Weer een prachtig weer rondleiding

Helaas heb ik vannacht maar zeer matig geslapen dus sta nog moe op.  Ook Rick is moe, maar we moeten beiden toch bijtijds op.  Rick vertrekt naar zijn werk en Kai en ik gaan beneden eten.

Daarna brengt Kai me naar de Vienna metro.  Daar komt de trein net aan en ik ben daardoor lekker vroeg in de stad.  Maar goed ook, want N. en M. zitten me al op te wachten. 

Het is meestal een verrassing wie er achter de emails zitten, maar vandaag had ik om de een of andere reden al een voorgevoel dat N. en M. jong zouden zijn.  Inderdaad zijn ze vroeg in de twintig.  Het is hun eerste reis naar de VS en ze hebben al heel wat gezien sinds ze hier zijn.

Zoals altijd begin ik met een korte geschiedenis van de stad.  Het is weer schitterend weer voor midden juli.  Slechts een graad of 23 en felblauwe lucht, ongekend voor midden in de zomer, dus ik prijs me zeer gelukkig.  Het is zoveel vermoeiender om in de hitte rond te leiden.

We lopen naar het Washington Monument waar we de aluminium pyramide bovenop goed kunnen zien glinsteren.  Het is overal vrij rustig, bij het Tweede Wereldoorlog monument en het Vietnam Memorial vooral, maar zelfs bij het Lincoln Memorial is het rustiger dan anders.

Alle monumenten maken weer indruk en met de felblauwe lucht worden de foto's ook erg mooi.  We lopen na het Koreaanse oorlogsmonument naar de overkant en bekijken de drie monumenten langs het Tidal Basin.  Intussen kletsen we gezellig over o.a. het verschil in studeren tussen hier en Nederland.

Intussen beginnen we dorst te krijgen, want er zijn maar weinig standjes met versnaperingen hier. Het loopt ook tegen lunchtijd dus we lopen via de achterkant van het Witte Huis naar ons lunchrestaurant.  Bij Potbelly is het zoals altijd een drukte van jewelste.

We sluiten aan in de rij en geven onze bestelling.  Het is een goedgeoliede machine hier en de rij gaat snel.  Als ik met mijn tonijnsandwich, chips en ijsthee bij de kassa komt zegt de dame erachter dat hun computer down is en ze mij dus niets kan aanrekenen.

Eerst snap ik niet wat dat betekent.  "It's free!", zegt ze vrolijk.  Jee, hebben wij even geluk!  We letten erop en zien nog tenminste tien andere mensen een gratis lunch krijgen voor dc computer het weer doet.  Goede service, dat is zeker!

Wij zetten onze tocht voort, via Pennsylvania Avenue en dan door Chinatown.  Weer terug op Pennsylvania Avenue zien we een enorme parade van Falun Gong.  Ik zie wel vaker leden van deze beweging op de Mall pamfletten uitdelen, maar zo'n grote parade heb ik nog nooit gezien.

Nog een nieuwe manier van DC toeren

We lopen Capitol Hill op en dan naar de Library of Congress.  Hier bekijken we ook de bibliotheek van Thomas Jefferson, die opnieuw is gecreeerd met zoveel mogelijk van zijn originele boeken.  Heel bijzonder dat daaruit deze enorme bibliotheek is gegroeid.

Het loopt pas tegen drieen, want we hebben flink doorgelopen.  Ik stel aan N. en M. voor de rondleiding in het Capitool nog te gaan doen en daar hebben ze wel oren naar.  Ik neem dus afscheid en wijs ze de richting voor de tunnel, die naar het Capitool loopt.

Zelf loop ik terug naar de metro.  De helft van de zes rondleidingen achter elkaar zit erop en ik ben moe en voel mijn voeten.  Gelukkig komt Kai me bij Dunn Loring ophalen en in het hotel ga ik op het bed rusten met de voeten omhoog.

Intussen kijk ik CNN, want tijdens de lunch lazen we met schok over het neergeschoten vliegtuig.  Het doet mij weer denken aan Pan Am 103.  Toen was ik reisagente en een aantal van onze klanten zaten in dat vliegtuig.  Of het vliegtuig dat in het Pentagon vloog, ook daar kende ik via via een paar inzittenden van.  Het brengt het zoveel dichterbij als er landgenoten of erger nog bekenden, hoe vaag ook, bij betrokken zijn.

Rick komt thuis na een stop in ons huis.  Vandaag zijn ze dan serieus begonnen met werk daaraan.  De grote vuilnisbak staat op onze oprit en ze hebben al bijna al het tapijt verwijderd.  Natuurlijk gaat alles verwijderen sneller dan het weer opbouwen, maar ze zijn tenminste eindelijk begonnen, precies vier weken na de brand.

We lopen Mosaic District in en proberen een tafeltje op het terras van het Mexicaanse restaurant te krijgen, maar daar moeten we een kwartier op wachten waar we geen zin in hebben.  Binnen is het stervenskoud en ik heb geen zin de hele maaltijd te rillen.

Dan toch maar weer naar Matchbox wat gelukkig een zeer gevarieerd menu heeft.  Vanavond neem ik de zalm met bloemkoolpuree en gegrilde spruitjes.  Het smaakt bijzonder goed.

Als we teruglopen zien we de eigenaars van een nieuw restaurant dat volgende week vlak naast het hotel zal opengaan.  Dat is een welkome toevoeging, want ik zou iedere avond Vietnamees kunnen eten, maar daar zijn de mannen niet dol op en ik niet op Mexicaans dus dat laat dan alleen Matchbox binnen loopafstand voor het avondeten.

Boven geniet ik weer van een mooie zonsondergang vanuit het hotel raam.  Voor degenen onder jullie die het Comfort Inn logo van de zon kennen, zo ziet de zon er vanavond uit.  Helaas niet op de foto weer te geven.  Wel maak ik een foto van de mooie pastelkleuren als de zon eenmaal onder is. 

Saskia heeft intussen lol in Portland.  Ze stuurt regelmatig selfies.  Vandaag waren ze onder anderen in een botanische tuin.  Ik ben blij dat ook zij een speciale reis heeft na haar high school graduation, al is die dan niet een buitenlandse reis met haar grootvader.  Haar grandpa gaf haar wel het geld voor deze reis.

Foto's van vandaag staan hier.