Vliegerfestival en Alexandria, Arlington Cemetery en Great Falls rondleiding

Zaterdag

Gisteravond werd het heel laat, omdat Rick de basketbalwedstrijd tussen Oklahoma en Michigan State wilde zien.  Gelukkig wonnen de Spartans en is Rick helemaal blij.  Het blijft zo grappig hoe mensen hier vele jaren later nog grote fan zijn van "hun" college teams. 

Pas tegen half tien staan we met moeite op.  Ik heb zo diep geslapen dat ik enorme hoofd-, nek- en schouderpijn heb.  Ik neem een paar Excedrrins en die helpen voor de verandering eens.

Het is prachtig zonnig weer, maar tot mijn verbazing zie ik dat het vriest!  Er staat ook een straffe koude wind.  Het lukt nog maar niet met de lentetemperaturen!

Na een lekker ontbijt vertrek ik naar boven voor 5000 stappen op de elliptical.  Rick werkt wat in de tuin.  Als we beiden klaar zijn maken we ons klaar om naar de stad te gaan.

We hebben ook weer nieuwsgierige gastjes op het deck

Eerst halen we mozzarella, spinazie en tomaat broodjes bij Starbucks voor de lunch.  We nemen ook gelijk een warme koffie mee, want het is wel heel koud buiten.  Onderweg eten we de sandwiches op.

In Washington is het druk.  Het Cherry Blossom Festival is begonnen en dat betekent veel toeristen.  Bovendien is het Vlieger Festival gaande, reden waarom wij hier ook zijn.  Het duurt even voor we een parkeerplaats vinden, maar gelukkig kennen we de stad en in een zijstraat vrij dicht bij de Mall hebben we beet.

We hebben onze eigen piraatvlieger mee en lopen naar het Washington Monument.  Daar zijn heel wat andere vliegeraars bezig.  Het is een kleurrijk geheel.  Onze piraat past er goed tussen en vliegt met de harde wind heel hoog.  Het kan bijna niet beter voor vliegeren!

Onze piraat is maar een stipje, zo hoog!

Het is wel een heel koude wind en ik ben blij dat ik mijn skijack en handschoenen aanheb!  We lopen wat rond en kijken naar een dansende vlieger wedstrijd.  Heel knap zoals de vliegeraars hun vliegers op muziek laten "dansen", zeker met de harde wind, die het duidelijk minder makkelijk maakt ze te maneuvreren.

Bij een standje verkopen ze warme zoete amandelen.  Daar kopen we een zakje van en ze zijn heerlijk.  We lopen langs een paar boompjes met wat bloesem, maar de meeste bomen zijn nog kaal en de knoppen helemaal dicht.

We laten onze vlieger weer op en ik fotografeer de vrolijke taferelen.  De wind gaat echter door merg en been en tegen drieen lopen we verkleumd terug naar de auto.  We zijn blij dat we gegaan zijn.  Zoveel blije mensen en vliegeren is gewoon leuk!  De National Mall is ook de perfekte open ruimte ervoor.

Kkkoud!! (Rick zet de vlieger op achter mij)

Rick helemaal rechts en onze vlieger het zwarte stipje rechts

 

 

In de auto zet ik de stoelverwarming aan, want mijn billen waren zo ongeveer bevroren!  De voorspelling is voor sneeuwbuien en zo ziet het er ook uit, maar het blijft droog.  Zou dit de laatste winterse dag zijn dit seizoen?  De temperatuur kwam nauwelijks boven het vriespunt uit.

Thuis kleur ik wat en puzzelen Rick en ik verder.  We zijn nog zo gewend aan 1000 stukjes dat we telkens denken dat dingen nog niet zullen passen en het dan wel doen.  Eerlijk gezegd vind ik 500 stukjes wat leuker.  Nog steeds een uitdaging, maar je ziet wel sneller resultaat.

Voor het avondeten willen we "comfort food".  De keuze valt op het gezellige en heel Amerikaanse Hard Times Cafe.  Hier zijn ze vooral bekend om hun vier verschillende soorten chili.  We beginnen dan ook met een "sampler" van alle vier, zodat we kunnen bepalen welke we dit keer willen.

Rick neemt de vegetarische met spaghetti en kaas, Kai de Terlingua red met rijst en ik de Cincinnati chili salade dit keer.  Achteraf denk ik dat ik ook liever vegetarische had gehad.  De vlees chili's zijn erg lekker, maar ook zwaar.  Ik kan nog niet de helft van mijn salade op.

Thuis gaan de mannen de Halo film kijken en ik ga lekker bank hangen met mijn favoriete shows.  Ik kan niet wachten tot we tot laat weer buiten kunnen zitten!

Flapjack wil op zijn buik geaaid worden

Zondag

Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open is felblauwe lucht.  Helemaal goed, want die zal de rondleiding van vandaag des te leuker maken.  Het is wel nog steeds veel te koud voor de tijd van het jaar, maar liever dat dan regen.

Terwijl ik onder de douche spring en me klaarmaak haalt Rick ontbijt bij Starbucks en Panera.  We eten gezellig samen en dan rijd ik naar het Vienna metrostation.  Hier heb ik afgesproken W. op te halen.  Hij is voor zaken in dit gebied en heeft voor vandaag mijn excursie naar Old Town Alexandria en Great Falls geboekt.

Dat vind ik altijd een leuke excursie, helaas boeken weinig mensen die.  W. staat me bij het station al op te wachten en op zondagochtend is er nauwelijks verkeer dus we komen zonder oponthoud een half uurtje later in Alexandria aan.

Daar is het nog rustig en ik vind met gemak een parkeerplaats in de garage onder de Town Hall.  We hebben ongeveer anderhalf uur voor onze lunchreservering en die ga ik besteden met W. het mooie oude gedeelte van Alexandria te laten zien.

We beginnen met het Carlyle House waar ik vorige week met Anja een rondleiding kreeg.  Het is vanochtend gesloten, maar ik herinner me genoeg details dat ik W. een heel verhaal over het leven van John Carlyle en de geschiedenis van het huis kan vertellen.

W. werkt voor een farmaceutisch bedrijf dus we kijken ook even door het raam naar binnen bij de Stabler-Leadbeater apotheek.  Door dat raam kun je al heel wat zien van de potten en spullen, die ze hebben.

Daarna lopen we langs het gezellige King Street met zijn winkeltjes en restaurants naar de rivier.  Het is wel nog flink koud en bij de Starbucks kopen we een lekker warme koffie.  Via de Captain's Row met nog een kinderkopjes straat gaan we naar het Old Presbyterian Meeting House. 

Het is vandaag Palmzondag en bij deze kerk krijgt iedereen ook een palmblad mee.  Dat hebben we nog niet eerder gezien.  Later zie ik veel mensen met een palmtak door het stadje lopen.  Omdat er net een dienst begint kan ik W. het kerkhof met o.a. het graf van de onbekende Revolutionare Oorlog soldaat niet laten zien.

Niet getreurd, we lopen verder langs de pittoreske huisjes (die trouwens flink duur en onverwachts groot zijn, kijk maar naar de Captain's Row link hierboven).  Om kwart voor twaalf hebben we het rondje dat ik wilde laten zien gelopen.

Het is een kwartier eerder dan ik bij Gadsby's Tavern heb gereserveerd, maar we krijgen er zonder moeite al een tafeltje.  Het is gezellig druk in het restaurant waar op zondag brunch wordt geserveerd.
We kiezen beiden een kop van hun pindasoep, erg lekker en echt een Virginiaans gerecht dat George Washington ook al at.

W. neemt er een ham steak en eieren maal bij.  Ham is ook een produkt waar Virginia bekend om is.  Ik houd het bij de salade met kaas en pinda's en een heel lekker dressing.  Het is altijd een leuke lunchplek hier, helemaal nog in Coloniale sfeer.  Dit restaurant bestaat al sinds 1796 en het personeel heeft ook authentieke kleding aan.

Na de lekkere maaltijd lopen we terug naar de van.  Dan bedenkt W. zich dat hij nog geld uit de muur moet halen.  Daarvoor zijn we hier wel op de beste plek van vandaag.  Er is een bank vlak tegenover de garage en even later heeft W. zijn dollars binnen.

Op de heenweg kwamen we langs Arlington National Cemetery en W. vertelde dat hij daar de vorige keer dat hij hier was niet aan toe is gekomen.  Omdat we vroeger klaar waren in Alexandria stel ik voor er nu heen te gaan.

Dat voorstel wordt dankbaar aangenomen.  Bij de begraafplaats is het onverwachts heel erg druk, maar er is een enorme parkeerplaats, dus geen probleem.  We lopen als eerste naar de graven van de Kennedy's.  De heel eenvoudige graven van Robert en Edward, de broers van John F., vallen altijd weer op.  Ze hebben een wit kruis met een marmeren plaatje met hun naam erop.

Verse tulpen bij het graf van John F. Kennedy en Jackie Kennedy Onassis

We beklimmen de vrij steile heuvel naar het Arlington House.  We gaan er niet binnen, maar genieten van het fraaie uitzicht over de stad.  Omdat het vandaag super helder is kunnen we heel ver kijken.

Dan dalen we af naar het graf van de onbekende soldaat.  Daar is het al druk, maar we kunnen nog een goed plekje bemachtigen voor de ceremonie van de wisseling van de wacht.  In dit jaargetijde gebeurt dat eens per uur.  Het blijft indrukwekkend om te zien.

Van de drukte van de begraafplaats begeven we ons via de mooie George Washington Memorial Parkway en Georgetown Pike naar Great Falls.  W. merkt op dat hij op deze manier ook de omgeving te zien krijgt, in plaats van alleen het centrum van Washington.  Inderdaad, daarom verbaast het me dat niet meer mensen deze excursie boeken.

Bij Great Falls is het ook druk, al hoeven we maar even te wachten voor we het park inkunnen.  We moeten op een verdere parkeerplaats parkeren, maar dat vinden we niet erg.  Het is voor mij wel vreemd om hier zonder Cosmo te zijn.  Zodra ik het pad op loop en veel honden zie ben ik daar eigenlijk wel blij om.

Eerst wandelen we richting het adelaarsnest.  Ik heb onze verrekijker meegenomen, die W. draagt, en hiervoor gebruik ik mijn zoom op mijn DSLR.  Eerst zien we er helemaal niets gaande, maar dan bespeur ik een adelaar in een boom dichtbij het nest.

Net als ik die aan W. aanwijs, vliegt hij of zij op en naar het nest.  Helaas is het daarna afgelopen met de activiteit, al kunnen we de vogel door de verrekijker heel goed zien zitten.  Ik ben al blij dat die er was, want zo'n adelaarsnest is toch iets bijzonders om te zien.

Als we ervan overtuigd zijn dat die adelaar "thuis" is en niet meer zal vertrekken lopen we naar de uitkijkpunten over de watervallen.  Er zit veel water in de rivier en de watervallen zijn op hun mooist met een blauwgroene waterkleur.  In een van de watervallen is een regenboog te zien.  Die besluit ik mijn themafoto van vandaag te maken, voor "natuur".

Bij het derde uitkijkpunt merkt W. opeens kayakkers op.   Het zijn er vier en ze gaan door het wildste deel van de rivier.  Zij liever dan ik, het water moet ook nog erg koud zijn!  We blijven kijken tot de kayakkers uit het zicht zijn verdwenen en lopen dan terug naar de van.

Langs de mooie landgoederen rijd ik terug naar Vienna.  Daar zet ik W. weer af bij het metrostation waar we hartelijk afscheid nemen.  Soms vind ik het wat moeilijk om alleen met een vreemde op stap te gaan, maar met W. had ik meteen een klik en het was een heel erg leuke dag om mijn favoriete dingen in deze omgeving te laten zien. 

Vijf minuten later ben ik thuis. Het is toch wel bijzonder om zoveel moois onder onze neus te hebben en zeker leuk om het weer door "verse" ogen van een toerist te zien.   Nu ben ik echter wel moe!

Rick heeft veel in de tuin gedaan intussen.  Net voor ik thuiskom krijg ik ook een blij sms-je van hem, zijn team Michigan State heeft hun basketbalwedstrijd gewonnen en is nu bij de laatste vier in het March Madness toernooi.  Nu gaan ze tegen Duke spelen zaterdag.  Ross, onze buurman, ging naar dat college en nu willen de heren die wedstrijd samen gaan kijken.  Ik ben benieuwd.

Voor het eten maken we nog even onze puzzel af.  Zo leuk, die prenten van Jan van Haasteren.  Ik heb nog een nieuwe gekocht en daarna hoop ik dat het weer te warm zal worden om te puzzelen!

We bestellen onze zondagse Zpizza pizza's.  Saskia is intussen weer terug naar Richmond voor de week.  Het is een beetje een vreemd gevoel, want veel gezinnen om ons heen zijn op vakantie.  Dit is namelijk de "spring break" voor de scholen in deze omgeving en voor het eerst in zeker tweeentwintig jaar hebben wij daar niets mee te maken.  Morgen is voor ons weer een "gewone" maandag.

Foto's van het vliegeren staan hier

Foto's van Alexandria, Arlington Cemetery en Great Falls staan hier