Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, maart 26, 2015

Even ruiken aan de warmte

Vandaag wordt een warme lentedag voorspeld, maar daar is bij het opstaan weinig van te merken.  Het is grijs en regent wat.  Moeilijk voor te stellen dat het met de zon vanmiddag tegen de vijfentwintig graden moet worden.

Het is kwart voor negen als ik eindelijk beneden kom en Rick vertrekt naar zijn werk.  Ik schenk een sterke kop koffie in en maak weer een paar wafels met Old Amsterdam smeerkaas en een bakje frambozen, bosbessen en aardbeien als ontbijt. 

Vandaag onze heel Nederlandse klok

Als ik naar de sportschool rijd voor personal training is het weer droog buiten.  Het voelt inderdaad al warm aan, maar zodra ik binnenstap openen de hemelsluizen zich weer.

Sharon wacht me al op.  We bespreken het feit dat ik telkens de dag na de gewichtenroutine veel pijn heb.  Sharon oppert dat we misschien te zware gewichten gebruiken.  Ze zegt dat we ook lichter kunnen gaan en dan gewoon meer repetities.  Dat proberen we vandaag dus, eens zien of het morgen beter voelt.

In cardio heb ik vandaag geen zin.  Ik hoop nog steeds op die zon en warme temperaturen, zodat ik Cosmo een lange wandeling kan geven.  Als die er niet komen zal ik mijn 10000 of zelfs 5000 stappen vandaag eens niet halen.

Terwijl ik naar de van loop krijg ik een sms van Saskia of het goed is dat ze voor de dag naar huis komt.  Natuurlijk is het dat en ik bedenk dat het fijn is dat Saskia dat zo even kan doen.  Zij heeft het duidelijk af en toe nodig om even hier te zijn en die 160 kilometer zijn redelijk makkelijk te overbruggen.

Thuis is de kattentv op het deck weer in volle gang.  Dit keer zijn er zelfs twee eekhoorns, die de mais willen.  Volgens mij zijn het twee mannetjes en er volgt een licht gevecht dat de dikke eekhoorn wint.  Later zie ik de dunnere eekhoorn ook weer, dus die komt ook aan zijn trekken.  Ze zijn beiden nog nat van de regen.
Flapjack zit op de eerste rang
 
Voor Saskia thuiskomt ga ik nog even Vienna in.  Ik laat eindelijk al het zout en vuil van het DRAAKJE wassen.  Ik dacht daar een coupon voor te hebben, maar het bedrijf is van eigenaar veranderd en helaas accepteren ze de coupons van hun voorgangers niet.  Toch kies ik de schoonmaakbeurt van binnen en buiten, want dat is na al die maanden hard nodig.

Een kwartier later rijd ik in een glimmende van weg, die van binnen ook heerlijk ruikt.  Ik gooi hem dan bij de Shell ook maar gelijk vol.  Nu ben ik klaar voor mijn eerste rondleiding van dit jaar op zondag naar Old Town Alexandria en Great Falls.

Bij Panera haal ik een soba noodle bowl voor mijn lunch.  Als ik thuiskom is Saskia er inmiddels.  Ik knuffel mijn jongste eens flink.  Ze heeft het mentaal moeilijk en slaat zich er toch maar doorheen.  Een eerste jaar weg van huis is altijd al een hele aanpassing en daar had zij nog de nare vriend en de depressieve kamergenote bij.

We gaan (natuurlijk) meteen naar Whole Foods waar Saskia spullen om mee te nemen inslaat.  Ik haal eten voor vanavond nu ik hier toch ben.  Als we naar buiten komen is de beloofde zon er eindelijk.  Het is meteen ook warm genoeg om onze jassen uit te trekken.

Thuis lijn ik Cosmo dan ook meteen aan voor een wandeling door de buurt.  Wat een genot is het!  Alles staat in de knop en een paar narcissen bloeien eindelijk.  Die van ons nog niet, maar het zal niet lang meer duren. 

Saskia ligt op de oprit te zonnen en ik ga voor het huis lezen.  Het is heerlijk buiten met 23 graden.  Voor het eerst dit jaar heb ik korte mouwen aan.  Ik krijg ook meteen een beetje kleur op mijn armen, hard nodig!  Cosmo dartelt ook vrolijk rond.

Saskia's flatgenote voor volgend jaar, Bella, komt kennismaken.  Een erg aardig meisje en Saskia kan het duidelijk goed met haar vinden.  Ze gaan naar Whole Foods om te eten en blijven een paar uur weg.  Dat zit wel goed.

Om half zes komt Laura voorrijden voor een broodnodige massage.  Ze constateert dat mijn pezen in mijn kuiten ontstoken zijn.  Vandaar dat de binnenkant van mijn knieen telkens pijn doet.  Na de massage voelt het beter, hopelijk blijft dat zo.

Tot het gaat regenen blijven Rick en ik buiten in de tuin.  Dan bakken we de zoete aardappelfrietjes in de oven en eten die met erwtjes en worteltjes en de kip (voor de mannen) en zalm (voor mij), die ik van Whole Foods meenam.  Een erg lekker maaltje is het.

Eigenlijk zou Saskia vanavond terugrijden, maar ze heeft hoofdpijn en is moe.  Liever gaat ze dan morgen heel vroeg op pad om om negen uur op tijd voor haar Duitse klas te zijn.  Ze laat ons op Tumblr zien hoe een vriend een visuele biografie van haar maakte.  Die bril draagt Saskia vaak al zijn haar ogen perfekt. 

Het is gezellig met de twee jongste kinderen thuis.  Zij kunnen het ook altijd bijzonder goed met elkaar vinden.  Ik denk dat het ook voor Saskia wennen zal zijn hier thuis als Kai naar Duitsland verhuist.

Vanavond horen we ook de eerste donder van het seizoen.  Helaas wordt Cosmo daar ook weer heel nerveus van.  Het Thundershirt gaat aan, maar hem helpt dat niet.  Er staat hem weer veel getril te wachten de komende maanden, vrees ik.

Foto's van de eekhoorn staan hier

Prille lentefoto's staan hier.

3 reacties:

Marion2 zei

Wat heerlijk: 25 graden! En fijn dat je Saskia op deze manier tot steun kunt zijn. Erg leuk het fotoverslag van haar. Het geeft een mooi beeld van een bepaalde periode in haar leven.

Tink zei

Ik denk, maar dit heb ik geloof ik al vaker geschreven, dat ook jij last hebt van PEM, Post Exertional Malaise. Het is een van biomarkers van Fibromyalgia en Chronic Fatigue.
Als je buiten je energie envelop gaat moet je dat betalen met een verergering in symptomen die zich binnen 24 uur manifesteren. Ik weet dat je probeert door middel van exercizing de Fibro te verminderen. En dat lukt je heel goed maar ik denk dat je op een zeker punt aankomt dat je over je eigen grenzen heen gaat. Het vervelende is dat je het op dat moment niet merkt maar pas na enkele uren of de volgende dag.
Dit is door middel van stress exercise testen aangetoond. Mensen met Fibro en CFS die het de eerste dag goed deden maar de tweede dag een duidelijke achteruitgang in alle organen en spier groepen lieten zien.
Ik denk dat jij in de groep zit die nog redelijk snel weer op baseline aankomt maar als je er geen rekening mee houdt en je energie envelop voor je lichaam blijft pushen dan kun je in de groep uitkomen die uiteindelijk een week of langer nodig heeft om te herstellen.
Beweging werkt heel erg goed voor je zolang je naar je lichaam blijft luisteren, als je dat niet doet kun je veel van wat je hebt opgebouwd teniet doen.
Er is een artikel dat PEM uitlegt hier: http://www.cfidsselfhelp.org/library/post-exertional-malaise

Petra zei

@Marion - Ja, jammer dat het maar zo kort was, maar nu weten we dat het er echt aankomt.

@Tink - Ik had daar nog niet eerder van gehoord, maar dank je voor de link. De laatste tijd denk ik inderdaad dat ik daar last van heb. Tijd om mijn sportroutines weer even onder de loep te nemen.