Washington met 40 graden en vuurwerk

Zodra ik opsta leg ik mijn Liqui Cool sjaaltje in ijswater.  Daar moet het tien minuten in weken, ik ben benieuwd hoe lang het me koel gaat houden, want na vijf minuten met Cosmo wandelen ben ik al helemaal bezweet.  Ik moet toegeven dat ik wat opzie tegen de rondleiding van vandaag, want er wordt overal gewaarschuwd om niet buiten te zijn in deze extreme hitte. 

Rick zet me bij de metro af waar iedereen met flesjes water loopt.  Gewoonlijk mag je zelfs dat niet drinken in de treinen, maar die restrictie is tijdelijk opgeheven.  Ik had mijn fles helemaal met ijs gevuld en dat is nu, na tien minuten, al helemaal gesmolten!  Ik heb enorm te doen met de mannen in vol pak en das.  Hoe kun je daar ook maar enigszins koel in blijven? 

Na een half uurtje stap ik bij McPherson Square uit en vind “mijn” groepje al snel.    Meteen heb ik weer zin in de rondleiding, want zij zijn enorm enthousiast en helemaal van plan de warmte te trotseren.  Het zijn Brabanders, J., J., C. en F. F. heeft een visuele beperking, maar is zo mogelijk, ondanks dat hij veel minder kan zien, de meest geinteresseerde in wat ik te vertellen heb.

Om vanmiddag van de bries, die van de rivier komt, te profiteren, lopen we eerst richting het Capitool.  Onderweg komen we langs het Folk LifeFestival wat nog tot en met zondag open is.  Het gezelschap heeft maar een dag in Washington en het is hun al snel duidelijk dat ze hier ooit terug willen komen om meer van de stad te zien.  

Het Capitool ligt er in de zinderende zonneschijn prachtig bij.  Na de nodige foto’s zijn we toch blij de Library of Congress in te kunnen.  Even weer in de airconditioning en de waterflesjes bijvullen aan de drinkwaterfontein. 

Dat de veiligheidscontrole hier efficient is blijkt wel als bij C. een mesje in haar tas wordt aangetroffen.  Dat had ze gisteren gebruikt om een appel te schillen en er niet aan gedacht het uit haar tas te halen.  Het mesje mag niet naar binnen en C. legt het buiten om het later weer op te halen.  Daar vindt zij het na het bezoek aan de bibliotheek dus ook weer terug.

Natuurlijk maakt de prachtige grootste bibliotheek ter wereld weer veel indruk.  Het is er erg druk, dus we worden helaas heel snel door het uitkijkpunt boven de grote leeszaal geloodst.  F. heeft daardoor helaas geen tijd om alles een beetje te bekijken.  Hij neemt zich voor om thuis de mooie website van de bibliotheek dan maar te bezoeken.

Weer buiten voelt het alsof we een sauna instappen.  Langs Pennsylvania Avenue en onder anderen het Newseum en het FBI gebouw lopen we langzaam naar de Old Ebbitt Grill.  We krijgen dit keer een tafel in het atrium waar de zon door de dakramen schijnt.  Dat creeert het gevoel van een terrasje met de het voordeel van airconditioning.   Soms vind ik het jammer dat Old Ebbitt geen terras buiten heeft, maar vandaag zeker niet!

Zoals altijd krijg ik de vraag wat ik aan kan raden op het menu.  Dat is altijd de jumbo lump crabcake, die een specialiteit van dit gebied is.  Vier van ons, waaronder ikzelf, bestellen dat gerecht.  Alleen J. is niet zo’n visliefhebber en kiest de steak salade, die hij zo te zien ook erg lekker vindt.

Bij het eten drinken we een glaasje witte wijn en heel veel ijswater!  De crabcake wordt geserveerd met een lekkere mais en tomaat melange en gebakken aardappels.  Het is geen enorme portie, precies genoeg voor lunch.  Iedereen is zeer te spreken over het eten en het gesprek verloopt gezellig.

Na zo’n anderhalf uur maken we ons klaar voor de tweede helft van de rondleiding.  Voor de lunch liepen we langs een man, die water verkoopt, en beloofden na de lunch terug te komen.  Dat gaan we dus doen en hij is helemaal blij ons te zien.  Hij vraagt waar we vandaan komen en het wordt een leuk gesprekje.

Met koele flesjes water, die dat helaas maar heel kort blijven, het gros van de dag drink ik lauw water, maar beter iets dan niets, lopen we verder.  Eerst de achterkant van het Witte Huis waar het op het moment telkens erg rustig is.  De president en zijn gezin zijn waarschijnlijk weg om campagne te voeren.

Bij het Tweede Wereldoorlog monument staan allerlei bordjes dat er niet in de fonteinen gelopen mag worden, maar kennelijk is men op een dag als vandaag wat toegeeflijker, want er zijn veel pootje baders en de park rangers zeggen daar niets van.  Het water ziet er dan ook erg aanlokkelijk uit.

Wij lopen verder naar het Vietnam Veterans Memorial.  Het zwarte graniet absorbeert de warmte en het is hier helemaal zinderend.  Het is er dan ook vrij rustig, zoals eigenlijk overal bij de monumenten.  Waarschijnlijk hebben veel toeristen de musea boven de bezienswaardigheden buiten verkozen.

Na het Lincoln Memorial is het weer tijd om een koel waterflesje te kopen.  Men verdient tijdens deze hittegolf dagen goed aan drankjes en ijsjes.  Er staan dan ook extra standjes overal langs de Mall, die er gewoonlijk niet zijn. 

Na het Koreaanse Monument kunnen we eindelijk oversteken naar het Tidal Basin.  Het Martin Luther King Memorial ligt in de volle zonneschijn, maar daarna lopen we in de schaduw van de kersenboompjes en er staat een licht verkoelend briesje.   Na Franklin Roosevelt in zijn monument bewonderd te hebben  blijven we iets langer in het Thomas Jefferson Memorial.

Daar zijn namelijk bankjes en tocht het lekker.  Dat maakt dit monument in de winter ijskoud, maar nu is het een welkome verkoeling.  Dan is het tijd voor het laatste stukje naar het Smithsonian metrostation.  Het is zoals zo vaak vreemd om weer afscheid te nemen van zulke gezellige en aardige mensen.  Ze hebben gelukkig ondanks de hitte duidelijk genoten.  F. heeft zelfs een leuk Delfts blauw peper en zout stel voor me meegenomen, hartstikke lief!

De airconditioning in de metro werkt niet goed en het is snikheet in de trein.  Ik heb helemaal genoeg van de hitte en neem een taxi voor de korte afstand van het station naar huis.  Daar is het eerste wat ik doe een koele douche nemen.

Ook de eekhoorntjes hebben het warm

We grillen vanavond weer, asperges, mais en voor mij zalmburgers, voor Rick hamburgers.  We hebben de tafel buiten gedekt, maar na een paar minuten houd ik het al niet uit.  Het is gewoon te warm en de eetlust vergaat me.  Gewoonlijk kan ik heel goed tegen de hitte, maar voor vandaag heb ik er meer dan genoeg van.  Binnen in de koelte smaakt alles een stuk beter!

Vanavond is de vuurwerkavond nog voor Onafhankelijkheidsdag met de buren van ons pleintje.  Na de eerste knal trilt Cosmo helemaal, dus ik breng hem naar onze slaapkamer, waar hij niets van het lawaai zal horen.  Ik ga een tijdje kijken en er worden mooie dingen afgeschoten. 

Na een kwartiertje heb ik het echter alweer zo ontzettend warm dat ik het wel voor gezien houd.  Ik ga Cosmo wel gezelschap houden, die wordt ook meteen een stuk rustiger als ik er weer ben.   Nog een paar dagen extreme hitte en dan schijnt het koeler te worden, pfff.

Foto’s van vandaag staan hier.