Afscheid van de Canadezen en een rustige zondag

Zaterdag

Rick en ik staan om kwart over acht op en zien dat Ana Maria en Berend-Jan niet alleen al op zijn, maar ook nergens te bekennen.  Niet veel later komen ze druipend nat binnen.  Ze zijn nog even in de golven gaan spelen.  De zee is voor hen vanuit Ottawa heel ver rijden en bovendien zo ver naar het noorden erg koud.

Berend-Jan maakt voor ons allemaal gebakken eieren van de eitjes, die we gisteren van de boerderij hebben gekocht.  Het smaakt heerlijk en we genieten nog even van het uitzicht op zee vanaf hun balkon.  Ik wil zoiets volgend jaar ook doen en dan misschien wat later in september. Dan is de zee nog warm, maar is het heel rustig overal.

Voor tienen moet het appartement leeg zijn en de sleutels teruggebracht naar het verhuurbedrijf.  Met vereende krachten ruimen we, brengen vuilnis naar buiten en vinden een andere parkeerplaats voor Ricks auto, want wij willen nog even blijven.  Gelukkig is dat laatste heel makkelijk, want veel mensen vertrekken vanochtend.

Als de auto's weer ingepakt zijn en het appartement leeg nemen we afscheid van de Canadese familie.  Ik vond het vooral heel leuk om Athena beter te leren kennen.  We weten niet wanneer we elkaar weer zullen zien, helaas, maar hopelijk niet weer vier jaar niet (hoewel ik mijn broer vaker zie)!

Rick en ik lopen nog even de boardwalk af.  Ik wil foto's nemen van de zandsculpturen en hij heeft de boardwalk nog niet gezien.  Ook kopen we een doos met het typische strandsnoepje hier, saltwater taffy, voor Kai.  Die heeft intussen uitgevonden dat hij gelukkig niet voor 9 september hoeft te vertrekken.  Hopelijk gaat het dan toch lukken voor mij om eerst met hem mee te gaan en te helpen verhuizen.

Een uurtje later zijn we terug bij de auto's en beginnen aan onze tocht terug naar huis.  Rick heeft nu geen electriciteit meer dus moet ongeveer iedere 90 kilometer twee gallons (ongeveer 8 liter) benzine tanken.  De eerste slok geeft hij FLUX TEK, zoals de auto heet, al in Ocean City.

Met nog een stop bij een benzinestation banen we ons een weg naar Annapolis.  We hebben even oponthoud bij de Chesapeake Bay Bridge, maar verder geen problemen.  We rijden het centrum van Annapolis in en zoals altijd is het er een drukte van jewelste.  Het is dan ook zo'n gezellig oud plaatsje!

We vinden met gemak een parkeerplaats bij de haven en lopen eerst bij Pusser's binnen.  Die hebben een leuk deck aan het water, maar dat vindt iedereen en dus is er een drie kwartier wachttijd.  Het loopt al tegen tweeen en we hebben trek.  We zetten onze naam op de lijst voor het geval we niets anders vinden.  Ze zullen ons bellen als er een tafeltje vrijkomt.

We lopen verder langs het water en zien aan de overkant dat het Crab Deck een nieuw restaurant is.  Hier bedraagt de wachttijd slechts twintig minuten.  We lezen wat over de geschiedenis van het plaatsje, wat in 1649 werd opgericht.  Het was ook een paar jaar de hoofdstad van de VS en heeft het oudste Capitool in de VS.

Al gauw wordt er gebeld dat ons tafeltje klaar is.  We hebben zicht op het water en delen eerst een paar krabballen, mini crabcakejes zijn het eigenlijk.  Het smaakt prima.  Ik heb een soft shell crab sandwich op het menu ontdekt en moet die gewoon hebben!  Hij is niet te versmaden zo lekker.  Rick heeft crabcakes, die er ook goed uitzien.

Helaas is het al te gauw weer tijd om het leuke stadje te verlaten.  Hoewel ik wel blij zal zijn als ik niet meer hoef te rijden.  Mijn rechterheup en been doen enorm veel pijn en ik kan het niet rekken of strekken, want mijn voet moet op het gaspedaal. 

Rick moet nog een keer benzine tanken en dan kunnen we in een stuk doorrijden. Gelukkig is er verder geen verkeer en tegen vijven rijden we onze oprit weer op.  Rick doet zijn auto meteen aan de oplader, maar op de benzine ging het ook prima.

Kai heeft goed voor het huis en de dieren gezorgd.  Het ziet er allemaal keurig uit, de afwasmachine is zelfs uitgeruimd.  Ik ben helemaal blij dat hij toch niet hals over kop hoefde te vertrekken, want nu zijn we volgend weekend toch nog even met zijn vijven (plus Kevin).

Op het deck werk ik mijn blog bij dat ik de afgelopen paar dagen verwaarloosd heb.  Ook plaats ik mijn foto's online.  Het was best lekker om een paar dagen geen laptop te hebben, maar al te vaak moet dat niet gebeuren. 

We bestellen Friends als avondeten.  De kabobs smaken weer prima en dan gaan de voeten omhoog en de tv aan.  We zijn het erover eens dat we blij zijn dit uitstapje te hebben gemaakt.

Zondag

We slapen lekker uit en gaan dan ons zondagse ontbijt bij Panera en Starbucks halen.  We besluiten nu we toch in het centrum zijn meteen ook wat boodschappen te halen bij Giant, Petco en Whole Foods.  We eten dus maar in de auto voor deze keer, het smaakt er niet minder om.

Het is fijn er later vandaag nu niet weer op uit te hoeven, bedenken we.  Thuis haast ik me naar boven voor een uur interval op de elliptical.  Ik heb mijn sportroutine wat verwaarloosd de afgelopen dagen en dat voel ik in mijn spieren.  Na afloop voel ik me een stuk beter.

Na de lunch ga ik verder aan mijn zentangles.  Het is wat bewolkt dus mijn plan om naar het zwembad te gaan laat ik maar varen.  Het water is me dan toch te koud.  In plaats daarvan besluit ik te gaan bubbelen in de hot tub.

De stralen op mijn spieren zullen me goed doen.  Intussen lees ik achterstallige tijdschriften, Viva Tysons en Northern Virginia Magazine.  Beiden hebben allerlei tips voor plaatselijke uitjes.  Zo kom ik erachter dat er ook hier in Virginia spookstadjes zijn.  Nooit geweten!

Rick is intussen bezig aan ons platje waar de hot tub op staat.  Het is dus gezellig zo samen.  Voor ik het weet zijn er een paar uur voorbij en kom ik als een pruim uit het water.  Maar wel heel ontspannen en daar gaat het natuurlijk om.

Terwijl ik nog wat verder ga aan mijn zentangles zie ik opeens twee kolibrietjes om elkaar heen dansen.  Het lijkt erop dat ze ruzieen over hun eten aan ons raam.  Voor het eerst hoor ik ook geluidjes uit ze komen. Schattig! Kennelijk wordt het opgelost, want niet veel later komt er een drinken.

Voor het avondeten grilt Rick kipsate en gekruide wortels, die we met basmati rijst eten.  Een lekker en makkelijk maaltje dat we gezellig met zijn drieen buiten verorberen.  De temperatuur is heerlijk dus ik blijf nog lang van de nazomerse concerten van krekels en andere "zingende" insekten luisteren.