Valentijnsweekend

Zaterdag

Heel hard probeer ik voordelen te zien van deze witte wereld, die waarschijnlijk nog wekenlang wit zal zijn en de vrieskou. Een daarvan is toch wel, dat behalve tijdens de stormen, de lucht een schitterend diepblauw is. De luchtvochtigheid is heel laag, wat in de zomer vaak anders is, waardoor je dan wat melkachtige luchten krijgt. Van dat diepe blauw met de witte sneeuw kan ik wel genieten.

Het waait onaangenaam hard en vriest flink, met de wind voelt het als -20. Ik besluit mijn spieren niet aan zoveel kou bloot te stellen en doe maar weer eens een Sports Active routine. De achtergrond van de "More Workouts" is een tropische zee, helemaal perfect!

Pat belt, dat ze hier is en langs wil komen om Kai te bedanken en betalen. Hij wordt ruim beloond voor zijn harde werk met $150. Pat en Rob zien voor het eerst met eigen ogen hoeveel sneeuw er ligt. Waar zij wonen in New Jersey hebben ze ook een flink pak gekregen, maar het haalt niet bij hier.

Hun probleem is hun basement, die bij zware regen al lekte. Gelukkig smelt de sneeuw tot nu toe langzaam, want als er regen overheen komt, is dat funest voor hen. Het lijkt me wel moeilijk om van zo'n afstand een huis, dat te koop staat, te onderhouden.

Na de lunch gaat de bel en staat de FedEx bezorger voor de deur. Hij overhandigt mij een grote doos, die van mijn Valentijn blijkt te zijn! Er zit een heel mooi boeket bloemen in met een rode vaas. Peruviaanse lelies, want ik ben niet zo dol op rozen. Daarbij zit ook een teddybeertje, lekker badzout en een doosje met chocolaadjes. Heerlijk, wat een verwennerij en ik ben zo blij met de kleuren van de bloemen!


De rest van de middag kijken we naar de Olympische Spelen. Eerst is schansspringen, wat ik een heel leuke sport vind om te kijken. Daarna, gelukkig, want veel schaatsen wordt hier niet uitgezonden, de greep naar goud van Sven Kramer. NBC leidt het schaatsen in met een heel leuk filmpje over het schaatsen in Nederland en de Elfstedentocht. Ook komt Balkenende even in beeld, maar de koninklijke familie krijgen we niet te zien.

We krijgen de laatste acht races te zien en er wordt gezegd, dat alles minder dan goud een verlies voor Sven Kramer zou betekenen. Wat een spanning moet dat voor hem zijn! Naomi vroeg bij mijn vorige blog voor wie ik ben. Ik juichte, toen Sven won, maar ook later, toen de Amerikaanse meisjes eerste en derde bij de moguls werden. Kortom, ik ben zowel voor mijn huidige, als mijn vroegere landgenoten.

Rick en ik hebben besloten vanavond uit eten te gaan om onze 23ste Valentijnsdag te vieren. Wij ontmoetten elkaar drie dagen voor Valentijnsdag, dus die eerste was heel pril en speciaal. De reden, dat we niet morgenavond gaan, is, dat veel restaurants dan een prix fixe menu hebben en wij bestellen liever van het gewone menu.

Vanavond gaan we naar Proof in de Penn Quarter buurt van Washington, tegenover de Portrait Gallery. Onderweg komen we nog even in de file te staan, want er staan tien vrachtwagens op de brug de stad in. Daarmee wordt de overtollige sneeuw van de snelweg en brug weggebracht. Geen idee waarheen, maar de hoeveelheid sneeuw is ook hier indrukwekkend. De "Snow Emergency" in de stad is net om vijf uur opgeheven.

De stoepen in de stad zijn goed schoongemaakt en er zijn opvallend veel voetgangers. Denkelijk zijn mensen blij er eindelijk weer opuit te kunnen. Veel parkeerplaatsen zijn nog bedekt met bergen sneeuw, dus we zijn blij, dat het restaurant valet parkeren heeft.

Binnen is het heel sfeervol, maar wel erg donker. Daarbij komt, dat de menu's op lichtbruin papier zijn gedrukt. Het restaurant heeft daar echter iets op gevonden. We krijgen een grootverglas met lichtje in de vorm van een credit card in handen gedrukt. Een beetje omslachtig is het wel, maar het werkt.

We beginnen met een bakje verschillende soorten olijven. Daarna heb ik de tonijntartaar, die werkelijk om je vingers bij af te likken is! Rick heeft een mini champignonquiche, die hij ook erg lekker vindt.


Rick met zijn quiche



De tonijntartaar, waar ik er zo weer een van zou lusten!

Als hoofdgerecht bestel ik de gegrilde scallops op een bed van pompoensoep met mosterdbladeren en een shiitake paddestoelen broodpudding. Van dat laatste was ik niet zo zeker, dat ik het lekker zou vinden, want ik ben niet zo'n broodpuddingliefhebster. Het smaakt echter allemaal voortreffelijk, een goede combinatie van smaken. Ricks hanger steak is ook erg goed.

Voor mij is een dessert te zwaar, maar Rick waagt zich aan de chocolade mousse. Natuurlijk moet ik daar een hapje van proberen en het is een van de beste, die ik ooit heb geproefd. Zelf neem ik een paar stukjes kaas van de lange kaaslijst. Vooral de Appalachian kaas hier uit Virginia vind ik vooral erg lekker. Dit restaurant staat zeker op onze lijst van favorieten nu!

Zeer tevreden en voldoen rijden we naar huis, waar de Olympische Spelen natuurlijk aangaan. Het mogul skien vind ik ook altijd leuk om te kijken en dat Hannah Kearney, die als laatste skiet, een gouden medaille wint helemaal.

Zondag

Rick is al vanaf het begin van onze relatie een enorme romanticus. Dat beperkt zich niet tot Valentijnsdag, maar voor hem is Valentijnsdag een gelegenheid om mij (weer eens) in de watten te leggen. Hij staat erop, dat ik in bed blijf, terwijl hij ons favoriete Starbucks ontbijt gaat halen.

We eten met zijn viertjes en dan bespreken Rick en ik de sneeuwsituatie. We hebben nog geen bericht van de scholen en die zouden zomaar opeens morgen open kunnen gaan. Kai en Saskia moeten een stuk lopen naar hun busstop.


Hier kun je goed zien, wat een sneeuwpak er nog in onze tuin ligt

Rick en ik gaan eens kijken, hoeveel van die route is schoongemaakt. Wij hebben een groot gedeelte al met onze sneeuwblazer gedaan, maar nu moeten de kinderen de drukke weg op, waar automobilisten ze slecht zien door de hoge sneeuwbergen. Wij besluiten een bres te gaan slaan in de indrukwekkende ijsberg, die de toegang tot de minder drukke zijstraat verspert.

Dit is de stoep van onze achterburen, die als enigen aan deze straat nog helemaal niets geruimd hebben. Ik weet, dat ze oudere kinderen hebben, die dat heel goed zouden kunnen, dus ik vind het asociaal. Rick wil er niets van weten hun stoep schoon te maken met onze sneeuwblazer, dus zullen de kinderen dat stukje over straat moeten lopen.

Met vereende krachten vallen we de sneeuwberg aan. Ik maak de sneeuw en ijs met een schop los en fijn en Rick blaast het met de blazer weg. Het is een heel werk, maar we maken goede vorderingen. Een aantal buren rijdt langs, waaronder de voorzitster van de PTA, en iedereen bedankt ons. Tja, wij willen gewoon, dat onze kinderen veilig naar de bus zullen kunnen lopen, dus het is vooral eigen belang.


Rick werkt met de sneeuwblazer

Na ongeveer een uur hebben we de bres geslagen. Dan is het nog zaak echt een opening te maken, maar dat is makkelijker, dan het ijs wegslaan. Alweer zegenen we de aankoop van de sneeuwblazer, die is zijn geld al meer dan waard geweest, zelfs, als we nooit weer sneeuw krijgen (en wat mij betreft is dat zo!).


Rick graaft aan een kant en ik werk aan het ijs aan de andere kant

Rick en ik vinden, dat we nu een hartige warme lunch hebben verdiend. We gaan bij Noodles & Company eten. Lekkere Japanese pan noodles voor mij en spaghetti met gehaktballen voor Rick. Onderweg staan we versteld hoe slecht het nog gesteld is met de straten en stoepen.

Wanneer de hoofdweg in Vienna ooit weer begaanbaar zal zijn voor voetgangers is een grote vraag. Nu liggen er huizenhoge bergen sneeuw op het trottoir daar. Veel mensen hier lopen of fietsen naar winkels en dat is nu onmogelijk.

Ironisch genoeg liggen de grootste bergen op de straathoeken bij de voetgangerslichten! Ook mensen, die bij de bushaltes wachten, moeten een berg sneeuw over om in te stappen. Met zoveel sneeuw krijgt de auto toch weer voorrang over andere vervoersmiddelen hier.

Saskia's kamer is bijna klaar, maar Rick moet nog een kastje in elkaar zetten. Ook hangt hij haar nieuwe gordijnen op. Saskia vindt haar kamer nu zo leuk, dat ze er nauwelijks meer uitkomt. Dat vind ik wel jammer, maar herinner me, dat ik zelf als tiener ook voornamelijk in mijn kamer bivakkeerde.

In de hoop, dat er wat van de 3000 meter damesschaatsen zal worden getoond, kijk ik naar de Olympische Spelen. Helaas laten ze vooral het rodelen zien vandaag. Ik volg het schaatsen wel "live" op deze site en weet dus, dat Sablikova de eerste gouden schaatsmedaille voor Tsjechie wint. Jammer, dat er geen Nederlandse of Amerikaanse op het podium staat, alleen.

Behalve Valentijnsdag is het vandaag ook het Chinese Nieuwjaar. Het Jaar van de Tijger begint vandaag. Het lijkt Rick en mij dus leuk om met zijn vieren Chinees te gaan eten. Kai vindt dat prima, maar Saskia is niet zo'n fan. Als ze hoort, dat ze sesamkip hebben, een gerecht, dat ze gewoonlijk lekker vindt, is het goed.

Bij Wu's Garden hier in Vienna heb ik een reservering gemaakt. Maar goed ook, want het is flink druk. Dit is een authentiek Chinees restaurant (er staat zeekomkommer op het menu, bijvoorbeeld) en er zitten een heel aantal Chinese gezinnen.

Ook de serveerders zijn Chinees en nogal moeilijk te verstaan. Jammer is, dat er kennelijk maar een kok is, die zo'n druk restaurant niet aankan. De serveerder blijft herhalen, dat er maar een kok is, ook wat ergerlijk. Maar dat geeft allemaal niet, want we kijken onze ogen uit.

De Chinese families bestellen eten, dat in andere Chinese restaurants hier niet eens wordt geserveerd. Saskia's eetlust vergaat haar al bij het zien van een naakte eend met kop er nog aan, die ontleed wordt, en dat is nog het minste. Ik moet zeggen, dat die zeekomkommer me intrigeert, maar de prijs van $30 is me iets teveel om het uit te proberen.

Zo authentiek als het echte Chinese eten hier is, zo slecht blijkt het "massa" eten. Rick en ik hebben beiden garnalen met hete pepers besteld. Volgens het menu worden die met verse hete rode pepers geserveerd. Wij krijgen ze met jalapeno's, niet bepaald deel van het Chinese menu. Toch smaakt het allemaal wel goed, dus we laten het gaan.

Kai bestelt citroenkip, die er goed uitziet, alleen is de helft van de kip nog rauw (vanwege de ene kok?). Saskia's gerecht is de serveerder duidelijk vergeten door te geven, dus wij zijn allemaal al klaar, als het eindelijk komt. De sesamkip, die er bij andere restaurants altijd heel lekker uitziet, is hier een aantal enorme donkerbruine stukken. Het ziet er niet appetijtelijk uit en met moeite eet Saskia er een. Ik probeer een beetje en moet het met haar eens zijn: niet lekker!!!

Al met al is het een gemengde ervaring en wilde ik nu, dat we naar het betere restaurant waren gegaan. Toch is dit, waar de Chinezen heengaan, en dat is, zeker op hun feestdag, wel erg leuk en interessant om te zien. Saskia deelt mijn sentiment niet en op de terugweg rijden we langs Subway, waar ze een gezonde gegrilde kip sandwich met veel groentes bestelt.

Thuis geef ik Rick mijn Valentijnskaart en het bier en de chocolade, die ik voor hem heb. Zelf verwacht ik verder niets van Rick, het boeket en lekkers van gisteren was al zo lief. Ik krijg een lieve kaart van Rick en dan haalt hij nog een klein doosje uit zijn broekzak. Er zit een lief zilveren kettinkje met een hartje in. Mijn Valentijnsweekend was, dankzij mijn lieve Valentijn, weer heerlijk!