Gezellig dagje met Kai

Het is alweer vrijdag bedenk ik me als ik wakker word. Rick blijft langer liggen dan gewoonlijk, wat ik eigenlijk niet fijn vind. We hebben een queen size bed en eigenlijk is dat wat te smal met mijn grote kussen er ook bij. Ik ben me er constant van bewust dat ik niet op Ricks helft van het bed moet komen en lig daardoor helemaal aan het randje. We hebben een bed met kastjes eromheen gebouwd, waar we dol op zijn, maar kijken toch langzaamaan uit naar een king size.

Na het ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk en ik naar de sportschool.  Daar geeft Sharon ons weer een heel andere gewichtenroutine, dan we gewend zijn.  Iedere keer weer komt ze met nieuwe oefeningen, zo knap en het is ook nooit saai.   Ze doet ook enorm veel aan buikspiertraining.  Ik ben best wat gewend, maar voel die spieren na afloop goed.  Nog een half uur op de crosstrainer en dan ga ik weer huiswaarts.

Daar is Kai nog in diepe rust.  Ik ga online naar de live stream van de Commencement Ceremonie van Virginia Tech kijken.  Eerst lopen alle graduates tijdens het spelen van Pomp and Circumstance het stadion binnen.  Ik ken een aantal van hen, waaronder Leah en Jeroen, de zoon van Karin. 

Katja sms-t dat het toch wel een vreemd gevoel is, want zij had hier ook moeten staan.  Dat kan ik me goed voorstellen.  Volgend jaar zullen we daar zelf ook zijn en ik weet niet of ik het dan droog ga houden, wat een stap is zo'n graduation!  Stiekem ben ik blij dat Katja nog een jaar heeft.

Terwijl Kai zich klaarmaakt luister ik naar de speeches van Virginia senator Mark Warner en first lady Michelle Obama.  Het blijkt dat de dochter van onze goeverneur McDonnell vandaag ook een graduate hier bij Virginia Tech is.  Misschien daarom wel de hooggeplaatste keynote speakers.  Beide speeches zijn mooi, die van Michelle doet me een paar keer slikken.  Daarvan kun je de video hier zien.

Als de speeches voorbij zijn gaan Kai en ik met Cosmo op pad.  We halen lunch bij Manhattan Bagel en rijden dan naar Scotts Run.  Daar staat de parkeerplaats vol, maar er is niemand te bekennen.  Het is zo mooi buiten, het groen fel en de blauwe lucht knal. 

Er zit niet veel water in het riviertje en een hele groep kinderen speelt erin.  Als we de heuvel op komen zien we een man met zijn bordercollie Sam.  Cosmo en Sam kunnen het goed met elkaar vinden. De man begint een praatje en gaandeweg leren we dat hij 74 is en de heuvel naar de waterval vandaag niet gaat doen, want hij heeft hem gisteren al gedaan.  Ik had hem nooit 74 gegeven!  Duidelijk vindt hij het fijn wat aanspraak te hebben.

Als de honden uitgespeeld zijn (ze zijn beiden vijf en niet meer zo speels als vroeger) lopen Kai en ik verder naar de waterval.  Ook daar zit niet zoveel water in als gewoonlijk.  We blijven even, maar ik heb ook een kappersafspraak om drie uur, dus al gauw gaan we terug.  Gelukkig, want op de terugweg komen we telkens in langzaamrijdend verkeer terecht.  Ik heb nog net tijd om te douchen.

Mona wacht me al op.  Ze heeft bedacht mijn kleur iets te veranderen, want in de zomer licht het in de zon al gauw op.  Prima, en al zie ik niet heel veel verschil, ik vind de kleur wel mooi.  We houden het lange er ook in voorlopig, ook dat bevalt me wel.

Op de terugweg tank ik benzine en ga bij Rite Aid een nieuwe zonnebril uitzoeken.  Wat het is, weet ik niet, maar ik ben de afgelopen weken maar liefst drie zonnebrillen kwijtgeraakt!  Met de schelle zon heb ik die echt wel nodig.  Ik vind een leuke voor $16.  Ik zou ook best een betere zonnebril willen, maar net als paraplu's zijn die dingen bij mij geen lang leven beschoren, dus maar zo goedkoop mogelijk.

Saskia heeft intussen weer een hele groep vrienden bij ons thuis.  Een ervan gaat zelfs met Kai muziek maken.  Het klinkt nog goed ook.   Er wordt veel plezier gemaakt en dan net zo plotseling vertrekt iedereen weer en is het stil (althans, buiten Kai's drummen gerekend).

Opeens bemerk ik een doos bij de voordeur van Proflowers.   Kennelijk hebben de kinderen dat aangenomen, maar mij er niet over verteld.  Gauw maak ik het open en het is een mooi boeket roze tulpen en blauwe irissen voor mij, een moederdagcadeau van Rick en de kinderen.  Ze zijn prachtig!


Als Rick thuiskomt kiest Kai Cafe deLuxe om te gaan eten.  Daar hebben ze een gezellig terras en tafeltjes open.  Kai en ik delen heel lekkere kiprolletjes als voorafje.  Dan heb ik mijn gewoonlijke hoofdgerecht hier, de tonijnbiefstuk met frietjes en gegrilde tomaat.  Zo ontzettend lekker!  Dit restaurant heeft de beste tonijn, je kunt het met een vork snijden.


Na afloop lopen we de Crate & Barrel naast het restaurant binnen.  Wij hebben een nijpend tekort aan glazen en Rick wil hier kijken.  Het is echter heel duur en niets speciaals, dat is geen goede combinatie in een huis met tieners, waar glazen constant sneuvelen.  Toch maar eens naar een van de outlet centers gaan, dus, al is Rick daar niet happig op.  Ik roep dat al maanden,  misschien heb ik hem nu overtuigd.

We zien uit naar een gezellig en druk weekend.  Twee rondleidingen heb ik maar liefst! Gelukkig is het weerbericht schitterend.

Foto's van Scotts Run staan hier.