op hun rauwe oesters. Als hoofdgerecht bestelde ik de op Japanse manier klaargemaakte bijna rauwe tonijn. Rick plaagde me met mijn voorspelbaarheid, maar ik ben nu eenmaal dol op rauwe vis, what can I say?

Ons oestervoorgerecht

Helaas was mijn favoriete dessert daar, de berry cobbler, uitverkocht en kozen Rick en ik een sundae om samen te delen. Jammer genoeg kwam die vrijwel helemaal gesmolten aan (onze serveerder was niet een van de snelsten) en werd na onze klacht daarover netjes van de rekening gehaald.

Inmiddels waren de beloofde "downpours" buiten gearriveerd en stortregende het. Dit restaurant heeft valet parkeren en de valets renden af en aan met autosleutels en paraplu's om hun klanten zo droog mogelijk weg te laten komen.

We wachten samen met nog wat oudere stellen bij de ingang van het restaurant. Een van de mannen had een shirt aan, waarvoor je een zonnebril op moet zetten om ernaar te kijken. Rick fluisterde me in het Nederlands toe, dat hij ook zoiets wil hebben. Ik kon een giechel maar net onderdrukken! Soms is zo'n geheimtaal heel handig.

En nu kijken we naar de Spelling Bee op tv. Dit is een competitie waarbij schoolkinderen allerlei woorden moeten spellen en bij het misspellen van een woord uitgeschakeld worden. Degene, die uiteindelijk overblijft, na alles correct gespeld te hebben blijft over. Dit is heel goed voor onze kinderen, want de woorden zijn vrij moeilijk, dus leren zij er ook nieuwe vocabulaire bij. Van deze spelling bee gaat de winnaar naar de Nationale "Bee" in juni.