Een weekend vol rondleidingen

Zaterdag

Omdat Rick me vanochtend naar de stad zal brengen kan ik een half uurtje langer slapen vandaag.  Alleen ben ik om half zeven al klaarwakker en het lukt met niet weer in slaap te vallen.  Ook Rick is veel vroeger op dan hij wilde.

Om toch zoveel mogelijk te rusten, want ik voel het wel dat ik zoveel heb gelopen de afgelopen dagen, blijf ik nog doezelen.  Rick vertrekt naar Starbucks, want tja, wat moet je nu in een donkere hotelkamer doen als je klaarwakker bent.  Daarom wilde ik eigenlijk de aparte slaapkamer, maar ja, die waren al bezet.

Om half acht houd ik het echter ook niet meer uit.  Ik lees mijn emails en beantwoord er een paar over rondleidingen.  Dan kleed ik me aan en ga naar beneden voor mijn ontbijt.  Kai komt ook gelijk mee, ook hij is telkens vroeger wakker dan hij zou willen.

Rick brengt me een ijs Americano van Starbucks en we vertrekken bijtijds naar de stad.  Daar zet Rick mij af bij het Smithsonian metrostation waar ik de familie L. al vrijwel meteen zie staan.  Ik maak kennis met L. en G. en hun kinderen R. en F.

Het is alweer een ongewoon koele dag voor juli en ook wat bewolkt, al komt later de zon regelmatig tevoorschijn.  Al met al alweer comfortabel weer om de stad te verkennen.

Vandaag is het vele malen drukker dan de afgelopen paar dagen.  Met drommen toeristen lopen we na mijn korte verhaaltje over de stad naar het Washington Monument en dan door naar het Tweede Wereldoorlog monument.

Ook bij het Vietnam Veteranen monument krioelt het van de mensen en bij het Lincoln Memorial moeten we bijna onze ellebogen gebruiken om door de menigte te komen.  Toch lukt het mij een aantal foto's van hun vieren te maken zonder al te veel mensen erop.

Als we naar beneden lopen heeft G. spierpijn met trappen lopen.  Onderaan de trap legt ze uit dat ze een soort spierreuma heeft.  "Oh, fibromyalgie", begrijp ik.  Ja dat is het.  Natuurlijk begrijp ik als geen ander hoe dat is, zeker na gisteren een hele dag in het vliegtuig te hebben gezeten en met jet lag.

Trappen vermijden we dus zoveel mogelijk de rest van de rondleiding, maar het lopen gaat wel goed.  We lopen zelfs helemaal om het Tidal Basin heen en bekijken de drie monumenten daar.  Bij het Jefferson Memorial blijf ik bij G., terwijl de anderen boven de binnenkant van het monument gaan bekijken.

Dan lopen we nog even naar de souvenirwinkel hier, want F. spaart potloden.  Inderdaad vindt zij hier een potlood met een uitspraak van Thomas Jefferson erop.  Nooit geweten dat er zulke potloden bestonden.

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we naar ons lunch restaurant.  Onderweg worden er nog een potlood en een sneeuw globe (voor de verzameling van G.) gescored bij een straatstandje. Omdat ik de afgelopen week al twee keer bij Potbelly heb gegeten, kies ik deze keer het ernaast gelegen Cosi.  Gelukkig valt ook dat zeer in de smaak.  Ik neem de kip tandoori flatbread, mijn favoriet hier.

Na lekker even gerust te hebben zijn we weer klaar om onze tocht voort te zetten.  We beginnen met de voorkant van het Witte Huis waar het alweer enorm druk is.  Daarna halen G. en L. wat geld uit de muur en lopen we de White House Gifts binnen. Hier vindt G. wel een leuke Kerstversiering, maar die blijkt ontzettend duur te zijn.

We gaan verder langs Pennsylvania Avenue naar het Capitool.  Ook deze familie laat Chinatown letterlijk links liggen.   Helemaal goed wat mij betreft, want mijn rechterenkel begint me flink parten te spreken.  Die heb ik op mijn 21ste ernstig gebroken en is kennelijk nog steeds een zwak punt.

Na Capitol Hill op te zijn gelopen en de nodige foto's voor het Capitool te hebben gemaakt lopen we naar de Library of Congress.  Daar sluiten we aan in de rij voor groepen en mensen, die geen trappen kunnen lopen.  Die is vrij lang, maar het gaat snel.

Eenmaal binnen nemen we de lift naar de uitkijk over de grote leeszaal.  Ook daar is het weer heel druk en na een paar minuten worden we alweer gemaand verder te lopen.  Ik leg dus in sneltreinvaart uit wat we hier zoal zien.

Met de lift gaan we naar de tweede verdieping waar ik ook de belangrijkste dingen aanwijs.  Als laatste bekijken we de eerste verdieping met de bijbels en de sterrenbeelden in de vloer.  Daarna nemen we de lift naar begane grond.

Daar gaan we nog even de gift shop in en vindt F. een paar leuke potloden.  Wat een grappig iets om te verzamelen!  Ik heb enorme dorst, dus koop een flesje water en drink dat buiten helemaal leeg. 

Dan neem ik afscheid van de familie, vooral heel knap van G. dat ze alles gelopen heeft.  Ik merkte aan haar dat ze net als ik liever gewoon doorzet en dan later de gevolgen wel ervaart.  Een ding dat we weten en dat beaamde zij ook is dat we aan deze aandoening niet doodgaan.  Het is alleen verdomd pijnlijk, om het eens heel duidelijk te zeggen.

Over pijn gesproken, ik strompel inmiddels.  Mijn enkel doet pijn en die pijn verspreidt zich al gauw over mijn hele lichaam.  Ik ben dan ook erg blij dat Rick er al is om me op te halen.  Ik neem de lift vanuit de parkeergarage en ga dan meteen met de voeten omhoog op het bed in de kamer.

Het kost me dan ook wat moeite om nog op te staan om uit eten te gaan.  Vanavond gaan we maar weer eens naar Blackfinn.  Rick en ik merken dat we gewoonlijk wel vaak eten lieten bezorgen of afhaalden, maar toch minder uit eten gingen dan we dachten.  Nu we dat bijna iedere avond "moeten" doen is het speciale er wel zo'n beetje vanaf.

Toch wordt het een lekkere maaltijd, Ik bestel het tonijn "poke" voorafje, een soort salade van rauwe tonijn met komkommer en avocado.  Daarbij een salade met veel groen, pijnnoten, olijven en Parmezaanse kaas, helemaal goed.

Rick gaat na afloop naar de Planet of the Apes film, maar ik ben daar veel te moe voor.  Ik kijk op het bed tv en hoop van harte dat mijn enkel het morgen weer goed gaat "doen".  Maar goed dat ik maandag een rustdag heb.

Zondag

We zijn weer bijtijds op en gaan beneden ontbijten.  Ik bestel weer een eiwit omelet met groentes en ham, een gezond begin van de dag.  Daarna brengt Rick me naar Washington.

Daar zie ik meteen mijn gezelschap van vandaag en maak kennis met M. en S., hun kinderen L., I. en S. en de vriend van L.  De stemming zit er gelijk in, er wordt veel gelachen en gefotografeerd.  Ik speel net als gisteren ook regelmatig fotografe van de hele groep.

Het weer is wat bewolkt en weer een stuk koeler dan het zijn kan in deze tijd van het jaar.  Het zal een graad of 27 zijn.  We lopen langs en door de monumenten op de Mall, maar eenmaal aan het Tidal Basin wijst M. naar het Jefferson Memorial en vraagt of ze daar nog helemaal heen moeten lopen.

Niets moet tijdens mijn rondleidingen, daarvoor zijn ze prive.  Er wordt unaniem besloten het Jefferson Memorial van verre te bekijken.  Ons laatste monument vandaag wordt dus het Franklin Delano Roosevelt Memorial.

Daarna banen we ons langzaam een weg naar de Old Ebbitt Grill.  We komen zo nog langs de achterkant van het Witte Huis waar de president, getuige de aanwezigheid van de Secret Service op het dak, duidelijk thuis is.  Onderweg worden er ook nog een paar souvenirs gekocht.

In het restaurant staat onze tafel al klaar.  Het is altijd weer lekker even te zitten en de lunch smaakt weer prima.  Drie van ons, waaronder ikzelf, kiezen de linzenburger, de rest houdt het bij echte hamburgers.  In ieder geval zijn de magen na afloop weer goed gevuld.

We zetten onze tocht richting Capitool voort en er wordt besloten Chinatown over te slaan, aangezien ze ook nog een of twee musea willen bezoeken vanmiddag.  Dat blijkt sowieso een goed besluit te zijn, want M.'s knie waar ze aan is geopereerd begint op te spelen.

We lopen nog Capitol Hill op en voor langs het Capitool en dan de heuvel weer af richting Air and Space museum.  Daar nemen we afscheid en komt Rick, die al aanwezig was, me ophalen.  Ik betwijfel of ze nog lang in het museum zijn geweest, want M. leek flink last van haar knie te hebben.

Mijn enkel heeft de dag redelijk doorstaan, maar terug op de hotelkamer ga ik wel meteen met de benen omhoog op bed zitten.  Morgen moet ik mezelf echt dwingen niet teveel te gaan doen.  Een rustdag is weleens lekker.

Rick en ik gaan gezellig een drankje drinken bij Matchbox.  Daar zien we ook een stel uit onze buurt, die het hele verhaal van de brand willen horen.  Intussen proberen we ook zoveel mogelijk van Kai's vernietigde spullen terug te kopen. 

Hij had bijvoorbeeld clown letters op zijn deur, net als zijn zussen.  Gelukkig vind ik dan wel niet helemaal dezelfde, maar wel clown letters online en bestel een K, A en I.  Morgen wil ik proberen Kai's ooievaar's "luier", die vlak na zijn geboorte voor ons huis stond, opnieuw te bestellen.  Ik kon merken dat hij het erg vond dat aandenken niet meer te hebben. 

We hebben vanavond geen zin om in een restaurant te eten en halen eten van Friends.  De zalm kabobs zijn zoals altijd weer erg lekker, met verse groentes erbij een gezonde maaltijd.  De rest van de avond gaat het brein op nul  en kijken we tv.

Foto's van zaterdag staan hier.

Foto's van zondag staan hier.