Een dreigend weer rondleiding

Allemaal zijn we zeer bijtijds uit de veren.  Kai heeft problemen met lang slapen en hij is telkens erg vroeg wakker.  Volgens hem is het niet door de brand, maar ik heb daar zo mijn twijfels over.

We gaan beneden ontbijten en dan brengt Rick mij naar het Vienna metrostation.  Het is vanaf het hotel dichter bij om mij aan de zuidkant van het station af.  Daar zijn we echter niet zo bekend en waar we denken dat de "kiss and ride" is zet Rick me af.

Een streng kijkende politieagent komt me erop wijzen dat dit helemaal tegen de regels was.  Hij vermaant mij dat we wel een ongeluk hadden kunnen veroorzaken, want dit was een doorgaande weg.  We zijn lang niet de enigen en zodra hij zijn laatste woord tegen mij heeft gezegd loopt hij naar de volgende overtreder.  Hij zal er nog een dagtaak aan hebben!

Net voor de deuren dichtgaan spring ik in de eerste wagen van de trein, die klaarstaat.  Eigenlijk ben ik daar niet blij mee, want er zijn al geen zitplaatsen meer en de hele weg staan vind ik vreselijk.  Dan zie ik dat een oudere vrouw haar tassen op een stoel heeft gezet en ik ga vragen of ik daar kan zitten.

Ze is vol verontschuldigingen, want ze zat te lezen en had niet door dat het al zo druk was.  Het is een spraakzame dame en tot zij er bij Virginia Square uitgaat kletsen we gezellig.  Ik krijg een sms-je van mijn gezelschap van vandaag dat ze onder een boom in de schaduw staan te wachten.

Het is inderdaad al flink warm en ik heb zowel mijn regenjas als mijn paraplu mee, want er worden zware onweersbuien voorspeld.  Sommige weerberichten zeiden zelfs dat die vanochtend al zouden komen, maar dat is gelukkig niet het geval.  Angstvallig houd ik de radar in de gaten, die lange tijd schoon blijft.

Na kennis gemaakt te hebben met de drie Belgische koppels gaan we op weg.  We lopen naar het Washington Monument en dan het Tweede Wereldoorlog monument.  Een echtpaar is zo'n twintig jaar geleden al eens in Washington geweest, maar dit monument was er toen in ieder geval nog niet.

De drie dames zijn de fotografen in het groepje en nemen ruim de tijd daarvoor.  Op een gegeven moment verontschuldigt zich iemand daarvoor, maar hee, ik ben zelf zo iemand, die alles wil fotograferen en ik ben liever hier dan op een hotelkamer.

Via het Vietnam Memorial lopen we naar het Lincoln Memorial.  Daar neem ik ook, met drie verschillende camera's, foto's van het hele groepje.  Dat doe ik vaker vandaag.  Ik hoop dat ze allemaal goed gelukt zijn.

Na het Koreaanse oorlogsmonument lopen we naar het Tidal Basin.  Het wordt steeds bewolkter, maar dat helpt ook wat met de temperatuur tenminste.  Zoals meetal geef ik de keuze om vanaf het Martin Luther King Jr. Memorial over het Jefferson Memorial te vertellen of helemaal rond het Tidal Basin lopen om het van dichtbij te bekijken.

Vandaag is de keuze het van de overkant te bekijken, dus ik vertel hier over deze bijzondere man en zijn monument.  Het laatste monument dat we dus bezoeken is het Franklin Delano Roosevelt.  Dan lopen terug naar het "bewoonde" gedeelte van de stad.

Dat is altijd nog een hele tippel van bijna een half uur!  Blij om even te kunnen zitten zijgen we neer aan een paar tafeltjes bij Potbelly.  We bestellen salades en sandwiches, voor mij de mushroom melt (kaas en champignons), heerlijk. 

Na lekker uitgerust te hebben gaan we verder met de rondleiding.  Een blik op mijn radar app stemt me niet blij.  De zware regen is vlakbij en donkere wolken pakken zich boven ons samen.

Wonder boven wonder lopen we zonder een druppel te voelen Pennsylvania Avenue af.  Gisteren heeft het gezelschap al een rondleiding in het Capitool gedaan, maar de gids sprak zo snel dat ze er niet veel van verstonden.  Ik vertel ze er dus ook nog mijn verhalen over.

Dreigend onweer

We lopen Capitol Hill op naar de Library of Congress.  Voor het Capitool begint het wat te spatten en zodra we binnen zijn in de bibliotheek barst het noodweer los.  Wat hebben wij een geluk gehad!

Gisteren zijn ze ook al in de Library of Congress geweest, maar hebben de grote leeszaal en de bijbels gemist.  Ook weet ik er natuurlijk het een en ander over te vertellen, dus ze zijn blij er toch ook vandaag weer binnen te zijn gegaan.

De ergste regen is voorbij (althans voorlopig) als we weer naar buiten stappen.  Daar nemen we afscheid en ik doe mijn regenjas aan om naar de metro te lopen.  Heb ik hem toch niet voor niets de hele dag om mijn middel gedragen.

Mijn themafoto voor vandaag, "rood"

Terug in Vienna komt Kai me ophalen en ik spring in het hotel meteen onder de douche.  Wat een plakkerige dag was het!  Ik zag er vast als een verzopen kat uit, maar iedereen vandaag zag er zeer verhit uit. 

Als Rick ons voor het avondeten op komt halen plenst het weer keihard.  Het onweert ook aan alle kanten en de weg is een rivier geworden.  Bij Open Road laat Rick Kai en mij er eerst uit en laat dan de valet zijn auto parkeren.

Ze hebben hier op dinsdag oesters voor $1 per stuk en ik bestel daar een half dozijn van, heerlijk!  Een live eenmansbandje speelt country muziek.  Hij heeft een goede stem, maar mijn muziek is het niet.  De pizza met verschillende paddestoelen smaakt wel heel goed.

Buiten zien we het nog heel hard regenen als we klaar zijn.  De doorweekte valet medewerker haalt Ricks auto en Rick zet Kai en mij bij het hotel af.  Hij gaat zelf nog terug naar zijn werk om een installatie af te maken.

Intussen probeer ik me ervan te verzekeren dat Saskia klaar is voor haar reis.  Ze vertrekken morgen in alle vroegte en Saskia is uiterst kalm  Zo ben ik dus nooit voor een reis.  Hopelijk gaat het allemaal goed.

Tijd om te ontspannen.  Morgen weer een drukke dag, gelukkig ziet het weerbericht er stukken beter uit!

Foto's van vandaag staan hier.