Katja's college graduation van Virginia Tech

Vrijdag

Saskia heeft vannacht bij Lisa op de kamer geslapen, zodat we allemaal ons eigen bed hadden.  Ik heb dan ook heerlijk geslapen en de anderen zo te horen ook.  Gauw maken we ons klaar om naar Blacksburg te rijden.  Het belooft een hete dag te worden, dus we gaan allemaal luchtig gekleed. 

In Blacksburg stoppen we eerst even bij de CVS zodat Lisa een kaart voor Katja kan kopen. Die laatste heeft haar bestelling voor Starbucks intussen doorgegeven en we sluiten aan in de lange rij daar.  Het gaat vrij vlug en met koffies en broodjes rijden we naar Katja's huis.

Vandaag is de Commencement Ceremonie met alle 4333 studenten, die hun diploma's krijgen dit weekend.  Het is dus overal flink druk met graduates en hun familie.  We zien ook al een aantal mensen in hun traditionele cap en gown en eentje met enorme vogelpoten.  Dat blijkt later de jongen te zijn, die de Hokie Bird mascotte was tijdens sportwedstrijd.  Pas met de graduation mag hij laten weten dat hij dat was door het dragen van die poten.  Heel grappig, dus.

Katja heeft zich al in een mooi paars jurkje gekleed en heeft leuke schoenen met een flinke sleehak.  Daaroverheen gaat haar "gown", een zwarte met het Virginia Tech embleem aan beide kanten op de borst.  Om haar nek gaat een goudkleurige zijden stola voor de biologie wetenschaps fraternity waar ze lid van is. Omdat Katja cum laude is geslaagd krijgt ze ook nog een witte sjerp om.

Haar cap heeft Katja van te voren prachtig versierd.  Ze heeft hem beplakt met zilver papier en de letters VT erop.  Verder staat er "Thanks, Mom and Dad", heeft ze er een Christiansburg Rescue Squad sticker op geplakt en versierd met bloemetjes.  Vooral veel van de meisjes hebben zo'n versierde cap.  Het staat vrolijk en maakt het ook makkelijk onze "graduate" in de zee van caps te vinden.

 

De Commencement vindt plaats in het stadion.  Na de van geparkeerd te hebben, lopen we daarheen.  Natuurlijk is het met meer dan 4000 graduates en hun entourages een zee van mensen.  Katja vindt haar vriend Wes, naast wie ze zal zitten, gelukkig al snel, maar ze hebben geen idee waar ze heen moeten.

Een medewerkster ziet ze twijfelen en wijst ze hun groep studenten van de College of Agriculture and Life Sciences.   Wij nemen de gelegenheid meteen waar om haar te vragen in welk vak wij het beste kunnen gaan zitten om Katja te zien.  Dat was heel slim, want we vinden zulke goede zitplaatsen dat Katja ons zelfs in de menigte vindt!

Om twaalf uur begint de ceremonie met het spelen van Pomp and Circumstance en lopen alle studenten het stadion binnen.  Die muziek wordt traditioneel tijdens graduations gespeeld en ik krijg er altijd weer een brok van in mijn keel.

 

Als iedereen zit en het volkslied gezongen is door een heel goede studente/zangeres houden verscheidene mensen een speech.  Vorig jaar was de hoofdspreekster Michelle Obama, maar dit jaar moeten we het helaas met de president van Virginia Tech doen. 

 

Die spreekt heel saai en het is snikheet in het stadion, dus al gauw sms ik constant met Katja en luister er niet meer naar.  Die arme studenten in die zwarte toga's en caps hebben het helemaal super warm, natuurlijk.  We zien zelfs een meisje van het veld afgedragen worden.

Eindelijk zijn de speeches voorbij en verklaart de president de studenten "graduated" en wordt er een mooi vuurwerk afgestoken.  Dit was de algemene graduation voor de hele school.  Katja's individuele graduation waarbij ze haar diploma krijgt is morgen.

Bij een Hokies spulletjes winkeltje kopen we oranje en bordeauxrode kralen (de schoolkleuren) om aan Katja te geven en lopen dan het stadion uit.  Het vergt even zoeken voor we Katja hebben gevonden in de menigte.

Onderweg naar de auto komen we door mooie botanische tuinen waar we de nodige foto's van en met de graduate maken.  Ook ziet Katja een aantal bekenden en felicitaties vliegen haar om de oren.  Het loopt intussen al tegen tweeen en de magen rommelen flink.

We verwachten dat de restaurants in Blacksburg wel afgeladen zullen zijn en wijken uit naar het buurstadje Christiansburg.  Intussen is het mooie zonnige weer verdwenen en vallen de eerste regendruppels.  De zon zullen we helaas de rest van het weekend niet meer zien.  We hebben enorm geluk gehad dat het enige evenement buiten zonder regen plaats kon vinden!

Bij de Macado's in Christiansburg is nog precies een tafeltje voor vijf personen open.  Dit restaurant serveert gigantische sandwiches, die mij altijd veel te veel zijn.  Nu hebben ze ook flatbreads op het menu staan, zoals ieder zichzelf respecterend restaurant tegenwoordig.  Dat is meer mijn ding en ik bestel de flatbread met groentes en kaas, erg lekker.

Het is ook zo gezellig met Lisa en Katja.  Eindelijk ziet Lisa haar nichtjes ook eens voor een langere tijd.  Saskia heeft ze een paar jaar geleden nog gezien, maar Katja al heel wat jaren niet meer.

Na het eten plenst het en laten we ons plan om naar de Ster in Roanoke te gaan varen.  Van daaruit heb je met mooi weer prachtig uitzicht, maar nu hangen de flarden mist op de heuvels.  In plaats daarvan gaan we naar Katja's huis.

Terwijl Katja zich verkleedt vermaken wij ons met de katten.  Zorro is zoals altijd groot vermaak, maar de lappenkitten van Katja's huisgenote helemaal.  Die loopt miauwend en een soort vogelgeluidjes makend rond en is heel aanhankelijk.  Heel schattig, maar ze houdt niet op met "kletsen" en Katja wordt er gek van.

 

Zorro's favoriete mand

 

 

Krols katje

Voor het avondeten hebben we gereserveerd in Roanoke.  We rijden met twee auto's de meer dan 50 kilometer naar Roanoke en stoppen nog even voor wat opfrissen bij het hotel.  Daarna rijden we naar het gezellige centrum van deze stad, die zich ook Star City noemt vanwege die grote ster op de heuvel, die we door de mist niet kunnen zien.

Bij Wasabi's staat onze tafel al klaar.  Katja's favoriete eten is al sinds haar kindertijd sushi en zij had gehoord dat dit restaurant goed was.  Dat is zeker zo, de sushi is lekker en vers.  Lisa probeert voor het eerst in haar leven rauwe zalm en vindt die erg lekker.  Ik ben helemaal blij dat ze de garnalen met de gefrituurde kopjes op het menu hebben staan.

Na weer een supergezellige maaltijd komt Katja nog even mee naar het hotel om verder te kletsen.  Daarna rijdt zij terug naar Blacksburg en gaan wij gauw naar bed, want morgenochtend moeten we vroeger op dan vandaag.

Zaterdag

De wekker gaat al om zeven uur en drie kwartier later rijden we weer de I-81 richting Blacksburg op. Net als gisteren wil Katja graag Starbucks als ontbijt.   Daar is het beduidend minder druk en we hebben onze bestellingen al gauw.

Bij haar thuis treffen we Katja nog in haar korte broek en t-shirt aan.  Saskia helpt haar een jurk voor vandaag uitzoeken.  Het wordt een vrolijke rode, die Katja goed staat.  Daaroverheen gaan weer de witte sjerp en de goudgele stola, maar dit keer ook twee bordeauxrode stola's.  Katja doet geheimzinnig over wat die betekenen.

Terwijl Katja zich klaarmaakt verbazen wij ons weer over het gedrag van de kitten.  Ze loopt zoekend rond en steekt bij het aaien haar staart in de lucht.  Ik opper dat ik denk dat ze krols is al lijkt ze daar nog te klein voor, maar niemand weet hoe oud ze precies is. 

Saskia zoekt de symptomen van krolsheid op haar telefoon op en inderdaad zijn ze dat precies. Dit katje zou morgen gesteriliseerd worden, maar of dat ook kan als ze krols is is de vraag (later horen we van Katja van niet).  Het mysterie van het eindeloze gemiauw is in ieder geval opgelost.

Als Katja weer helemaal in vol ornaat is, rijden we naar de parkeerplaats bij het Coliseum van Virginia Tech waar de graduation van haar college, Agriculture and Life Sciences, plaats zal vinden.  We kunnen lekker dichtbij parkeren, want de lucht ziet er alweer dreigend uit.  De paraplu's gaan dan ook mee.

Omdat de graduation van de College of Engineering nog bezig is, moeten we buiten wachten.  Alleen Katja mag al naar binnen.  Gelukkig houden we het droog tot we naar binnen mogen.  Echt jammer dat het weer niet meewerkt!

Van tevoren hebben we een email gekregen met een plattegrond en waar we het beste kunnen gaan zitten om onze graduate te zien.  Katja sms-t ook dat ze vrij vooraan aan de linkerkant zit.  Wij gaan in vak vier zitten en hebben zo goed uitzicht op het podium en Katja.  We hebben beide keren echt mazzel met onze zitplaatsen!

We hebben een programma gekregen en zien met trots een ster achter Katja's naam staan.  Dat betekent dat zij cum laude slaagt.  Twee sterren betekent magna cum laude en drie sterren summa cum laude.

Ook nu weer begint de ceremonie met het spelen van Pomp and Circumstance en komen alle professoren binnenlopen.  Dit keer geen lange speeches, maar wel ongeveer 500 studenten, die hun bul krijgen.  Katja is vrij aan het begin en we filmen en fotograferen zo goed als we kunnen.  Het gaat allemaal zo snel, ik hoop dat enkele foto's gelukt zijn.


Daarna wordt het een lange zit en we vermaken ons met onze smartphones.  Daarmee zijn we zeker niet de enigen.  Ik vind het een grappig gezicht al die gebogen hoofden over kleine schermpjes in het publiek.  Hoe kwamen we ooit zonder electronisch vertier zulke saaie plechtigheden door?

Als iedereen zijn diploma heeft ontvangen verklaart de voorzitter van het College iedereen "graduated".  Het kwastje van de cap hing bij iedereen aan de rechterkant als teken dat ze nog niet gegraduated waren en gaat nu als een beweging naar links, een grappig gezicht.  De plechtigheid is hiermee afgelopen en tot onze verbazing gooit maar een enkeling (waaronder natuurlijk ook Katja) zijn of haar cap de lucht in.


Het verplaatsen van het kwastje van rechts naar links

Voor het Coliseum vinden we Katja al snel weer terug.  Nog steeds weten we niet waar die twee bordeauxrode stola's voor zijn, maar dat wordt nu duidelijk.  Katja overhandigt er een aan Rick en een aan mij, ons bedankend voor alle steun en liefde de afgelopen vijf jaar.  Het blijken stola's van dankbaarheid te zijn. 

Nu ik erover denk zag ik er eerder ook andere ouders mee lopen.  Tot nu toe hebben Rick en ik het droog gehouden ondanks de emotionele momenten, maar dat lukt ons na deze lieve geste van Katja eventjes niet meer.  Trots doen we de sjaal om en maken foto's samen met Katja.

 

Rick heeft uit Orlando ook een Mickey graduation cap meegenomen, die Katja even opzet, maar haar eigen cap vindt ze duidelijk mooier.  Saskia neemt het dragen van de Mickey cap dan wel over.



 

In een van halls wordt door de College of Agriculture and Life Sciences een lunch gehouden, dus we lopen erheen.  Dat is het moment dat de hemelsluizen besluiten te openen!  Mijn hemel, wat een bakken met water komen eruit. 

Ondanks onze paraplu's zijn we in een mum van tijd doorweekt.  Katja's schoenen met de hoge sleehak zelfs zo erg dat ze stuk gaan.  Gelukkig doet Katja zich verder geen pijn, maar wel zonde van de net nieuwe schoenen!  Lisa heeft Katja's teenslippers in haar tas zodat ze nog wel wat aan haar voeten kan doen.

Binnen maken we kennis met twee van Katja's professoren, die vol lof over haar zijn.   Zij zullen een belangrijk deel van Katja's aanname bij medical school zijn, want ze hebben beloofd een aanbevelingsbrief voor haar te schrijven.

De lunch bestaat uit enorme hompen brood met kalkoenborst en kaas en pizza.  Ik neem zo'n homp, maar dat is me veel te veel brood.  Ik pluk de kaas en kalkoen er tussenuit en neem ook een bakje van de vanille ijsyoghurt.  Er zijn ook VT cupcakes, heel kleurig en leuk, maar ook niet mijn ding. 

Terwijl we daar zitten te eten belt Kai om Katja te feliciteren.  Hij is dit weekend met zijn schoolgroep in Dresden.  Het is natuurlijk heel jammer dat hij er niet bij kan op deze heuglijke dag voor Katja, maar via Skype zien ze elkaar in ieder geval en ziet Kai zijn tante Lisa ook weer eens.

Als we allemaal klaar zijn gaat Rick de stortregens trotseren en de auto ophalen.  Alweer gaat de Roanoke Ster niet door, maar we willen wel nog meer foto's maken van onze graduate.  We besluiten naar haar Rescue Squad in Christiansburg te gaan.

Daar wordt Katja door alle aanwezigen omhelsd en gefeliciteerd.  Daarna rijden twee van de mannen de grote crash truck voor ons naar buiten.  De regen is weer even opgehouden en wij maken foto's van Katja als "sexy EMT grad".

 

Bij Starbucks halen we na afloop allemaal een drankje en omdat het is opgehouden met regenen besluiten we nu een fotosessie met Katja op de campus van Virginia Tech te gaan houden.  Ook laten we Lisa het monument voor de 32 slachtoffers van de schietpartij hier in 2007 zien.  We zijn Moeder Natuur dankbaar deze gelegenheid te hebben gekregen.

Bij Katja thuis is het tijd om de cadeautjes te geven.  Katja wordt goed verwend.  Ik heb het cadeau van mijn zus en zwager al mee, een boek over leven na college en een flinke cadeaubon.  Van Lisa krijgt ze een check met een leuk bedrag erop.  Saskia geeft haar de Pandora bedel met de graduation cap en ons grote cadeau is een Surface tablet.

De dag vliegt voorbij en het is alweer tijd om riching Roanoke te gaan.  Dit keer hebben we bij Metro!  gereserveerd en dat is een heel goede keuze.  Wat een heerlijk en origineel menu hebben zij!  Ook de ambiance is erg gezellig en modern.

We bestellen eerst cocktails en voorafjes.  Na op Katja getoast te hebben komen de lekkere liflafjes.  Ik heb een ceviche van tonijn en kleine paddestoeltjes, die bijzonder lekker smaakt.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun keuzes.

Na lang wikken kies ik de soft shell crabs met witte en groene asperges als hoofdgerecht.  Daar heb ik geen spijt van!  Ik ben dol op soft shell crabs en deze zijn heel lekker bereid.  Saskia heeft weer sushi en kan die niet op, dus ik probeer een stukje, ook erg smakelijk.

Dit restaurant heeft mini desserts en we besluiten met zijn allen een chocolade cakeje met kersen en vanilleijs te delen.  Zo hebben we allemaal een zoet hapje, want plaats voor zelfs een heel mini dessert heeft niemand meer.

Intussen gaat het gesprek over allerlei enge dingen, die ons overkomen zijn.   Opeens zegt Saskia naast mij "Mammie, ik ben duizelig" en valt flauw tegen mij aan.  Gelukkig zat ze in het midden anders zou ze van de bank zijn gevallen.  Katja zet meteen haar EMT hoed op en doet Saskia's benen omhoog.  Dat helpt inderdaad en  Saskia komt bij. Na een hapje cake is de duizeligheid ook weg. 

Bij het hotel neemt Katja afscheid.  Zij wil in Blacksburg nog uitgaan met een aantal vrienden om hun graduation te vieren.  Wij kletsen nog tot laat met Lisa op de hotelkamer en dan gaat onze laatste nacht hier alweer in.  De tijd ging weer veel te snel!

Zondag

Met schrik word ik om tien voor half tien pas wakker!  De hotelkamer is ook zo donker dat het nog nacht lijkt.  Een blik uit het raam laat zien waarom.  Het plenst alweer!  Wat zijn wij blij dat we gisteren nog de campus foto's hebben gedaan.

Katja zal later vanochtend naar Roanoke komen voor nog een laatste lunch voor we allemaal weer huiswaarts gaan.  Rick, Lisa en ik gaan op zoek naar een McDonald's om ontbijt te eten.  Ik bestel Eggwhite McMuffin, die nieuw op het menu is.  Rick probeert die ook en Lisa neemt de ontbijt burrito's.  Soms is McDonald's toch best lekker, hun koffie ook.

Terug op de hotelkamer copieren we elkaars foto's van gisteren en eergisteren.  Als Katja aankomt plaatsen we die ook op haar nieuwe Surface.  Ik ben heel benieuwd hoe de mijne gelukt zijn!  Er zijn er in ieder geval honderden, dus ik moet wel sorteren.

We hebben een uur langer in de hotelkamer gekregen en tegen twaalven checken we uit.  We gaan op zoek naar een restaurant in het gezellige centrum van Roanoke.  Eerst lopen we 202 Market binnen, maar daar zit helemaal niemand anders en het menu is erg beperkt en zwaar.

Dan maar naar de overkant naar Awful Arthur's.  Dit is een visrestaurant, maar er zijn ook vegetarische opties.  Hier is het ook een stuk drukker en gezelliger.  Katja en ik nemen dezelfde lunch, zes rauwe oesters uit de Chesapeake Bay en een kop krab soep.  Lisa neemt die soep ook en we zijn het erover eens dat hij ontzettend lekker is.

Helaas is de tijd om afscheid te nemen nu aangebroken.  Lisa moet nog terugrijden naar Greensboro, North Carolina, om haar vlucht te halen en wij natuurlijk naar Noord-Virginia.  Katja blijft nog even in Roanoke want ze heeft een vriend gezien in de bar bij Awful Arthur's. 

Wat altijd helpt bij afscheid nemen is te weten wanneer je elkaar weer zult zien.  Lisa zullen we misschien met Thanksgiving weerzien, anders bij de bruiloft van haar jongste zoon volgend jaar juni.  Katja komt zeker 21 juni naar huis, maar hopelijk daarvoor ook nog een keer al is het alleen om haar gebroken mobieltje in te wisselen voor een nieuwe.

Het is nog steeds verschrikkelijk weer als we vertrekken.  Het zicht op de I-81 is dan ook erg slecht en we zien een paar nare ongelukken aan de overkant van de weg.  Ook aan onze kant moet er een gebeurd zijn getuige de file waar we in terechtkomen.

Gelukkig rijden we net langs een afrit, die Rick neemt.  We stellen de GPS in op een omweg, die ons langs route 11 leidt.  Ik mag zulke sluipwegen altijd graag rijden.  Er is zoveel meer te zien langs de weg en hier is Virginia zo ontzettend mooi met zijn glooiende heuvels, rode boerderijschuren en oude silo's.

Helaas schiet het natuurlijk niet zo goed  op als de snelweg en Rick heeft geen zin in dralen.  Zodra mijn telefoon laat zien dat de file weg is draait hij de I-81 weer op.  Gelukkig is het inmiddels ook droog en dat is toch een stuk prettiger rijden.

Na een uurtje geeft Rick het stuur over aan Saskia zodat zij ook meer snelweg ervaring krijgt.  Zij heeft natuurlijk al heel wat ervaring met stadsrijden, maar de snelweg is toch weer iets anders met de hogere snelheden.  Heel bekwaam rijdt Saskia tot de afslag voor de I-66.

Dan is het nog maar een uurtje naar huis.  Gelukkig want mijn lichaam is niet blij met een weekend vrijwel zonder beweging, regen en een lange autorit.  Morgen staat in ieder geval een flinke sportsessie op het programma!

Hoe dichter bij huis we komen, hoe beter het weer wordt.  Het is een stuk warmer en de zon komt zelfs af en toe te voorschijn. We kunnen zelfs buiten op het deck zitten.  Voor het avondeten bestellen we kabobs van Friends.  Hun zalmkabobs zijn mijn absolute favorieten. 

En zo eindigt een heel bijzonder en toch ook emotioneel weekend, want dat is zo'n graduation toch wel, vind ik.  Volgend jaar hebben we zelfs twee graduations, die van Saskia voor high school en Kai voor VCU.  Nog maar even niet aan denken want daarna zullen Rick en ik officieel empty nesters zijn. 

Foto's van dit weekend staan hier