Vandaag is de eerste dag in bijna een week dat ik geen rondleiding of iets anders op het programma heb staan. Alleen heb ik om negen uur een tandartsafspraak om mijn knarsbeschermer op te halen.
Beneden eet ik een eiwit omelet met groentes en ga dan op weg naar de tandarts. Daar moet ik even wachten en denk dan snel klaar te zijn. Maar daar hebben de goden andere plannen voor. De tandarts doet de beschermer in mijn mond, maar die past niet!
Het blijkt dat het laboratorium, wat in Californie is gevestigd, mijn naam op de beschermer voor iemand anders heeft gezet. En tja, daarmee zijn mijn afdrukken ook verdwenen en moet ik toch verdorie weer in dat afschuwelijke spul happen! Ze zullen me bellen als de beschermer er is, want die wordt versneld besteld.
Het nam allemaal zoveel langer dat ik geen tijd meer heb om terug naar het hotel te gaan. Gauw koop ik bij Rite Aid een flesje water en rijd dan naar de sportschool. Daar wacht Sharon me al op. Ze heeft een intensief uur gewichten voor me in petto. Ik heb vandaag ook vreemd veel pijn, dus na afloop masseert Sharon mijn schouders en heupen. Dat helpt altijd wel.
Op de weg terug stop ik bij het huis en haal de post op. Ook zie ik dat FedEx langs is geweest en ik moet een handtekening zetten zodat ze hun pakket achter kunnen laten. Dat blijkt later Kai's bed te zijn. Heel aardig hebben de werkers aan het huis die in de garage gelegd, want ik zou niet weten hoe ik dat in mijn eentje zou moeten doen.
Terug in het hotel stuur ik de maaltijdbonnen van de afgelopen tien dagen naar de verzekeringsmaatschappij, zend een aantal emails over komende rondleidingen en werk meer administratieve dingen af.
Kai neemt Cosmo mee naar ons huis en ik ga bij Sweet Green lunch eten. Het wordt weer de "spicy sabzi" met boerenkool, spinazie, broccoli, quinoa en meer. De pittige saus eroverheen is zo lekker! Ik neem mijn tijd om het te eten, want ik wil aan de overkant naar de bioscoop om half twee.
Daar koop ik een kaartje voor The 100 Foot Journey en neem plaats in het theater. Er is niemand anders en het is zo'n vreemde gewaarwording om in zo'n heel lege zaal te zitten! De film is werkelijk heel leuk en ik ben blij dat ik gegaan ben.
Intussen sms ik met de meisjes. Katja heeft al vrijdag een sollicitatiegesprek hier vlakbij in Falls Church. Jammer genoeg kan ze niet blijven, anders waren we met zijn vijven weer even, want Saskia komt dit weekend ook thuis.
Saskia voelt zich wel beter, maar die kamergenote van haar klinkt wel erg vreemd. Ze had het erover dat ze niet naar school gaat en allerlei jongens zou meebrengen. Ze schijnt uit haar vorige kamer gezet te zijn. Saskia gaat er morgen met haar Resident Assistant over praten, want dat klinkt als iemand, die haar in haar studie gaat belemmeren.
Als ik de kamerdeur open zie ik dat die nog niet is schoongemaakt. Als ik ergens een hekel aan heb is het een onopgemaakt bed. Ik maak ons bed thuis ook altijd meteen na het opstaan op. Er is ook nergens meer een schoonmaakster te bekennen dus ik bel eens om te zien of ze vandaag nog komen.
Binnen de vijf minuten komt de aardige schoonmaakster zich heel erg verontschuldigen, want ze was mijn kamer vergeten. Kan gebeuren en ik bedank haar dat ze zo snel kwam. Om haar niet in de weg te zitten ga ik beneden in de lobby zitten lezen.
Vanavond is Rick nog op reis en Kai heeft Franse les dus ik ben alleen voor het avondeten. Ik besluit eerst even een wijntje te gaan drinken aan de hotelbar. Victoria begroet me met "Ik dacht dat het huis al wel klaar zou zijn". Vervolgens vraagt ze waar Rick is en hoe het met Saskia gaat. Ik ben onder de indruk van haar geheugen, maar vraag me ook af of we niet al veel te lang in dit hotel zitten (ja, dus).
In ieder geval kletsen we gezellig en haar nieuwe medewerker Young stelt zich ook voor. Na over alle restaurants en cuisines gepraat te hebben heb ik zo'n trek dat ik afreken en naar de Four Sisters loop.
Daar neem ik plaats aan de bar en de eigenaresse vraagt met hoeveel ik ben. "Helemaal alleen", antwoord ik. Zij zegt: "Nee, hoor, je hebt ons toch". Heel aardig! Ik bestel de Vietnamese loempia's, die ik me nog uit Senegal herinner, en de groene papaya salade. Dit wordt mijn nieuwe favoriete maal hier, zo lekker!
Terwijl ik van de loempia's geniet komt er een oudere man naast me zitten. Hij is duidelijk een oude bekende hier, maar terug van weggeweest. Hij vraagt aan mij wat ik eet en ik antwoord en we raken in gesprek.
Hij is een Australier, die hier al 45 jaar woont. Dat is vijftien jaar langer dan ik! We praten over van alles en nog wat terwijl ik van mijn eten geniet. Het maakt het alleen eten een stuk gezelliger moet ik zeggen.
Aan het dagelijkse telefoontje met Rick loop ik het hotel in. Daar zie ik iemand met een oranje jasje en leeuw erop zitten. Ik waag het erop en zeg "Hup Holland Hup". Hij kijkt verbaasd op en lacht me toe. Omdat ik aan de telefoon ben kan ik niet verder vragen, maar dit is al de tweede Nederlander, die ik in dit hotel zie.
Met Cosmo lief tegen me aanliggend (Rick zou dat niet toelaten op bed) kijk ik de rest van de avond tv. Morgenavond komt Rick thuis. Ik vind het nooit leuk als hij op reis is, maar zo in het hotel vind ik het helemaal ongezellig!
10 reacties:
Bah wat naar dat je opnieuw moest happen bij de tandarts. Ik heb ook een hekel aan een onopgemaakt bed, meteen na het douchen maak ik het op.
Het zou wel heel leuk zijn als Katja de baan vlakbij jullie kan krijgen!
Wat vervelend voor Saskia om een kamergenoot te treffend die niet serieus is met haar studie.
Fijn dat Rick vandaag weer thuiskomt.
Hoe vaak komen ze je lakens verschonen; nu je zo lang in het hotel woont?
Wij genieten nog steeds van prachtig nazomer weer, ook mijn tuin staat nog prachtig zomers te bloeien.
Het zou wel heel leuk zijn als Katja de baan vlakbij jullie kan krijgen!
Wat vervelend voor Saskia om een kamergenoot te treffend die niet serieus is met haar studie.
Fijn dat Rick vandaag weer thuiskomt.
Hoe vaak komen ze je lakens verschonen; nu je zo lang in het hotel woont?
Wij genieten nog steeds van prachtig nazomer weer, ook mijn tuin staat nog prachtig zomers te bloeien.
Krijg Cosmo dat bedliggen nu maar weer afgeleerd wanneer je weer in je huis bent... ;-)
Groetjes
Erwin uit B
Ik zit nu al te duimen voor Katja, hoop zeker voor haar en voor jullie dat ze de baan krijgt en weer gezellig bij jullie komt wonen.
Groet, Bea
Hi hi, Ik moest wel een beetje lachen om je reactie 'waarom jullie bed nog niet was opgemaakt'.
Als je dat thuis gelijk doet, waarom die je dat dan niet in het hotel? (Heeft vast te maken met het verschonen van het beddengoed)
Oh, Katja dichtbij, dat zou fijn zijn!
Wat vervelend dat Saskia nou weer een akelige kamergenote heeft. Hoop dat dat snel wordt opgelost.
Nog even geduld,het duurt niet zolang meer dan is het hotel avontuur gelukkig weer teneinde voor jullie.
Weet je dat je s,nachts een halve liter vocht verliest?
Dan is veel beter om overdag je bed open te laten liggen,dan kan het tenminste goed luchten,wel zo fris ook.
Zelf maak ik het pas dicht als ik te bed ga en dag en nacht de raam open.
Maar ieder zijn ding.
Fijn weekend.
groetjes Joke
@Anja - Ik ook altijd!
@Tineke - Ze verschonen om de dag de lakens hier.
@Erwin - Hij lag daar al telkens stiekem op ;)
@Bea - Fijn dat je meeduimt!
@Anoniem - Dat en het is een ingewikkeld bed. Thuis hebben we gewoon een dekbed
@Anoniem2 - Ik hoop het ook zo voor beiden!
@Joke - Dank je, jij ook!
Ik heb wel eens gelezen dat je een bed open moet laten liggen voor een tijdje, zodat vocht eruit kan. Zou beter voor matras zijn. Wij slaan 's ochtends het dekbed netjes voor de helft terug en dan in de loop van de dag trekken we het weer recht.
Gezellig, dat er iemand bij je kwam zitten tijdens het eten. Zijn Amerikanen toch opener in, vind ik.
Een reactie posten