Gisteren had ik op het internet naar het schema van plechtigheden omtrent de abdicatie van Koningin (nu dus Prinses) Beatrix en de inhuldiging van Koning Willem Alexander gekeken. Ik was niet zo geinteresseerd in de abdicatie en ben daar dus ook niet voor opgestaan.
De inhuldiging begint echter keurig om acht uur onze tijd vanochtend en met koffie en een beschuitje kijken Rick en ik ernaar via de live stream van de NOS. Wat een prachtige kleding heeft iedereen aan, vooral de royal blue jurk van Maxima vinden wij een van de mooiste jurken, die we een koninklijk iemand hebben zien dragen, zo niet de mooiste.
Na de inhuldigingsplechtigheid vertrekt Rick naar zijn werk en ik besluit eens te kijken of skypen met Kai lukt. Na een aantal pogingen krijg ik contact en ook video. Wat is de huidige technologie toch bijzonder! Zomaar zie ik daar ook Claudia bij wie Kai mag logeren, al heb ik haar nog nooit in persoon ontmoet.
Kai laat de vrolijke boten in de Herengracht waar ze zich op dat moment bevinden zien en het lekkere blikje Heineken in zijn hand. Hij heeft het duidelijk zeer naar zijn zin. Zeker heel speciaal dat hij dit kon doen! Makkelijk van een leien dakje gaat het skypen jammer genoeg niet, dus we maken het niet lang.
Tijd om met mijn dag verder te gaan. Gelukkig heb ik niet veel gepland zodat ik fijn de tijd heb ook het avondprogramma straks live te bekijken.
Bij de sportschool doe ik een intensief uur op de ARC trainer. Daarna is het tijd om de van een slokje benzine te geven. Intussen probeer ik een oranje lunch te bedenken, want ik ben helemaal in de Nederlandse stemming. Hier vind ik natuurlijk geen oranje muisjes of tompoucen of wat ook.
Tegen beter weten in kijk ik bij Dunkin Donuts of ze toevallig een donut met oranje glazuur hebben. Vergeefse hoop, dus dan maar naar Whole Foods voor wat boodschappen. Thuis maak ik op een oranje IKEA bordje een broodje gerookte zalm, die met wat fantasie voor oranje door kan gaan, met cream cheese en daar drink ik een glas jus d'orange bij. Toch een feestelijke en zeker erg lekkere lunch, dus.
Intussen heb ik nog een uurtje voor de koninklijke vaart begint. Gekleed in mijn Jip "orange fan" t-shirt en een oranje sjaal, want het is hier vandaag nogal kil, besluit ik het interview met Willem Alexander en Maxima van een paar weken geleden eindelijk eens te gaan bekijken. Wat een leuk paar is het toch!
Keurig om half twee zit ik klaar om het koningspaar en hun kinderen (wat een schatjes!) weer te zien. Kai sms-t dat hij vlak langs de weg staat om de auto's met de koninklijke familie langs te zien komen. Volgens mij heeft hij een superdag met Claudia en haar vriend. In zijn eentje had Kai vast niet geweten waar heen te gaan, dus ik ben hen heel dankbaar.
Op Facebook kijken er ook een aantal van mijn NederAmerikaanse (en natuurlijk ook Nederlandse) vriend(inn)en mee en we communiceren over Maxima's jurken en de prachtige uitvoering van de Bolero. Het geeft zo'n saamhorigheidsgevoel zo, veel leuker dan alles in mijn eentje kijken.
Kai schrijft dat zij op de brug staan met zicht op het concert. Dat is ook weer een heel goede locatie. Bij de blauwe vlag, zegt hij, maar natuurlijk staan er zoveel mensen dat hij er niet uit op te maken is. Na de straaljagers fietsen zij terug naar huis. Kai krijgt het dan wel even heel koud want zoals gewoonlijk is hij niet warm genoeg gekleed.
Tijdens die prachtige Bolero gaat de deurbel. Wie durft mijn beleving van Koningsdag te onderbreken? Buiten staan twee mannen van Harmony Ponds die onze vijver komen schoonmaken. Ik heb Rick hier niet over gehoord, maar neem maar aan dat hij dat zo heeft afgesproken. Later blijkt dat dat Ricks bedoeling helemaal niet was en hij veel klachten over het ontwerp van de vijver heeft. Oeps!
Na de mannen onze vijver te hebben gewezen zet ik mijn kijken naar de feestelijkheden in Nederland voort. Vroeger vond ik die deinende oer-Nederlandse meezingliedjes van Andre van Duin en Andre Hazes e.d. vreselijk, maar na jaren weg te zijn uit Nederland krijg ik er een nostalgisch gevoel bij. Ik vind Andre van Duin bovendien zeer vermakelijk vanavond.
Pas als Andre Rieu zijn prachtige "An der schoene blaue Donau" heeft gespeeld vind ik het tijd worden toch nog wat andere dingen te gaan doen. Om te beginnen Cosmo uitlaten, want die heeft wel geduldig aan mijn voeten gelegen, maar heeft toch wat beweging nodig. Onderweg maak ik foto's van de bedrupte azalea's, zo mooi!
Met de rest van het concert en nabeleving van de dag op de achtergrond adresseer ik de eerste aankondigingen van Katja's graduation. Dat is nu de volgende grote gebeurtenis. Ik vind de aankondigingen erg mooi geworden. De foto, die ik een paar weken geleden nam, staat er goed bij, hoe slecht het weer toen ook was.
Zo'n aankondiging van een graduation is echt iets Amerikaans. Het is de gewoonte om bij ontvangst ervan een felicitatiekaart aan de graduate te sturen en als je diegene goed genoeg kent een cadeautje. Gewoonlijk geld, want de meeste afgestuurdeerden hebben een flinke studieschuld. Nu heeft Katja die nog niet, maar dat gaat wel komen als zij naar Medical School gaat.
Rick heeft op zijn werk ook af en toe naar de Nederlandse tv gekeken. Hij vond het ook allemaal heel mooi gedaan. Op zulke momenten (en eigenlijk bijna altijd, hoor) vind ik het erg leuk om Nederlands te zijn.
Vanavond is er een groot Oranjefeest bij de Nederlandse Ambassade in Washington. We hebben erover gedacht te gaan, maar het begint pas om acht uur en is niet om de hoek. Te laat voor mij en ik ben nu maar blij dat ik ons niet heb opgegeven want met dit weer heb ik veel pijn en ben daardoor erg moe. Het is het niet waard om maar voor een uurtje te gaan. Ik vind het jammer, maar heb vandaag heel veel live gezien en echt het gevoel de sfeer meegeproefd te hebben.