Een rondleiding met mijn kleinste klantje tot nu toe

Mijn rondleiding van vandaag betreft een halve dag en we zullen ook een half uurtje later beginnen dan gewoonlijk.  Ik heb dus alle tijd om me klaar te maken en wilde eigenlijk ook langer slapen, maar tja, dat lukt me gewoon niet.  Misschien ook wel fijn, dan kan ik in Aruba ook lekker op tijd opstaan en helemaal van alles daar genieten.

Kai en ik gaan weer samen ontbijten.  Niet dat we veel tegen elkaar zeggen, want Kai heeft de hele tijd een koptelefoon op.  Hij had er gisteren erg moeite mee te horen dat het zoveel langer zou kunnen duren voor we weer in ons huis kunnen.  Gelukkig is Cosmo hier, want ik denk dat hij voor Kai op het moment het belangrijkste is.  Echt zijn maatje is het.

Mijn groentes en ham eiwit omelet smaakt weer prima.  Boven op de kamer smeer ik me in en neem drinken mee.  Dan brengt Saskia me naar de Vienna metro.  Onderweg bespreken we hoe zij boodschappen kan doen en Saskia's telefoon.

Haar iPhone werkt sinds gisteravond helemaal niet meer.  Zij heeft hem op de avond van de brand in paniek laten vallen en het scherm gebroken.  We hebben er garantie op, maar een eigen risico van $200 wat de verzekering hopelijk zal betalen.  Tijdens mijn rondleiding krijg ik allerlei sms-jes van Saskia en hopelijk is de nieuwe telefoon nu op weg naar haar.

De trein staat al klaar en om kwart voor tien stap ik bij McPherson Square uit.  Buiten wacht ik op mijn familie van vandaag en zie hen een kwartiertje later aan komen lopen.  Ze waren bij de andere uitgang uitgestapt, maar hebben mij gelukkig gevonden.

Na kennis gemaakt te hebben met S. en R. en hun kleintjes, F. van zes en C. van tien maanden, lopen we eerst naar de voorkant van het Witte Huis.  F. stapt parmantig mee en heeft mij van alles te vertellen, zo schattig!  C. is ook een superlieve baby, die vrolijk lacht, zeker mijn jongste "klantje" tot nu toe.

Het is vandaag ontzettend koel voor juli!  Ik heb zelfs af en toe met de wind spijt geen vest mee te hebben.  Maar het maakt het zo ook wel erg lekker om door de stad te lopen.  Kleine F. neemt al gauw plaats in de buggy en C. verhuist naar de buikdrager.  Zo loopt het wat sneller.

We bezoeken de oorlogsmonumenten en nemen de lift naar boven om Lincoln in zijn monument te zien.  Het is al na twaalven als we bij het Martin Luther King Jr. Memorial zijn en S. en R. besluiten niet helemaal naar het Jefferson Memorial te lopen.  Over die president vertel ik dus vanaf de overkant van het Tidal Basin.

Als laatste lopen we naar het Franklin Roosevelt Memorial.  Dan banen we ons een toch nog lange weg terug naar de voorkant van het Witte Huis.  Het is al lunchtijd geweest en zij kopen hot dogs bij een van de standjes, die vooral door kleine F. zeer lekker wordt gevonden.

Tegenover het Witte Huis bevinden zich een paar banken en daar pint S.  Nog steeds voelt het vreemd betaald te worden voor wat ik zo leuk vind om te doen.  We nemen afscheid en pas later realiseer ik me dat de tijdschriften, die S. voor me mee had, nog onder het wandelwagentje lagen.  Lief dat ze ze meenam en ik vind het jammer ze niet te kunnen lezen.

Het loopt inmiddels tegen tweeen en mijn maag rommelt luid.  De Old Ebbitt Grill is een paar stappen verderop en Mark geeft me een tafeltje.   Hij merkt ook op dat hij mij op het moment vaak ziet dus de zaken moeten goed lopen?  Dat is inderdaad zo, ik heb nu al drie aanvragen voor 1 augustus gekregen, helaas kan ik daar maar een van aannemen.

Ze hebben vandaag als soep van de dag een koude tomatensoep en die klinkt wel heel erg lekker.  De serveerder herkent mij nu ook, laat wel zien hoe vaak ik hier eet!  Bij de soep bestel ik de heirloom tomatensalade, met tomaten van verschillende kleuren en vormen en mozzarella.  Het is een heel lekkere lunch zo.

Na afloop loop ik naar het Federal Triangle station, niet het dichtstbijzijnde, maar wel verzekerd van een zitplaats.  Onderweg naar huis overdenk ik de mogelijkheden om terug naar het hotel te komen.  Saskia is zonder telefoon niet bereikbaar, Kai vindt het overduidelijk niet leuk mijn chauffeur te spelen en het is zulk lekker koel weer.

Bij Dunn Loring stap ik uit en besluit eens te kijken hoe lang het lopen is naar het hotel.  Dat blijkt alles mee te vallen, ongeveer zo ver als van de Vienna metro naar ons huis, zo'n twintig minuten.  Niet dat ik die wil lopen na een volle dag rondleiden, dan kunnen Kai of Saskia weer aan de bak om mijn vermoeide voeten te ontzien.

In het hotel print ik als eerste de door Katja georganiseerde lijst van benodigdheden voor college uit.  Ik wil dat Saskia die als leidraad neemt, zodat we niet oeverloos door warenhuizen dwalen om te kijken wat ze nodig heeft.  We hebben maar zeer beperkt tijd om ons voor te bereiden op Saskia's verhuizing naar Richmond.

Boven fris ik me even op en ga dan Vienna in.  Ik zet mijn de afgelopen weken verdiende geld op de bank, haal medicijnen op bij de Rite Aid en haal onze post op.  Als ik onze cul de sac inrijd zie ik een heel brutale vos gewoon door onze voortuin lopen.  Helaas is hij me te snel af om een foto te nemen.

Voor ons avondeten gaan Kai en ik maar weer eens naar Matchbox. Ik ben blij een vestje met lange mouwen te hebben, de rest is opgeslagen!  Hopelijk duurt deze koelte niet lang, anders moeten we op de een of andere manier onze kleding voor koelere dagen terugkrijgen en waar we die dan zullen laten???

Bij Matchbox lijkt het wel Cheers (voor degenen, die zich die serie herinneren).  De barkeeper Sean vraagt of ik mijn "signature cocktail" wil en ja, zeker!  Hij maakt  een heel lekkere wodka martini met bloody mary mix en Old Bay seasoning.

Hun menu is gelukkig ook erg gevarieerd en ik bestel eens wat anders.  De "simpele" salade met zalm is veel groene groentes, Parmezaanse kaas, tomaat en een heerlijke moot zalm.  Ik heb vandaag volgens mij mijn groentes zeker binnengekregen.

Op de kamer gaat de tv aan en America's Got Talent.  Zo'n leuke show is dat!  Nog twee dagen en dan is Rick weer thuis.  Vandaag zijn ze in ieder geval aan de rookverwijdering in het huis begonnen. 

Foto's van vandaag staan hier.