Uitgraven

Vannacht heb ik het raam, vanwege de harde wind, maar op een kiertje open gezet. Het verschil tussen wind en geen wind is meteen te voelen. Gewoonlijk koelt het vriesweer onze kamer nauwelijks af, maar nu ril ik toch flink, als ik om vijf uur het raam toch dichtdoe, vanwege klepperende lamellen.

Zoals zo vaak na zo'n storm is het vanochtend schitterend vriesweer. Het waait wel hard, maar de diepblauwe lucht is prachtig. Ook de zon is welkom, want die is, omdat we op de hoogte van Rome zitten hier, al sterk genoeg om, zelfs bij temperaturen net onder het vriespunt, wat van de sneeuw te dooien.


De bevroren toendra, aka onze cul de sac

Vooral op de al schoongemaakte wegen is dat het geval. Rick werkt vandaag van huis uit en brengt mij na het ontbijt naar de fitness. De straten zijn beter begaanbaar, dan na de laatste storm. Het grote probleem nu en in de nabije toekomst is parkeerplaatsen.

De meeste parkeerterreinen zijn zeker voor een derde bezet met sneeuwbergen. We kregen al een email van Kai's high school, dat leerlingen, die niet hoeven te rijden, de schoolbus zullen moeten nemen. Er is simpelweg niet genoeg ruimte voor alle studenten, die parkeerpassen hebben.

Nu kost zo'n parkeerpas $200 per jaar, vele malen meer, dan bij andere schooldistricten. Ik ben dus even benieuwd, hoeveel mensen hiernaar luisteren. Veel van de kinderen hebben de pas van hun eigen geld moeten kopen. Ik zou als student ook denken, dat ik recht heb op een parkeerplaats daarmee. Het is niet eerlijk, als de een wel mag en de ander niet. Dan moeten ze gewoon het parkeren door leerlingen helemaal verbieden, vind ik.

De komende tijd weet ik dus niet, waar ik bij Anytime Fitness zal parkeren. Daar is sowieso al weinig parkeergelegenheid en nu is ongeveer de helft daarvan overgenomen door een berg sneeuw. Ook de parkeerplaatsen langs de weg zijn bedolven. Vandaag zit ik in ieder geval nog goed met mijn persoonlijke chauffeur.

Na mijn boek uitgelezen te hebben op de stairmaster, een half uur elliptische machine en wat gewichten, bel ik Rick weer om me op te halen. Hij heeft een Starbucks koffie en merkt op, dat ze net een lading sandwiches binnenkregen. Opeens heb ik enorme trek in een van hun mozzarella en tomaten panini's. Rick ook wel, dus we gaan er ieder een halen.

De reden, dat Starbucks zo populair is, is, volgens mij, niet alleen hun koffie of thee. Ieder filiaal ziet eruit als een gezellige woonkamer. Het is een ontmoetingsplek, voor een zakenontmoeting, maar ook voor mensen, die gewoon even aanspraak willen.

Dat hoor ik vandaag, het meisje achter de kassa kent vrijwel iedere klant, die binnenkomt bij naam. Ze heeft duidelijk plezier in haar werk en dat werkt aanstekelijk. De "barista", een jonge Indiase vrouw, heeft er ook lol in. Zij komt net terug van een twee maandenlang bezoek aan India, vertelt ze aan een klant. Ik bedenk me, dat Starbucks dan ook een goede werkgever is, dat ze zo weer aan de slag kan hier.

Terug naar huis rijden we letterlijk langs muren sneeuw, die zo hoog zijn, als Ricks auto! De bergen aan de zijkant van een parkeerterrein reiken tot onderaan de straatlantaarn! Dat verspert de stoepen allemaal. Ik hoop van harte, dat alle ouderen van dagen in Vienna (er zijn er veel, juist, omdat je overal heen kunt lopen) buren hebben, die hun van de benodigdheden voorzien. Ergens heen lopen gaat voorlopig niet lukken langs de VA 123!


Het varken "Hornsby", "verkleed" in zijn winterkostuum

Thuis laat Saskia zien, dat ze uitslag heeft van de hot tub. Het zit precies, waar haar zwempak zat. Buurvrouw Jeanne belt op, dat haar zoon Parker ook uitslag heeft. De andere vier kinderen, die tegelijkertijd in de hot tub zaten, hebben, bij nader onderzoek, geen symptomen. Ook ik, die er de dag ervoor inlag, heb geen uitslag. Parker en Saskia hebben beiden een erg gevoelige huid.

Rick neemt het zekere voor het onzekere en belt het bedrijf, waar we deze hot tub elf jaar geleden gekocht hebben. Zij beamen, dat er een bacterie in de hot tub kan "wonen", waar alleen sommige mensen last van hebben. Ze geven advies voor een volledige schoonmaak, dat Rick meteen opvolgt.

Na het water te "schokken" met extra veel chloor, laat Rick het oude water eruit lopen, wat tot mijn verbazing geen overstromingen tot gevolg heeft met alle sneeuw, die er ligt. Daarna "schokt" hij het nieuwe water ook met veel chloor en dat moet het hem doen. Met dit koude weer is het wel lekker in het hete bubbelwater te liggen, dus ik ga het binnenkort weer eens uitproberen.

De dag na mijn haarafspraak met Mona zag ik, dat de kleur alweer niet had gegrepen. Mijn wortels zagen er blond uit en aan mijn slapen was mijn haar zelfs nog (kuch) grijs. Ik was daar echt een beetje boos over, want Mona is niet bepaald de goedkoopste kapster, dus belde er toch wel gebelgd over op, op dinsdagavond.

Gisteren waren vrijwel alle bedrijven gesloten, maar klokslag negen uur belde Mona, dat ze me vandaag weer wil zien. Saskia wil haar haar geknipt hebben, dus zij gaat mee.

Terwijl ik mijn haar opnieuw laat verven (en dit keer is het resultaat precies, wat ik wil), laat Saskia een foto zien en de nieuwe kapster, die Mona heeft aangenomen, knipt haar haar precies zo. Het staat Saskia bijzonder goed! Binnenkort laat ik foto's zien, want Saskia houdt niet van poseren.

Rick komt ons weer ophalen en nu is het gevaar niet meer de gladde wegen (hoewel die in de buurt nog wel erg glad zijn), maar de sneeuwbergen, die het uitzicht beperken. Het verkeer raast voorbij, maar Rick kan niet om de berg heen zien. Op goed geluk glijdt hij de weg op, gelukkig komt er niemand. Dat is bij vrijwel iedere parkeerplaats het geval, waardoor sommige mensen gewoon halverwege op de rechterrijhelft van de weg gaan staan om uitzicht te hebben. Lekker gevaarlijk!


Plus mensen lopen in het midden van de (drukke) weg, zelfs met kinderen, getuige dit filmpje:


Voor Saskia's uitslag is ons aangeraden antibacteriele zeep te kopen. Hiervoor gaan we naar de recentelijk geopende Walgreens. Dit is voor mij de eerste keer in deze winkel.

We kwamen voor een paar dingen, maar ik heb ook een nieuwe foehn en electrische tandenborstel nodig en die kan ik net zo goed hier kopen. Dat tikt aan! Rick verzucht, dat hij nooit een goedkope gang naar een drugstore kan maken met zijn "vrouwen".

Gelijk heeft hij! Maar, zoals de meisjes ook altijd zeggen, ik had die dingen echt nodig (degenen, die ik had, hebben de geest gegeven). Ok, ok, ik weet het, dat zeggen "ze" allemaal. Opeens begrijp ik mijn dochters weer beter.

Thuis wil Cosmo zo graag de tuin in. Hij begint meteen te blaffen, al is er niemand te zien. De sneeuw is te hoog voor hem, op het moment. Hij heeft zichzelf een pad gebaand naar de hoek van het hek, zodat hij de tuin daar kan verdedigen. Verder is er een pad naar de trampoline, want daaronder kan hij liggen.


Let ook op de "stoelen" om op de trampoline te klimmen, die zijn vrijwel bedolven

Na mindere sneeuwstormen rende Cosmo gewoon door de tuin, maar nu staat de sneeuw hoger, dan zijn schouders. Behalve zijn zelfgemaakte paden is de achtertuin een onaangeraakte vlakte van sneeuw. Cosmo weet niet, hoe hij daarmee om moet gaan, hij kan zijn "domein" niet overzien. Gevolg is, dat hij onafgebroken blaft, als hij in de tuin is. Er zou tenslotte eens een andere hond langslopen, die hij niet kan zien!

Rick krijgt nog sneller "cabin fever" dan ik en wil naar Chevy's voor het avondeten. Daarvoor heeft hij een bon voor een gerecht voor $3,99. Kai en ik zijn daar ook voor te vinden, maar Saskia voelt zich niet zo lekker, dus voor haar nemen we eten mee naar huis.

Tot mijn genoegen heeft Chevy's een lijst met hoeveel calorieen er in alle gerechten zitten. Dat komt er steeds meer "in" hier, op sommige plaatsen is het zelfs verplicht. Rick wilde eerst een crab en garnalen quesadilla bestellen, die heeft maar liefst 1799 calorieen!

Met de tijd heb ik wel geleerd, wat goed en niet goed is om te bestellen en dat je niet alles op je bord hoeft op te eten (met de paplepel ingegoten in Nederland, maar hier kun je de rest mee naar huis nemen). Ik neem de gegrilde zalm taco's. Twee tortilla's met gegrilde zalm en heel veel groentes, maar dat wordt geserveerd met rijst en bonen, die gezond lijken, maar het niet zijn. Ik eet dat dus nooit, maar vorige keer werd me verteld, dat ik het gerecht niet zonder kon bestellen (zonde van het weggegooide eten tenslotte). Deze serveerder spreekt dat tegen, ook kan de rijst bijvoorbeeld worden vervangen door gestoomde groentes. Goed om te weten!

De Olympische Spelen beginnen morgen in Vancouver (en wij hebben veel meer sneeuw, dan zij, dat horen we van alle kanten). De winterspelen zijn mijn favoriet, dus ik zie er erg naar uit. Vooral ook, omdat Rick volgende week de hele week op reis gaat. Zelfs als er meer vervelend winterweer komt, is er tenminste leuke tv!

Hier nog een een filmpje: