Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, augustus 18, 2014

Een bewolkte rondleiding

Veel te vroeg gaat onze wekker.  Ik ben nog moe van het weekend, maar ik heb een hele dag rondleiding, dus langer blijven liggen is geen optie.  Het ziet er buiten bewolkt uit en ik zie vijftig procent kans op een bui op het weerbericht.

Na een ontbijt van roerei, ham, ananas en tomatensap brengt Rick mij naar het Vienna metrostation.  Ik heb mijn regenjas en paraplu voor de zekerheid mee. De trein komt er net aan en ik doezel wat onderweg waardoor de rit snel gaat.  Op de National Mall kom ik weer boven de grond.

Er komen allerlei mensen naar boven, maar niemand die de Vlaamse J. en K. zouden kunnen zijn.  Om vijf over half tien besluit ik hen dan ook maar een sms-je te sturen.  Ik krijg er een terug dat ze op de hoek van 14th en Independence staan. 

Aangezien ik niet naar een naald in een hooiberg wil zoeken schrijf ik terug dat ik wel die kant op kom.  Gelukkig zie ik op die hoek inderdaad een stel staan, die J. en K. blijken te zijn.  K. zegt nog heel terecht dat het maar goed is dat er mobiele telefoons bestaan, anders hadden we elkaar nooit gevonden. 

Na de korte uitleg over hoe de stad is ontstaan en hoe die uit vier kwadranten bestaat lopen we naar het Washington Monument.  Het is eigenlijk heerlijk rondleidingsweer.  Veel mensen klagen erover dat we geen echte zomer hebben dit jaar, want de temperatuur is nauwelijks boven de dertig graden uitgekomen.  Mij hoor je niet klagen, want het is zo een stuk prettiger door de stad lopen.


Via het Tweede Wereldoorlog en Vietnam Veteranen monument arriveren we bij het Lincoln Memorial.  Als ik vertel dat Martin Luther King Jr. hier zijn I Have A Dream speech hield vraagt K. waarom ik dat Jr. erachter zeg.  Ik leg uit dat Amerikanen hun zonen vaak naar de vader vernoemen en zo krijg je Jr. en zelfs III (the third) als vader en grootvader dezelfde naam hebben.

Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument ook veel indruk.  Die negentien soldaten fascineren mij ook nog steeds.  De beeldhouwer heeft ook zoveel details aangebracht in de uniformen en zelfs de handen.

We steken over naar het Tidal Basin en beginnen met het Martin Luther King Jr. monument.  Opvallend is dat hier altijd grote groepen Afrikaans Amerikanen lopen.  Dit monument is erg belangrijk voor hen, dat is duidelijk.

Franklin Roosevelt's monument is met zijn vier kamers weer heel anders, dan de anderen.  Als laatste klimmen we naar boven in het Jefferson Memorial.  Minder symboliek hier, maar Thomas Jefferson was wel een van de meest interessante figuren in de Amerikaanse geschiedenis, vind ik. 

Via de achterkant van het Witte Huis lopen we naar Potbelly om daar te gaan lunchen.  Ik bestel weer mijn favoriete "mushroom melt", dit keer op flatbread.  K. neemt ook een flatbread en J. een bruin broodje.  Het smaakt allemaal prima en na een korte eetpauze zetten we onze tocht voort.

Via Pennsylvania Avenue en alle interessante gebouwen, die daarlangs staan, lopen we naar het Capitool.  De steigers zijn een stuk verder gevorderd, maar geen wonder dat de restauratie zo lang gaat duren als alleen de steigers aanbrengen al zo lang duurt! 

Als laatste gaan we de Library of Congress in.  Daar kijken we uitgebreid rond en bekijken ook de nagemaakte bibliotheek van Thomas Jefferson waar deze grootste bibliotheek ter wereld mee begon.  Er zijn nog heel veel van zijn originele boeken over, zien we.

J. en K. hebben besloten de rondleiding door het Capitool te gaan doen en we nemen hier afscheid.  Ik heb gemerkt dat veel mensen dat willen dus eindigen in de bibliotheek is een logisch einde van de rondleiding. 

In het Capitol South metrostation moet ik een paar minuten op mijn trein wachten.  Na een tijdje komt er een man naast me zitten, die zijn elleboog de hele tijd in mijn zij drijft.  Dat hij het zelf niet doorheeft!  Het doet op een gegeven moment zelfs pijn en ik probeer me zo dun mogelijk te maken.  Gelukkig gaat hij als het minder druk wordt ergens anders zitten.

Kai komt me ophalen van de metro, gelukkig, want helaas heb ik alweer veel pijn.  Misschien heb ik de afgelopen tijd, ondanks de heerlijke vakantie, toch weer teveel van mijn lichaam gevergd.   Misschien moet ik eens kijken of Laura me hier in de kamer een massage kan geven.  Ik denk wel dat er genoeg ruimte voor haar tafel is.

Terug in het hotel ga ik bij het zwembad zitten en klets bij met Christine.  Daarna Facebook ik met mijn nicht in Nederland.  Een achtertante van me is overleden en haar begrafenis is morgen.  Soms lijkt mijn leven in Nederland zo verschrikkelijk lang geleden en dat is het natuurlijk ook, dit jaar dertig jaar geleden.

Rick brengt eten terug van Plaka Grill.   Ik heb echter echt geen zin om op ons bed te eten, de enige optie in de kamer.  We nemen het eten mee naar de bar van het hotel waar Victoria ons zelfs borden en bestek geeft.  We bestellen een wijntje en zo voelt het als een echte avondmaaltijd.

Rick gaat terug naar ons huis om ook de family room in te pakken.  Alles wordt deze week opnieuw geschilderd.  We zijn in Aruba dan ook druk bezig geweest kleuren uit te kiezen.  De meesten blijven hetzelfde, alleen de "kinder"badkamer en de kamers van de meisjes worden anders.

We hopen nog steeds dat we eerder terug zullen kunnen, maar er moet nog zo ontzettend veel gedaan worden.  Ik mis vooral ook onze buurt.  Gelukkig zijn we dit weekend bij een aantal vrienden uitgenodigd voor het avondeten.

Foto's van vandaag staan hier.



4 reacties:

Anoniem zei

Wat een mooie foto's met die zware luchten!! Prachtig! Greet

Anoniem zei

Petra, wat gaat de tijd toch snel als je schrijft dat je al 30 jaar in Washington woont. Dus vanaf 1984?
Het nieuws dat een achtertante van jou is overleden zal je waarschijnlijk terug doen denken aan jouw familie in Nederland met enige nostalgie.
Als ik goed begrijp wonen jouw ouders en nog een broer van jou in Nederland.
Groeten van Hilde uit B.

Anoniem zei

Die man in de metro probeerde gewoon jou weg te pesten :-).
Wat zijn de foto's van die wolken mooi! Maak je die met je telefoon?
Is de rooklucht al uit jullie huis trouwens?
Groetjes Anja L.

Petra zei

@Greet - Dank je!

@Hilde - Inderdaad vanaf 1984 en ja, ik heb mijn ouders en broer in Nederland, maar nostalgie voel ik niet echt. Ik had niet zo'n leuke tijd in Nederland nadat wij er terugverhuisden uit Afrika.

@Anja - Ha ha, zou zomaar kunnen. Ja, de foto's zijn met mijn telefoon. De rooklucht is uit het huis als het goed is, alles is met een chemisch iets bewerkt dat die lucht weg moet halen