"I voted"

Dat zegt het stickertje, dat ik vanmiddag trots op mijn jasje mocht plakken. Want waar er gestemd kan worden, wil ik van dat recht gebruik maken! Hoewel dat dit keer wel een beetje vreemd ging.

Kirsten belde vanochtend, dat ze zich niet lekker genoeg vond om te gaan rennen en ik had geen puf om alleen te gaan. Het was mooi zonnig en koel weer en ik bedacht me, dat ik alweer een tijdje niet op de fiets was gestapt en ik had wel zin in een lekker tochtje.

Met zulke kleurige straten lokt een fietstochtje toch zeker?


Hoe een saai huis in de lente prachtig wordt

Zo gedacht, zo gedaan en al snel reed ik het W&OD pad op. Iedere keer, dat ik daar fiets, zie ik een oud Aziatisch vrouwtje met een mandje dingen plukken. Zou ze de salade voor die avond bij elkaar aan het zoeken zijn? Ze vindt in ieder geval heel wat van haar gading, want haar mandje zit altijd bijna vol.

Ik besloot zo'n 5 mijl in westelijke richting te rijden, want daar hoef je het minst over te steken en dat schiet lekker op. Bovendien is de kans, dat ik dieren zie dan vele malen groter hoe verder buiten de stad ik kom.

Net toen ik me bedacht, dat ik nog geen hert gezien had, liepen er drie vlak langs het pad. Ik had mijn fototoestelletje mee, maar ze moesten niets van dat gekke rode dier met de witte hoed hebben en renden schichtig weg.

Even verderop werd ik bijna van mijn fiets gerend door nog een paar. Je moet echt ontzettend uitkijken op dat pad, want ieder moment kan er een hert uit de bosjes voor je springen. Ik schrok me echt lam! En zij schrokken zich lam van mij, dus weer geen foto!

Op de terugweg bewonderde ik net de vluchtpogingen van baby Red Winged Blackbirds, toen het drietal herten van eerder weer opdook. Twee ervan renden het pad over, maar de derde, een kleintje, was te bang voor mij en bleef angstig staan. Ik vond het zielig om hem van zijn familie te scheiden, dus ben gauw een eindje doorgereden. Kennelijk voelde hij zich toen veiliger en stak alsnog over.

De (eerste?) vlucht van de Red Winged Blackbird baby


Nu is het veilig om over te steken!

Inmiddels had ik al heel wat tijd besteed met kijken naar herten en vogels en zette ik er flink de vaart in om naar huis te racen. Er moest tenslotte nog een beetje aerobic gedaan worden ook. Opeens hoor ik een gekraak naast me en daar staat nog een paar herten, vlak naast me! Een daarvan was tenminste nieuwsgierig genoeg om even verderop te blijven staan voor een foto. Wat een "oogst" voor vandaag, acht herten in een tijdsbestek van een half uur!

Toch wel nieuwsgierig naar dat gekke beest

En ik heb ook al gezien, dat ik me op mijn oudere dag niet zal hoeven te vervelen, want ik zag een groepje oudere dames gezellig een spelletje softball spelen. Sowieso zie ik hier veel oudere mensen, die actief zijn, zowel lichamelijk als politiek en in de gemeenschap.

Op de terugweg kwam ik langs het Community Center en het viel me op dat er zoveel politieke bordjes stonden en mensen, die pamfletten uitdeelden. Nu bleek, dat het vandaag verkiezingsdag was en wel voor het Vienna Town Council.

Ik heb nog nooit in die verkiezing meegestemd, dus ik vroeg aan een van de vrouwen, of ik ook bij het Community Center zou moeten stemmen (gewoonlijk gaan we naar een van de lagere scholen). Ja, antwoordde ze, en stem dan ook alsjeblieft op mijn man, George Lovelace. Ik beloofde later terug te komen en te stemmen, want ik was eigenlijk wel benieuwd hoe de town council verkiezingen gaan.

Na thuis een lange brief aan het hoofd van Saskia's school te hebben opgesteld en lunch te hebben gegeten, reed ik naar het Community Center. Na een heel aantal pamfletten over de verkiezingen in de herfst, wanneer Virginia een nieuwe goeverneur zal kiezen, in mijn handen gedrukt te hebben gekregen, liep ik het stembureau binnen.

Al de politieke bordjes voor het Community Center

Daar waren niet alleen degenen, die identiteit checkten en een machtiging gaven allemaal boven de zeventig, maar ook degenen, die een stem kwamen uitbrengen. Ik was minstens 30 jaar jonger, dan de meesten. Ik werd dan ook gemoedelijk met "young lady" aangesproken en een vriendelijke, zeer bejaarde, meneer legde de werking van de stemmachine uit.

Op het electronische stembiljet stonden drie namen en drie open plaatsen met "Write In" erop. De instructies waren om op niet meer dan drie mensen te stemmen. Hmm, het zal erom spannen, wie er in het Town Council zullen komen! Iets zegt me, dat het de drie namen op het stembiljet zullen zijn! Even moest ik de neiging onderdrukken om Rick's naam in een van de "Write In" plekken te typen, maar uiteindelijk heb ik toch maar braaf een vinkje getoetst achter de drie al bekende namen. Geen wonder, dat er voor deze verkiezingen weinig animo is, de uitslag is al maanden tevoren bekend!

Vanavond gaan Rick en ik erop uit naar de mall. Hij wil voor Las Vegas een sportjasje vinden en ik heb hard een nette jurk nodig. We hebben niet veel tijd, dus hopelijk lopen we meteen tegen iets fantastisch aan!