Blizzard nummer drie...

...En ook meteen de ergste storm. Niet om sneeuwtotalen, want wat dat betreft "valt het mee", maar vanwege de heel harde wind, die ermee gepaard gaat. Nu zijn we natuurlijk ook een halve meter of meer "gewend", gewoonlijk zou deze storm qua sneeuwval de grootste van het jaar zijn geweest.

Om half zes word ik wakker door het geklapper van de lamellen. Er staat hier gewoonlijk niet zoveel wind, dus vinden we (lees ik, Rick tolereert het) het zelfs met vriesweer lekker om met open raam te slapen. Als ik het raam dicht ga doen, zie ik, dat er sneeuw op het tapijt ligt. Voor de derde keer dit seizoen is er een blizzard warning, dat is nog nooit voorgekomen hier! Windstoten van meer dan 70 km/u worden gemeten.

De wind huilt letterlijk om het huis en ik vrees met grote vrezen voor onze stroom. Rick en Chuck zijn al vroeg weer bezig met de sneeuwblazer. Er ligt weer een centimeter of vijftien en sneeuwt nog keihard. Zo hard, dat ik de overkant niet kan zien.

Zoals altijd op dit soort dagen hebben we de hele dag het plaatselijke nieuws aan, voornamelijk om op de hoogte van de laatste aankondigingen te blijven. Op een gegeven moment wordt er omgeroepen, dat er, vanwege "white out conditions", niet verder wordt gegaan met wegen schoonmaken en ook de werknemers van Pepco, het electriciteitsbedrijf voor Washington en omgeving (al hebben wij Dominion), worden van de weg gehaald. De goeverneurs van Virginia en Maryland roepen iedereen, behalve hulpverleners, op van de wegen te gaan.

Het sneeuwt en sneeuwt. Rick maakt met de sneeuwblazer de oprit keer op keer schoon. Overal horen we verhalen over daken, die instorten. Zelfs het dak van een van de Smithsonian musea opslagruimtes is ingestort, hopelijk zijn er niet teveel waardevolle dingen verloren gegaan.

Aan veel huizen, inclusief het onze, hangen inmiddels grote ijspegels. Onze buren, die in New Hampshire hebben gewoond, sturen een email rond om die zoveel mogelijk te verwijderen. Ze worden zo zwaar, dat ze de dakgoten losmaken van de huizen. Ook wordt er op het nieuws voor het eerst ooit over ijsdammen gesproken. Daar heb ik heilig ontzag voor, want mijn zus en zwager hadden daar grote problemen mee in hun vorige huis. Maar zij wonen in het (gewoonlijk, want dit jaar niet) sneeuwerige Massachusetts. Op mijn foto's is te zien, hoeveel ijspegels van sommige huizen hangen.

Rick luistert natuurlijk naar hun advies en probeert zoveel mogelijk ijspegels weg te slaan. Ons dak is erg hoog en met al die sneeuw is op een ladder staan te gevaarlijk. Onze buurman gooide voetballen naar de pegels, waardoor er nu allerlei ballen op hun dak liggen in de sneeuw. Rick heeft een lange staaf en krijgt daarmee heel wat naar beneden.

Na de lunch heb ik genoeg van het stilzitten. Het ziet er buiten nog allerminst lekker uit. Het vriest zeven graden, wat met de harde wind voelt als -20, en sneeuwt horizontaal. Ik bedenk me, dat het bij Snowshoe minstens zo koud was, dus moet mijn skikleding me voldoende beschermen.

Als een Marsmannetje komt ik niet veel later op mijn sneeuwschoenen naar buiten. Rick loopt tot het einde van de cul de sac mee om te zien, hoe Marshall Road erbij ligt. Zo te zien is dat een "snow emergency" weg, want die zijn de enige straten, die begaanbaar zijn.

Ik loop naar de basisschool. Onderweg film ik o.a. het zwembad (zie hieronder). Niet voor te stellen, dat we daar over minder dan vier maanden weer zullen zitten! Op het moment voelt het, alsof we in South of North Dakota wonen en de winter eindeloos zal duren. Ik waan me op een bevroren toendra vanmiddag!


Bij de school is het nog erger. De sneeuw waait me om de oren. De hele week heeft Fairfax County iedereen gemaand vooral de brandkranen uit te graven. Ik sta dus versteld, als ik zie, dat de brandkraan van Marshall Road E.S. nog helemaal onder de sneeuw zit. Dat niet alleen, maar de straat tussen de kraan en de school is bedekt met meer dan een halve meter sneeuw.

Zo'n bedolven brandkraan zit me toch niet lekker. Ik besluit uit te vinden, wie ik daarover kan aanschrijven. Anders zie ik mezelf daar toch morgen met een schop. Vandaag niet, want het is zeer onaangenaam buiten!


Op mijn pad zie ik een aantal omgevallen bomen, vooral dennenbomen, die door de sneeuw te zwaar zijn geworden. Een paar SUV's rijden langs, maar verder zijn de straten op deze woensdagmiddag uitgestorven. Een keer moet ik omkeren, omdat er een draad over de straat ligt. Of dat telefoon of electriciteit is, weet ik niet, maar ik neem geen risico.

De enkele ziel, die zich buiten waagt, gaat een praatje aan, vooral over hoe idioot dit weer is. Bij elkaar loop ik wel zo'n drie kilometer en ik heb het geen moment koud, want wandelen op sneeuwschoenen is best zwaar! Wel vervelend is, dat mijn laarzen geen duidelijke hiel hebben, dus de riem van de sneeuwschoenen blijft niet zitten. Daardoor moet ik ze telkens weer aandoen.

Na iets meer dan een uur ben ik thuis en klets even met Lorraine en Chuck van hiernaast. Rick komt ook weer naar buiten voor de zoveelste schoonmaak van de oprit. Hij vraagt mij, omdat ik helemaal waterdicht gekleed ben, om de sneeuw van de heat pump naast het huis te gaan halen.

Natuurlijk doe ik dat graag, niet wetend, wat een uitdaging dat is! Op zondag groef Rick zich letterlijk een baan erheen, maar die is met de nieuwe sneeuw en wind verdwenen. De sneeuw is nu plaatselijk zo diep, dat ik er tot mijn lies in wegzink! Het moet een gek gezicht zijn, want ik kan mijn evenwicht in zo'n diepe sneeuw niet bewaren.

Gelukkig hoeft alleen de bovenkant afgeveegd, want de sneeuw komt tot de rand van de apparaten. Het is echt een ongeevenaarde ervaring, deze zich elkaar opvolgende sneeuwstormen. Keer op keer horen we mensen, die hier hun hele leven hebben gewoond, erover op het nieuws.

Het sneeuwt en sneeuwt en de wind wordt ook nog even erger. Op zee heeft de storm de sterkte van een categorie een orkaan, hier krijgen we "alleen" harde wind. Die huilt nog steeds om het huis. De open haard is aan en binnen is het behaaglijk. Gelukkig blijft de stroom voorlopig aan.

Op het nieuws wordt omgeroepen, dat we officieel het record hebben gebroken. Welk record, dan? Het record van sneeuwerigste winter ooit! Het oude record stamt uit 1899! Honderdelf jaar later wordt het, heel ruim ook nog, verbroken. Ach ja, ik woon hier nu een kwart eeuw en heb een paar "blizzards" meegemaakt, maar nog nooit tot mijn lies in de sneeuw gestaan.

We horen ook, dat de scholen tenminste tot maandag dicht zullen zijn. Dit verbaast me al helemaal niet, als ik zag, hoe de lagere school in onze buurt erbij lag. Nu wordt het wel vervelend, want er worden maar tien sneeuwdagen in de schoolkalender berekend. Wat er na tien gebeurt, is onbekend. Hopelijk worden de schooldagen verlengd, in plaats van dagen van de zomervakantie te halen. In het laatste geval moeten wij onze plannen, om naar Ierland te gaan, laten vallen. Dat willen we toch echt niet!

Ons huis blijft de zoete inval. In onze family room zitten maar liefst acht kinderen naar de DVR van American Idol te kijken. Daarvan is er maar een van ons. Ik ben blij, dat Saskia zoveel vrienden en vriendinnen vlak in de buurt heeft, want anders zou ze me gek maken met haar verveling! Zij heeft die sociale interactie hard nodig.

Rick heeft er meer moeite mee, maar dan vooral, omdat al die monden onze voorraden snel doen slinken. Met supermarkten, die moeite hebben nieuwe aanvoer te krijgen met dit weer, is dat een terechte zorg. Voorheen vroeg iedereen netjes, of ze iets mochten hebben, maar kennelijk voelt dit groepje zich iets te goed thuis nu. Tijd om de regels aan te scherpen.

Na een eenvoudige maaltijd van kielbasa worst (lijkt het meest op rookworst), erwtjes en frietjes uit de oven (met mayo!) kijken we weer naar American Idol. Ellen is een goede keuze voor nieuw jurylid, blijf ik vinden.

De Federale regering is morgen ook weer gesloten, de vierde dag achtereen. Volgens mij is dat nog nooit voorgekomen, maar ik kan er niets over vinden online. De andere openbare gelegenheden "luisteren" vooral naar de Federale regering, dus ligt Washington morgen voor de vierde achtereensluitende werkdag lam. Dat treft vele miljoenen mensen en bedrijven. Dit is waarlijk een geschiedenismakende winter hier.

PS. Voor degenen, die op nummers letten, vandaag kregen we 35 cm. Deze hele winter "kregen" we tot nu toe iets meer dan 1,8 meter sneeuw. Een groot deel daarvan ligt nu in onze tuinen.

De foto's van vandaag, voor wie er nog niet moe is van sneeuwfoto's, staan hier.