Verjaardagslunch

De dag begon weer lekker zonnig en dan is het zoveel makkelijker om je bed uit te komen! Ik deed mijn ochtend oefeningen daarom een vol half uur vroeger dan anders, heerlijk, want dat geeft me dan weer tijd om mijn koffie rustig te drinken en email te lezen. Ik wou, dat ik iedere dag die discipline kon opbrengen, maar helaas, meestal blijf ik tot de laatste minuut liggen! En Saskia nog wat langer dan die laatste minuut, waardoor we altijd de deur uit rennen. Vandaag ging alles lekker rustig en ruim op tijd. En met een lekker bakje Crispix, waar ik gisteren een nieuw pak van heb gekocht. Het blijft mijn favoriete cereal, ik kan dan echt naar het ontbijt uitkijken!

Thuisgekomen zag ik, dat Saskia een deel van haar huiswerk vergeten was en besloot dat later samen met Kirsten langs de school te rennen. Zo gezegd, zo gedaan. Vandaag was Kirsten jarig, dus ik gaf haar bij binnenkomst een hug en een dikke kaart, waarin vooral gezegd werd, dat ze het er vandaag van moest nemen. Nu zijn er natuurlijk volkstammen, die zullen beweren, dat een uur plus rennen niet bij "het ervan nemen" hoort. Ok, misschien niet, maar ik ben wel heel leuk gezelschap, hoor!

We renden dus eerst langs Saskia's school en vandaaruit bleek het een flink heuvel op parcours te zijn! We stoppen altijd halverwege bij het Community Center voor een zogenaamde "pit stop" en hijgend en puffend kwamen we daar aan! Een oud dametje hield sympathiek de deur voor ons openen, die dacht vast, dat we ter plekke neer zouden storten!

Na het rennen zouden we, na gedoucht te hebben, uit lunchen gaan met nog een Deense vriendin van Kirsten. Even leek er een kink in die kabel te komen. Twee straten weg van ons huis klonk de Vijfde van Beethoven opeens: mijn mobieltje ging. Het was Kai, die iets met zijn knie had gedaan en hem nu niet meer recht kon krijgen. Slik! Meteen gingen er allerlei enge gedachten door mijn hoofd.

We renden net wat harder verder en zodra ik thuiskwam ben ik in de van gestapt om hem op te halen. Kai zeurt meestal niet, dus als hij het erg genoeg vond om te bellen is er wel wat aan de hand.

Onderweg belde ik Rick, fervent hopend, dat hij thuis zou kunnen komen, zodat ik toch Kirsten niet zou teleurstellen en haar verjaardagslunch zou kunnen doen. Gelukkig bleek dat het geval, hij was in Falls Church, dus erg dicht bij huis en zou in de basement gaan werken thuis. Phew!

Ik vond Kai zittend in de kliniek op school. De vriendelijke verpleegster had net een lunch voor hem gehaald. Wat er nu precies met zijn knie is, is me onduidelijk. Hij kan er wel mee lopen, maar zijn been niet rechttrekken en geen schopbeweging maken. Als het morgen nog zo is, ga ik naar de dokter, maar eerst even kijken wat rust doet.

Er hangt zo'n warme sfeer op zijn school, ik vind het er altijd leuk! Ik werd bij mijn naam begroet en er zijn 900+ studenten! En ik ben er nou niet bepaald vaak (hoewel Katja "beroemd" is, want die viel regelmatig flauw). Een van de dames hielp me Kai's spullen bij elkaar halen. Op zoek naar zijn "locker" liepen we zo ongeveer de hele school rond!

Een kwartier later dan afgesproken haalde ik toch de verjaardagslunch bij Neisha Thai in Tysons Corner. Dit is een van de beste Thaise restaurants in dit gebied en heeft een leuk interieur. Ik liep door de mall naar het restaurant en hoorde terwijl ik op de roltrap stond twee dames Nederlands praten met elkaar. Oh, wat heb ik dan zin om antwoord te geven, maar ik durf het (bijna) nooit! Kirstens Deense vriendin, Maiena, was er al en een paar minuten later verscheen Kirsten ook (zij is nooit op tijd, iets waar ik aan moet wennen, want ik ben heel precies!).

We bestelden een gebakken tofu voorafje om te delen. Maiena moest eerder weg, want haar man had een doktersafspraak. Het was grappig hen Deens te horen spreken, want ik verstond er echt niets van en zij komen toch uit een naburig land!


Tysons Corner

Als hoofdgerecht nam Kirsten een soep en een papaya (gemaakt met groene papaya) salade, ik had een Thaise barbecue met groentes en garnalen, inktvis en scallops. Het smaakte voortreffelijk en was zo goedkoop! Dat laatste verbaasde ons allemaal, je wordt ten slotte bediend en alles en het is misschien, met tip, $4 duurder dan een sandwich met drankje bij bijvoorbeeld Subway.

Nadat Maiena afscheid had genomen wilde Kirsten nog even, dat ik met haar naar The Limited zou gaan. Ze had wat kleren op het oog en wilde een tweede "oog". Nou, mij hoef je niet te dwingen om te gaan shoppen!

Tot mijn verbazing (de etalages zagen er saai uit) zag ik ook een heel stel dingen naar mijn gading bij The Limited. We probeerden van alles aan, maar ik voelde me wat gehaast omdat Rick thuis werkte. Dus ik gaf Kirsten advies en kocht de dingen, die ik had aangeprobeerd (buy one, get one half price, wat wil je nog meer!). De verkoopster kon er niet over uit, dat ik zo slank was na 3 kinderen, ze riep zelfs haar collega's erbij. Dat maakte me wel superverlegen, maar ik voelde me natuurlijk wel geflatteerd! De maten veranderen hier (ik denk door het immer dikker wordende gemiddelde) gestaag naar beneden. Vroeger droeg ik met dit gewicht een 6, nu heb ik een 2 of 0, zelfs! Wat doen slankere dames, dan ik? Met de grote Aziatische bevolking hier zijn die er zeker. Maar ze hebben ook "Petite" maten, voor kleinere mensen, misschien dat dat voldoet?

Vanavond gaat het met Kai's knie redelijk en kijken we American Idol, waar er inmiddels maar 8 over zijn, allemaal heel goede zangers!