De laatste julirondleiding en tandartsbezoek

Maandag

(Er ging kennelijk iets mis met het publiceren gisteren, vandaar twee dagen vandaag)

Vandaag staat mijn laatste rondleiding in juli op mijn kalender.  Dat maakt precies tien rondleidingen deze maand en ik heb sommige mensen moeten teleurstellen, omdat ik op hun aangevraagde datum al een boeking had.  Duidelijk is juli de drukste maand, hoewel augustus net zo zou kunnen zijn, maar dan zijn we natuurlijk zelf de helft van de maand weg.

Saskia brengt me naar de metro en bij Foggy Bottom, het eerste station in het District of Columbia, stap ik weer uit.  Het is al flink warm, maar niet zo warm als het geweest is en er staat een lekkere bries.  Ik loop richting Georgetown om de Belgische familie van G. bij het Melrose Hotel op te halen.

Daar wachten zij mij al op, de tieners al facebookend achter de computers in de lobby.  We wachen even tot zij hun computersessies afsluiten en gaan dan op pad.  Bij het eerste stoplicht staat een gezin achter ons dat de weg kwijt lijkt te zijn.  Ik hoor ze Nederlands spreken, dus vraag of ze hulp nodig hebben. 

Zij willen graag weten waar het metrostation is.  Daar lopen wij straks langs, dus ik nodig ze uit ons achterna te lopen.  Dat doen ze graag en bij het Foggy Bottom station nemen ze met veel bedankjes afscheid.

Wij lopen verder langs 23rd Street en de George Washington University naar de monumenten.  Dit is een heel andere route dan ik gewoonlijk loop, want we beginnen vandaag bij het Vietnam Veteranen Monument.

Maar eerst bedenk ik me dat we vrijwel langs het Einstein beeld van de National Academy of Sciences komen.  Dit beeld, dat er al sinds 1979 staat, is een geliefde toeristenattractie.  Meestal ligt het te ver uit mijn route, maar vandaag neem ik de familie erheen.  Ze vinden het leuk genoeg om een familiefoto met Einstein te maken.

Het Vietnam Memorial maakt weer indruk, net als het Lincoln Memorial.  De Reflecting Pool is nog niet open, maar als het goed is gebeurt dat volgende maand.  Het zal leuk zijn als die lelijke constructie niet meer te hebben, hoewel dan binnenkort het Washington Monument in de steigers gaat.

Bij het Koreaanse monument staan allerlei kransen van de verschillende ambassades met de landsnamen, zoals Belgie, Denemarken en Nieuw Zeeland.  Alleen zie ik Nederland niet.  Het wordt al gauw duidelijk waarom.  Er staat een enorme krans met "Kingdom of the Netherlands" helemaal voorin voor de beelden, erg mooi.

Dan is het tijd voor een korte waterpauze bij het standje tegenover het Korea monument.  Ik kan merken dat vooral de tieners het warm hebben.   Gelukkig is het bij het Tidal Basin wat koeler met een flinke wind.  We lopen langs de drie monumenten daar, altijd een leuke wandeling.

Door de andere route wandelen we nu langs het Bureau of Engraving and Printing en dan vlak langs het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument.   Daarna is het lunchtijd en deze familie heeft verkozen niet bij de Old Ebbitt Grill te gaan eten, maar bij een van de sandwichschops.  Eigenlijk komt dat mooi uit, want Old Ebbitt is nu nog een flink stuk lopen en zo hoef ik ook niet de hele tijd op de tijd te letten.

Aan 17th Street liggen o.a. Cosi en Potbelly Sandwich Shop.  Ik kies de laatste, want bij Cosi is het in de zomer niet te harden zo warm binnen.  Het verbaast me dat ze nog klanten krijgen!  We hebben geluk bij Potbelly en krijgen meteen een tafeltje, want er staat een flinke rij.

Na het menu bestudeerd te hebben bestellen we onze keuzes.  Voor mij het "skinny" tonijnsalade broodje, maar om de een of andere reden moet ik daar een tijdje op wachten.  Om het goed te maken mag ik een gratis "koekje" (lees koek!) uitkiezen.  Dat is niet aan mij besteed, maar aan de tieners misschien wel.  En jawel, het koekje wordt dankbaar verorberd.

Als we klaar zijn met eten zetten we onze tocht voort, eerst naar de voorkant van het Witte Huis.  Daar is een demonstratie gaande van United Airlines piloten en personeel.  Prima als ze demonstreren, zolang ze maar niet staken, want ze moeten Rick op tijd terugvliegen en wij gaan zaterdag met United naar Aruba.

Bij de achterkant van het Witte Huis moeten we veraf blijven.  Er is kennelijk iets gaande en we zien ook allerlei auto's en mensen daar lopen.  Jammer toch dat je als toerist niet gewoon kunt kijken naar het komen en gaan van de president.

Via Pennsylvania Avenue lopen we naar het Capitool waar de Senaat zowaar aan het werk is.  We zijn dan allemaal weer blij de koelte van de Library of Congress binnen te gaan.  Ik ben nog steeds niet uitgekeken op dit gebouw en lees ook telkens weer nieuwe spreuken (zie foto's).

Dan beginnen we aan het laatste stukje rondleiding langs de musea.  Morgen willen zij daar een aantal van bezoeken, dus ik schrijf wat ik de interessantste tentoonstellingen vind op voor ze.  Je kunt dagen in die musea besteden zonder hetzelfde te zien, namelijk.  Als je erlangs loopt krijg je al een gevoel voor hoe enorm ze zijn, want voor je er voorbij bent duurt wel even.

Bij het Smithsonian metrostation neem ik afscheid van weer een leuk stel mensen.  Zij gaan een taxi terug naar hun hotel nemen.  Mijn trein komt vrijwel meteen aan en het is er niet te harden!  Wat is er aan de hand met de Metro airconditioning?  We betalen genoeg om die te laten werken.  Ik zag uit naar een lekker koele rit terug, maar vergeet het maar.

Gelukkig wacht Saskia me bij de metro al op en ik zet de airco in de van hoog.  Meestal vind ik het 's avonds dan nog lekker om buiten te zitten, want zo heet is het nu niet, maar vanavond zoek ik de airco op. 

Kai en ik bestellen Chinees voor ons avondeten. Rick houdt daar niet zo van, vandaar dat ik het altijd ook eet als hij op reis is.  Het is ook "comfort food" voor mij, lekkere pittige hot and sour soep, dumplings en edamame. 

Alleen...er komt een kipgerecht met groentes uit de zak, geen edamame.  Ik bel op en er blijkt een fout gemaakt te zijn.  Volgende keer krijg ik een gratis portie edamame, prima, netjes opgelost.  Wel zonde van dat kipgerecht, want daar eet ik alleen de groentes van, al smult Snickers van de kip.  Die arme kat mag wel wat extra eten hebben, want de jongere katten terroriseren onze twee oudjes best en kapen veel van hun eten. 

Karin komt langs om de van Rick geleende hogedrukspuit terug te brengen.  Ze komt ook gezellig even een wijntje drinken en we kletsen bij.  We hebben elkaar maar iets meer dan een maand niet gezien, maar er is alweer van alles gebeurd intussen. 

Natuurlijk kijk ik de rest van de avond naar de Olympische Spelen.  Helaas vandaag geen tijd om meer live te kijken, want we krijgen maar mondjesmaat van NBC.  Ook de Amerikanen klagen over de programmering zie ik overal.  Maar ja, NBC heeft het monopolie hier in de VS.  Ze kunnen doen wat ze willen en dat houdt zoals altijd ergerlijke er niets toe doende interviews in. 

Dinsdag

Als kind heb ik een enorme tandartsenfobie ontwikkeld, want de tandarts, die wij vroeger in Amersfoort hadden, geloofde niet in verdovingen en mijn zenuwen liggen heel erg aan de oppervlakte.  Ik had nogal wat gaatjes in mijn jeugd en het vullen daarvan deed zoveel pijn dat ik zelfs net deed alsof ik ziek was om maar niet te gaan.

Vannacht kon ik dan ook slecht slapen in de wetenschap dat ik vanochtend naar die kroon moest laten kijken.  Ik heb van alles geprobeerd om niet dat paniekgevoel te hebben, maar niets lukt echt.  Ik werk mijn ontbijt met moeite naar binnen en ben te nerveus om iets aan beweging te doen.  Dat terwijl deze tandarts er alles aan doet om de behandelingen pijnloos te maken, vreemd hoe een phobie werkt.

Gek genoeg ben ik als ik de praktijk binnenstap opeens heel rustig.  Het helpt ook dat er filmpjes van tropische vissen te bekijken zijn, die doen mij aan Aruba denken en ik probeer me daar in het water te visualiseren. 

Er wordt een roentgenfoto genomen en dan komt Dr. Barakat binnen. Helaas heeft hij vandaag geen tijd om het te doen, maar morgen wel en dan zal het ongeveer 2,5 uur duren en dan is het klaar.  Niet zoals bij mijn vorige tandarts eerst een noodkroon en dan een tweede marteling later, maar gewoon meteen het echte ding, want daar hebben ze de machine voor.  Helemaal goed, die paar uur kom ik wel door, hij vertelt zelfs dat hij een Ipad heeft om te gebruiken tijdens het wachten.  Toch wel opgelucht verlaat ik de praktijk weer. 

Nu ik niet gesport heb, wil ik in ieder geval Cosmo een flinke wandeling geven.  Kai heeft wel zin om mee te gaan.  We lopen naar Nottoway Park en praten ondertussen over talen.  Kai heeft in mij wat dat betreft natuurlijk zowel een mede-geinteresseerde, als een bron voor verbetering van zijn Nederlands, gevonden.  Kai is nu halverwege Kruistocht in Spijkerbroek, echt een doorzetter is het!

Met morgen voornamelijk opgeslokt door het tandartsbezoek en donderdag een rondleiding in de planning, besluit ik vanmiddag maar zoveel mogelijk mijn lijstje voor Aruba af te werken.  Mijn nagels zien er bijvoorbeeld alweer niet uit, dus ik heb een afspraak daarvoor bij Pro Nails 3. 

De tijd gaat vandaag wel erg snel, dus ik haal bij de Starbucks naast de nagelsalon gauw een tomaat en mozzarella sandwich en een passion ijsthee.  Op hun terrasje eet ik, al mensenkijkend, mijn lunch. Een vrouw aan het tafeltje achter mij kletst aan haar mobieltje en de details geven mij bijna rode oortjes!  Jemig, iedereen kan meeluisteren, ik snap sommige mensen echt niet!

Harlley (vast niet haar echte naam) is vandaag mijn nagelstyliste, want mijn gewoonlijke drie favorieten zijn er niet.  Ze verft mijn teennagels bekwaam blauwgroen, maar voor mijn vingers kies ik een lichtroze kleur gel.  Even twijfelde ik om die ook blauw te laten lakken, maar roze past toch beter bij de meeste kleding.

Nu ik toch in dit winkelcentrum ben, kan ik ook een aantal dingen van mijn lijstje afkrassen.  Bij de Dive Shop hebben ze de maat 8 shorty nog niet binnen.  Ik probeer dan maar maat 10 en die past eigenlijk prima.  Dit is een ander merk shorty dan wat ik heb, misschien maakt dat het verschil, want mijn maat is niet veranderd.  Ik kan in ieder geval weer snorkelen in Aruba.

Dan is het tijd voor een bezoek aan Safeway.  Daar koop ik meer droog kattenvoer, maar vind ons merk er niet in blikjes.  De katten zullen tijdens onze vakantie thuisblijven en door ons buurmeisje verzorgd worden.  Die blikjes zal ik dus nog later moeten halen.

Ook de keuze aan zonnebrandsprays en -cremes is teleurstellend hier.  Daarvoor loop ik naar buur CVS, daar een ruime selectie verwachtend.  Alleen kan ik geen zonnebrandspullen vinden daar.  Een medewerker wijst me naar het schap, maar dat is leeg.  Na wat puzzelen blijkt alles een stuk verder de winkel in verhuisd te zijn.  Gelukkig, want ik had geen zin om nog helemaal naar een andere drugstore te rijden.  Met twaalf flessen en tubes verlaat ik de winkel weer.

Bij het Safeway benzinestation krijg ik tien cent korting per gallon, dus gooi de van vol.  Thuis ontlaad ik mijn inkopen en maak dan ook meteen rechtsomkeerst naar Lofty Salon.  Door de zon, die tijdens de rondleidingen op mijn haar schijnt, is het weer heel wat gebleekt. 

Carmen doet eigenlijk alles tijdens dit bezoek, Mona kijkt alleen maar.  Ergens vind ik het onterecht het volle pond te moeten betalen met een kapster, die zeker het kaliber van Mona niet heeft, maar ik ben tevreden met de kleur en meer moet ik niet willen.

Op de terugweg haal ik bij Giant nog de blikjes kattenvoer en ook wat nieuwe elastiekjes voor mijn paardestaart.  Mijn haar is eindelijk lang genoeg om er een te dragen en dat doe ik dan ook met plezier tijdens de warme rondleidingen en straks in Aruba.  Ik neem allerlei verschillende kleuren mee om te coordineren met mijn kleding.

De hele dag lijkt de tijd wel te vliegen en het is nu ook opeens etenstijd.  Kai wil graag weer eens naar Glory Days en ik vind een etentje alleen met hem wel leuk.  Hoewel ze er erg hard aan werken ons ook zo snel mogelijk weer de deur uit te krijgen!

De serveerster is aardig genoeg, maar Kai heeft Buffalo kipnuggets besteld als voorafje (!).  Daarvan wil ik er ook een proeven, maar we hebben de eerste nog niet op, of het hoofdgerecht wordt al gebracht.  Ik denk er nog over het voorlopig terug te sturen, maar besluit het vanavond maar te accepteren.  Laat wel weer zien dat het beter is het voorafje eerst te bestellen en pas als dat bezorgd wordt het hoofdgerecht. 

Mijn crabcake met zoete aardappelfrietjes en gestoomde broccoli is erg lekker.  Kai smult ook van zijn kalkoenburger.  Langzamerhand hoor ik ook steeds meer over zijn avonturen in Oostenrijk.  Hij heeft echt genoten en zou zo terug gaan.

Foto's van gisteren in DC staan hier.