Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, augustus 22, 2014

Een vochtige rondleiding

Met ietwat moeite sta ik om kwart voor acht op.  Ik doe het zo stil mogelijk, want Rick ligt nog te slapen.  Na mijn douche staat hij ook op om zich klaar te maken voor zijn werk.

Als ik Cosmo een snelle wandeling heb gegeven gaan we snel beneden ontbijten.  Ik moet de trein van kwart voor negen namelijk halen.  Met het openen van de Silver line metro vertrekken er minder vaak treinen vanuit Vienna.

Onderweg naar de metro krijg ik een telefoontje van onze alarmcentrale.  Het rookalarm ging af in ons huis en ze zenden de brandweer erop af.  Dat is niet wat we willen horen, natuurlijk!  Ik bel buurvrouw Lorraine, die niets bijzonders ziet.

Rick zet me gauw bij de metro af en belt niet veel later dat het een loos alarm was en niemand weet wat het veroorzaakte.  De brandweer kwam en ging, goddank niets aan de hand!

Na een half uurtje in de trein kom ik op de Mall weer boven de grond.  Er komen heel veel mensen uit het station, maar geen enkele kijkt uit naar een wachtende gids.  Om vijf over half tien sms ik maar eens dat ik er ben. 


Een minuut later belt C. dat de taxi ze bij de andere uitgang van het metrostation heeft afgezet.  Geen probleem, dat is niet ver weg.  Ik loop erheen en maak kennis met C. en haar nichtje S. uit omgeving Antwerpen.  Ik merk dat ik mensen uit die omgeving goed kan verstaan, terwijl met Vlamingen uit andere gebieden toch vaak wat moeite heb.  Belgen, die hier meelezen, kunnen me vast uitleggen waarom.

De lucht ziet er dreigend uit als we naar het Washington Monument lopen, maar we houden het daar en bij het Tweede Wereldoorlog Monument droog.  Daar zien we weer een grote groep veteranen met de Honor Flight.  Het is duidelijk dat zo'n reis een hoogtepunt is in het leven van de veteranen.

Bij het Vietnam Veteranen Monument is het heel rustig.  Er ligt zelfs helemaal niets bij de muur, iets wat ik nog niet eerder heb meegemaakt.  Als we de trappen van het Lincoln Memorial oplopen begint het te druppen.

Eenmaal weer beneden regent het genoeg voor C. en mij om onze paraplu's te openen.  S. heeft haar paraplu niet mee, maar het regent ook niet hard genoeg om er een te kopen.  Het is echt zo'n paraplu open, paraplu weer dicht regen, vooral omdat we ook vaak onder bomen lopen.

Na het Koreaanse oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin.  Bij de monumenten daarlangs is het helemaal rustig.  Natuurlijk is het hoogtepunt van het toeristenseizoen ook voorbij nu.  De Amerikaanse kinderen zijn veelal terug naar school en veel Europeanen ook.

We hebben voor de lunch nog tijd om de achter- en voorkant van het Witte Huis te bekijken en lopen dan naar de Old Ebbitt Grill. Het is wel erg lekker weer even te zitten!  Tony heeft de menu's ook al klaar liggen en komt me vertellen dat ik voortaan gewoon direct naar deze tafel kan lopen en niet in de rij hoef te staan.  Hoezo VIP hier, erg leuk!

De andere dames bestellen hamburgers en ik de zalmburger, die erg lekker is.  Na afloop delen zij nog een stuk cheesecake en dan zijn we klaar om verder te gaan.  Het weer werkt redelijk mee en we lopen via Pennsylvania Avenue naar het Capitool.

Daarna gaan we de Library of Congress binnen.  Het kan niet anders, dit gebouw maakt veel indruk.  Aan C. merk ik echter wel dat ze het punt van verzadiging heeft bereikt.  Ze heeft dan ook geen interesse de bibliotheek van Thomas Jefferson, waar deze gigantische bibliotheek mee begon, nog te bekijken.

Bij de tunnel naar het Capitool adviseer ik ze daar de rondleiding te gaan doen, maar ze hebben genoeg indrukken opgedaan vandaag.  Kan ik me helemaal begrijpen, het is een flinke wandeling toch weer iedere keer!

Voor ik naar het metrostation ga wil ik altijd nog even naar het toilet hier.  Ik vertel C. en S. dat en verwacht hen na afloop weer aan te treffen in de ruimte met bankjes.  Maar ik zie ze niet en het duurt maar.  Net als ik wil sms-en waar ze zijn belt C. dat ze buiten aan een tafeltje op me wachten.  Geen wonder!

Na hartelijk om dat misverstand te hebben gelachen nemen we afscheid.  Zij nemen een taxi terug naar hun hotel en ik loop naar de metro.  Rick heeft beloofd met in Vienna op te halen en ik hoef daar niet lang te wachten (gelukkig, want opeens is het heel warm en vochtig).

We halen de post op thuis en rijden dan naar Home Depot.  Daar kiezen we nieuwe modernere lampen voor onze badkamers.  Die kunnen nu gratis geinstalleerd worden en daar maken we natuurlijk gebruik van.

Terug in het hotel ontmoeten we de vertegenwoordiger, die onze vloeren opnieuw gaat doen.  We kiezen nieuw tapijt voor de bovenverdieping en de rest is hetzelfde als we al hadden.   Er gebeurt op het moment veel wat ons optimistisch stemt voor een terugkeer eind september.

Na de vergadering lopen Rick en ik naar Four Sisters.  Het is nog vroeg, half zes, dus we krijgen met gemak een tafel.  Ik ben dol op Vietnamees eten en bestel hun lekkere kleine loempia.  Daarna gegrilde vis met rijstpapier "pannenkoekjes".  Het smaakt weer heerlijk!

Rick gaat terug naar het huis om weet ik veel wat te doen.  Ik ben moe van de rondleiding en kijk tv waar ik niet bij na hoef te denken.  Ik sms ook nog even met Saskia.  Haar auto wilde vanmiddag niet starten, maar gelukkig heeft ze iemand gevonden om hem weer aan de praat te krijgen. 

Ook wilde Saskia dat we dit weekend weer naar Richmond zouden komen, want zij moet van alles kopen, vooral schoolboeken.  Gelukkig heeft Rick haar kunnen overtuigen dat ze dat ook zelf kan.  Hoe lief ik haar ook vind, ik kijk echt uit naar een vrij rustig weekend voor de verandering!

Foto's van vandaag staan hier.

5 reacties:

Anoniem zei

Hoe zijn de eerste dagen Sas bevallen? Welke klassen heeft ze dit semester? Ik ga proberen volgende week met haar te gaan lunchen, en de borden (die ze graag wil) af te leveren!

Anoniem zei

Goed van Rick dat hij Saskia het zelf laat oplossen.
Lekker even met de benen omhoog het weekend.
Fijn dat er progressie is bij jullie huis.
Groet, Bea

Sandrah zei

Volgens mij mist Saskia jullie toch wel een beetje. Het valt ook niet mee om ineens overal alleen voor te staan. Maar wel goed van jullie om haar dingen zelf op te laten lossen.

Gelukkig gaan de werkzaamheden in het huis gestaag door.

Sandra

Tineke zei

Saskia is afgelopen schooljaar er aan gewend geraakt dat je vrijwel altijd direct kwam als ze belde en op eigen benen staan op een nieuwe opleiding en op jezelf wonen is pittig.
Heeft ze wat aansluiting met andere meisjes?
Mijn kleinkids hier zowel als in de Vs gaan morgen voor het eerst weer naar school.
Wij hebben onze reis in oktober naar Washington geboekt

Petra zei

@Jeanine - Ik weet niet precies welke klassen, in ieder geval biologie en een aantal algemene klassen. Ze vindt het vast superleuk om met jou te lunchen!

@Bea - Ja, ik ben echt blij dat we niet naar Richmond hoefden. Hoe hard Saskia dat ook vandaag weer probeerde.

@Sandra - Ja, ik denk ook dat het Saskia moeilijker valt om op haarzelf te zijn dan ze had gedacht. Hopelijk went het snel.

@Tineke - Inderdaad, het is even wennen voor haar. En ja, ze heeft daar een aantal vriendinnen dus eenzaam is ze hopelijk niet