Terugrit naar Denver en vlucht naar huis

Rick heeft zijn wekker voor kwart over zeven gezet en gauw pakken we alles in.  Een half uurtje later checken we uit het hotel en gaan nog een laatste keer ontbijten bij het Peace Tree Cafe.  Het is vandaag bewolkt en er staat een fikse wind.  Lekker verkoelend, maar we hebben toch wel erg geluk gehad met het weer!

Terwijl we op het eten wachten gaan eerst Rick en Saskia even naar de supermarkt om fruit voor Saskia onderweg te kopen.  Dan loop ik nog even snel naar de overkant om nog een verkoelend sjaaltje te kopen. 

De quinoa scramble met groentes en het V8 sap zal ik echt weer missen.  Zo ontzettend lekker en gezond is het!  Ook de anderen smullen.  Binnen het halve uur zijn we klaar en een half uur vroeger dan we als plan hadden gaan we op weg terug naar Denver.

In Utah zien we nog veel rode rotsformaties, maar gaandeweg wordt het landschap bergachtiger.  We volgen lange tijd de Colorado rivier, die zo belangrijk is voor zo'n 30 miljoen mensen in het zuidwesten van het land.  Het is een prachtige weg!

Laatste Utah beelden

 

 

Opeens wijst Kai ook een bijzonder fenomeen aan.  Er is een regenboog ring rond de zon (een 22 graden halo leer ik later) en er zijn regenbogen in de wolken.  Heel erg mooi en we maken er foto's van.

We schieten goed op en precies rond lunchtijd naderen we Vail.  Rick en ik zijn beiden benieuwd naar dit beroemde ski plaatsje waar de "rich and famous" 's winters vertoeven.  We besluiten er te gaan lunchen en parkeren in de garage voor Vail Village.

Het plaatsje doet Europees aan met veel bloemen en bloembakken aan de hotelramen.  Er is een groot plein met een aantal restaurants.  Wij kiezen Bol, wat het restaurant bij een heel sjieke bowlingbaan blijkt te zijn.

Wij nemen plaats op hun terrasje waar het zelfs in de zon lekker is.  We zitten hier op 2600 meter hoogte en het is een stuk koeler dan in het dal.  Ik bestel de ceviche, die ontzettend lekker is.  Ook de anderen vinden hun eten erg smakelijk.  Het is even een heel leuke onderbreking van een lange rit.

De rest van de rit verloopt zonder kleerscheuren.  Dichter bij Denver komen we af en toe in langzaamrijdend verkeer tereht, maar dat haalt niet bij de tegenliggende weghelft.  Enorme files zien we daar!  Allemaal mensen, die voor het lange Onafhankelijkheidsdagweekend naar de bergen trekken.

Ongeveer drie uur voor vertrek leveren we onze huurauto in bij Alamo.  Er zitten twee sterretjes van steentjes in de voorruit, maar daar zegt men niets over.  We stappen in de shuttle, die ons naar de terminal brengt.

Als United Premier gaat het inchecken altijd snel, maar het valt me sowieso op dat het lang niet zo druk is als ik voor een lang feestdagweekend had verwacht.  Rick en ik hebben beiden TSA Pre en kunnen zonder schoenen, vloeistoffen etc. gedoe door de veiligheidscontrole.

Ik maak ook nog even een foto van de bijzondere terminal hier

De kinderen moeten wel al die dingen doen, maar omdat ze met ons zijn mogen ze de rijen overslaan.  We zijn dus heel snel klaar met de veiligheidscontrole, ideaal!  Dit alleen al is me de $100 voor vijf jaar Global Entry helemaal waard.

We nemen de trein naar de B terminal en vragen daar een tafeltje bij het "Franse" (wat zij een baguette noemen lijkt in de verste verte niet op een echte!) restaurant.  Kai en ik delen een bord met gesmolten brie, fruit en die "baguette" en Saskia neemt een bord pasta voor haar avondeten.

Als we klaar zijn lopen we naar de gate en zien daar dat onze vlucht een half uur vertraagd is.  Er is heel slecht weer in onze omgeving, ook getuige de twee telefoontjes, die we eerder van bezorgde vrienden kregen.  Er schijnt tijdens onweer een enorme tak op onze trampoline te zijn gevallen.  Gelukkig niet verder op iets belangrijks want dat kunnen we er niet bij gebruiken.

Het halve uur wordt een uur, maar dan vertrekken we toch eindelijk.   We zullen nu pas na middernacht aankomen.  Saskia heeft nog van alles te doen voor Laura, die morgenochtend vroeg op vakantie gaat dus dat wordt nachtwerk voor haar.  Ik hoop maar dat het hotel onze kamers klaar heeft, want we zullen meteen op bed neervallen!

We hebben wifi aan boord, heel fijn, want dan kan ik dit blog schrijven.  Ook bestel ik de "tapas" een doos met kleine hapjes, die precies goed zijn voor mijn avondeten.  Zo komen we de drie uur wel door!

Zonsondergang vanuit het vliegtuig