Orchideeen symphonie

Tjonge, het lukt me vanochtend echt niet mijn warme bed uit te komen, zo zie ik op tegen de kou in onze kamer.  Toen Saskia opstond, rond zes uur, was ik al wakker en toen Rick zijn bed uitging om half acht helemaal.  Toch doezel ik nog verder tot na negenen en steek dan eindelijk met grote tegenzin mijn benen onder het warme dekbed vandaan.  Brrrrr, het vriest weer tien graden!!!

Cosmo vindt het allemaal prima, die kou.  Eigenlijk is hij heel ergerlijk, want na zijn (korte, want ik vind het veel te koud) eerste wandeling wil hij telkens de achtertuin in.  Terwijl ik van mijn lekker warme bosbessenwafels en koffie probeer te genieten wil Cosmo dan weer naar buiten en dan weer naar binnen.  Hij weet ook precies zijn nagels over de horrendeur te laten gaan wat hetzelfde effect op mij heeft als nagels op een schoolbord.  Net een obstinate peuter soms, die hond!

Op mijn sportprogramma vandaag staat een dubbele Max Capacity training.  Intussen kijk ik naar een show op tv en gooi eindeloos Cosmo's vogel, die hij hele tijd naar me terugbrengt.  Ik moet inwendig wel lachen om zijn aandacht vragen.  Het is toch wel schattig en ik snap het wel. Het wordt weer hoog tijd dat het weer zo wordt dat we een flinke wandeling in de natuur kunnen maken, zodat Cosmo lekker uitgeput wordt.

Als ik bijna klaar ben sms-t Saskia of ik haar lunch kan brengen om half een.  Ik heb met Anja afgesproken naar Washington te gaan dus schrijf terug dat ik het wel eerder kan brengen.  Dat is ook goed.

Gauw doe ik de laatste oefeningen en maak dan een sandwich met pindakaas en banaan en een zakje met fruit klaar voor Saskia.  Zo ben ik toch weer meer tijd kwijt dan ik had gedacht, dus ga gauw naar boven voor mijn douche.

In mijn klerenkast verlies ik nog meer tijd met uitzoeken wat ik nu weer eens zal aantrekken.  Ik heb het ook helemaal gehad met mijn winterkleding.  Het is weer zo koud met een scherpe wind dat ik me goed warm moet aankleden, maar ook weer niet te, zodat het binnen uit te houden is.

Gelukkig ben ik helemaal klaar als Anja aanbelt.  We rijden nog even naar Saskia's school om de lunch weg te brengen en lopen dan naar de metro.  De trein komt net aanrijden.  Iets meer dan een half uur later stappen we bij Federal Center weer uit.

We gaan eerst lunchen bij het Mitsitam Cafe in het American Indian Museum.  Ik dwing mezelf niet nog eens mijn favoriete ceviche te nemen.  In plaats daarvan kies ik het bord met vier verschillende bijgerechten.  Het wordt een flink bord met spruiten en gecaramelliseerde uitjes, wortels gekookt in jalapeno boter, wilde paddestoelen in een maispuree en een quinoa salade.

Het smaakt allemaal heerlijk, maar ik kan nog niet de helft ervan op!  Anja was slimmer en nam gewoon twee van de bijgerechten apart.  Volgende keer ga ik dat ook doen, al hebben ze hier zoveel lekkers dat ik allemaal wil proeven.

We lopen naar de Botanic Garden  aan de overkant.  Het valt me op dat de koepel van het Capitool nog "naakt" is.  Binnenkort zien we die niet meer zo, in maart wordt hij in de steigers gezet.  De koepel lekt en de schilderwerken aan de binnenkant worden daardoor beschadigd.  Ieder jaar dat ik rondleidingen heb gegeven werd er wel iets gerenoveerd aan de Mall, dit jaar dus het Capitool.

Wij gaan de Orchideeen Symphonie bezoeken in de botanische tuin.  En wat een heerlijkheid is dat!  We komen binnen als "Con Te Partiro" speelt en de fonteinen dansen op de muziek.  Tientallen soorten orchideeen staan om die fonteinen heen en het ene na het andere prachtige klassieke stuk volgt.

Al foto's makend genieten we van alle kleuren en de warmte.  Ook maak ik een paar filmpjes, want het is werkelijk zo mooi.  We willen er gewoon niet weg, maar na een paar uur is het toch tijd om weer terug naar de metro te gaan.


Con Te Partiro



Ode to Joy van Beethoven

Net als we de trein in stappen gaat mijn telefoon.  Het is Laura, mijn masseuse.  Vorige week kon ze niet, omdat er familie van ver op bezoek was en vandaag doet haar auto het niet.  Ik had goed een massage kunnen gebruiken, maar ben ook altijd vreemd opgelucht als die drie kwartier pijnigen niet doorgaan.

Eenmaal weer in Vienna lopen Anja en ik door de snijdende koude wind naar ons huis terug.  De zon is al heel sterk en dat kun je ook voelen, maar de winter heeft ons nog sterk in zijn greep.  We nemen voor een paar weken afscheid, want Anja gaat dit weekend voor een paar weken naar Florida en ik ga (als het weer het toelaat, want ik zie verontrustende berichten voor eind volgende week) over een week naar Portugal.

Voor het avondeten bestellen we kabobs van Friends en dan is het een avond met allerlei nieuwe grappige sitcoms, waaronder Big Bang Theory.  Vandaag was er zeker een met een grote ster!  Die zal morgen nog moeten doorschijnen en verwarmen, want dat gaat de temperatuur niet boven het vriespunt komen, zucht!

Foto's van vandaag staan hier.