Een heel hete rondleiding

De nacht in het hotel was eerlijk gezegd werkelijk heerlijk!  Het was heel stil, lekker koel en omdat mijn raam op een gang uitkijkt lekker donker.  Dat hebben we thuis niet met een raam op het noordoosten.  Ook is de matras heel goed en heb ik nauwelijks pijn bij het wakker worden. Ik voel me dan ook helemaal klaar voor de rondleiding bij het wakker worden en heb er zin in!

De douche heeft even een gebruiksaanwijzing nodig, want als ik de gewoonlijke kant opdraai voor warm water blijft het koud.  Ik denk nog dat het warme water dan wel op zal zijn, wetend dat het hotel vol zit en, nou ja, dit is een twee sterren hotel en daarin is me dat al vaker overkomen. 

Voor de zekerheid draai ik de knop toch de andere kant op, misschien staan de C en H wel verkeerd.  En verdomd, er komt heerlijk warm water uit de kraan!  Gelukkig, al is het water door het warme weer al niet meer echt heel koud hier.

Opgefrist en klaar computer ik nog wat tot Rick belt dat hij beneden staat.  Ik check out en Rick heeft ontbijt van Starbucks meegebracht wat ik onderweg opeet.  Het is op deze zondagmorgen heel rustig op de weg.  Ik had gisteren wel wat berichtjes dat ik misschien wat later zou zijn voor mijn klanten achtergelaten, maar ik ben keurig op de afgesproken tijd van half tien bij het McPherson Square metrostation.

Niet veel later komt "mijn" Belgische gezin de roltrappen op.  M. herkent mij meteen aan mijn rode poloshirt.  Ik maak kennis met haar man P. en zonen R. en T.  Iedereen is gelukkig erg luchtig gekleed en er is ruim water mee.  Ik heb zelf een bevroren flesje mee wat binnen de kortste keren ontdooid is en niet veel later zelfs lauw.

Ter plekke besluit ik eerst de Capitool route te nemen en vanmiddag de monumenten te doen, aangezien het bij de rivier meestal wat koeler is.  Omdat de Library of Congress op zondag gesloten is en er twee jongeren mee zijn neem ik de omweg door Chinatown.  Daarbij komen we ook langs het Hard Rock Cafe en zoals ik al verwachtte zijn de heren daar wel in geinteresseerd.

We gaan er binnen en hebben ook wel zin in een koel drankje, want alles buiten is binnen de kortste keren lauw.  Ik vraag of we wat mogen drinken en kennelijk heeft de manager alcohol in gedachten en antwoordt dat de bar pas om elf uur opengaat.  Ik denk dat ik ook wel voor mijn gezelschap spreek als ik absoluut niet aan alcohol moet denken om half elf 's ochtends!  Oh, we willen cola?  Dan is het prima en we krijgen een tafeltje en drinken gretig onze cola's en cola lights.

Nadat de heren nog wat aankopen in de winkel hebben gedaan, zetten we onze toch voort.  Via het Verizon Center en meer komen we terug op Pennsylvania Avenue.  Daar wijs ik de National Archives aan en eigenlijk willen ze daar graag naar binnen.  Dat is dan wel een nadeel van de musea e.d. in de ochtend te doen, want om kwart over twaalf is het restaurant gereserveerd, dus daar hebben we niet genoeg tijd voor.

We lopen verder naar het Capitool waar het uitgestorven is, behalve de enkele politieagent.  Tussen het Capitool en het Supreme Court zie ik de eerste omgevallen boom door de storm.  Grappig genoeg zagen we hier al een foto van op de voorpagina van een van de kranten bij het Newseum, waar de dagelijkse voorpagina's van kranten uit alle vijftig staten buiten te bewonderen zijn.   Die boom is nu al in stukjes gesneden, maar later zullen we nog meer stormschade zien, die nog niet is opgeruimd.

Via de National Mall lopen we naar de Old Ebbitt Grill, waar we precies om kwart over twaalf aankomen.  Zoals altijd is het een soort bijenkorf van drukte, maar we krijgen vrij snel ons tafeltje.  Een gedeelte van dit gezin is nog nooit in de VS geweest, dus restaurantbeepers en automatische "refills" van de soda zijn nieuw.  Grappig toch hoe sommige dingen zo normaal zijn voor mij dat ik er al niet maar bij stilsta.

Door de hitte heb ik erg weinig trek, maar ik weet dat ik moet eten.  Ik bestel een lichte salade van arugula, bramen, geroosterde hazelnoten en camembert (een heel klein stukje daarvan, moet gezegd).  Het is precies goed.  M. neemt de crabcake en vindt die duidelijk lekker en de mannen zijn meer pasta en vleeseters.  Bij een van hen valt de spinazie en de knoflooksaus over de frieten (iets wat ik hier nog niet heb gezien) niet in zo'n goede smaak, maar verder is iedereen gelukkig tevreden.

Na de lekkere airconditioning is het weer even aanpassen aan de hitte.  De monumenten maken, zoals altijd, veel indruk.  Ik voel mezelf wel zo ongeveer smelten, al zorgen we telkens voor koele waterflessen.  Na het Lincoln Memorial halen we wat waterijsjes en eten die in de schaduw op, want ze mogen niet mee het Koreaanse monument in. 

Bij dat monument heeft de storm ook goed huisgehouden.  Er stonden allerlei kransen, waarvan vrijwel alleen de Nederlandse nog overeind staat en dan nog vooraan ook, zoals mijn Belgische compagnons opmerken.  Daarachter is een boom letterlijk in tweeen gesplitst.

We lopen verder naar het Martin Luther King Jr. Memorial en het begin van het Tidal Basin.  Nu hebben we wat meer schaduw en de wind, die toch nog erg warm aanvoelt, van de rivier, dus iets dragelijker.  De jongens merken dat ook meteen op, maar wij minder.  Ik weet dat het goed is om te transpireren, maar van mij mag mijn lichaam dat toch net iets minder doen.  Mijn haar voelt drijfnat aan.

We lopen door het Franklin D. Roosevelt Memorial wat, zoals altijd, indruk maakt, naar het Jefferson Memorial.  Daar aangekomen krijg ik een sms van Rick, wanneer ik klaar zal zijn.  Ik gok zo'n twintig minuten, dus hij gaat op weg om me op te halen.

Onderweg zien we nog allerlei boomschade, helaas ook een paar van de mooie kersenboompjes.  Via het Bureau of Engraving and Printing, waar de dollars worden gedrukt, lopen we naar het Smithsonian Metrostation.  Daar neem ik afscheid van de familie na ze nog suggesties voor restaurants in Georgetown te hebben gegeven.

Het is perfecte timing, want Rick komt net de hoek om gereden.  Het is werkelijk heerlijk even de volle airconditioning van zijn auto op me te zetten.  Saskia, Kaylee en Alexandra zijn ook in de stad.  Zij hebben het National Aquarium bezocht en we halen ze bij een Starbucks op.  Dit aquarium is niets vergeleken bij dat in Baltimore (en ook een stuk goedkoper), maar volgens Saskia meer dan wat we in Clearwater zagen.  Ik ben er al jaren niet geweest, misschien toch weer tijd voor een bezoek.

Thuis is het eerste wat ik doe een douche nemen.  Mijn hemel, wat voel ik mij plakkerig!  De douche helpt niet eens zo erg en Rick geeft ook toe al zijn derde douche te nemen vandaag, want hij heeft in de tuin gewerkt.  Het is echt onvoorstelbaar heet en plakkerig.  Gek genoeg helpt het mij wel erg met de pijnen, die voel ik op het moment niet.  Dit klimaat is duidelijk beter daarvoor, hoe heet ook.

Rick en ik zijn beiden moe en willen "gewoon" pizza bestellen.  Alleen hebben wij wel stroom, maar een heel groot gebied, waaronder bedrijven, nog niet.  Dat is wat zo ongewoon is aan die storm van vrijdag.  Gewoonlijk hebben bedrijven meteen weer electriciteit en moeten individuen wachten.  Dat is dit keer niet zo.

Rick gaat op verkenning uit en vindt Zpizza gesloten en Extreme pizza ook.  De telefoonlijnen lijken ook niet te werken, tot ik Pizza Hut bel en er meteen wordt opgenomen. Ook bij Vocelli is er meteen antwoord.  Van die laatste bestellen we, want ik vind hun spinazie pizza heerlijk.  Ik smul, want mijn salade van vanmiddag was niet veel.  Pas als ik in de airconditioning ben heb ik weer zin wat te eten.  Wie weet val ik deze zomer nog wat af, dat zou meegenomen zijn!

Ook vanavond kijk ik weer de Amerikaanse kwalificaties voor de Olympische Spelen.  Twee zwemsters uit ons gebied kwalificeren zich, Katie Ledecky en Kate Ziegler.  Erg leuk, ik wens ze veel succes.  Verder turnen, waar de Amerikaanse dames vaak erg goed in zijn.  Het valt me bij beide sporen op dat een aantal van de atleten jonger zijn dat Saskia!

Intussen hebben we weer een "severe thunderstorm watch".  Ik ga even heel, heel hard hopen dat die stormen uitblijven! Overigens moeten we al sinds gisteren ons water koken alvorens het te drinken.  Er is een gebrek aan waterdruk geweest, waardoor bacterieen misschien vrijspel hebben kunnen krijgen.  Ik voel me bijna terug in Senegal, waar we baden vol lieten lopen om maar schoon water te hebben!

Ben je geinteresseerd in een uitleg van het vreemde weerfenomeen dat vrijdagnacht onze electriciteit wegnam, lees dan hier.

Foto's van vandaag staan hier.