Dag 1 en 2 Chili: Santiago en het Andes gebergte

Zaterdag

Jongens, het mag echt in de krant, ik heb eindelijk eens echt geslapen tijdens een nachtvlucht!  United Businessfirst is echt fantastisch! Jammer dat het waarschijnlijk voor de nachtvlucht terug naar huis niet gaat lukken een upgrade te krijgen.  Maar dan kunnen we in onze eigen bedden bijslapen.

We kregen eerst heerlijk eten en champagne (zal ook geholpen hebben). Gerookte zalm, voor mij de ravioli en voor Rick de biefstuk en als toetje koos ik het kaasplankje en Rick het ijsje wat een flinke "sundae" was met chocoladesaus en fruit.

 

Intussen was het voor ons gevoel al diep in de nacht, rond half twee.  Rick ging nog films kijken, maar ik maakte mijn stoel tot bed en dat was precies lang genoeg voor mij om helemaal languit te kunnen liggen.  Maskertje op en binnen de kortste keren was ik naar dromenland vertrokken.

Jammer genoeg werd ik wel om vijf uur alweer wakker, maar viel terug in slaap tot half acht.  Geen lange nacht, maar wel genoeg geslapen om de dag goed door te kunnen.  Anderhalf uur voor de landing worden we gewekt met ontbijt.

Rick slaat het over, hij slaapt liever door.  Dat had ik ook moeten doen, want het omelet wat ik krijg is verschrikkelijk!  Ik brand mijn mond er ook nog eens aan.  Het verse fruit erbij is wel lekker en de koffie ook.

Rond half tien plaatselijke tijd landen we in Santiago.  Het tijdsverschil met thuis bedraagt slechts een uur dus er is geen jet lag.  Omdat we eerste klas zaten zijn we als eersten door de paspoortcontrole.  Weer een nieuwe stempel in mijn Amerikaanse paspoort.  Ik heb mijn Nederlandse wel mee, maar het is makkelijker om gewoon op een paspoort te reizen.

Ook de bagage is er meteen en we lopen naar de autoverhuurbedrijven.  Rick heeft via Expedia een auto bij Thrifty geboekt.  Alleen is er geen Thrifty te vinden tussen de bedrijven.  Na even navragen vinden we uit dat deze Thrifty zo'n dertig kilometer verderop in Santiago zelf is. 

We hopen nog een auto te kunnen huren van een van de bedrijven hier op het vliegveld, maar die zijn allemaal uitverkocht.  Er zit niets anders op, we nemen een taxi naar die Thrifty en daar staat inderdaad onze Toyota Yaris klaar.

De medewerker spreekt geen woord Engels en heeft al heel gauw door dat ik meer Spaans versta dan Rick.  Ik versta zelfs heel veel, maar jee, wat is het moeilijk om te antwoorden!  Maar we komen eruit en ik vertaal e.e.a. voor Rick.  Een half uurtje later zijn we op weg naar het hotel.

Daar komen we rond half twaalf aan en we hebben een kamer op mijn punten van ons verblijf in het Hyatt House vorige zomer.  De kamer is klaar en op de achttiende verdieping van dit mooie hotel.  We hebben prachtig uitzicht en mogen van de lounge gebruik maken met gratis ontbijt en hapjes en drankjes 's avonds.

We hebben geen van beiden veel ontbijt gegeten en onze magen knorren.  Rick heeft hier vorig jaar ook gelogeerd en weet dat er een grote mall op vijf minuten loop afstand is.  Daar stikt het van de restaurants (en heel dure winkels zoals Louis Vuitton, Burberry en meer).

We kijken wat rond, maar hebben natuurlijk geen zin in de Amerikaanse ketens T.G.I.Friday's of P.F. Chiangs te gaan eten, Vapiano ook niet.  Het is een interessante mengeling van Amerikaanse en Europese merken en ketens hier.  Uiteindelijk strijken we neer bij La Perla.

Daar krijgen we super bediening van een man, die vroeger skileraar in Colorado was.  We delen een paar empanada's en ik bestel de ceviche van de dag.  Allemaal even lekker!  Rick neemt een ander visgerecht en we smullen.

We zitten hier heerlijk buiten.  Morgen begint de winter hier, maar de palmbomen in de stad laten wel zien wat een gematigd klimaat Santiago heeft.  Het zal een graad of 22 zijn.  Grappig is dat iedereen in complete winterkleding is gekleed terwijl het best warm is.

Volgend op ons lijstje is een plaatselijke SIM kaart voor onze telefoons zodat we geen kapitalen aan data uit hoeven te geven.  Met wat gezoek vinden we de Entel balie.  De man, die ons helpt, kent gelukkig wat Engels en met mijn Spaans en zijn Engels lukt het prima.  Het is hier ingewikkelder dan in Europa en we kunnen maar 250mb tegelijk kopen.  Nu nog even uitvinden hoe we dat bijvullen.

We zijn toch moe na de lange nachtvlucht en korte nacht en besluiten een hop on hop off dubbeldekker rit te gaan maken om een idee te krijgen wat er te zien is in deze stad.  We zijn laat in de middag en krijgen korting als we niet in- en uitstappen, helemaal goed.

De rit door de stad duurt bijna twee uur en we zien wat we tijdens onze stadsdag hier willen gaan bekijken.  Het is een enorme stad met ongeveer zes miljoen inwoners dus zeker een wereldstad!  Toch voelt het niet zo groot, waarschijnlijk door de vele hoogbouw. Ik zie ernaar uit alles van wat dichterbij te ontdekken.

Weer terug bij het winkelcentrum lopen we naar het hotel.  Rick voelt zich moe en wil een douche nemen.  Ik heb juist zin het "happy hour" in de lounge te gaan meemaken.  Dit is de enige keer dat we deze voorkeursbehandeling zullen krijgen, want na een jaar is het klaar met "diamond" Hyatt status.

Terwijl Rick zijn ding doet ga ik dus twee verdiepingen naar beneden.  Daar krijg ik een heerlijk glaasje sauvignon blanc en geniet van een paar van de heerlijke hapjes, die er staan!  Ook het uitzicht is prachtig, in de verte zie ik de besneeuwde toppen van het Andes gebergte.

Na een half uurtje komt Rick ook en we bespreken waar we avondeten zullen gaan eten.  Dat wordt het terrasje van Santabrasa.  Ik bestel een filet mignon, die werkelijk heerlijk is en in onze buurt stukken duurder zou zijn.  Ook de salade met tuinbonen en champignons, die ik erbij neem is heerlijk.

Jammer genoeg heeft Rick niet dezelfde ervaring.  Zijn biefstuk is te ver doorgekookt en niet zo lekker als hij zou kunnen zijn.  Helaas is mijn Spaans niet goed genoeg om dat allemaal duidelijk te maken en er komt ook niemand vragen of het smaakt. Volgende keer beter zullen we maar denken.  Hoewel ik niet genoeg kan zeggen hoe lekker en goed mijn biefstuk was.  Rick vindt filet mignon echter saai, tja.

We lopen terug naar het hotel en daar bemerkt Rick dat hij zijn Surface tablet in het vliegtuig heeft laten liggen.  Ontzettend balen natuurlijk en hij probeert een nummer te vinden om United te bellen of hij misschien gevonden is.  Dat lukt niet dus hopelijk kunnen we morgen vragen of ze voor ons kunnen bellen of misschien langs het vliegveld gaan.

We zijn toch moe van de korte nacht en zoeken op tijd ons bed op. Morgen staat een rit naar de bergen op het programma.  Ik hoorde vandaag dan de hoogste berg in de Andes meer dan 7000 meter hoog is (waarom worden bergen eigenlijk niet in kilometers aangeduid).  Van wat wij ervan kunnen zien ligt er echter zelfs op hoge hoogtes nauwelijks sneeuw.

Zondag

Tot onze verbazing wordt het hier pas tegen half negen licht!  Zou het door de bergen in het oosten komen of door de winter, die hier vandaag begint.  Het is tenslotte hier de kortste dag van het jaar vandaag. 

Vreemde gedachte blijft het om ten zuiden van de evenaar te zijn.  Volgens mij ben ik dat ook niet eerder in mijn leven geweest.  Of wacht, kijkend naar een kaart van Afrika woonden we in Gabon praktisch aan de evenaar dus toen ik heel klein was ben ik er waarschijnlijk weleens ten zuiden van geweest.

Zoals ik gisteren al schreef mogen we met mijn "diamond" lidmaatschap van Hyatt gebruik maken van de lounge.  Daar wordt ook ontbijt geserveerd.  We stellen ons er weinig van voor, maar Rick loopt naar de lobby om te vragen of ze daar weten hoe hij kan uitvinden of zijn Surface is gevonden. 

Hij ziet dan ook het ontbijt en komt enthousiast daarover terug. Niet zozeer over het terugvinden van zijn Surface, want er lijkt geen nummer te zijn dat gebeld kan worden.  Het is natuurlijk ook zondag dus hopelijk vinden we morgen meer uit.

We gaan lekker ontbijten en genieten daar echt van.  Er is van alles bij dit "Europese" ontbijt, van gerookte zalm tot de heerlijkste broodjes.  Het zou makkelijk zijn om veel te veel te eten!  Maar gelukkig hebben we nog vijf ochtenden om de andere lekkernijen te proberen.

Na het eten ga ik naar de spa om een half uur cardio te doen.  De ellipticals hebben uitzicht op het zwembad.  Daar is het te koud voor, maar de palmen er omheen bieden een mooi zicht tijdens het sporten.  Ik heb besloten dat we langs Church Street in Vienna ook palmen nodig hebben als uitzicht voor Anytime Fitness.

Terug in de kamer is Rick al klaar en ik maak gauw mijn toilet.  Dan vertrekken we voor onze excursie van vandaag naar het Andes gebergte.  Rick was hier vorig jaar ook en was zeer onder de indruk van de bergen.  Helaas is het vandaag wel bewolkt, maar dat mag onze pret niet drukken.

Via een weg met enorme haarspeldbochten werken we onze weg naar boven.  Ons einddoel is Valle Nevado, een van de grootste skiresorts van Chili.  We hebben van onze Chileense vrienden al vernomen dat er nog helemaal geen sneeuw is, ondanks dat de winter is begonnen.

Daarmee hebben ze niets te weinig gezegd.  Rick was hier in mei vorig jaar en toen lag er veel meer sneeuw dan nu.  We zijn wel op een hoogte van 3000 meter en de hoogste top hier is bijna 5500 meter!

Lunch met uitzicht

Na iets meer dan een uur omhoog rijden parkeren we de auto bij het hotel.  Dat is dicht, maar gelukkig is een van de restaurants wel open, want we hebben flinke trek.  Met zicht op de hoogste berg eten we lunch.  Rick een broodje met biefstuk en ik weer een ceviche, heerlijk!  Ik denk dat ik die deze week vaker zal eten.

Dan lopen we een van de (nu heel droge) pistes op.  Dat valt nog niet mee!  Door de hoogte moeten we regelmatig stoppen om op adem te komen.  Bovenaan hebben we echter het mooiste uitzicht op een aantal van de hogere pieken van de Andes.  De hoogste piek ligt in Argentinie (niet ver van de Chileense grens) en is bijna 7000 meter hoog.  Gemiddeld zijn de bergen hier 4000 meter hoog en na de Himalaya's de hoogste bergketen ter wereld.

Waar gewoonlijk skipistes zijn liggen een paar sneeuwvelden.  Rick en ik lopen erheen om toch te kunnen zeggen in de sneeuw te hebben gestaan hier.  Het verbaast ons hoe kortademig we zijn!  Verder is het hier letterlijk en figuurlijk een dooie boel dus na de wandeling zoeken we de auto weer op. 

Op weg naar het dal zie ik in de verte een van de prachtige condors vliegen.  Helaas veel te ver weg voor duidelijke foto's.  We zien koeien grazen en paarden lopen hier ook rond, vast beiden van hacienda's in de omgeving.  Ook zien we een rancher zijn muilezels de berg af leiden.

Het was een prachtige dag in de natuur.  Het ziet er weer zo heel anders uit dan de Rocky Mountains of de Alpen!  We hebben genoten van de grootsheid en vooral ook de stilte in het gebergte.  Hoewel dat laatste als er eenmaal weer sneeuw ligt wel flink zal veranderen!

Eenmaal weer terug in Santiago gaan we op zoek naar een leuk restaurant.  We kijken eerst in de kleurrijke Bellavista buurt en zien daar wel gezellige terrasjes, maar nergens om te parkeren.  De ene garage, die we vinden, zal om 19 uur sluiten en dat risico willen we niet lopen.

Dan proberen we het maar in het centrum, maar daar is vrijwel alles op zondag dicht.  We hebben het al opgegeven en besloten in het hotel te eten als we opeens een soort kasteeltje zien waar een restaurant in is gevestigd. 

Het ligt aan de rand van een park met speeltuinen en ander vertier voor kinderen.  Aan de andere kant van het park vinden we zowaar een gratis parkeerplek.  We lopen door het park en worden enthousiast verwelkomd in het restaurant.

Er is voor vanavond een vaderdagmenu met heerlijke keuzes en voor een zeer schappelijke prijs.  Rick en ik denken dat ons hotel in het zeer rijke deel van de stad ligt, want de prijzen daar zijn beduidend hoger. 

We mogen een aperitif kiezen.  Rick neemt de mousserende wijn, maar ik wil de pisco sour proberen, die het nationale drankje hier is.  Daar heb ik geen spijt van, heerlijk!  Ik lees online dat zowel Chili als Peru dit als nationaal drankje hebben.  Mijn kapster Carmen is getrouwd met een Peruviaan en van haar weet ik dat er nogal een rivaliteit heerst tussen de twee landen (zij noemde het zelfs vijandigheid). 

Dan krijgen we een drie gangen diner.  Rick neemt uiensoep en biefstuk, ik carpaccio en zalm.  Het smaakt ons prima en de bediening is zeer vriendelijk en attent.  Als dessert hebben we beiden het chocolade taartje met vanille ijs.  Ik kan het helaas niet op, want het is heel lekker.

 

Terug in het hotel zijn we klaar om de benen omhoog te doen.  Morgen gaan we (waarschijnlijk, want nu zijn de plannen weer anders met de smog alert) de stad verkennen.  Er is net wel een smog alert afgeroepen en auto's met nummerborden, die eindigen in 1 t/m 4 mogen morgen niet rijden.  Wij hopen van harte dat dat dinsdag niet doorgaat, want ons nummerbord eindigt in 6 en die zou dan aan de beurt zijn!  Er hing inderdaad een soort mist van slechte lucht over de stad vandaag.

Foto's van Santiago staan hier.

Foto's van de bergen staan hier