Het regent, het zegent...

Tja, een zegen voor de natuur is de harde regen, waarmee we vanochtend wakker worden, zeker. Het is zo donker, dat ik in bed wil blijven liggen. Helaas zijn mijn spieren het daar niet mee eens, alles doet pijn en ik weet, dat alleen beweging daartegen helpt. Met een diepe zucht verlaat ik het veilige warme nest van ons bed.

Alsof er een zwaar gewicht op rust, zo voelen mijn nek en schouders, met sporten hoop ik dat te verminderen. Het water komt met bakken uit de hemel, als ik naar de sportschool rijd. Als het hier regent, doet het dat ook goed! De straten zijn veranderd in mini-riviertjes en mensen hier kunnen niet rijden in slecht weer!

Opgelucht, dat ik de drie kilometer zonder kleerscheuren heb afgelegd, parkeer ik in de garage onder Anytime Fitness. Van daaruit kan ik droog naar boven lopen, ware het niet, dat een groepje Zuid-Amerikaanse mannen in mijn weg staat.

Gewoonlijk gaan mannen netjes opzij om een vrouw door te laten, maar niet dit groepje. Ik voel me zeer ongemakkelijk, als ik langsloop, zeker als er eentje fluit. Ze gaan ook geen stap opzij, waardoor ik toch half doorweekt de airconditioned gym binnenloop.

Op de stairmaster ben ik al gauw weer "opgewarmd" en doe een half uur interval. Daarna verplaats ik me naar de crosstrainer voor nog een half uur en dit keer doorweekt door zweet ga ik weer naar de van. Gelukkig zijn de mannen vertrokken, al maakt het nu niet meer uit of ik droog blijf.

Thuis krijg ik een onbedwingbare zin om de "salted caramel hot chocolate" van Starbucks te gaan halen. Als ik aan kom rijden, zie ik een auto met een NL sticker staan. Binnen zegt de barrista bij het horen van mijn naam, dat er net ook een Nederlands iemand was. Later krijg ik een email van E., waar ik al vaker mee gecorrespondeerd heb, maar nog niet in persoon heb ontmoet, dat zij mij bij Starbucks gezien dacht te hebben. Kleine wereld!

De hete chocolade is super lekker! Het zout en de caramel maken het werkelijk een delicatesse. Saskia belt, dat ze zich niet lekker voelt, dus ik haal haar meteen op van school. Ze hoest en heeft wat koorts en de rest van mijn chocolade is perfect voor haar keel. Zucht! Een nieuwe school betekent nieuwe bacillen en helaas bijft Saskia erg vatbaar.

Het plenst en plenst en we hebben allebei zin in soep voor lunch. Ik haal Saskia over eens pho te proberen. Dat is ook goed voor haar verkoudheid. Zij kiest de kippe"pho", die erg op gewone kippesoep lijkt, alleen wat pittiger. Ik neem natuurlijk de vissoep, zoals altijd. Saskia is nu ook een pho liefhebster. Niet voor niets komen deze "pho" restaurants als paddestoelen uit de grond. Het kost minder, dan het zelf thuis maken, nota bene!

Net als Laura komt voor mijn broodnodige massage houdt het op met regenen. Al gauw komt de zon ook weer tevoorschijn. Laura pijnigt mij zoals gewoonlijk flink, maar het helpt dit keer heel erg de grote knopen los te maken.

Rick wil eigenlijk naar de bioscoop vanavond, maar dat zie ik niet zitten. Dan stelt hij voor bij Maplewood Grill te gaan eten, want daar hebben ze "Oktoberfest". Dat houdt zo ongeveer al het Duitse eten, dat Rick lekker vindt, in (en er staat "Classic American" onder hun uithangbord).

Saskia en ik houden het bij hun gewone menu. Zij bestelt de steak met frietjes en ik garnalen met een Mediterranese orzo salade (hoe dat klassiek Amerikaans is ontgaat me ook even). Het smaakt allemaal erg goed in ieder geval.

Grappig is, dat een jaar of wat geleden dit restaurant een stoffig Frans restaurant was, Le Canard geheten. Nu heeft het een andere naam en het decor en menu is iets anders en het is weer veel populairder (hoewel ik bij "klassiek Amerikaans" ook weer aan iets heel anders denk). Eigenlijk wel knap van de vader en zoon, die het runnen, dat ze het zo hebben kunnen verbeteren.

Thuis is het weer lachen geblazen met The Big Bang Theory en een live 30 Rock. Saskia gaat meteen naar bed, hopelijk is ze morgen beter.