De sushi zag er lekker uit, maar...

Cosmo besloot de nacht in de tuin door te brengen en om kwart over vijf naar een paar langskomende honden te gaan blaffen.  Ik race mijn bed uit, want dat is veel te vroeg voor de buren natuurlijk!  Ondanks dat vroege wakker worden voel ik me vanochtend bij het opstaan een stuk beter dan gisteren.

Saskia is al naar school als ik koffie zet en mijn Crispix met melk klaarmaak.  Alleen zie ik op de datum van de melk dat die al een week geleden verlopen is!  Hij ruikt ook niet bepaald lekker meer, dus die gaat door de gootsteen. 

Gelukkig is er ook een nieuwe gallon.  Rick staat erop gallons te kopen, maar regelmatig krijgen we die met zijn tweeen niet op tijd op.  Ik zou dan liever wat vaker halve gallons kopen, maar goed. In ieder geval heb ik geen zure melk in mijn koffie of cereal. 

Op mijn sportprogramma staat een uur op de ARC trainer.  Ik varieer de hoogte en zwaarte en krijg zo het uur al lezend wel weer om.  Het is alweer een koele (voor hier althans) dag met veel zon.  Wat een andere lente dan vorig jaar is dit, ik kan er maar niet over uit!

Na Cosmo uitgelaten te hebben maak ik me gauw klaar.  Ik heb met Scarlett afgesproken voor de lunch.  Wij hebben elkaar alweer maanden niet gesproken en zij is helemaal hersteld van haar rugoperatie. 

Eerst wilde Scarlett graag dicht bij haar thuis lunchen, maar omdat ik me de afgelopen paar dagen niet lekker voelde vroeg ik naar iets meer in het midden.  De keuze viel op Sushi Jin in Fairfax Station.  Dat is voor mij twintig minuten rijden, dus een stuk beter dan de drie kwartier naar Scarlett's huis.  Bovendien zeg ik natuurlijk nooit nee tegen sushi!

Omdat ik nog de leen Toyota Highlander (best een fijne auto, trouwens) heb, gebruik ik de GPS van mijn Nokia telefoon om bij het restaurant te komen.  Het is even zoeken, maar dan zie ik de naam op de hoek van een strip mall (buiten winkelcentrum).   Ik parkeer en wacht even in de auto tot het half een is. 

Niet wetend of Scarlett misschien al binnen wacht, loop ik het restaurant in.  Het valt me meteen op hoe donker het is ingericht.  Veel minder vrolijk en gezellig dan de Japanse restaurants in Vienna.  Er zit ook maar een andere familie, maar het is pas half een, misschien komen er later meer klanten (blijkt niet het geval). 

Als Scarlett aankomt bestellen we beiden een kop groene thee.  Die van haar is lauw en die van mij zo heet dat ik er bijna mijn mond aan brand.  We vermoeden dat ze de thee in de magnetron opwarmen, niet echt lekker.  Voor ik naar een restaurant ga lees ik altijd eerst Yelp en daar krijgen ze toch heel goede recensies.

We bestellen beiden van het a la carte menu en een zeewiersalade vooraf.  Die laatste is erg lekker, maar wel een heel erg kleine portie.  Ik heb drie stukjes sashimi gekozen, zalm, tonijn en inktvis en een rol met verse krab, advocado en visseeitjes.  Scarlett had meer trek en nam een aantal stukken sushi en een regenboog rol.  Het ziet er allemaal prima uit.

De sashimi smaakt ook lekker, maar als ik het eerste stukje van de krabrol wil eten valt me de sterke geur ervan op.  Dat ben ik niet gewend van krab en het smaakt ook heel erg sterk naar vis.  Ik denk nog dat het misschien iets met een saus of zo is, maar lekker is het niet.  Eigenlijk had ik het terug moeten sturen, maar ik wil niet vervelend doen vooral omdat Scarlett dit restaurant heeft uitgekozen.

Tijdens het eten hebben we natuurlijk meer dan genoeg te kletsen.  Scarlett en haar familie houden ook van reizen en zij heeft twee tieners, haar jongste is net zo oud als Saskia.  Meer dan genoeg gesprekstof, dus.

Als we de rekening krijgen merkt Scarlett op dat veel van haar vis wel erg "visserig" smaakte.  Nu kan ik ook toegeven dat mijn krab ook zeker niet vers smaakte.  Ik heb eigenlijk grote vrees voor voedselvergiftiging (ja, ik hoor het jullie denken, eet dan ook niet zoveel rauw, maar daar houd ik nu eenmaal van) en hoop maar dat we dat hier niet hebben opgelopen!

We nemen afscheid en spreken af binnenkort iets avontuurlijkers te gaan ondernemen (hoewel deze maaltijd ook wel in die categorie geplaatst kan worden).  Onderweg naar huis stop ik nog om wat foto's te nemen van het pittoreske 18e eeuwse kerkje vlakbij.  Dan ga ik thuis wat pepermunt halen om de nare krabsmaak mee weg te werken.

Daarna is het tijd om de van op te halen.  Dat gaat allemaal heel makkelijk, vooral nadat ik de flinke rekening heb betaald.  Maar de remmen zijn weer veilig en een heel aantal andere dingen zijn ook gemaakt.  Het voelt voor mij niet zo, maar zeven jaar oud is tegenwoordig een "oude" van. 

Op de terugweg haal ik bij Whole Foods wat fruit en yoghurt en natuurlijk wijn, ook hard nodig tenslotte.  Cosmo's eten is bijna op dus ik haal een nieuwe 40 pond zak bij Petco.   Hij heeft ook wel weer eens een traktatie verdiend en dat wordt een enorm varkensoor.  Verder een zak met botjes en we kunnen er weer tegenaan.

Even overweeg ik de uitgroei in mijn haar nog te gaan laten bijwerken, maar die is nog niet zo erg en hopelijk heb ik morgen geen voedselvergiftiging en kan ik het dan gaan laten doen.  Ja, ik weet het, ik ben soms echt paranoide, maar ik check de hele middag mijn maag of die al vreemd voelt. 

 

Daar zit mijn rode vriendje weer hoog in de boom naast ons huis te zingen

Het stapeltje met tijdschriften en kranten over de kroning van Willem Alexander lonkt en ik neem het mee de voorkamer in.  Dat is mijn leeskamer, lekker op de leren bank.  Wat zijn het toch een mooie mensen.  Er is toch iets magisch voor mij aan koningshuizen en het Nederlandse komt ook zo echt koninklijk, maar toch menselijk over.

Saskia komt terug van haar bijles  voor de SAT en zij is blij met de lerares en heeft het gevoel dat ze veel leert.  Ook kreeg ik vandaag tussenrapporten voor haar moeilijkste AP vakken waar ze nota bene heel hoge cijfers voor heeft.  Duidelijk gaat daar haar interesse naar uit, maar om er goed voor te staan moeten de andere vakken ook haar aandacht krijgen.

Rick komt vanavond laat pas terug uit Orlando en Saskia heeft haar eigen kostje, dus ik bestel een Zpizza voor mezelf.   Daar gooi ik allerlei gezonds op: paprika, verschillende champignons, tomaat, kruiden.  En ik eet, zoals gewoonlijk met pizza, alleen de bovenkant en maar weinig van het deeg. 

En het is nu zeven uur na de vieze krab en ik voel me nog goed.  Hopelijk bleef het dus bij een niet zo lekkere maaltijd.  Voedselvergiftiging net voor we naar Katja's graduation gaan zie ik namelijk niet zitten!  Ik heb wel besloten voortaan meteen aan de alarmbel te trekken als vis niet vers smaakt.  Al is het alleen al om niet de hele middag te vrezen voor maagproblemen!