Delicate Arch en Needles

Ricks telefoonwekker gaat vanochtend om kwart voor zeven af.  Rick, Kai en ik willen vanochtend vroeg de wandeling naar Delicate Arch maken en mijn doel is die om acht uur (liefst nog vroeger) te beginnen.  Saskia blijft liever liggen.

We hebben allemaal gisteravond al gedoucht dus zijn in zeer korte tijd klaar om te gaan.  Denkend dat we het snelste ontbijt zullen krijgen, rijden we naar McDonald's.  Daar zijn we niet de enigen en na onze bestelling rijden we door om te betalen.

Daar zegt de caissiere dat ze er niets van snapt, maar onze rekening is al betaald.  Ik denk meteen dat het een "pay it forward" is.  Dat gebeurt wel vaker, een goede daad om de rekening van degene na je ook te betalen.  Wij besluiten dan ook de rekening van degene na ons op ons te nemen.

We voelen ons er helemaal goed over, maar dan moeten we een heel lange tijd wachten op de auto voor ons.  Ik zie de tijd dat het nog lekker koel is wegtikken.  Dan zijn wij eindelijk aan de beurt en wat blijkt, op de een of andere manier hebben wij voor de man voor ons betaald en kreeg hij onze rekening.

Niets "pay it forward" dus, helaas.  Omdat we haast hebben laten we dat voor de mensen achter ons ook maar achterwege, jammer genoeg voor hen.  Ik neem me voor toch weer eens een spontane "pay it forward" te doen.

Gauw rijden we naar Arches en laten mijn pas en rijbewijs zien.  We gaan meteen naar het begin van het pad naar Delicate Arch.   Daar is het nog vrij rustig (op de terugweg komen hele groepen naar boven lopen!).  Het is ook nog een aangename temperatuur, zo'n 24 graden.

Na een mooie wandeling, met ook heel wat klimmen, lopen we na ongeveer drie kwartier een hoek om en opeens staat hij daar, Delicate Arch.  Het is er nog erg rustig dus we kunnen foto's zonder mensen erin maken.

 

Eerst vind ik het wat eng om op het plateau dichter bij de boog te lopen.  Ik heb niet echt hoogtevrees, maar wel iets met aan de rand van een afgrond lopen of staan.  Eerst gaan Rick en Kai dan ook onder de boog staan en ik neem van verre met mijn zoemlens foto's.

Terwijl ik daar zit komt er een heel tam grondeekhoorntje heel rustig iets aan mijn voeten knagen.  Hij blijft heel lief poseren en ik krijg een paar goede foto's.  Hij rent even weg en komt dan weer terug.  Er zijn inmiddels heel wat mensen waar hij zich duidelijk niets van aantrekt.

Als ik zie dat er een veel oudere vrouw het plateau naar de boog opgaat, overwin ik mijn angst.  Rick is helemaal enthousiast en een Zwitserse vrouw biedt aan een foto van ons beiden onder de boog te maken.  Je kunt nog net aan mijn gele topje zien dat wij het zijn, verder zijn we vlooitjes onder deze gigantische boog!

We blijven zeker een uur genieten van dit natuurfenomeen en dan wordt het zo druk dat het niet leuk meer is.  Samen met een Nederlands gezin dat duidelijk geen zin heeft om Nederlands te spreken (overkomt ons regelmatig) lopen we terug.

Kai wil echter ook nog heel graag de vallei onder Delicate Arch inlopen.  Hij hoopt dat het daar zal echoen.  We lopen er via een droog rivierbed heen.  Inderdaad echo-t het.  Ik blijf in de schaduw van een juniperboom (waar de bessen van worden gebruikt voor gin en jenever) wachten tot de mannen uitgespeeld ben.

Dan lopen we terug naar de auto.  Allemaal heuvel af wat best zwaar is voor de knieen!  Ik heb in ieder geval mijn 10000 stappen met deze wandeling al bij elkaar.  Ook zegt de Fitbit dat ik 70 trappen heb gelopen.  Ik ben blij dat we dit niet op het heetst van de dag hebben gedaan.  De temperatuur vanochtend was zeer aangenaam.

Rick's foto's van gisteren zijn helaas voor hem niet gelukt.  Hij had zijn toestel nog op een heel hoge ISO stand staan na Saskia's graduation.  Op de terugweg uit het park stoppen we dus nog bij Balanced Rock en Park Avenue met "Nefertiti", zodat Rick die foto's nog goed kan krijgen.  Een straf is het niet, wat een prachtig park is dit.

Als we het park uitrijden sms ik Saskia dat we haar op komen halen voor de lunch. Zij schrijft echter terug dat ze zich niet lekker voelt en misselijk is.  Ze heeft geen trek of energie en blijft liever in de hotelkamer.  Misschien komt nu bij haar de stress van de afgelopen tijd eruit.

Wij drieen gaan lunch eten bij hetzelfde restaurant waar we gisteren ontbijt aten.  Peace Tree Cafe heeft een terras dat door sproeiers koel wordt gehouden.  Ik bestel de quinoa salade en een "V8" sap, alles zo lekker en gezond!

Na de lunch bezoeken Rick en Kai de Moab t-shirt winkel en ik neem van de gelegenheid gebruik om bij het informatiecentrum een tweede sjaaltje met koelhoudende kristallen erin te kopen.  Ik hoop dat die me deze zomer goed van pas gaan komen.

Op het programma van vanmiddag staat het Needles gedeelte van Canyonlands National Park.  Dit is het meer afgelegen gedeelte van dat park (er is nog een derde veel meer afgelegen gedeelte, The Maze, maar daar komen alleen zeer ervaren backpackers e.d.).  Eenmaal van de hoofdweg af komen we vrijwel niemand anders tegen.

Wel zien we "Newspaper Rock", een rots waarin allerlei eeuwenoude tekeningen van indianen staan.   Helaas zijn er ook wat modernere (nou ja, uit 1906) bij, maar nu staat er een hek voor en hopelijk gaat niemand daar overheen.  Overal hier wordt verzocht geen graffiti na te laten, maar vrijwilligers en park personeel besteden vele uren om de "leuke" schrijfsels van de rotsen te halen hier.

Bij de ingang van het park zit dan ook geen parkranger, al bedraagt de toegangsprijs $10.  We worden geacht dat bij het bezoekerscentrum te betalen, maar ik heb mijn parkenpas.  Bij het bezoekerscentrum laat ik die toch maar aan de ranger zien.

We krijgen er onmisbaar advies van hem voor.  Hij streept aan op de kaart waar de kortere wandelingen zijn, want we hebben niet zoveel tijd meer.  Ook willen we graag de 4x4 van onze Tahoe gebruiken en de ranger raadt daarvoor een mooi stuk weg aan.

Als eerste rijden we naar het einde van de geasfalteerde weg.  Daar wachten ons een paar zeer brutale raven op.  Zo brutaal, dat ze bijna de auto van een medebezoeker invliegen op zoek naar lekkers!  Die moeten dus heel wat door mensen gevoed zijn, een slecht iets!

Het uitzicht hier is prachtig en we genieten er volop van.  Dan bedenken we ons dat we echt maar weinig tijd hebben en slaan een paar wandelingen toch maar over.  Wel rijden we naar een mooi uitzichtpunt op de "Needles".  Helaas is het licht niet ideaal ervoor.

Volgende stop is een korte wandeling naar een graanopslagplaats  van de Anasazi, de oudste indianenstammen hier.  Erg interessant om te zien en mooi dat het bewaard is gebleven. 

Als laatste doen we de 4x4 aan en gaan het pad dat de ranger aanraadde op.  Dat is zeer de moeite waard.  We zijn alleen met de natuur en zien dan ook heel wat eekhoorntjes en genieten van de mooie rotspartijen.  Op een droog rivierbed draait Rick om en rijden we terug naar de uitgang van het park. 

Heel eerlijk, dit was heel mooi, maar had niet het "wauw" gevoel voor mij dat Arches gisteren iedere keer weer had.  Wij zijn geen grote "hikers" en ik denk dat je dat om "Needles" echt te waarderen wel moet zijn.

In Moab halen we lunch proviand voor morgen bij de supermarkt.  Saskia wacht ons al op om te gaan eten.  Dat gaan we doen bij Sabaku Sushi.  Hier hebben ze een goede keuze aan veganistische sushi en de rest van ons vindt er ook allerlei lekkers.

We nemen plaats aan de sushi bar en bestellen de sushi per stuk.  Ik vind mijn elk tataki (soort hert dat hier in Utah en het westen) heel erg lekker.  De sushi, die we krijgen ook.  Het is zeer smakelijk.

Katja heeft vanavond haar uitslag van de grote test voor medical school (MCAT) gekregen en die was net een punt minder dan haar minimum.  Je zou denken, ach een punt, maar kennelijk werkt het niet zo.  Heel naar voor haar, ze moet hem nu overdoen en het is heel veel werk.

Kai vooral wil ook heel graag de sterrenhemel hier zien.  Die is zo'n twintig kilometer buiten de stad het beste in het land, schijnt het.  Rick is er ook voor en Saskia wil ook mee.  Ik blijf lekker op de hotelkamer, al ben ik best geinteresseerd.  Ik ben een beetje bang teveel te willen en dan straks thuis een terugslag te krijgen, want er staat ons daar nog heel wat te wachten.

Morgen nog een heerlijke dag in de woestijn en dan weer terug naar de realiteit.  Nog maar even niet aan denken.

Foto's van vandaag staan hier.