Voor het eerst in twintig jaar geen "eerste schooldag" vandaag

Na het lange weekend is het voor Rick weer op tijd opstaan geblazen.  Ik ben nog vroeger wakker dan hij, want Saskia heeft gisteravond niet ge-sms-t dat ze goed was aangekomen en opeens zie ik nare beelden van ongelukken voor me.  Men weet tenslotte niet waar wij bivakkeren.

Gelukkig beantwoordt zij mijn sms meteen met een verontschuldiging dat ze is vergeten te sms-en.  Pak van mijn hart en ik probeer toch nog wat verder slapen.  Dat lukt niet helemaal en als Rick afscheid neemt ben ik toch wel heel erg wakker.

Nadat ik mijn email, veel reacties op mijn vorige blog, waarvoor dank, heb gelezen, sta ik op.  Ik doe mijn sportkleding aan en begeef me naar beneden voor het ontbijt.  Ik ben best een ochtendmens, maar begin nu te begrijpen waarom Rick, Saskia en Kai 's ochtends niet willen praten.

In de lift moet ik al vriendelijk zijn tegen een van de hotelmedewerkers, die duidelijk met zijn praatgrage been uit bed is gestapt.  Hoe mijn dag is?  Geen idee, hij is net begonnen.  Dan vriendelijk hallo tegen de receptioniste en allerlei mensen in mijn weg bij de koffiemachine.  Ik bemerk dat ik op het moment vaak "excuse me" zeg en eigenlijk "get out of my $#*#* way" bedoel.

Goed, ik heb eindelijk mijn kop koffie en het innerlijke monster gaat weer slapen.  Ik bestel een eiwitomelet met groentes en ham en kijk naar de vrolijke CNN uitzending, die op tv speelt.  Daarbij heb ik echt een tweede kop koffie nodig!

Boven zie ik dat Kai nog in diepe rust ligt.  Arme Cosmo is dus nog niet uit geweest.  Ik besluit dat toch even snel te doen voor ik naar de sportschool ga.  "Even snel" is op het moment tergend langzaam met lift op en neer, maar Cosmo moest echt nodig en heeft zijn behoeftes wel heel spoedig gedaan.

Precies op tijd voor mijn personal training arriveer ik bij Anytime Fitness.  Sharon wacht me al op en heeft een intensief uur met gewichten in petto voor me.  Daarna doe ik nog een half uur cardio op de ARC trainer. 

Voor ik terug naar het hotel ga loop ik even langs Church Street om mijn themafoto van vandaag te maken.  Ik doe nog steeds mee aan de dagelijkse themafoto uitdaging en het thema voor september is "Architectuur details".  Ik fotografeer het torentje van het historische kerkje waar Church Street naar genoemd is.

Terug in het hotel ga ik eerst kijken of het zwembad nog open is, want dat had ik echt wel gehoopt.  Maar helaas, er hangt een bordje dat het voor het seizoen gesloten is.  Kennelijk was die lifeguard een high school studente.  Waar ik echt van baal is dat daarmee ook het buitenzit gedeelte van het hotel is afgesloten.

Daar voel ik me echt wel even heel in mineurstemming over.  Moet ik nu echt telkens in die hotelkamer gaan zitten?? Ik kan daar 's avonds goed tegen, maar overdag vind ik het deprimerend.  Rick stelt voor naar het strand te rijden, maar dat is minstens een uur weg en wat moet ik daar in mijn eentje?

Vriendin Karin heeft een zwembad in haar tuin, maar ja, ik ben daar niet uitgenodigd.  Ik besluit eens heel brutaal te zijn en mezelf daar uit te nodigen.  Denkend aan Nederlandse uitspraken als "brutalen hebben de halve wereld" en "nee heb je, ja kun je krijgen" zend ik haar een email.  Gelukkig begrijpt Karin mij helemaal en mag ik de komende dagen komen zwemmen, zelfs als Karin er niet is.

Al in een beter humeur ga ik na mijn douche naar Sweet Green om lunch te eten.  Het is vierendertig graden en een lekker koele salade het enige wat me aantrekt.  Ik bestel weer de spicy sabzi, met boerenkool, spinazie, pittige quinoa, pittige broccoli, paprika, komkommer en meer.  Ik vertelde Sharon vanochtend over dit restaurant en zij komt er ook een salade halen.

Terwijl ik daarvan smul kijk ik wanneer de film Magic in the Moonlight, die ik al een tijdje wil zien, speelt bij het Angelika Film Center.  Dat is om twee uur en daar wil ik heen.  Eerst zend ik op de hotelkamer foto's van de restaurantbonnen van de afgelopen tien dagen naar de verzekeringsmaatschappij.

Over het huis gesproken, men is er nu pas achter dat de family room, de kamer waar van alles neer is gezet, ook schoongemaakt moet worden.  Ja, hallo, daar zit ik het meest en kennelijk reageer ik al op het kleinste rookdeeltje, want ik kreeg tranende ogen en een lopende neus daar dit weekend.  Hopelijk wordt die kamer dus morgen helemaal ontruimd om schoongemaakt te worden.

Om kwart voor twee loop ik naar de bioscoop en koop een kaartje.  Boven koop ik ook een soda en zie tot mijn verbazing een van de receptionistes van het hotel hier.  Zij werkt hier kennelijk ook als manager.  Zij komt uit Bosnie vertelde ze laatst.

De film is ontzettend leuk.  Soms moet ik hardop lachen, maar het is ook gewoon een heel goed drama.  Colin Firth en Emma Stone zijn weer fantastisch.  Een grote aanrader en ik vind het jammer als het afgelopen is.

Cosmo heeft een vreemde rode plek op zijn voorpoot waar hij de hele tijd aan likt.  Ik neem hem mee naar de dierenarts en krijg dezelfde leuke jonge arts als vorige keer.  Zij is duidelijk zo dol op dieren en Cosmo vindt het ook allemaal prima wat ze bij hem bekijkt.

Het is een plek waar hij veel gekauwd en gelikt heeft, een zogenaamde "hot spot".  De reden waarom is onduidelijk.  Het kan een allergie zijn (hoewel Cosmo die nog nooit heeft gehad), verveling of spanning (zou zomaar kunnen met de dagen in het hotel, is niet zijn thuis en hij komt niet zoveel buiten als thuis met de hitte) of wat ook.

Mag ik hier nu weg?

Cosmo heeft wat gewicht verloren, ik denk dat dat komt doordat hij het katteneten niet meer kan eten. Eenmaal weer thuis ga ik heel hard zorgen dat dat niet meer bereikbaar is voor Cosmo.

We krijgen medicijnen mee, hopend dat die het doen.  Zo niet dan moet Cosmo zo'n plastic kraag om, zodat hij niet bij zijn poot kan.  Ik hoop dat we dat kunnen voorkomen!  De medicijnen moeten met eten ingenomen worden, dus ik koop een pakje met kalkoenborst broodbeleg bij Mom's Organic Market.  Gewikkeld in zo'n plakje heeft Cosmo geen moeite de pillen te slikken.

Net voor het onweer komt Rick thuis.  Helaas krijgt hij nog een zakentelefoontje en als hij daar eindelijk mee klaar is plenst het!  We wachten even en zien een regenboog terwijl de hemels zich legen.  Zulk raar weer is het! 

Minuten later is het droog en we lopen naar Matchbox waar we als oude bekenden worden begroet door Sean en Ashley achter de bar.  Dinsdagavond is niet zo druk dus we hebben meteen stoelen.

Vandaag bestel ik eens iets anders, een tomaat en mozzarella gerecht wat goed klinkt, en iets bekends, de tonijn tartaar.  Ik had niet verwacht drie ballen met gefrituurde risotto, kaas en groentes te krijgen. Het smaakt allemaal super lekker, maar gezond is die "arancini" niet, gelukkig neem Rick er ook deel van.

Voordeel is dat we maar even hoeven te lopen naar het hotel, want er dreigt weer een zware onweersbui.  Het dondert en bliksemt vervaarlijk!  We treffen dan ook een nerveuze Cosmo boven.  Kai is blij met de pizza, die wij meebrengen.  Hij heeft heel veel werk op het moment.

Vandaag was de eerste schooldag voor Fairfax County Public Schools en daar hebben wij voor het eerst in twintig jaar niets van meegekregen.  Toch een beetje een vreemd gevoel is het.