Regenachtige zaterdag en Renaissance Festival

Zaterdag

Rick staat al om half acht op, want hij wil heel veel doen in het huis vandaag.  Ik ben doodmoe en blijf tot kwart voor negen liggen.  Dan komt Rick met ontbijt van Starbucks en Panera en we eten samen in de kamer.

Rick vertrekt naar het huis en neemt Cosmo mee.  Ik ga naar beneden naar de sportruimte.  Daar is het voor de verandering best druk, alle apparaten zijn bezet.  Gelukkig heb ik vandaag mijn acht tabata gewichtenoefeningen op het programma staan en start mijn app daarvoor op een laag volume.

Als ik daarmee klaar ben wil ik nog een half uur cardio doen en gelukkig is er inmiddels een elliptical open.  Het halve uur wordt wat langer, want ik heb vandaag, waarschijnlijk door het slechte weer, veel pijn.  Beweging helpt dan en het feit dat ik het einde van mijn boek nader werkt mee aan de wens langer te blijven.

Na mijn douche loop ik even door de regen naar Swirl and Sip om daar een mousserende rose te kopen om vanavond mee te brengen.  Ik word, zoals altijd, zeer goed geholpen.  Als we terugverhuisd zijn ga ik deze wijnwinkel zeker nog blijven bezoeken voor speciale wijncadeaus.

Dan rijd ik eindelijk naar ons huis.  Daar help ik Rick met het vinden van plekken, die de schilders nog opnieuw moeten doen.  Dat zijn er heel wat, waaronder de binnenkant van alle ramen.  Hopelijk kan dat volgende week allemaal gedaan worden.

Voor de lunch rijden we naar Whole Foods.  Daar zie ik dat je je sandwich nu in slabladeren kunt laten wikkelen in plaats van op brood.  Ik ben geen grote broodfan dus probeer dat eens.  Het is lekker en licht.

 

 

Een paar dagen geleden belde Blinds To Go dat de maten van onze ramen binnen waren en we naar het filiaal moesten komen om de bestelling goed te keuren.  Door de stromende regen rijden we erheen en bestellen nieuwe lamellen voor alle kamers boven en het kantoortje. 

Gedeeltelijk betaalt de verzekering die terug, maar we wilden de oude verbogen lamellen in de andere kamers na vijftien jaar ook weleens vervangen.  Onder het motto "als we dan toch bezig zijn".  Over ongeveer twee weken zullen ze geinstalleerd worden.

Terug in het huis komt de zon weer tevoorschijn en gaan we verder met blauwe tape op plekken, die aandacht nodig hebben te plakken.  Als we klaar zijn lijken de muren wel een vreemde ziekte te hebben met al dat blauw!

Rick werkt nog wat aan de zolder, terwijl Cosmo trouw op mijn voet slaapt.  Ik lees wat en geniet gewoon van het in het huis zijn.  In gedachten zie ik de kamers weer helemaal ingericht en de gezelligheid weer terug. 

Tegen half zes gaan we terug naar het hotel om ons op te frissen.  We zijn vanavond uitgenodigd bij Leslie en Jason.  Jason en Rick werken al vanaf het begin samen bij Microsoft en we kennen hen dus al vele jaren.  Ik was nog niet bij hun thuis geweest en ze hebben een prachtig huis1

Kai is ook mee en hun zoon van vijftien is er ook bij.  Als voorafje is er een heerlijke spinazie en artisjokken dip met crackers.  Dan gaan we aan tafel en de maaltijd bestaat uit spare ribs in een heerlijke saus, gegrilde asperges en rijst.  Het smaakt allemaal zeer goed en het gesprek gaat over allerlei uiteenlopende onderwerpen.

Het dessert is chocolade ijstaart en verse aardbeien, frambozen, bramen en bosbessen.  Dan vraagt Leslie of ik zin heb mee te gaan om hun dochter van een bat mitzvah op te halen.  Onderweg kletsen we nog meer over van alles en nog wat.

De mannen hebben intussen de tafel afgeruimd, dus dat is helemaal goed.  We praten nog wat na, maar nemenn dan afscheid, want Rick wil morgen weer vroeg aan het huis verder.  Het was een heel gezellige avond!

Zondag

Rick staat inderdaad voor mijn gevoel voor dag en dauw op.  Ik slaap lekker uit tot kwart voor negen en laat dan als eerste Cosmo uit.  Ik kan niet wachten tot ik weer gewoon naar buiten kan stappen en niet eerst allerlei mensen hoef te begroeten.

Kai en ik gaan samen ontbijten en ik bestel weer eens eiwit omelet met groentes en ham, erg lekker.  Dan ga ik naar de sportruimte en doe daar een intensieve "aerobics" routine op de elliptical.  Drie kwartier later heb ik echt het gevoel hard bezig te zijn geweest.

Als Rick terug is maken we ons klaar om naar Maryland te rijden voor ons jaarlijkse bezoek aan het Renaissance Festival daar.  Kai rijdt, zodat Rick nog wat werkzaamheden kan verrichten en een uurtje later rijden we de parkeerplaats op.

Voor de kaartjesloketten staan ontzettend lange rijen.  Zo lang hebben wij ze nog nooit gezien!  Het blijkt dat hun credit card machines down zijn.  We wachten en wachten tot men uiteindelijk besluit om kaartjes met de hand uit te schrijven.  Na een uurtje kunnen we zo toch eindelijk het park binnenlopen.

De magen knorren inmiddels en we gaan eerst maar lunch eten.  Ik vind de broodbowl met Maryland krab soep hier altijd erg lekker en haal die.  Ook geeft Kai me een paar van zijn zoete aardappelfrietjes.  Rick heeft een worst op een stok en een broodje vlees.

Intussen kijken we onze ogen weer uit naar alle kostuums die er voorbij komen. Van heel duur en smaakvol tot niet bepaald flatterend voor het figuur en alles er tussenin.  Het is altijd weer een kleurrijk geheel en ik neem heel wat foto's.

 

 

Na de lunch lopen we verder en proberen Kai en Rick een kruisboog te schieten.  Dat valt nog niet mee en ze winnen geen van beiden een prijs.  We kijken rond bij verschillende zaakjes en Kai vindt zijn in de brand verloren gegane ukelele terug bij het muziekinstrumenten standje waar hij de oorspronkelijke ook van had.

Bij het visrestaurantje strijken we nog even neer voor een biertje en voor mij een mead.  Ook neem ik een portie van zes oesters, die uit de Chesapeake Bay vlakbij komen.  Ze smaken dan ook ontzettend vers!

Als laatste lopen we naar het standje waar t-shirts met draken, die banen, hobbies e.d. doen.  Kai had daarvan een t-shirt met een draak, die basgitaar speelt.  Rick laat de foto van het verbrande t-shirt zien en de tekenaar is heel blij om Kai precies dezelfde nieuw te kunnen geven.  Zo heeft Kai weer een paar van zijn in de brand verloren spullen terug, langzaam, maar zeker...

Na een paar uur lopen we terug naar de auto.  Zonder enig verkeer komen we terug bij het hotel en halen daar Cosmo en onze laptops op.  Rick gaat verder in het huis en Kai, Cosmo en ik gaan genieten van de achtertuin.  Het is een prachtige nazomerse dag, al wordt het aan het eind van de middag wel wat fris.

In lange broek en met een jas aan voor het eerst dit seizoen lopen we naar Matchbox voor het avondeten.  Daar hoor ik opeens mijn naam en zie een oud-collega, die ik al zeker 18 jaar niet heb gezien.  Hij weet mijn naam nog en de namen van Katja en Kai (Saskia was nog niet geboren).

Zo knap vind ik dat, want hoe ik mijn brein ook doorzoek, ik kan niet op zijn naam komen!  Gelukkig zegt hij met een aantal andere ex-collega's contact te hebben via Facebook.  Bevriend mij dan ook maar, zeg ik, en zo heb ik zijn naam ook.  De andere man ziet er ook bekend uit en lijkt ook medewerker geweest te zijn, maar ik herinner me zijn naam nog steeds niet.  Ik herken altijd gezichten, maar namen...

Kai en Rick zitten al aan de bar op mij te wachten.  Vanavond bestel ik weer eens de zalm met erwten en gnocchi.  Het smaakt zoals altijd erg goed.  Dan lopen we terug naar de kamer en kijken tv.   Helaas denk ik niet dat dit het laatste weekend in het hotel was, gezien de enorme lijst van dingen, die Rick nog te doen vond in het huis, maar het einde is in zicht!

Foto's van het Renaissance Festival staan hier