Vierde dag zonder werk aan het huis en gezellig etentje

Rick vertrekt weer bijtijds en ik houd het maar net tot acht uur uit in bed.  Tot zover mijn voornemens om op mijn vrije dagen flink uit te slapen.  Rick belt ook dat er nog steeds niemand bij ons huis aan het werk is.  

We balen ervan dat we zo gewoon alweer vier dagen verloren hebben.  Vandaag is de brand vijf weken geleden en er is nog nauwelijks iets aan het huis gedaan.  We zitten dus nog maar een week verwijderd van de kortste periode die de eerste inspecteur schatte dat we ontheemd zouden zijn.

Na Cosmo zijn ochtendwandeling eet ik ontbijt en ga dan in het sportzaaltje een dubbele Max Capacity training doen.  Ik heb me voorgenomen op mijn niet-rondleidingsdagen gewichten te doen.  Thuis doe ik deze routine met 8 pond gewichten, maar die hebben ze hier niet.  Dan maar 10 pond, maar dat maakt verrassend veel verschil, zeg, ik kan sommige routines bijna niet volbrengen!

Het heeft vannacht geregend en is vandaag een stuk koeler dan gisteren

Eenmaal weer terug op de kamer schrijf ik een nette, doch krachtige email aan Jenkins, het bedrijf dat nog een aantal dingen in ons huis moet doen voor Service Master aan het schoonmaken kan beginnen.  "Onze" projectleider is tot 4 augustus het land uit en voor zijn tijdelijke vervanger zijn wij duidelijk geen prioriteit.  Ricks emails werden zelfs niet eens beantwoord.

Kennelijk verwoordde ik e.e.a. beter, want een paar uur later krijgen we een email dat tenminste het parket er morgen zal worden uitgehaald, zodat er maandag door Service Master begonnen kan worden.  Dat is voor ons op het moment het belangrijkste, de rest kan wachten tot de projectleider terug is.

Intussen is Katja hier aangekomen op doorreis naar een vriend in New Jersey.  Kai, zij en ik gaan op het terrasje van Le Pain Quotidien lunchen en nemen Cosmo mee.  De gerookte zalm tartine smaakt weer heerlijk en het is gezellig met mijn twee oudsten.  Saskia is terug uit Portland, maar meteen weer met een vriendin mee naar het strand.

Katja stelt voor onze nagels te gaan doen, iets wat ik voor volgende week op het programma had staan, maar wel zo gezellig met zijn tweetjes.  Eerst gaan we langs het huis waar Katja haar duikspullen alvast voor Aruba in de basement legt en een koffer meeneemt.  Zij zal vanuit Roanoke naar Aruba vliegen.

Hopelijk wordt er dus morgen verder gegaan

Bij Pro Nails 3 maakt Thu mijn nagels weer kleurig.  Dit keer laat ik ze een lichte blauwgroene kleur verven, leuk straks op het strand in Aruba.  Die vakantie nadert met rasse schreden, zondag over een week vertrekken we al!

Terwijl Thu bezig is aan mijn nagels komt de baas van de salon mij vragen even het Engels op een  pamflet dat hij op wil hangen te verbeteren.  Het is verbazingwekkend hoe slecht het Engels van veel Aziaten hier is.  Hij schroomt er gelukkig niet voor hulp te vragen, want het pamflet zonder verbetering ophangen had het bijna onbegrijpelijk gemaakt.  Hij is me dan ook zeer dankbaar voor mijn hulp.

Katja neemt weer afscheid en hopelijk komt ze niet in erg slecht verkeer te zitten, want het is later dan ze had gedacht te vertrekken.  Het was leuk haar weer even te zien.  Ze sms-t pas om half tien dat ze is aangekomen, dus het heeft heel wat tijd genomen.

Om half zeven hebben we met Hanneke en Harold en de jongens afgesproken uit eten te gaan.  Zij komen daarvoor naar ons hotel.  Alleen krijg ik een telefoontje van Hanneke en blijkt het dat ze te ver door zijn gereden.  Ik loods ze weer onze kant uit en een kwartiertje later zien Rick en ik ze aan komen lopen.

We gaan eten bij de Cheesecake Factory in Tysons Corner.  Zij volgen ons, zodat ze na afloop direct terug naar hun hotel kunnen gaan.   We krijgen meteen een tafeltje en het wordt een heel gezellige maaltijd.

We beginnen met een voorafje en de mannen kunnen het prima met elkaar vinden en Hanneke en ik kletsen gezellig bij.  De jongens doen ook regelmatig mee aan het gesprek, in het Engels meestal, waarvan Rick later zegt dat hij vond dat ze het enorm goed spreken.

De hoofdgerechten gaan er ook goed in.  Voor mij dit keer weer twee voorgerechten, de verse artisjok en de zalmrolletjes, allemaal erg lekker.  Volgens mij zouden Hanneke en ik, als we dichter bij elkaar zouden wonen, ook vaker samen dingen doen, zo goed klikt het.  Natuurlijk weet je na jaren met elkaar corresponderen ook wel of iemand je ligt of niet, maar het is dan ook altijd leuk om dat in persoon bevestigd te zien.

Als dessert bestellen we twee verschillende smaken cheesecake, die we met zijn vieren delen.  Ook dat is heerlijk.  Het is zo gezellig dat Rick tot zijn schrik ziet dat het al na negenen is.  Hij moet nog werken voor een presentatie morgen en dus moeten we helaas afscheid nemen.

We wijzen Harold en Hanneke nog de weg naar de I-66 en rijden dan terug naar ons hotel.  Daar werkt Rick aan zijn presentatie en ik ga alvast op bed, want morgen en overmorgen weer rondleidingen.  Ik overweeg eens te proberen hoe mijn Fitflops voelen om te dragen.  Het enige nadeel daarvan is het teenslipper gedeelte, want het voetbed is alsof je op een wolk loopt..