Een paar dagen geleden pas aangevraagde rondleiding

Zaterdagavond kreeg ik een aanvraag voor een rondleiding op maandag.  Dilemma, want ik wil niet graag mensen teleurstellen, maar voelde heel duidelijk dat ik gisteren echt een rustdag in moest lasten. 

Vandaag was ook een optie, maar ik had al een afspraak staan om erop uit te gaan met een vriendin.  Gelukkig vond zij het niet erg dan maar volgende week te gaan en ik bevestigde dus de rondleiding van vandaag.

Rick moet al heel vroeg op, want hij moet helemaal naar Columbia, Maryland, meer dan een uur rijden hiervandaan.  Natuurlijk word ik ook wakker door zijn wekker, maar hoef er nog niet uit.  Ik blijf nog even liggen en lees en beantwoord emails.

Dan laat ik Cosmo even uit en ga beneden ontbijten.  Kai is intussen ook wakker en zo eten we samen.  Ik kan het niet laten weer ham met ananas en roerei op te scheppen.  Dat geeft me een goede bodem voor de ochtend.

Kai brengt me naar de Vienna metro waar het me weer opvalt hoe vol de treinen telkens zijn.  Ik denk dat het komt doordat ze aan het testen zijn voor de Silver lijn, die zaterdag open gaat.  Ik ben heel benieuwd hoeveel drukker dat de treinen gaat maken.

Zonder oponthoud kom ik bij het Smithsonian station weer boven de grond.  Daar zie ik meteen het gezin van vandaag zitten.  Ik maak kennis met J. en Y. en de 12-jarige L. en 9-jarige M.  De kinderen hebben vierdaagsen gelopen dus zijn ervan overtuigd dat ze de rondleiding ook aankunnen.  Inderdaad houden ze het de hele dag heel goed vol, erg knap!

We lopen naar het Washington Monument wat dit keer ook aangeraakt moet worden.  Ik moet zeggen dat ik al lange tijd niet zo dicht bij de obelisk ben geweest.

Bij het Tweede Wereldoorlog monument is het vrij rustig.  Ik maak er een foto van hun vieren en dan lopen we door naar het Vietnam Veteranen monument.  Daar staat een heel treffend gedicht over de dood tegen de muur en ik moet meteen ook aan de slachtoffers van MH17 denken (klik op de link onderaan dit blog om het te lezen).

Lincoln op zijn troon in zijn Memorial maakt ook indruk op de kinderen, net als de soldaten van het Koreaanse oorlogsmonument.  We lopen het hele Tidal Basin rond en gaan in het Jefferson Memorial. 

Dan is iedereen wel klaar om in de airco te zitten en wat te gaan eten.  Het is vandaag een warme en ietwat vochtige dag.  Het is altijd nog even lopen van de monumenten naar de Old Ebbitt Grill dus we zijn allemaal blij de blauwe luifels van het restaurant te zien.

We krijgen een lekker ruime tafel en de volwassenen bestellen salades en de kinderen van het kindermenu.  Het gaat er allemaal goed in.  Intussen geef ik ook wat tips voor een rit langs de kust naar het noorden. 

Na het kindertoetje, een ijsje en fruit respectievelijk lopen we weer naar buiten.  De kinderen hebben hun zinnen op een snowcone ijsje gezet en die kopen we bij een van de standjes.  Met dit hete weer is zo'n ijsje natuurlijk extra lekker.

Voor het Witte Huis worden de nodige foto's genomen en vertel ik er het een en ander over.  Dan lopen we via de achterkant terug naar Pennsylvania Avenue.  Net als we daar lopen horen we een enorm gekraak en met een enorme klap valt er zo een tak zo groot als een kleine boom uit een van de hoge bomen hier!

Gelukkig valt hij op gras en niet waar mensen liepen.  Als die op iemand was gevallen zou dat ernstig letsel veroorzaakt hebben, zo niet dodelijk geweest zijn.  Het doet me toch even anders naar de hoge bomen hier kijken!

Wij lopen verder en komen bij de National Archives aan.  Als J. hoort dat hier de Onafhankelijkheidsverklaring en Constitutie te bezichtigen zijn wil hij er graag naar binnen.  Er staat vandaag geen rij dus we lopen zo door de veiligheidscontrole en naar de documenten.  Ik vind het ook nog altijd bijzonder ze te zien.   Daarmee is toch de eerste moderne democratie ontstaan.

Het wordt steeds warmer en vochtiger dus het is goed dat we niet lang meer te gaan hebben.   We bekijken het Capitool van achteren en dan van voren en gaan dan als laatste de Library of Congress in.  Ook daar zijn de kinderen van onder de indruk.  Het werkt dan ook wel tot de verbeelding zo'n gigantische bibliotheek.

Dan lopen we naar het Capitol South station.  Daar laat ik ze zien hoe ze wat meer geld op hun kaartjes moeten zetten eenmaal bij hun eindstation, want ze hebben er twintig cent te weinig op, omdat we niet bij hetzelfde station instappen.  Grappig genoeg moet ik die machines zelf ook gebruiken, want mijn Smartrip kaart blijkt bijna leeg te zijn.

We nemen afscheid, want mijn trein komt eerder dan die van hun.  Het was weer een leuke dag en ik ben blij dat ik me vrij kon maken om ze deze mooie stad te laten zien.  Gelukkig heb ik een zitplaats, want ik voel mijn voeten wel.  Na Metro Center is de trein weer afgeladen.

Kai komt me van Dunn Loring ophalen en in het hotel word ik weer bij naam welkom geheten, wel erg netjes en vriendelijk komt dat over.  Rick komt terug van een lange dag in Maryland en we besluiten hier in Mosaic District te gaan eten.

We lopen naar Cyclone Ayana en vragen een tafeltje in de schaduw op hun terras.  Ik bestel eerst de soft shell crab taco's, maar die zijn uitverkocht.  Dan maar de kreeft taco's, die ook ontzettend lekker zijn.  Dit restaurant krijgt gemengde recensies, maar onze ervaringen zijn er goed.

Terug in het hotel help ik Kai met verbeteringen op Duolingo en Rick gaat nog wat werken.  We gaan op tijd slapen, want Rick moet nog vroeger dan vanochtend op en ik heb ook weer een rondleiding.  Morgen is een van de twee de komende dagen waarvan ik de vrouw al "ken" via Facebook.   Ik zie ernaar uit haar (en haar gezin) te ontmoeten!

Foto's van vandaag staan hier.