Hillwood Mansion

Rick is ergens midden in de nacht thuis gekomen.  Ik heb er niets van gehoord en ben dan ook blij hem naast me te zien als ik wakker word.  Zachtjes sta ik op om hem nog wat rust te gunnen.  Tot mijn verbazing hoor ik Rick echter ook al snel bezig boven.  Hij moet een presentatie geven dus kon niet uitslapen.

We eten samen ontbijt en dan vertrekt Rick naar zijn werk.  Ik drink nog een paar flinke koppen koffie uit mijn Blond mok. Opeens zie ik Meike gebiologeerd naar het deck kijken.  Flapjack komt aanrennen en Cosmo piept.

 

Wat blijkt?  "Onze" eekhoorn heeft eindelijk de maiskolf speciaal voor hem neergezet op de tafel ontdekt.  Ik dacht al zoiets, want de maiskolf, die er wekenlang stond, was afgekloven toen we zondag thuiskwamen.  Voor een filmpje klik hier.

Het is een schattig eekhoorntje en hij poseert goed.  Ik neem de nodige foto's en ook een filmpje.  Zelfs na 31 jaar vind ik het nog steeds zo leuk, die beestjes gewoon in de tuin. 

Ons cardinaaltje was er ook weer

 

Dit keer heb ik me eens ingeschreven voor een Foto7daagse in Nederland.  Vandaag was alweer de derde dag en het thema "Op Straat".  Ik bedacht me dat het wel leuk zou zijn daar een echt Amerikaans plaatje voor te vinden.  De basisschool begint net na negenen en ik hoop een schoolbus op de foto te krijgen, maar wat er ook langskomt, geen schoolbus.  Onderstaande foto is het uiteindelijk geworden, noem de typisch Amerikaanse dingen.



 

Dan is het tijd om mijn elliptical weer op te zoeken.  Een uur "gluteal" oefent de bilspieren vooral goed.  Net als ik klaar ben hoor ik de schoonmaaksters bovenkomen.  In mijn beste (nog steeds zeer gebroken) Spaans vraag ik ze beneden te beginnen, zodat ik snel kan douchen.  Gelukkig begrijpen ze het meteen, waarschijnlijk al een clue gekregen door mijn bezwete voorkomen.

Anja komt en vandaag gaan we naar de Hillwood Mansion in Washington.  Daar zijn we al vaker geweest, maar er is zoveel te zien dat een bezoek eens per jaar leuk is.  Dit museum ligt zo ongeveer naast de Nederlandse ambassade, trouwens.

Zonder oponthoud rijd ik ons erheen.  We kopen kaartjes en gaan dan eerst lunchen in het gezellige cafe.  We nemen beiden een salade, Anja een met walnoten en blauwe kaas en ik een zalm salade Nicoise.  Erg smakelijk allemaal.

Als we klaar zijn hebben we nog ongeveer een half uur voor de rondleiding in het huis begint. Perfekt om de orchideeen tentoonstelling in de kas te fotograferen.  De verlichting is hier stukken beter dan bij de tentoonstelling in het Natural History Museum en we maken een aantal mooie foto's.

In het huis geven we onze jassen af en maken dan kennis met de gids, James (zo noem ik hem even voor het gemak, aangezien de helft van de Amerikaanse mannen zo heet en ik zijn naam vergeten ben).  James komt uit Oklahoma en was vroeger een logopedist hoor ik hem aan een van de andere nieuwsgierige gasten vertellen.  Ik kan het aan zijn accent horen.

James weet heel interessant te vertellen en weer heel andere dingen dan we vorig jaar hoorden.  Je kunt ook zonder gids door het huis lopen, maar het is veel interessanter met.  Anja en ik fotograferen ook veel van de schatten, die er staan.

Marjorie Merriweather Post wist tijdens haar leven al dat dit een museum zou worden en liet huis, toen zij het kocht, verbouwen zodat er meer dan genoeg tentoonstellingskastjes zouden zijn.  Toch voelt het ook echt als een woonhuis, gezellig en sfeervol.  Alleen wel ietsje groter dan het gemiddelde onderkomen.

Het was een interessante dame.  Een zakenvrouw, die het door haar vader begonnen cereal bedrijf groot maakte en maar liefst vier keer trouwde en ook weer scheidde.  Een van haar dochters, Dina Merrill, die actrice was, leeft nog, maar is 90 jaar oud.

Na een dik uur is de rondleiding afgelopen.  We kijken nog even rond in de kamers waar James ons niet doorheen leidde en lopen dan naar de "dacha", een nagemaakt Russisch gebouwtje, waar een tentoonstelling van kleine doosjes en mandjes e.d. te zien is.  Ook weer erg mooi, maar hier mag niet gefotografeerd worden.

Als laatste lopen we nog door de prachtig aangelegde tuinen.  Ik wil die ook wel een keer helemaal in bloei zien.  Ook nu is het er mooi, maar nog erg winters.

Zo ongemerkt is het al half vier als we aan de terugrit beginnen.  De GPS leidt ons dit keer door het mooie, maar drukke Georgetown.  Op de radio horen we dat er een ongeluk op de snelweg bij onze afrit is, dus ik ga net voor de file de snelweg af om binnendoor te rijden.  Het helpt weer eens de sluiproutes te kennen.

Thuis neem ik afscheid van Anja tot volgende week.  Het is echt gezellig zo'n fotografie vriendin, die in dezelfde dingen is geinteresseerd. 

Rick komt vrij laat uit zijn werk en heeft eten van Friends mee.  Rick zal dit weekend wel flink bij willen rusten, zo druk als hij het meteen na de vakantie al heeft! 

Foto's van de eekhoorn staan hier

Foto's van de orchideeen staan hier

Foto's van de Hillwood Mansion staan hier