Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, augustus 27, 2014

Een lekker relaxdagje

Rick moet vandaag weer vroeg aan de bak.  Hij heeft deze week allerlei vergaderingen.  Ik heb echter, volgens mij voor het eerst deze zomer, helemaal niets op mijn agenda staan!

Nadat Rick vertrokken is doezel ik nog even en ga dan met Kai beneden ontbijten.  Vandaag maar weer eens ham, ananas en roerei.  Daarbij een half glas tomatensap en een paar koppen van hun heerlijke koffie en ik lees er de Wall Street Journal, die iedere dag voor onze hoteldeur ligt, bij. 

Daar staan best een heel aantal interessante artikelen in.  Kai is klaar en gaat terug naar boven.  Ik vraag hem Cosmo uit te laten, zodat ik langer kan blijven lezen.  Het is een goede manier om mijn sporten uit te stellen.

Van uitstel komt echter geen afstel en als ik de meest interessante stukken heb gelezen ga ik dan toch maar naar de sportzaal.  Daar lees ik mijn boek uit op de elliptical en haal daarmee mijn 10000 stappen.  Nu begin ik alweer aan het laatste (voorlopig) boek van de "Out of Time" serie van Monique Martin.  Ik hoop dat er nog veel delen zullen volgen, ze zijn stuk voor stuk spannend.

Kai heeft intussen een telefoon interview met iemand van de Alliance Francaise gehad om zijn niveau Frans te bepalen.  Dat blijkt B1 te zijn, dus het derde niveau, niet slecht voor iemand, die slechts high school Frans heeft.  Kai wil zowel de conversatie als de vertaalcursus gaan volgen.

We gaan samen met Cosmo weer bij Sweet Green lunchen.  Dit keer neem ik de "spicy Sabzi" salade zonder bieten maar met paprika.  Het is alweer echt smullen en zoveel vitamines.  Dit restaurant wordt snel een favoriet van mij!


Bij Target haal ik wat meer drankjes, water, ICE en Coke Zero.  Terug in de hotelkamer werk ik wat telefoontjes omtrent het huis en Kai's verloren spullen af.  Een grote zorg van Rick en mij is dat we precies dezelfde airconditioning terugkrijgen als we in mei hebben laten installeren.  Ken, de manager van ons hele project, overtuigt me daarvan.

Helaas is het volgende telefoontje minder succesvol.  In de brand is  ook de "bundel" van Kai's ooievaar vlak na zijn geboorte verbrand.  Kai vond dat duidelijk erg en gelukkig bestaat dat bedrijf nog. 

Alleen vertelt de heel vriendelijke vrouw, die me terugbelt, dat Vienna niet hun gebied is.  De lokatie, die de website me gaf, lijkt echter niet meer te bestaan.  Ze belooft mij terug te bellen.  Het is een kleinigheid, maar het laat Kai zien dat we er echt om geven wat hij is verloren terug te verkrijgen.

En dan heb ik opeens een hele middag vrij!  Dat is nog vrijwel niet voorgekomen deze zomer, behalve in Aruba.  Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om van de laatste week dat ons zwembad open is gebruik te gaan maken.

Het is heerlijk weer, 31 graden en weinig vochtigheid.  Ik vind een ligstoel onder een parasol en ga lezen.  Bij de eerste pauze van de kinderen om kwart voor het hele uur waag ik me zowaar in het water.  Dat is koel, maar niet te koud.  Na minder dan een baantje ben ik "door", dat valt me alles mee.

Behalve een buurvrouw zie ik er niemand bekend dus besteed mijn tijd met lezen en in het water dippen.  Echt zwemmen doe ik niet, maar afkoelen af en toe wel.  Om een uur of vijf sms-t buurvrouw Lorraine dat er een pakketje voor mij is bezorgd bij hen.

Dat ga ik ophalen en Rick komt ook net aanrijden.  Hij gaat in het huis kijken wat er gedaan is, terwijl Lorraine en ik bespreken hoe het met de katten gaat.  Ook buurvrouw Jeanne komt even buurten.  Het voelt goed te weten dat we gemist worden.  Ik probeer niet te enthousiast te worden over alles wat op het moment aan het huis gebeurt en te hopen dat we toch eerder terug kunnen.

Rick en ik rijden samen terug naar het hotel.  Ik heb weer zin in $1 sushi en oesters dus we lopen naar Sea Pearl.  Behalve die sushi en oesters bestel ik ook een summer roll en mijn absolute favoriet de crispy rice cake met tonijn erop. 

Teruglopend zien we een mooie zonsondergang en valt het op hoe druk het overal is.  Voor de zoveelste keer zien we dat dit winkelcentrum enorm populair is.  Nu zitten we weer op de hotelkamer en kijken tv.  De enige reden waarom ik niet enorm baal dat ik nu niet lekker buiten op ons deck kan zitten zijn de muggenbeten van gisteravond, die nu nog steeds enorm jeuken.
Mag ik toch even schrijven hoezeer ik het gehad heb met het hotelleven?  Iedere keer dat ik ons huis zie denk ik: niet meer zeven verdiepingen op en neer voor het ontbijt of om Cosmo even uit te laten.  Lekker buiten zitten, even iets te eten of drinken pakken, en nog zoveel meer.  Dat huis kan niet snel genoeg klaar zijn!

11 reacties:

Anja zei

Het was inderdaad heerlijk weer voor het zwembad.

Angelika zei

Jij mag wel duizend keer klagen, hoor. Als mensen daar moeite mee hebben moeten ze maar overheen lezen. Ik kan er wel tegen 😀

Jort & Suus - On the road zei

Lieve petra, je mag zeker klagen. Ik vind het zo ontzettend knap hoe jullie je door alles heen slaan. Ik zal duimen dat het allemaal zo voorspoedig blijft gaan.
Wat een talenknobbel heeft Kai echt geweldig. Ik was nooit zo goed in Frans hoewel ik het zeven jaar lang op school heb gehad.
Groetjes Suus

Anoniem zei

Petra, het is toch maar heel normaal dat je jouw huis
(thuis) begint te missen en het hotelleven begint moe te worden. 'Oost, West, Thuis Best'.
Groeten van Hilde uit B.

Anoniem zei

Nou, jij mag klagen hoor!! Zoveel tijd in een hotel zo dicht bij je eigen huis en verder niks kunnen doen. Petje af zoals jullie ermee om gaan. Enig lichtpuntje, je hebt de langste tijd erop zitten. Veel succes met de laatste loodjes. Groetjes Greet

Unknown zei

Tuurlijk mag je klagen het is ook niks om zolang in een hotel te leven terwijl je thuis zo naar buiten kan lopen. Ik hoop dat het hotelleven snel voorbij is en dat jullie weer lekker in jullie huis kunnen leven met de dieren om jullie heen
groetjes

Ann zei

nog even doorbijten, Petra !

Anoniem zei

Heerlijk he die crispy rice met tuna..... En de soft shell crab is mijn andere favo sushi....

Ik hoop echt van harte dat jullie huis eerder klaar is dan gepland.... gelukkig woon je niet in Spanje want dan was die kans best klein geweest :-)

Fijne dag,
Evelyn

Marion2 zei

Het lijkt mij ook meer dan waardeloos om zo lang niet in je huis te kunnen wonen.

Wat een vreselijke behandeling had je voor de kroon! Dat het ook allemaal in een keer moet, maakt het ook niet beter. Als ik een kroon krijg, gebeurt dat in twee of drie afspraken. Tussendoor krijg je dan een noodkroon. Ik vind het nooit zo erg, want echt pijn doet het niet.

Als ik in jullie omgeving kom, spreek ik graag met je af. Gezellig! Ik wil dan ook graag een rondleiding doen. Bijvoorbeeld naar Great Falls. Dat lijkt me altijd zo mooi.

Anoniem zei

Natuurlijk mag je even klagen. Een hotel is comfortabel maar het is nou eenmaal geen huis. Logisch dat je het zat wordt.
Wel lekker dat je naar het zwembad bent gegaan.
Groetjes Anja L.

Petra zei

@Anja - Ja, gelukkig deze hele week

@Angelika - Dank je, ik weet dat er veel ergere dingen zijn, natuurlijk.

@Suus - Dank je, ja, Kai leert talen heel snel. Ik ook wel.

@Hilde - Inderdaad, een zeer waar gezegde!

@Greet - Ik houd me er ook aan vast dat het langste erop zit, vandaag tien weken geleden

@Chantal - Dat buiten leven heb ik deze zomer nog het meest gemist.

@Ann - Ja, weet ik.

@Evelyn - Dat hoor ik hier ook veel, maar ze lijken echt snel te werken aan ons huis

@Marion - Laat het me zeker weten wanneer je hier bent!

@Anja - Ik houd niet van klagen, maar gisteravond baalde ik enorm met prachtig weer en eigenlijk nergens om daar lekker van te genieten